تاریخچه تصویری خودروهای اسپورت ژاپنی

برای بیش از نیم قرن، سرزمین آفتاب تابان یک منبع متناوب از کیفیت رانندگی و عملکرد مقرون‌به‌صرفه بوده است. در ادامه تاریخچه‌ای کوتاه از تلاش ژاپنی‌ها در این عرصه را به صورت تصویری مرور می‌کنیم.

۱۹۵۹
مدل‌های اسپورت داتسون ۱۵۰۰/۱۶۰۰/۲۰۰۰ رودستر به‌عنوان کانورتیبل‌هایی با جثه کوچک شروع کردند و تا مسابقات باشگاه اسپورت‌های امریکایی (SCCA) نیز راه یافتند.

۱۹۶۳
اولین خودروی هوندا، یک S500 رودستر ۶۸۰ کیلوگرمی بود که برای پیشرانه از یک موتور کوچک DOHC با چهار سیلندر در یک ردیف و خط قرمز ۹۵۰۰ دور بر دقیقه استفاده می‌کرد. در این میان، یک اثر از تولید موتورسیکلت در آن مشهود بود: چرخ‌های متصل به زنجیر.

۱۹۶۵
اولین خودروی اسپرت تویوتا، «اسپورتس ۸۰۰» نام داشت که قدرتی به‌اندازه ۴۴ اسب‌بخار تولید می‌کرد. در این مدل، یک پنل سقف تارگای جداشدنی به کار رفته بود.

۱۹۶۷
تیم طراحی تویوتا با همکاری «یاماها» مدل ۲۰۰۰GT را ساخت؛ یک رقیب ژاپنی برای جگوار E تایپ.

مدل کوزمو کوپه مزدا نیز همزمان موتور برجسته برند، یعنی «وانکل» را معرفی کرد.

۱۹۶۸
مدل بلوبرد/۱۳۰۰-۱۶۰۰/۵۱۰ سدان از داتسون یک فرمول جدید از ب‌ام‌و ۱۶۰۰ در خود داشت.

۱۹۷۰
داتسون حرکتی را که آغاز کرده بود با مدل زیبای فیر لیدی یا ۲۴۰Z ادامه داد. اولین نسخه از این خودرو با یک موتور SOHC با چهار سیلندر در یک ردیف و یک سیستم تعلیق استرات مستقل همراه بود. داتسون با این مدل توانست تمام خودروهای مقرون به صرفه بریتانیایی و اسپورت‌های ایتالیایی را در بازار امریکا پشت‌سر بگذارد.

در جبهه داخلی، کوپه اسپورت اسکای‌لاین GT-R پا به عرصه وجود گذاشت. مدلی که ۲۰ سال بعد با نام «گودزیلا» معروف شد.

۱۹۷۱
در گذشته از مدل‌های RX-2 و RX-3 مزدا که برای پیشرانه از موتور وانکل استفاده می‌کردند، به‌عنوان سوپر کوپه یاد می‌شد. رکورد ۲۵۷ کیلومتر بر ساعت از این خودرو ثبت شده است.

۱۹۷۹
در تویوتا سلیا، داتسون Z با یک صندلی عقب تزئین شده بود. پس از شروع به کار در بازار خانگی، این خودرو، طراحی‌های ظاهری زیبایی دریافت کرد و ارتقای همراه با اضافه‌شدن توربوشارژر، قدرت آن را به ۲۰۰ اسب‌بخار رساند.
مزدا در مدل RX-7، قدرت را با یک بدنه سبک دو سرنشینه و یک قیمت متعادل ترکیب کرد.

۱۹۸۲
سدان اسپرت «ماکسیما» از داتسون، عناصر پیشرانه خود را از ۲۴۰Z دریافت کرده بود.

میتسوبیشی استاریون ۲+۲ به صورت دیفرانسیل عقب، توربوشارژر و با یک نام عجیب و غریب به جرگه خودروهای با عملکرد بالا پیوست.

۱۹۸۵
تویوتا MR2 کوپه و اسپایدر با موتور میانی که برای طراحی‌اش از فراری الهام گرفته بود، مدت زیادی در یک دوره خاص زمانی که برند تویوتا می‌خواست از حالت خسته‌کنندگی بیرون آید، به ایفای نقش پرداخت.

۱۹۸۶
نسخه‌های Si برای مدل‌های سیویک، CRX، و پریلود از هوندا باعث افزایش سرعت و قابلیت هندلینگ این خودروها می‌شد.

نسل دوم از مزدا RX-7 با گزینه توربوشارژر و رکورد سرعت ۳۸۳ کیلومتر بر ساعت از راه رسید.

