میل MI12 بزرگترین هلیکوپتر دنیا بشمار می‌رود که توسط شرکت روسی میل ساخته شد و اولین پرواز موفق خود را در ۱۰ ژوئیه ۱۹۶۸ انجام داد.
مطالعات و طراحی این هلیکوپتر غول‌پیکر در سال ۱۹۵۹ در شرکت میل آغاز شد اما دستور رسمی ساخت آن در سال ۱۹۶۱ توسط GKAT (کمیته دولتی فناوری هوایی) به میل که سابقه ساخت هلیکوپتر بزرگ MI-6 را داشت، داده شد. در بخشنامه GKAT ساخت هلیکوپتری با ابعادی در اندازه هواپیمای آنتونوف AN-22 که قادر به حمل ۲۰ تا ۲۵ تن بار باشد به جهت حمل‌ونقل تجهیزات نظامی و موشکهای قاره‌پیما، از میل خواسته‌شده بود. هدف GKAT از سفارش ساخت چنین هلیکوپتری نیاز نیروی هوایی شوروی به هلیکوپتری بزرگ جهت انتقال سریع موشکهای قاره‌پیما و کاهش استفاده از هواپیماهای آنتونوف AN-22 و ایلوشین IL-76 بود که با پروازهای بسیار زیاد این وظیفه را انجام می‌دادند.
به دلیل ابعاد غول‌آسا و حمل بار زیاد، شرکت میل در طراحی این هلیکوپتر با محدودیت‌هایی مواجه بود. در ابتدا طرح دو روتور پشت سرهم (همانند بوئینگ CH47 شینوک) برای آن انتخاب شد اما این طرح، مشکلات عمده‌ای چون عدم پایداری در پرواز داشت به همین دلیل میل طرح روتورهای عرضی را انتخاب نمود. در این سیستم به دلیل عکس گرد بودن روتورها، گشتاور منفی چرخش روتورها توسط یکدیگر خنثی‌شده و نیازی به روتور دم نیست. از این سیستم طراحی در هلیکوپترهای اولیه‌ای چون فوک ولف FW-61 استفاده می‌شد اما امروزه این نوع طراحی تقریباً منسوخ‌شده است.
میل MI-12 که مجهز به بال‌هایی بزرگ جهت نصب موتورها بود، از موتورهای مدل MI-6 استفاده می‌کرد اما درحالی‌که MI-6 دو موتور داشت، تعداد موتورها در MI-12 به ۴ عدد افزایش‌یافته بود که هرکدام ۶۵۰۰ اسب بخار قدرت داشتند (مجموعاّ ۲۶۰۰۰ اسب بخار). هر جفت از این موتورهای توربوشفت با ملخی پنج پره به قطر ۳۵ متر در سر هریک از بال‌ها نصب‌شده بودند. غلاف هر یک از این جفت موتورها دارای پنل های بزرگ قابل بازشدنی بود که جهت دسترسی راحت‌تر به موتورها برای تعمیر و نگهداری طراحی‌شده بودند.
کابین خلبان MI-12 دوطبقه بود به‌طوری‌که خلبان، کمک‌خلبان، مهندس پرواز و مهندس برق در قسمت پایین و اپراتورهای سیستم ناوبری و رادیویی در کابین بالا قرار می‌گرفتند. برای بارگیری نیز به سه در کشویی در قسمت انتهایی بدنه مجهز بود که دو در بالایی به جوانب باز می‌شدند و در پایینی که مجهز به رَمپ قابل‌جمع شدن جهت بارگیری وسایل نقلیه بود به‌طرف پایین باز می‌شد.
کنترل این هلیکوپتر به دلیل ابعاد عظیم و طراحی خاص روتورها از مشکلات عمده طراحان آن بود به همین دلیل کابین خلبان با پنجره‌های زیادی طراحی‌شده بود که دید عالی و وسیعی را در اختیار خلبان و کمک‌خلبان قرار می‌داد. MI-12 مجهز به سه ارابه فرود ثابت بود که یکی در زیر دماغه و دو عدد دیگر در زیر بال‌ها نصب‌شده بودند. البته دو چرخ کوچک هم در قسمت انتهایی بدنه تعبیه‌شده بود که همانند جک عمل کرده و قابل‌جمع شدن بودند. این چرخ‌ها در هنگام بارگیری بر روی زمین قرار می‌گرفتند. مخازن سوخت نیز در بال‌ها نصب‌شده بودند و در صورت نیاز قابلیت تجهیز به مخازن سوخت خارجی نیز وجود داشت.
