تقابل اندیشه‌ها: فولکس‌واگن تیگوان در برابر هوندا CR-V

هوندا CR-V بدون شک یک خودروی خانوادگی عالی است که بسیار خوش ساخت بوده و قابلیت اعتماد و کاربری بالایی دارد. البته CR-V تنها شاسی‌بلند معقول کلاس نیست، فولکس تیگوان کاملاً جدید نیز آمده تا مستقیماً در صدر این کلاس قرار گیرد.
درهرحال تیگوان قدیمی تا زمان بازنشستگی محبوب بوده و مدل جدید نیز بهبودهای وسیعی را به خود دیده و این موارد کمک می‌کنند تا این خودرو با نیسان قشقایی قدرتمند، مزدا CX-5 و هوندا CR-V رقابت نماید. ما در رقابتی شاخ‌به‌شاخ، این دو خودروی بلندقد را روبروی هم قرار داده‌ایم تا ببینیم کدام‌یک از پسِ دیگری برمی‌آید.

استایل کلی خودرو
درحالی‌که تیگوان قدیمی نمایی محجوب و سربه‌زیر در میان رقبای خود داشت، مدل جدید متمایزتر از دیگران است. این خودرو خیلی نمای هیجان‌انگیزی ندارد اما خطوط تیز و نمای جلوی قابل‌توجه خودرو، بهبود مثمر ثمری نسبت به نسل قبل محسوب می‌شود.
CR-V محافظه‌کاری را در دستور کار خود نداشته و شهامت و جسارت بیشتری را در طراحی خود نشان می‌دهد و بسته به نوع و زاویه‌ی نگاه شما، جزئیات طراحی زیادی را در این خودرو مشاهده خواهید کرد. به چشمان ما CR-V در مقایسه با طراحی مینیمالیستی و محجوب تیگوان، پرخاشگرتر و جسورتر به نظر می‌رسد.

نمای داخلی خودرو
در کابین تیگوان از مواد با کیفیت بالا استفاده شده و هر چیز داخل کابین از دوام کافی برای استفاده‌ی چندساله برخوردار هستند که حسی ایده آل برای یک خودروی خانوادگی است. داشبورد بسیار شبیه پاسات بوده که منجر به ارگونومی عالی و کیفیت ساخت احساس‌برانگیز شده است. به جرئت می‌توان گفت که احساس بسیاری از پلاستیک‌های بکار رفته بهتر از نمونه‌های لوکس‌تر مثل ب ام و X3 هستند.

هوندا CR-V نیز کابینی خوش ساخت دارد اما کیفیت مواد استفاده شده در آن به پای تیگوان نمی‌رسد. به لطف سرعت سنجی که بر دیگر نشان‌دهنده‌ها غلبه دارد، داشبورد نمایی جذاب دارد و دلپذیر به نظر می‌رسد اما هنوز هم نمی‌تواند از ارزان‌تر دیده شدن آن در برابر تیگوان جلوگیری کند. سیستم اطلاعات سرگرمی هوندا نیز به خوبی سیستمی است که در تیگوان به کار رفته است.

زمانی که بخش فضای داخلی می‌رسیم،CR-V یکی از بهترین‌های این کلاس است اما به لطف پلت فرم جدید تیگوان، این خودرو هوندا را مغلوب می‌سازد. فضای سرنشینان در تیگوان زیاد بوده و فضای ۶۱۵ لیتری صندوق آن یکی از بزرگ‌ترین‌های سگمنت است. CR-V اختلاف چندانی با رقیب آلمانی خود ندارد و فضای بار ۵۸۹ لیتری را ارائه می‌دهد که با تا کردن صندلی‌های عقب این فضا می‌تواند برای حمل اشیای بلندتر نیز مورد استفاده قرار بگیرد.

سواری و رانندگی خودرو
تیگوان جدید در جاده‌های آزاد برتری دارد. تقریباً حرکات بدنه وجود ندارد و ارتفاع بلند خودرو به این معنی است که سیستم تعلیق می‌تواند به آسانی ناهمواری را پشت سر بگذارد. تیگوان در بزرگراه‌ها احساس راحتی دارد و موقعیت رانندگی بالا باعث می‌شود تا اطلاع از مسیرهای پیش رو کار سختی نباشد. انتخاب نسخه‌ی چهارچرخ محرک باعث افزایش ۱۱ میلی‌متری ارتفاع خودرو می‌شود هرچند که این افزایش از پشت فرمان قابل‌توجه نیست. مسلماً تیگوان نمی‌تواند به کاراکتر اسپورت مزدا CX-5 نزدیک شود اما اکثریت خریداران تیگوان را خودرویی توانا خواهند یافت.
همانند فولکس‌واگن، هوندا نیز به خوبی حرکات بدنه‌ی CR-V را کنترل نموده اما سرنشینان هوندا به اندازه‌ی تیگوان راحت نخواهند بود چرا که سیستم تعلیق هوندا فاقد ویژگی‌های فولکس است. CR-V در جاده‌ها به اندازه‌ی فولکس برنامه‌ریزی‌شده به نظر نمی‌رسد و با عبور از دست‌اندازی بزرگ باید زاویه‌ی فرمان را تصحیح کنید. درون کابین CR-V نویز بیشتری از پیشرانه به گوش می‌رسد اما در مجموع هوندا هنوز هم خودروی راحتی است که در مسافرت‌های طولانی همراهی مطمئن به شمار می‌آید.

