آئودی، بازوی توانمند خانواده فولکس‌واگن

محمد جواد سرانجام: شرکت خودروسازی آئودی یا اتویونیون جزو اولین شرکت‌هایی است که در زیرمجموعه گروه فولکس‌واگن قرار گرفت و به فولکس‌واگن توان رقابت با قدرهای آلمانی مانند دایملر بنز و ب‌ام‌و را بخشید. فولکس‌واگن که تا قبل از دست‌یابی و تصرف اتویونیون، پایین و میانه بازار مصرف خودروهای سواری و تجاری سبک را در سیطره خود داشت، توانست با احیای نام آئودی و سر و شکل دادن به اتویونیون به رقابت در بالای بازار خودروهای سواری بپردازد و رقیبی سرسخت برای دو هم‌وطن خود باشد.

بنابراین باید پذیرفت که شرکت آئودی در گروه فولکس‌واگن صاحب جایگاه ارزنده‌ای است و شاید به‌جرئت بتوان گفت که بعد از شرکت خودروهای سواری فولکس‌واگن، مهم‌ترین نقش در پیشرفت و توسعه این گروه را ایفا می‌کند. محصولات این شرکت که به‌طور تقریبی در همه کلاس‌های خودرویی تولید می‌شوند، در رده خودروهای برتر دسته‌بندی شده و به سراسر جهان صادر می‌شوند. این محصولات در بازارهای مهم آمریکا، اروپا و چین با دیگر خودروهای برتر جهان مانند مرسدس بنز، ب‌ام‌و، لکسوس، ولوو، اینفینیتی، آکورا و … رقابت کرده و حتی در بسیاری از این بازارها گوی سبقت را از دیگر رقبا ربوده است.

در مقاله قبل با گروه فولکس‌واگن و جایگاه آن در صنعت خودروسازی جهان آشنا شدیم و در این مقاله سعی می‌کنیم با شرکت خودروسازی آئودی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بازوهای گروه فولکس‌واگن در تولید، سودآوری و تحقیق و توسعه آشنا شده و جایگاه آن در صنعت خودروسازی جهانی را بهتر بشناسیم.

آئودی، نامی به درازای یک قرن

شرکت خودروسازی آئودی در سال ۱۹۰۹ توسط آگوست هورش، صنعت‌گر، کارآفرین و مهندس آلمانی در تسویکاو، یکی از شهرهای ایالت زاکسن آلمان تأسیس شد. هورش که تا سال ۱۸۹۶ برای کارل بنز کار می‌کرد، اولین کارخانه خودروسازی خود را در سال ۱۸۹۹، با نام هورش کمپانی تأسیس کرد؛ اما بعد از چند سال و به دلیل وجود مشکلاتی با مدیر ارشد مالی شرکت، از این کارخانه جدا شد و کارگاه خودروسازی آگوست هورش را پایه‌گذاری کرد. پس از شکایت شریک قبلی خود در هورش کمپانی به دلیل علامت تجاری هورش، آگوست نام شرکت تازه تأسیس را به آئودی، ترجمه لاتین هورش، تغییر داد و شرکت آئودی به‌طور عملی از سال ۱۹۱۰ شروع به فعالیت کرد.

شرکت تازه تأسیس آئودی کار خود را با تولید خودرویی که فقط ۲۲ کیلومتر در ساعت سرعت داشت شروع کرد. با آغاز جنگ جهانی اول این کارخانه مانند بسیاری از کارخانه‌های دیگر آلمانی به تولید جنگ‌افزارهای نظامی روی آورد. آگوست هورش در سال ۱۹۲۰ از مدیریت شرکت آئودی کناره‌گیری کرد تا در سمت وزیر حمل‌ونقل ایفای نقش کند و فقط به‌عنوان عضوی از هیئت‌مدیره باقی ماند. در سپتامبر ۱۹۲۱، کارخانه خودروسازی آئودی با تولید آئودی مدل A، بزرگ‌ترین تولیدکننده خودروی آلمان بود و توانست اولین موتور ۶ سیلندر خود، با حجم ۴۶۵۵ سی‌سی را در سال ۱۹۲۴ به بازار عرضه کند.

در سال ۱۹۲۸، سهام اصلی شرکت آئودی توسط یورگن راسموسن، بنیان‌گذار شرکت دکاو خریداری شد. در همین سال، راسموسن شرکت خودروسازی ریکن بیکر آمریکایی را نیز خرید و از موتورهای ۸ سیلندر آن در آئودی مدل درسدن و تسویکاو که در ۱۹۲۹ عرضه شدند، استفاده کرد. همچنین، آئودی خودروهایی با ۴ و ۶ سیلندر تولید کرد که برای خودروهای چهار سیلندر از موتورهای شرکت پژو بهره می‌برد.