اولین پروتوتایپ این غول پرنده در سال ۱۹۶۷ دقیقاً ۱۰ سال پس از اولین پرواز مدل MI-6 ساخته شد و اولین پرواز خود را نیز در ۲۷ ژوئن همین سال، زودتر موعد مقرر انجام داد؛ اما این پرواز به دلیل ارتعاشات و مشکلاتی در کنترل هلیکوپتر رخ داد موفق نبود و MI-12 به‌سرعت به زمین بازگشت. پس‌ازاین، با انجام اصلاحاتی مجدداّ در ۱۰ ژوئیه ۱۹۶۸ به پرواز درآمد و توانست اولین پرواز موفق خود را به ثبت برساند. در فوریه سال ۱۹۶۹ میل MI-12 اولین محموله خود را که ۳۱ تن وزن داشت به آسمان برد و در ۶ آگوست ۱۹۶۹ باری به وزن ۴۴.۲ تن را تا ارتفاع ۲۲۵۵ متر حمل و رکوردی را بنام خود ثبت کرد. این رکورد دست‌نیافتنی در کتاب رکوردهای گینس ثبت شد و همچنان باقی است.
نمونه دوم این هلیکوپتر هم ساخته شد اما به مدت یک سال کامل در کارخانه در انتظار موتور باقی ماند و سرانجام در مارس ۱۹۷۳ اولین پرواز خود را به انجام رساند. MI-12 عملکرد بسیار بهتری نسبت به انتظارات طراحان داشت و توانست رکوردی جهانی را به ثبت برساند که همچنان پابرجاست. علاوه بر این، طراحان آن نیز جوایز متعددی را به دست آوردند. ازجمله این جوایز می‌توان به جایزه معتبر سیکورسکی اشاره کرد که توسط انجمن هلیکوپتر ایالات‌متحده به جهت دستاورد برجسته در تکنولوژی هلیکوپتر به آنان اعطا شد.
این هلیکوپتر مأموریت اصلی خود یعنی انتقال سریع موشکهای بالستیک به نقاط استراتژیک را به‌سرعت به انجام رساند که همین امر موجب کاهش تولید آنتونوف AN-22 (که قبلاً این مأموریت را انجام می‌داد) گردید. در ماه‌های می و ژوئن ۱۹۷۱ دو فروند MI-12 ساخته‌شده، پروازهایی را در سراسر اروپا انجام دادند و یک نمونه آن در بیست و نهمین نمایشگاه هوایی پاریس نیز بنمایش درآمد؛
اما بپردازیم به مشخصات فنی و نکاتی در رابطه با این غول پرنده؛ همان‌طور که ذکر شد، این هلیکوپتر عظیم‌الجثه دارای دو بال بزرگ بود که روتورها در نوک آن‌ها نصب‌شده بودند و به همین به دلیل ساختار خاص و متفاوتی با سایر هلیکوپترها داشت و بیشتر شبیه هواپیمایی بود که قابلیت پرواز عمودی داشت. این غول عمودپرواز می‌توانست به حداکثر سرعت ۲۶۰ کیلومتر در ساعت دست یابد (سرعت کروز ۲۴۰ کیلومتر در ساعت) و با یک‌بار سوختگیری ۵۰۰ کیلومتر را طی کند که البته در صورت تجهیز به مخازن سوخت خارجی این رقم به دو برابر افزایش میافت. وزن خالص میل MI-12 حدود ۶۹ تن و فاصله دوسر روتورهای آن از یکدیگر ۶۷ متر است یعنی بزرگ‌تر از دهانه بال بوئینگ ۷۴۷ و می‌توانست در صورت تجهیز به صندلی تا ۱۹۶ مسافر را حمل نماید.
