دوئل آستون‌مارتین راپید و رولزرویس گوست

در ادامهٔ روند برگزاری سری رقابت‌های خودرویی پدال، امروز نوبت به گروه سدان‌های فوق لوکس رسیده است. در دوئل قبلی این گروه بنتلی فلاینگ اسپار در برابر مرسدس-مایباخ S600 قرار گرفت که طی این رقابت مجموعاً ۲۴۱۱ رأی به ثبت رسیده است. از این آراء، مایباخ S600 با کسب ۱۴۳۷ رأی یا ۵۹ درصد از کل آراء، به‌عنوان پیروز دوئل سوم گروه سدان‌های فوق لوکس به مرحلهٔ بعدی صعود می‌کند درحالی‌که فلاینگ اسپار با کسب ۹۷۴ رأی از رقابت‌ها کنار می‌رود؛ اما پس‌ازاینکه در برخی گروه‌بندی‌های رقابت‌ها بازنگری صورت گرفت، تصمیم بر این شد که آستون‌مارتین راپید را از گروه سدان‌های کوپه به گروه سدان‌های فوق لوکس منتقل کنیم؛ بنابراین امروز در چهارمین و آخرین دوئل گروه سدان‌های فوق لوکس، تنها بازماندهٔ این گروه یعنی رولزرویس گوست به مصاف آستون‌مارتین راپید می‌رود.

آستون‌مارتین راپید

آستون‌مارتین برای اولین بار با معرفی کانسپتی بنام راپید در نمایشگاه خودروی دیترویت ۲۰۰۶ تمایل خود برای تولید یک سدان کوپه را نشان داد. سپس چند سال بعد سرانجام نسخهٔ تولیدی راپید در نمایشگاه خودروی فرانکفورت ۲۰۰۹ رونمایی شد. این خودرو اولین ساختهٔ چهاردر آستون‌مارتین از زمان مدل لاگوندا در سال ۱۹۸۹ محسوب می‌شد. راپید روی پلت‌فرم مدل DB9 ساخته شده و در ظاهر نیز بسیار به آن شباهت داشت به‌طوری‌که می‌شد آن‌را یک DB9 چهاردر دانست. این ماشین از فرم بدنهٔ فست‌بک استفاده می‌کند درحالی‌که شیوهٔ باز شدن درِ صندوق بار آن مانند خودروهای لیفت‌بک بوده و به‌طور کامل با شیشهٔ عقب باز می‌شود. بدین ترتیب امکان خواباندن صندلی‌های عقب هم وجود دارد که فضای بار ۳۱۷ لیتری آن‌را به ۸۸۶ لیتر افزایش می‌دهد. آستون‌مارتین قصد داشت با راپید در درجهٔ اول پاسخ مستقیمی به پورشه پانامرا بدهد. سازندهٔ بریتانیایی در ابتدا تولید راپید را در یک کارخانهٔ اختصاصی در اتریش با هدف تولید سالانه ۲ هزار دستگاه آغاز کرد اما به دلیل عدم تطابق فروش با این برنامه، از سال ۲۰۱۲ تولید راپید در اتریش خاتمه یافته و خط تولیدش به بریتانیا منتقل شد. همچنین آستون‌مارتین تولید سالانهٔ آن‌را به نصف کاهش داد. بااین‌حال راپید در سال ۲۰۱۳ مورد فیس‌لیفت قرار گرفته و با نام راپید S به بازار آمد. عمده‌ترین تغییر ظاهری این فیس‌لیفت تغییر جلوپنجره بود اما در پیشرانه هم تغییراتی اعمال شده و قوی‌تر شده است. این سدان کوپهٔ لوکس مجهز به یک پیشرانهٔ ۶ لیتری V12 تنفس طبیعی است که پس از فیس‌لیفت سال ۲۰۱۳، قدرت آن به ۵۵۰ اسب بخار رسیده است.

رولزرویس گوست

رولزرویس پس‌ازاینکه زیر چتر گروه ب‌ام‌و قرار گرفت، اقدام به معرفی نسل جدید سدان فوق لوکس فانتوم به‌عنوان نخستین محصول دوران جدیدش نمود. سپس این لوکس‌ساز بریتانیایی با معرفی کانسپتی بنام ۲۰۰EX در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۹ نشان داد که قصد ساخت سدان کوچک‌تر و ارزان‌تری از فانتوم را دارد. بدین ترتیب سرانجام نسخهٔ تولیدی این خودرو با نام گوست در نمایشگاه فرانکفورت ۲۰۰۹ رونمایی شده و فروش آن از سپتامبر همین سال آغاز گردید. البته رولزرویس در سال‌های بسیار دور نیز از نام سیلور گوست برای یکی از محصولاتش استفاده کرده بود؛ اما گوست جدید در جایگاهی پایین‌تر از فانتوم قرار گرفته و دومین سدان سبد محصولات دوران مدرن رولزرویس محسوب می‌شود. این سدان فوق لوکس بریتانیایی روی پلت‌فرم مشترکی با نسل قبلی ب‌ام‌و سری ۷ ساخته شده است. همچنین چندی بعد نسخه‌های کوپه و کابریولت گوست نیز به ترتیب با نام‌های ریث و داون معرفی شدند. سپس رولزرویس در سال ۲۰۱۴ این خودرو را مورد به‌روزرسانی و فیس‌لیفت قرار داده و آن‌را با نام گوست سری II در نمایشگاه ژنو این سال رونمایی نمود. این سدان سوپرلوکس که در دو نسخهٔ استاندارد و کشیده تولید می‌گردد، تنها با یک پیشرانهٔ ۶.۶ لیتری V12 توئین توربو عرضه می‌شود که ۵۷۰ اسب بخار قدرت و ۷۸۰ نیوتن متر گشتاور دارد. این نیرو توسط یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک ZF به چرخ‌های عقب انتقال پیدا می‌کند. البته رولزرویس در نمایشگاه پکن ۲۰۱۶ نسخهٔ ویژه‌ای از گوست را با نام Black Badge معرفی کرد که پیشرانهٔ دوازده سیلندر آن قدرت بیشتری معادل ۶۱۲ اسب بخار دارد.

مشخصات فنی

این دوئل‌ها، مقایسه‌هایی برای دریافت و شناخت خودروهای برتر نیستند بلکه نظرسنجی برای شناخت خودروهای محبوب‌تر بین شما کاربران ایرانی می‌باشند؛ بنابراین با توجه به جمیع جهات، جذابیت، طراحی بدنه و کابین، برند، ویژگی‌های فنی، قیمت و مقرون‌به‌صرفه بودن و حتی تجربه کاربری، کدام خودرو را ترجیح می‌دهید؟ دلایل و معیارهای انتخاب خود را نیز لطفاً در بخش نظرات بیان فرمایید.