در ۲۲ ژوئن ۱۹۳۲ شرکت‌های خودروسازی آئودی، هورش و دکاو به ابتکار بانک دولتی زاکسن به هم پیوستند و اتویونیون یا اتحادیه خودروسازی را بنیان نهادند. هم‌زمان نیز قراردادی با کارخانه خودروسازی واندرر برای خرید و واگذاری این شرکت بسته شد. بدین ترتیب، یک اتحاد همکاری جدید متشکل از شرکت‌های یادشده در شهر کمنیتس ایالت زاکسن آلمان پایه‌گذاری شد. این اتحادیه به دومین کارخانه بزرگ خودروسازی در آلمان آن زمان تبدیل و لوگوی این شرکت نیز به‌عنوان نمادی از همکاری و پیوستگی این چهار شرکت خودروسازی به صورت چهار حلقه در هم تنیده در نظر گرفته شد. هرچند که بعد از انعقاد این قرار داد نیز هر یک از این چهار شرکت به صورت جداگانه و باز هم با استفاده از لوگوی شرکت خود در محصولاتش دست به تولید می‌زد.

بر اثر فشارهای اقتصادی در دهه ۱۹۳۰، فروش خودروهای بزرگ و لوکس کاهش یافت و تمایل بازار به خودروهای سایز کوچک افزایش پیدا کرد؛ بنابراین در این دوره، شرکت خودروسازی دکاو که محصولات سایز کوچک تولید می‌کرد توانست ۱۷.۹% از کل بازار خودروی آلمان در سال ۱۹۳۸ را تصاحب کند و سهم آئودی که خودروهای بزرگ و لوکس تولید می‌کرد به کمتر از ۰.۱% کاهش پیدا کرد. تا اینکه با آغاز جنگ جهانی دوم دیگر نامی از آئودی در بازار خودرو آلمان باقی نماند و این برند در بیش از دو دهه از اذهان مردم ناپدید شد.

پس از جنگ جهانی دوم، کارخانه تسویکاو که در آلمان شرقی قرار داشت به‌عنوان غرامت جنگی به شوروی داده شد. در این مدت و تا بعد از فروپاشی دیوار برلین در سال ۱۹۸۹، این کارخانه با عنوان تجاری ترابانت به تولید خود ادامه داد و در نهایت در سال ۱۹۹۱ تحت مالکیت شرکت خودروسازی فولکس‌واگن در آمد.

احیای نام آئودی به دستان فولکس‌واگن

اتویونیون پس از جنگ جهانی با قرض از ایالت باواریا و استفاده از کمک‌های طرح مارشال، دوباره خود را در شهر اینگولشتات ایالت باواریا سرپا کرد. این شرکت از سال ۱۹۴۹، محصولات خود را تحت عنوان تجاری دکاو به بازار عرضه کرد و در نهایت در سال ۱۹۵۸ تحت فشار فردریک فلیک، یکی از ثروتمندترین مردان آلمان غربی و بزرگترین سهام‌دار شرکت دایملر بنز، به مالکیت دایملر بنز در آمد. دایملر در ابتدا ۸۷% از سهام اتویونیون را در دست گرفت و یک سال بعد ۱۰۰% سهام آن را از آن خود کرد.

به‌هرحال، دایملر بنز به خودروهای کوچک علاقه‌ای نداشت و خودروهای قدیمی این شرکت توان رقابت با محصولات جدید دهه ۱۹۶۰ که از طرف فولکس‌واگن و اپل به بازار عرضه می‌شدند را نداشت؛ بنابراین شرکت دایملر بنز، نام تجاری هورش و کارخانه دوسلدورف را برای تولید خودروهای ون خود نگه داشت و کارخانه تازه تأسیس اینگولشتات و موتورهای چهار سیلندر نزدیک به تولید اتویونیون را در سال ۱۹۶۴ به فولکس‌واگن واگذار کرد.

فولکس‌واگن که ۵۰% از سهام اتویونیون را به دست آورده بود، برای بهره‌مندی از یک دوره رشد سودآور، به‌جای استفاده از عنوان اتویونیون یا دکاو، خودروهای تولیدی این شرکت را با نام آئودی به بازار عرضه کرد. در نتیجه نام آئودی دوباره و بعد از ۲۵ سال زنده شد. ۱۸ ماه بعد، فولکس‌واگن کل کارخانه‌های اینگولشتات را خریداری کرد و از ظرفیت آن برای تولید ۶۰۰۰۰ فولکس‌واگن بیتل در سال استفاده کرد.

در سال ۱۹۶۹، شرکت فولکس‌واگن کارخانه موتورسیکلت‌سازی و خودروسازی NSU که به دلیل توسعه موتورهای جدید خود زمین خورده بود را خریداری کرد و آن را با آئودی ادغام کرد. کارخانه جدید، آئودی ان‌اس‌یو اتویونیون نام گرفت که تا سال ۱۹۷۷ خودروهایی تحت هر دو برند آئودی و NSU تولید می‌کرد. بعد از این سال دیگر هرگز از برند NSU در تولیدات این شرکت استفاده نشد تا اینکه در سال ۱۹۸۵ عنوان این شرکت به آئودی تغییر کرد و مدیریت آن به اینگولشتات انتقال یافت.

