پنج مدل کلاسیک در سالن اصلی نمایشگاه اتومبیل نیویورک ۲۰۱۷

سالن اصلی نمایشگاه نیویورک ۲۰۱۷علاوه بر حضور طیف گسترده‌ای از مدل‌های جدید اتومبیل، محل به نمایش گذاشتن برخی خودروهای کلاسیک و زیبا نیز بوده است. به عنوان نمونه، اگر در نمایشگاه امسال، در اطراف غرفه‌های سوبارو و ولوو گردش کرده باشید، شاید با دیدن برخی از این خودروها متعجب شده باشید.

سوبارو ۳۶۰

سال ۱۹۴۹ میلادی است؛ ژاپن در پایان جنگ جهانی دوم، در هم کوبیده شده، همه ناامید به نظر می‌رسند، امّا به‌آرامی به دنبال بازسازی هستند. امّا گزینه‌های محدودی در بازار خودرو وجود دارند. در این دوره، مقامات ژاپنی برای اضافه‌کردن گزینه‌های در دسترس مشتریان خودروی این کشور، مجموعه جدیدی از قوانین را ارائه کردند که منجر به تولد «کِی کار» گردید. سوبارو ۳۶۰ تنها یک هزار پوند یا ۴۵۳ کیلوگرم وزن داشت و با استفاده از یک ساختار بدنه یکپارچه، بر روی یک سیستم تعلیق ساده نوسانی در عقب سوار شده بود. در طول ۱۲ سال حیات این مدل، حدوداً ۳۹۲ دستگاه از آن به فروش رفت.

ولوو آمازون استیشن واگن

ولوو پس از کسب موفقیت با سری نمادین PV، تصمیم گرفت که همچنان حرکت رو به جلوی خود را با ارائه یک مدل میان‌سایز جدید حفظ کند. نتیجه، خودرویی با نام «آمازون» بود که در فرم‌های کوپه، سدان و واگن در دسترس قرار گرفت و اولین‌های زیادی در خود داشت. این خودرو وقتی اولین بار در نمایشگاه بین‌المللی نیویورک ۱۹۵۹ در امریکا معرفی شد، تبدیل به اولین مدلی گردید که از کمربندهای ایمنی جلو به صورت استاندارد در تمام نسخه‌های خود استفاده می‌کرد. وقتی تولید این مدل در سال ۱۹۷۰ به پایان رسید، تعداد بیش از ۶۶۷ هزار دستگاه از آن در سراسر جهان به فروش رفته بود. مدل واگن با سری ۱۴۰ جایگزین شد؛ مدلی که خودش بعدها به نسخه نمادین سری ۲۰۰ ارتقا یافت. امّا آمازون سدان، زمینه‌ساز تولد ولوو ۱۶۴ گردید.

ولوو P1800

P1800 به عنوان یکی از خواستنی‌ترین مدل‌های کلاسیک ولوو، بخش عمده‌ای از موفقیتش را مدیون حضور در سریال «قدیس» با بازی راجر مور در سال‌های دهه ۱۹۶۰ میلادی در تلویزیون است. این خودرو ابتدا به فرم کوپه به دنیای اتومبیل معرفی شد، امّا بعد یک نسخه شوتینگ بریک نیز از آن به بازار ارائه گردید. ضمن اینکه یک نسخه تکامل‌یافته هاچ‌بک نیز با مشخصه‌هایی چون سقف کشیده و درب عقب کاملاً شیشه‌ای، در سال ۱۹۷۲ در دسترس قرار گرفت. سال‌ها بعد P1800 در سال ۱۹۹۸، به دنبال انتشار خبر بالاترین کیلومتراژ یک وسیله نقلیه شخصی با یک ۱۸۰۰S، باز هم بر سر زبان‌ها افتاد.

ولوو دوئت

دوئت که در فاصله سال‌های ۱۹۵۳ و ۱۹۶۹ ساخته می‌شد، محصول ایده ولوو برای یک «اتومبیل دو منظوره» بود. این خودرو به عنوان یک وسیله نقلیه کاربردی برای نیروی کار شهروند سوئد درنظر گرفته شده بود. امّا پس از یک روز سخت و طولانی، مالکان این خودروها می‌توانستند از یک سواری نرم و متمدنانه در یک سدان، از حال و هوای محیط کار، فاصله بگیرند. البته «دوئت» در واقع، یک نسخه اصلاح شده از سری PV ولوو به شمار می‌رود. امّا برخلاف PV444 و PV544  که اولین مدل‌های با بدنه یکپارچه در بین محصولات ولوو بوده‌اند، دوئت بر اساس یک فریم «پلکانی» ساخته شده بود و از یک تنظیمات قدرتمند «فنربندی تیغه‌ای» برای سیستم تعلیق بهره می‌بُرد.

ب‌ام‌و E36 M3 GTS-2 PTG

در سال ۱۹۹۵، ب‌ام‌و نیاز عجیبی به یک خودروی مسابقه برای فصل IMSA GTS-2 داشت. در طول تنها ۶۰ روز، ب‌ام‌و و گروه پروتوتایپ تکنولوژی (PTG) در کنار یکدیگر قرار گرفتند تا M3 GTS-2 را بسازند؛ مدلی بعدها افتخارات زیادی را به دست آورد؛ از جمله لیست بلندی از عناوین نخست، برخی از قهرمانی‌های دسته سازندگان در IMSA GT و پیروزی در کلاس مربوطه در مسابقات ۲۴ ساعته دیتونا در سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸.

منبع: automobilemag