پیشرانه‌ها
خریداران تیگوان هم‌اکنون می‌توانند دو پیشرانه را انتخاب کنند. یک نسخه‌ی ۲ لیتری بنزینی و نسخه‌ای ۲ لیتری و دیزلی. اکثر خریداران نسخه‌ی دیزلی را سفارش می‌دهند اما از پیشرانه‌ی بنزینی نیز نمی‌توان گذشت. با ۱۸۰ اسب بخار قدرت تولیدی، تیگوان در زمان ۷.۷ ثانیه به تندی ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد که برای شاسی‌بلندی سنگین بد نیست. در مقایسه با دیگر پیشرانه‌ها، این پیشرانه تشنه‌تر بوده و ۶.۲ لیتر در هر صد کیلومتر می‌سوزاند.
تیگوان های دیزلی قدرت کمتری دارند اما مصرف سوخت آن‌ها بسیار کمتر است. نسخه‌ی ۱۴۸ اسبی برای اکثر خریداران انتخابی عالی خواهد بود. در نمونه‌ی تک دیفرانسیل به مصرف سوخت ۴ لیتری دست می‌یابید درحالی‌که نسخه‌ی چهارچرخ محرک با گیربکس اتوماتیک DSG مصرف سوخت ۴.۷ لیتری را نشان می‌دهد. اکثر خریداران نیازی به سیستم چهارچرخ محرک ندارند اما برای آنان که خواهان آفرود واقعی هستند، وجود این سیستم اجتناب‌ناپذیر است.

CR-V با سه پیشرانه وارد میدان می‌شود، یک نسخه‌ی ۲ لیتری بنزینی و پیشرانه‌ی دیزلی ۱.۶ لیتری با دو خروجی متفاوت. پیشرانه‌ی بنزینی نرم و روان است اما فاقد توربو بوده و احساسی از کمبود قدرت را ایجاد می‌کند. مصرف سوخت این پیشرانه نیز چندان جالب نبوده و مصرف ادعایی ۶ لیتری آن شاید در دنیای واقعی بیشتر باشد.
همانند تیگوان، پیشرانه‌های دیزلی حس بیشتری می‌سازند. قدرتمندترین نسخه ۱۶۰ اسب بخار قدرت دارد که توانایی کسب شتاب ۹.۶ ثانیه‌ای را به CR-V اعطا می‌کند. مصرف سوخت این پیشرانه ۴.۱ لیتر بوده اما پیشرانه‌ی ۱۲۰ اسب بخاری کمترین مصرف را نشان می‌دهد. هوندا با این پیشرانه در هر صد کیلومتر به‌طور متوسط ۳.۶ لیتر سوخت می‌سوزاند.

ارزش در برابر مبلغ پرداختی
در مقایسه با اکثر شاسی بلندها، تیگوان و CR-V نسبتاً گران هستند. بهای تیگوان از ۳۷۱۰۰ دلار آغاز می‌شود و هوندا نیز بهای پایه‌ی ۳۳ هزار دلاری دارد. برخلاف این قیمت تند، رقبای دیگری هستند که فضای بیشتری را با همین کیفیت ارائه می‌کنند.

تجهیزات استاندارد تیگوان شامل رینگ‌های آلیاژی ۱۷ اینچی، سیستم اطلاعات سرگرمی با صفحه لمسی ۸ اینچی، تهویه‌ی مطبوع و غربیلک فرمان چرم است. برای دست‌یابی به اپل کارپلی باید تریم SE یا بالاتر را انتخاب کنید. CR-V کمتر از تیگوان سخاوتمند بوده و برای به دست آوردن تجهیزات بالا باید مدل میانی EX را انتخاب کنید.

قضاوت نهایی
هر دو خودروی حاضر در این مقایسه از بهترین‌های کلاس بوده و به آسانی می‌توانند با قشقایی و اسپورتیج مخصوصاً در بخش قابلیت اطمینان رقابت کنند اما در مجموع، ما فکر می‌کنیم که تیگوان انتخاب بهتری است. کابین فولکس کاربری راحتی دارد و کیفیت بالای کابین به همراه پیشرانه‌های کارا موجب برتری این خودرو می‌شود.
امتیاز کلی فولکس‌واگن تیگوان: ۸.۱
امتیاز کلی هوندا CR-V: 7

[polldaddy poll=”9431904″]