بعدها گروه خودروسازی فولکس‌واگن شرکت ایتالیایی لامبورگینی را در سال ۱۹۹۸ خریداری کرد و آن را در زیرمجموعه آئودی قرار داد. بعد از آن، با خرید کارخانه موتورسیکلت‌سازی دوکاتی توسط فولکس‌واگن و قرار دادن آن در زیرمجموعه لامبورگینی، این برند ایتالیایی نیز تحت لقای آئودی قرار گرفت.

توان تولیدی و سودآوری شرکت آئودی

گروه خودروسازی آئودی متشکل از شرکت خودروسازی آئودی آلمان و لامبورگینی ایتالیا و نیز شرکت موتورسیکلت‌سازی دوکاتی ایتالیاست که به‌عنوان یکی از موفق‌ترین تولیدکنندگان خودروهای برتر، سوپر خودروها و موتورسیکلت‌های اسپرت شناخته می‌شود. این شرکت بیشتر محصولات خود را بر پایه پلت‌فرم ماژولار MLB طراحی و تولید کرده که امکان بهره‌مندی از موتورهای قوی‌تر و نیز استفاده از فن‌آوری خودروهای تمام چرخ محرک را به آئودی می‌دهد.

گروه آئودی در سال ۲۰۱۵، تعداد ۱۸۶۱۳۰۰ دستگاه از انواع خودرو و موتورسیکلت را به جهان عرضه کرده است که از این تعداد ۱۸۰۳۲۴۶ دستگاه از آن با ۳.۶% رشد نسبت به سال میلادی قبل از آن، با برند آئودی به فروش رفته است. همچنین، گروه آئودی ۳۲۴۵ دستگاه از این تعداد را تحت برند لامبورگینی و به‌عنوان خودروی سوپراسپرت و ۵۴۸۰۹ دستگاه را تحت برند دوکاتی به فروش رسانده است.

بر اساس گزارش گروه آئودی، کل درآمد این شرکت در سال ۲۰۱۵ بالغ بر ۵۸.۴۲۰ میلیارد یورو بوده که ۴.۸۶۳ میلیارد یورو از این مقدار معادل ۸.۳% از کل درآمد، سود عملیاتی گروه آئودی بوده است. همچنین سود این شرکت بعد از کسر مالیات در حدود ۴.۳ میلیارد یورو معادل ۷.۳۵% از کل درآمد شرکت آئودی می‌باشد. البته هرچند که درآمد گروه آئودی از فروش محصولات خود در یک بازه سه ساله افزایش یافته است، اما سود عملیاتی این شرکت سال به سال کاهش یافته و از ۱۰.۱% در سال ۲۰۱۳ به ۸.۳% تقلیل یافته است.

علاوه بر این شرکت آئودی در سال ۲۰۱۵ چیزی در حدود ۴.۲ میلیارد یورو در بخش تحقیق و توسعه هزینه کرده که هرچند که نسبت به سال میلادی قبل از آن مقداری کاهش داشته اما در حدود ۳۵.۶% از کل هزینه گروه فولکس‌واگن در بخش تحقیق و توسعه را به خود اختصاص داده است. این در حالی است که کل گروه فولکس‌واگن چیزی در حدود ۶.۴% از درآمد خود را در تحقیق و توسعه هزینه کرده است و سرمایه‌گذاری ۷.۲۵% از کل درآمد شرکت آئودی در این بخش از عزم جدی این شرکت برای پیشرفت و نوآوری خبر می‌دهد.

آئودی، برگ برنده گروه فولکس‌واگن

محصولات آئودی با طراحی شکیل و زیبایشان، موتورهای قدرتمندشان، هندلینگ عالی و سواری راحتشان مدت‌ها است که جایگاه خود در بازارهای جهانی را به دست آورده و تنه به تنه دیگر محصولات آلمانی بنز و ب‌ام‌و در جهان رقابت می‌کنند. شاید اگر تصمیم راهبردی فولکس‌واگن برای تصاحب این شرکت و احیای نام آئودی نبود، هیچ‌گاه این گروه خودروسازی نمی‌توانست خود را به کورس رقابت خودروهای لوکس و برتر آلمانی نزدیک کند و برای همیشه یک خودروساز با محصولات سواری معمولی باقی می‌ماند؛ اما سودآوری تولیدات آئودی و سرریز فن‌آوری محصولات این شرکت در بسیاری از نقاط حساس و بحرانی عمر گروه فولکس‌واگن به کمک این گروه آمد و سبب شد که شرکت آئودی به جزو حیاتی و جدایی‌ناپذیر این گروه تبدیل شود.