یادی از سری 8، پرچم‌دار گذشتهٔ ب‌ام‌و

حالا که قرار است سری ۸ بازگردد، بهتر است یادآوری کنیم که چرا ما به خاطر وجود شناس دوم برای دیدن این پرچم‌دار آلمانی هیجان‌زده‌ایم

از زمانی که تیزر نسل جدید ب‌ام‌و سری ۸ منتشر شده است، ما کمی برای نسل اول آن دل‌تنگ شده‌ایم؛ بنابراین تصمیم داریم در این مطلب یادی کنیم که پرچم‌دار گذشتهٔ ب‌ام‌و. سری ۸ اولیهٔ با کد داخلی E31 خودروی بسیار متفاوتی بود که در نمایشگاه فرانکفورت ۱۹۸۹ رونمایی شد. استایل گوه‌ای شکل و چراغ‌های مخفی این کوپهٔ لوکس همگی متعلق به آینده بودند و حتی به ویژگی‌های پیشرفته‌ای مانند سیستم کنترل پایداری هم مجهز بود. سری ۸ خودروی بسیار متفاوتی از سوی ب‌ام‌و بود تا جایی هیجان را از مونیخ به جهان پمپاژ کرد. این یک کوپهٔ غول‌پیکر بود با وزنی بیش از ۲ تن و پیشرانهٔ ۵ لیتری V12. این نه‌تنها آزمایش بزرگی برای ب‌ام‌و بود که حتی خودرویی انقلابی برای کل صنعت خودروسازی دنیا بود. سری ۸ اولین گرند تورر تمام‌عیار ب‌ام‌و بود.

ب‌ام‌و ۸۵۰i مدل ۱۹۹۰ اولین خودروی تولیدی جاده‌ای بود که یک پیشرانهٔ V12 را علاوه بر یک گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک، به همراه یک واحد شش سرعتهٔ دستی ارائه می‌کرد. این یک نیروگاه تکنولوژیک بود چراکه برای اولین بار از سیستم برقی پیشرفتهٔ مالتی‌پلکس استفاده می‌کرد که ارتباط سیستم‌های کامپیوتری آن‌را با یکدیگر برقرار می‌کرد. همچنین این اولین خودرویی بود که دریچهٔ گاز آن از طریق سیستم رانندگی باسیم کار می‌کرد. علاوه بر این، ۸۵۰i به فرمان حساس به سرعت و کمک‌فنرهای الکترونیکی هم مجهز شده بود.

در داخل ۸۵۰i نیز کمربندهای ایمنی راننده و سرنشین جلو از انواع جمع شونده درون صندلی‌ها بودند و همه‌چیز به‌صورت برقی کار می‌کرد ازجمله ستون تلسکوپی الکترونیکی فرمان که به حافظه هم مجهز بود. سیستم صوتی لوکس آن دارای سی‌دی چنجر چندتایی بود و یک تلفن همراه هم در خودرو تعبیه شده بود. هرچند این تجهیزات با استانداردهای امروزی کهنه به نظر می‌رسند اما برای سال ۱۹۹۰ فراتر از زمان خود بودند. حتی به جهت کاهش سروصدا، پنجره‌های جانبی به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شده بودند که به‌صورت خودکار با درهای خودرو باز و بسته شوند.

اما تمامی این شکوه و تجمل به وزن این کوپهٔ بزرگ ب‌ام‌و اضافه کرده بود درحالی‌که پیشرانهٔ V12 پیچیدهٔ آن تنها ۳۰۰ اسب بخار قدرت داشت که همین امر انتقاداتی را به سازندهٔ آلمانی وارد نمود. به همین دلیل در سال ۱۹۹۳ ب‌ام‌و مدل ۸۵۰CSi را معرفی کرد که به موتور بزرگ‌تر ۵.۶ لیتری V12 مجهز شده بود. این موتور ۳۸۰ اسب بخار قدرت داشت و می‌توانست خودرو را در زیر شش ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر در ساعت و نهایتاً به حداکثر سرعت ۲۹۰ کیلومتر در ساعت برساند. در میانهٔ مدل‌های مختلف سری ۸، مدل ۸۵۰CSi با پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری V12 قرار داشت درحالی‌که تیپ پایه، مدل ۸۴۰Ci بود که از یک موتور ۴ لیتری V8 با ۲۸۵ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد. حتی نسخهٔ M8 این خودرو هم ساخته شد که ۵۵۰ اسب بخار قدرت داشت اما متأسفانه هرگز به تولید نرسید و در حد پروتوتایپ باقی ماند.

اما درست است که سری ۸ خودرویی زیبا، شگفت‌انگیز و قدرتمند بود اما پیچیدگی‌های زیادی داشت. سیستم‌های الکتریکی آن که فناوری بسیار بالایی داشتند معمولاً نقص پیدا می‌کردند. پیشرانهٔ V12 آن قابلیت اطمینان ضعیفی داشت و همواره نیاز به سرویس و نگهداری مداوم داشت و مانند تمامی محصولات ب‌ام‌و، هزینهٔ نگهداری بالایی داشت خصوصاً اینکه سری ۸ پرچم‌دار ب‌ام‌و هم بود و ازاین‌جهت هزینه‌های نگهداری بیشتری را به مالک خود تحمیل می‌کرد. این مسائل موجب شدند که عملکرد شگفت‌انگیز این کوپهٔ لوکس به فراموشی سپرده شود درحالی‌که وزن و اندازهٔ سری ۸ نیز جلوگیری می‌کردند که به قلمروی سوپراسپرت‌ها وارد شود. این خودرو در زمان عرضه، صد هزار دلار قیمت داشت اما به دلیل هزینه‌های نگهداری بالا و عملکرد نسبتاً پایین، هم‌اکنون نمونه‌های مناسب و تمیز آن‌را می‌توان با قیمتی در حدود ۱۰ هزار دلار و یا حتی کمتر خریداری نمود.

تا سال ۱۹۹۷ که سری ۸ از بازار ایالات‌متحده خارج شد، تعداد ۷,۲۳۲ دستگاه از آن در این کشور بفروش رسید درحالی‌که در سراسر جهان نیز تا زمان توقف تولید در سال ۱۹۹۹، تعداد ۳۱,۰۶۲ دستگاه از آن فروخته شد؛ اما سری ۸ حتی با وجود این معایب هم ارزش احیاء را دارد و ما از بازگشت آن خوشحالیم. علاوه بر این، اگر ب‌ام‌و از معایب نسل نخست سری ۸ درس گرفته باشد، نسل جدید آن قطعاً پتانسیل این را دارد که خودروی شگفت‌انگیزی باشد.

منبع: Motor1