گزارشی از اولین نمایشگاه تخصصی خودروهای کلاسیک اصفهان

در سال‌های اخیر نگرش افراد نسبت به خودروهای کلاسیک و قدیمی تغییر کرده است که همین امر موجب شده این خودروها موردتوجه واقع شده و دیگر به آن‌ها به چشم ماشین‌های فرسوده و بدردنخور نگاه نشود. به همین دلیل هم‌اکنون بازسازی و نگهداری خودروهای کلاسیک بسیار رواج یافته و حتی برخی از این ماشین‌ها با قیمت‌هایی غیرمنطقی خریدوفروش می‌شوند. در سوی دیگر در شهرهای مختلف کشورمان نمایشگاه‌ها و گردهمایی‌های خودروهای کلاسیک همواره برگزار می‌گردد. در اصفهان هم چند سالی است که این نمایشگاه‌ها در نقاط مختلف شهر در ابعادی کوچک و بزرگ برگزار می‌شوند.

اما این بار اولین نمایشگاه رسمی خودروهای کلاسیک در تاریخ ۵ تا ۸ آبان ۱۳۹۵ در اصفهان برگزار گردیده است. این نمایشگاه برخلاف نمایشگاه‌های قبلی به‌صورت رسمی در تقویم نمایشگاه‌های اصفهان ثبت شده و برای اولین بار در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی اصفهان برگزار شده است. به همین دلیل این دوره از نمایشگاه خودروها و موتورسیکلت‌های کلاسیک اصفهان که اولین نمایشگاه رسمی و تخصصی این حوزه محسوب می‌شود از کیفیت و نظم بهتری برخوردار شده است. در ادامه گزارشی از این نمایشگاه را برای مخاطبین پدال آماده کرده‌ام که امیدوارم موردتوجه قرار گیرد.

همان‌طور که اشاره شد این دوره از نمایشگاه خودروها و موتورسیکلت‌های اصفهان در محل دائمی نمایشگاه‌های شهرمان در سه سالن سرپوشیدهٔ بزرگ برگزار شده است. روز دوم نمایشگاه راهی محل برگزاری شده و پس از خرید بلیط ۵ هزارتومانی وارد سالن اول یعنی سالن میرداماد می‌شوم. البته محل برگزاری نمایشگاه‌های استان اصفهان دارای چهار سالن است که سالن اول آن به نام شیخ بهایی به نمایشگاه مواد غذایی اختصاص یافته بود و سه سالن دیگر در اختیار خودروها و موتورسیکلت‌های کلاسیک قرار داده شده بود. در سالن میرداماد در ابتدا تعدادی فولکس‌واگن بیتل جلب‌توجه می‌کردند که در مدل‌های و رنگ‌های گوناگون بنمایش درآمده و یک سوپر بیتل هم در میان آن‌ها دیده می‌شد. کمی جلوتر یک ون فولکس‌واگن ترنسپورتر نسل دوم از نوع کمپر بنمایش درآمده بود که مجهز به سقف بازشو و امکاناتی چون اجاق‌گاز بود.

در کنار ون فولکس دو دستگاه پژو ۴۰۴ و ۵۰۴ قرار داشتند که استفاده از رینگ‌های اسپرت جدید در ۵۰۴ لطمهٔ بزرگی به اصالت کلاسیک آن زده بود. در سمت چپ سالن نیز تعداد زیادی خودرو قرار گرفته بود که شامل سه مدل فولکس‌واگن گلف، یک رنو ۴، دو دستگاه رنو ۵ مدل‌های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۸، دو دستگاه ژیان، تریومف TR6، فورد تانوس، دو مدل اوپل رکورد، ولووهای آمازون، PV444 و P1800، یک فیات ۱۱۰۰ و یک شورلت وگا می‌شد. البته در این قسمت، کشور و شرکت سازنده و مدل خودروها رعایت نشده و از کشور، شرکت و سالی یک ماشین به نمایش درآمده بود. در بین این خودروها رنو ۵ برای من بسیار خاطره‌انگیز بود چراکه سالیان سال یکی از آن‌ها را داشتیم و رانندگی را با آن آموختم به همین دلیل برای چند دقیقه محور این رنو ۵ بسیار تمیز شده بودم.

سمت راست سالن نیز در اختیار ب‌ام‌وها و پیکان‌ها قرار گرفته بود. پیکان‌هایی که قدیمی‌ترین آن‌ها یک نمونهٔ چراغ گرد سپر کوتاه بود که از اولین سری پیکان‌های تولید ایران محسوب می‌شود. پیکان‌های دیگر هم شامل دولوکس‌های ۴۹، ۵۰ و ۵۲، جوانان ۵۳، دولوکس ۵۵ و دولوکس ۵۷ می‌شدند. جدیدترین پیکان این جمع هم یک دولوکس ۵۹ چراغ بنزی بود.