۱۹۸۸
هوندا پریلود با سیستم فرمان چهارچرخ‌اش (AWS)، سر و صدای زیادی بر پا کرد.

۱۹۹۰
مزدا MX-5 میاتا که برای طراحی خود از لوتوس الهام گرفته شده بود، حال‌وهوایی در خود داشت که بعدها تبدیل به به محبوب‌ترین رودستر دنیا شد.

رونمایی اولیه اینفینیتی از مدل Q45 که یک سدان اسپورت با سیستم تعلیق نیمه‌فعال چهار چرخ بود، در این سال صورت گرفت.

برای جلب نظر علاقه‌مندان، خودروسازان ژاپنی توافق کردند تا خروجی موتورهای خانگی‌شان را به ۲۸۰ اسب‌بخار محدود کنند.

۱۹۹۱
آکورا NSX با یک بدنه آلومینیومی جمع‌وجور و یک موتور ۳ لیتری ۸۰۰۰ دور بر دقیقه‌ای V-6 همراه با یک سیستم زمان‌بندی متغیر برای سوپاپ‌ها، به‌عنوان یک رقیب برای فراری ظاهر شد. سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها الهام گرفته از نمونه مشابه در موتورسیکلت‌های هوندا، اولین بار در قالب چهار چرخ در آکورا اینتگرا GS-R مدل ۱۹۸۹ در ژاپن ظاهر شده بود.

۱۹۹۲
سومین و آخرین نسل از مزدا RX-7 با توربوشارژر همیشگی، دینامیک رانندگی بهتر و طراحی جالب‌توجه در بدنه از راه رسید.

مدل‌های اسپورت SVX سوبارو که طراحی «جیوجیارو» بودند، از یک موتور ۳/۳ لیتری با شش سیلندر در یک ردیف به همراه یک سیستم دیفرانسیل چهار چرخ متحرک استفاده می‌کردند. در همین حال، سوبارو ایمپرزا WRX تکنولوژی مسابقات رالی قهرمانی جهان را به سطح خیابان‌ها آورد. البته بازار امریکا ۱۰ سال تا آمدن WRX صبر کرد.

۲۰۰۰
هوندا برای جشن گرفتن پنجاهمین سال تولدش، یک مدل سبک و سرزنده با عنوان S2000 عرضه کرد که با یک موتور ۲ لیتری VTEC با محدودیت ۹۰۰۰ دور بر دقیقه همراه بود.

۲۰۰۳
میتسوبیشی لنسر اولوشن VIII با ترمزهای «برمبو»، شوک‌های «بیلستین» و بال عقب زیبا از جنس فیبر کربن، وارد بازار شد.

۲۰۰۴
آخرین نفس‌های «قوای دورانی» در RX-8 با تعداد زیادی در و یک صندلی عقب بود.

انجمن سازندگان اتومبیل ژاپن، محدودیت قدیمی ۲۸۰ اسب‌بخاری خود را حذف کرد.

۲۰۰۹
نیسان با معرفی مدل GT-R، سطوح عملکردی خود را به نقطه‌ای بالاتر جابجا کرد. GT-R برای پیشرانه از یک موتور دو توربوشارژر V-6 استفاده کرده و دارای سیستم دیفرانسیل چهار چرخ متحرک بوده است. همچنین در این مدل، یک داشبورد شبیه بازی‌های ویدیویی برای هیجان بیشتر اضافه شده است.

لکسس از بمب F جدید خود رونمایی کرد؛ ISF یک سلاح استراتژیک لکسس در جاده بود که آن را در پشت نقاب یک سدان خانوادگی پنهان می‌کرد.

۲۰۱۲
لکسس که همچنان مستانه، رو به جلو قدم برمی‌داشت، تمام دروسی را که از پیست فراگرفته بود، در ۵۰۰ نمونه از سوپرماشین LFA به کار گرفت. در این خودرو، از یک موتور ۴/۸ لیتری V10 در قالب یک بدنه فیبرکربنی استفاده شده بود. علی‌رغم قیمت نجومی که برای LFA درنظر گرفته شده بود، به‌نظر می‌آید که تویوتا در این پروژه ضرر کرده است.

۲۰۱۳
سه‌قلوهای تویوتا GT86، سایون FR-S و سوبارو BRZ، به نظر یک خانواده عجیب و غریب می‌آیند؛ ولی چه کسی می‌تواند از کوپه‌های اسپرت جدید و مقرون‌به‌صرفه شکایت داشته باشد؟

۲۰۱۵
فرض کنید یک فورد موستانگ را به دانشگاه MIT بفرستید. در این صورت چیزی مانند یک لکسس RC F تحویل خواهید گرفت؛ یک کوپه اسپرت غرق در قدرت، عملکرد و خودنمایی.

منبع: کارانددرایور