نسخه دیفرانسیل عقب لامبورگینی اوراکان

۶ سال پیش، لامبورگینی یک نوار برچسب بر روی یک نسخه ویژه از «گایاردو» قرار داد و آن را به افتخار والنتینو بالبونی (Valentino Balboni)، راننده آزمایشی سالیان دراز این کمپانی، نامگذاری کرد. چندی بعد، مهندسان لامبورگینی در حالی که پکیج برچسب را از گایاردو جدا می‌کردند، محور دیفرانسیل جلو را بیرون کشیدند و اندکی نیز در تنظیمات خودرو تغییرات وارد کردند. نتیجه کار آنها، گایاردو LP550-2 به صورت دیفرانسیل عقب بود. در نهایت، آنها بالاخره خودرویی در اختیار داشتند که می‌توانست خودش را در قد و قواره‌های مدل‌های موتور وسط و دیفرانسیل عقب فراری با پیشرانه‌های V8 ببیند؛ چیزی که «سنت آگاتا» برای دهه‌ها در اختیار نداشت.

۶ سال طول کشید تا لامبورگینی تصمیم به یک مدل دیفرانسیل عقب از گایاردو بگیرد. امّا این کمپانی در مورد جایگزین گایاردو، یعنی «اوراکان»، هیچ زمانی را از دست نداده و بلافاصله پس از یک سال از معرفی نسخه اولیه سوپرماشین، اوراکان LP580-2 را ارائه کرده است.

اوراکان دیفرانسیل عقب از همان فرمولی استفاده می‌کند که در نسخه «بالبونی» نیز به کار رفته است؛ دیفرانسیل جلو و سخت‌افزار مربوط به آن برداشته شده و در نتیجه، ۳۳ کیلوگرم از وزن کلی خودرو کاسته شده و خروجی کلی پیشرانه نیز با اندکی کاهش، از ۶۰۲ به ۵۷۲ اسب‌بخار (۵۸۰ps) رسیده است. همچنین پیک گشتاور نیز از ۵۶۰ به ۵۴۰ نیوتن‌متر کاهش یافته است. برای جبران کاهش وزن قسمت جلو، طراحی دماغه جلوی بدنه به منظور ایجاد نیروی داون‌فورس بیشتر تغییر کرده است. همچنین از فنرهای با صلبیت بالاتر برای هماهنگی با توزیع وزن جدید ۴۰/۶۰ بهره گرفته شده است. در یک مقایسه با اوراکان AWD، باید گفت که ۴۲ درصد از وزن از خودرو بر روی محور جلو است.

فارغ از یک جلوبندی جدید، در مورد اینکه یک بهینه‌سازی زیباشناسانه نسبت به ۶۱۰-۴ انجام گرفته یا خیر، با اطمینان کامل نمی‌توان سخن گفت. از دیگر نشانه‌های ظاهری متمایز و قابل‌ذکر در اوراکان LP 580-2 می‌‌توان به مواردی چون چرخ‌های ۱۹ اینچی در پوششی از تایرهای پیرلی P زیرو اشاره کرد که منحصراً‌ برای این مدل دیفرانسیل عقب توسعه داده‌ شده‌اند. این در حالی است که تنها چرخ‌های قابل‌استفاده در مدل چهار چرخ متحرک ۶۱۰-۴ از نوع ۲۰ اینچی هستند.

چیزی که در مدل «بالبونی» در دسترس بوده و متأسفانه در ۵۸۰-۲ جایی ندارد، یک سیستم گیربکس دستی است. گیربکس دو کلاچه ۷ سرعته اتوماتیک اوراکان، در این مدل نیز استفاده شده است؛ ولی در عین حال، لامبورگینی شاید به منظور حل مشکل علاقه‌مندان رانندگی اسپورت، کالیبراسیون جدیدی برای حالت‌های مختلف رانندگی اضافه کرده است. در این تنظیمات جدید، خشونت بیشتری از این مدل دیفرانسیل عقب دیده می‌شود. به عنوان مثال، در حالت «اسپورت»، امکان «یک رانندگی احساسی و اسپورتی با اندکی واکنش بیش از اندازه در فرمان» فراهم شده است؛ چیزهایی که مطمئناً برای علاقه‌مندان جذابیت دارند.

موضوع گیربکس دستی را که کنار بگذاریم، دیدن یک اوراکان دیفرانسیل عقب با شرایط حضور در جاده در خط تولید لامبورگینی بسیار جالب‌توجه است. البته مدل مبتنی بر اوراکان، ۶۲۰-۲ سوپر تروفیو دیفرانسیل عقب نیز وجود دارد که البته یک خودروی مخصوص پیست بوده و در یک نسخه تولید شده است. با توجه به اینکه رانندگی با مدل چهار چرخ متحرک اوراکان، تجربه‌ای هم‌سطح با مک‌لارن ۶۵۰S (با دیفرانسیل عقب) و فراری ۴۸۸GTB در اختیار قرار می‌دهد، می‌توان تصور کرد که حذف چرخ‌های جلو از انتقال قدرت پیشرانه چقدر می‌تواند در ارتقای تجربه رانندگی با اوراکان تأثیرگذار باشد.