در بخش ب‌ام‌وها هم سه دستگاه مدل جاودانه و خاطره‌انگیز ۲۰۰۲ در رنگ‌های جذابی در کنار دو دستگاه سری سه نسل یک از سری ۳۲۰ و یک سری پنج نسل یک از سری ۵۲۰ دیده می‌شدند درحالی‌که سپرهای بسیار بزرگ ۳۲۰ ها نشان از سفارش آمریکا بودن آن‌ها داشت. در کنار این‌ها، دو نمونه از محصولات قدیمی‌تر ب‌ام‌و شامل سری ۳۰۰۰ قرار گرفته بود.

در سمت دیگری از سالن میرداماد هم سه دستگاه جیپ قدیمی شامل مدل‌های ویلیز پیک‌آپ، جیپ‌استر و یک CJ بنمایش درآمده بودند که البته به وانت جذاب جیپ قطعات غیر فابریک اضافه شده بود و مدل کروکی دوست‌داشتنی جیپ‌استر هم در شرایط چندان خوبی قرار نداشت و بازسازی آن ضروری به نظر می‌رسید.

با تماشای تمامی خودروهای موجود در سالن اول، راهی سالن دوم با نام نقش‌جهان می‌شوم. در اینجا هم خودروهای بسیاری بنمایش درآمده‌اند. در ابتدای سالن در دو قسمت مجزا محصولات مرسدس بنز دیده می‌شوند که قسمت اول مخصوص مدل‌های جدیدتر و قسمت بعدی مخصوص نمونه‌های قدیمی بود. در بخش اول سه دستگاه SL کلاس قرار گرفته بود که یکی از آن‌ها سفارش آمریکا بود. در پشت SLها، چند دستگاه از نسل‌های قدیمی E کلاس قرار گرفته بود که یکی از آن‌ها کوپه بود؛ و درنهایت دو نسل مختلف S کلاس هم در بین مدل‌های این بخش دیده می‌شدند.

در بخش دوم مرسدس‌ها هم مدل‌های ۱۷۰، ۱۸۰، ۱۹۰ و ۲۳۰ دیده می‌شدند که همگی در وضعیت خوبی قرار داشتند. مدل‌های ۱۸۰ و ۱۹۰ از اجداد E کلاس فعلی محسوب می‌شوند و مدل ۲۳۰ هم پدربزرگ S کلاس‌های کنونی است.

از بنزها که بگذریم کل سالن دوم در اختیار هیولاهای آمریکایی بود که در میان آن‌ها چند موتورسیکلت کلاسیک هم دیده می‌شد. در قسمت ابتدایی سالن دوم یک پونتیاک گرند پری آبی‌رنگ به همراه یک بیوک لسابر و یک شورلت کاپریس کوپه دیده می‌شد که بازهم رینگ‌های غیراصلی اصالت و زیبایی این کاپریس را نابود کرده بود. در بین این هیولاها، یک آمریکایی معقول‌تر (ازنظر ابعاد) یعنی رامبلر آمریکن ۴۴۰ دیده می‌شد که در ایران با نام‌های آریا و شاهین عرضه می‌گردید. این رامبلر کرم‌رنگ وضعیت بسیار عالی و درجه‌یکی داشت؛ اما خودروهای بریتانیایی در این نمایشگاه بسیار کم بودند به‌گونه‌ای که یک جگوار XJ که در این قسمت قرار داشت به همراه تریومف TR6 سالن اول تنها انگلیسی‌های این جمع بودند.

میانهٔ سالن چندین مدل شورلت ایمپالا در کنار یک پونتیاک گرند پری طلایی‌رنگ و یک بیوک ریوییرا قرار گرفته بودند اما گل سرسبد همهٔ این ماشین‌ها یک کادیلاک فلیت وود باشکوه مدل ۱۹۶۶ به رنگ مشکی بود که ابهت آن هر نگاهی را به سمت خود می‌کشید. به‌واقع این‌گونه خودروهای آمریکایی تکرارناشدنی‌اند. سدان مجلل خارق‌العاده‌ای که چندین بار محو تماشای آن شدم و می‌توان آن‌را یکی از برترین خودروهای نمایشگاه دانست. البته در همین قسمت یک دستگاه کرایسلر نیوپورت مدل ۱۹۷۲ مشکی‌رنگ هم وجود داشت که ازلحاظ ابهت دست کمی از فلیت‌وود نداشت. یک سدان غول‌پیکر آمریکایی با ۵.۷ متر طول.

از فلیت وود دل کنده و به سمت دیگر سالن رفتم که در آنجا آمریکایی‌های مونتاژ ایران یعنی کادیلاک ایران، بیوک ایران و شورلت رویال بنمایش درآمده بودند. کادیلاک ایران همان کادیلاک سویل و بیوک ایران همان بیوک اسکای‌لارک هستند اما شورلت رویال اصلاً شورلت نیست! این خودرو در اصل اوپل رکورد نسل D است که در آن سال‌ها چون برند اوپل در ایران شناخته‌شده نبود با نام و برند شورلت عرضه شد. کادیلاک سویل را هم می‌توان یکی از برترین خودروهایی دانست که در تاریخ صنعت خودروسازی ایران تولید شده است. یک سدان مجلل که در بین بهترین ساخته‌های کادیلاک قرار دارد.

در سمت دیگر هیولاهای عضلانی آرمیده بودند یعنی شورلت‌های کامارو و پونتیاک‌های فایربرد. این نمونه‌های همگی از نسل دوم کامارو و فایربرد بودند که در مدل‌های مختلفی به نمایش درآمده بودند. فایربردها فقط دو دستگاه بودند که یکی از آن‌ها از نسخهٔ افسانه‌ای ترنس‌ام بود و عقاب طلایی روی کاپوتش این ویژگی را فریاد می‌زد. تعداد کاماروها اما بیشتر بود و یک Z28 مدل ۱۹۷۸ با رنگ جذاب زرد جدیدترین کاماروی نمایشگاه محسوب می‌شد.

اما در میان همهٔ این عضلانی‌های آمریکایی خودروی رؤیایی من یعنی شورلت شول مانند نگینی می‌درخشید. خودرویی که دقیقه‌ها به آن خیره شده بودم و از دیدن جزء جزء آن لذت می‌بردم. شول موجود در نمایشگاه از نسل دوم شول و مدل ۱۹۷۰ بود یعنی دقیقاً همان مدلی که عاشقانه آن‌را دوست دارم. نمونه‌ای از همین شول مدل ۷۰ از سری SS مجهز به پیشرانهٔ ۴۵۴ اینچ مکعبی (۷.۴ لیتری) بود که قدرت ویرانگر ۴۵۰ اسب بخار و ۶۸۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. این قدرت برای سال ۱۹۷۰ در یک‌کلام خارق‌العاده است.

هرچند از تماشای معشوق خود یعنی شول ۱۹۷۰ سیر نمی‌شدم اما به‌ناچار با آن خداحافظی کرده و به سمت انتهایی سالن دوم می‌روم که به SUVها و وانت‌های غول‌پیکر آمریکایی اختصاص داده شده بود. در این قسمت دو بلیزر غول‌پیکر با ابهت مثال‌زدنی، یک جیپ چروکی SJ، دو شورلت پیک‌آپ و یک جی‌ام‌سی پیک‌آپ بچشم می‌خورد که البته هر سهٔ وانت‌ها تقویت شده و از حالت استاندارد خارج شده بودند.

تعدادی موتورسیکلت کلاسیک شامل موتورگازی‌های پژو در دو نمونهٔ باک عقب و باک جلو، یک موتورسیکلت اورال روسی با سایدکار، یک دستگاه جاوا قدیمی، یک وسپای بسیار تمیز و چند سوزوکی و یاماها هم در سال دوم به نمایش درآمده بودند.

نهایتاً سالن دوم را ترک کرده و راهی سالن آخر یعنی سالن نصف جهان می‌شوم. این سالن بسیار کوچک‌تر از سالن‌های دیگر است و در آن فقط یک غرفه با نام غرفهٔ نوستالژی قرار گرفته بود که در آن چند خودروی آمریکایی مربوط به دهه‌های ۴۰ و ۵۰ میلادی بنمایش درآمده بودند. این ماشین‌ها شامل شورلت‌های بلیر در مدل‌های گوناگون، دوج کورونت، جی‌ام‌سی پیک‌آپ قدیمی و یک بیوک اسپشیال می‌شد.

بدین ترتیب اولین نمایشگاه تخصصی خودروها و موتورسیکلت‌های کلاسیک را به پایان رساندم درحالی‌که به‌شدت جای خالی محصولات فورد خصوصاً مدل موستانگ در آن احساس می‌شد چراکه کل نمایشگاه تحت سلطهٔ محصولات جنرال موتورز قرار داشت. بااین‌حال هرچند این نمایشگاه کاستی‌های فراوانی داشت اما به‌عنوان اولین نمایشگاه رسمی این حوزه می‌توان آن‌را حرکتی مثبت تلقی کرد که به افزایش سطح آگاهی مردم نسبت به خودروهای کلاسیک و شناساندن ارزش آن‌ها به جامعه می‌انجامد.