منبع: wikipedia
امید
۱۴ فروردین ۱۳۹۵یا جد برادران رایت !!!
:|
مصطفی
۱۴ فروردین ۱۳۹۵مطلب جالب و مفیدی بود ممنو ن از گردآورنده محترم .
(لطفاً از منابع معتبرتری استفاده شود زیرا تدوین در wikipedia قابل دسترسی برای هر شخصی است پس منبع معتبر و قابل استنادی نیست.)
بهنام طیبی
۱۴ فروردین ۱۳۹۵افرین و درود به اقا مصطفی عزیز منم باهات موافقم
دانشنامه ازاد ویکیپدیا زیادی هم معتبر نیست چون هرشخصی با عضو شدن در دانشنامه ویکیپدیا میتونه مقاله تغییر بده.حالا بستگی داره به مطالعات اعضا دانشنامه
پس زیادی هم درست نیست.منبع معتبر دیگه ای نوشته بشه بهتره
بهنام طیبی
۱۴ فروردین ۱۳۹۵روچه حسابی این حرفو زدی؟؟؟؟؟
احسان(احسان سابق)
۱۴ فروردین ۱۳۹۵ویکی پدیا فقط منابع معتبر رو میپذیره و اگر مطلبی از منبعی غیر معتبر باشه به سرعت توسط مدیران سایت پاک میشه(بخصوص اگر مطلب به زبان انگلیسی باشه) پس واقعا قابل استناده
بهنام طیبی
۱۴ فروردین ۱۳۹۵احسان عزیز پس چرا خود سایت ویکیپیا اعلام کرده دانشنامه ازاد و هیچ مسئولیت قبول نمیکنه برای مقاله هاش؟؟؟؟؟؟ویکیپدیا خودش توهمون صفحه درباره منبع مقاله هاش گفته
Merdad
۱۵ فروردین ۱۳۹۵کاملا درسته.
آزاد از این جهت که میتونی مطالب درست بذاری و ویرایش کنی نه اینکه هر خزعبلی خواستی بذاری.
مطلب گذاری و ویرایش ویکیپدیا هم به دست علاقه مندانی صورت میگیره که راجع موضوعی،اطلاعات کافی دارن یا تحقیق کردن و میان با استفاده از منابعی که مطالعه کردن مطلب مینویسن.
فک میکنم دوستانی که میگن ویکیپدیا قابل استناد نیست تا حالا قسمت منابع رو ندیدن یا اصلا براشون مهم نبوده!
محمد
۱۴ فروردین ۱۳۹۵روسیه تبحر خاصی در ساخت هواپیما ها و هلی کوپتر های عظیم الجسته داره بزرگترین زیر دریایی جهان رو هم روسیه ساخته و بزرگترین هواپیمای جهان رو هم همین طور فک کنم انتونوف225 بوده
بهنام طیبی
۱۴ فروردین ۱۳۹۵بزرگترین زیردریایی اگه هم روسیه ساخته باشه بازم به قدرت مانور امریکا نمیرسه
اقا محمد فقط بزرگ بودن ملاک نیست.قدرت تهاجمی بودن و نظامیش هم باید درنظر گرفت
احمد باقری
۱۴ فروردین ۱۳۹۵حرف شما درسته، ولی نمیشه به همین راحتی هم قضاوت کرد، تا همین چند سال پیش هم اگر دقت می کردی، زیردریایی های روسیه تا عمق 600 متر رو می تونستن برن و صدای بسیار کمتری تولید می کردن و در اون عمق، خفاکاری بیشتری داشتن، در حالی که زیردریایی های آمریکایی، تا عمق 300 متر میتونستن برن، البته این موارد همواره در حال پیشرفت هستند، ولی نکته ای که وجود داره، اینه که روسیه در زمینه ناوهای هواپیمابر و خیلی از ادوات جنگی به خاطر هزینه زیادی که بهشون تحمیل میشه، اونقدر سرمایه گذاری نمیکنه، ولی اگر کمی تحقیق کنی، متوجه میشی که در زمینه زیردریایی های بسیار پیشرفته و حامل انواع موشکها، از جمله موشکهای بالستیک، بسیار سرمایه گذاری میکنه و در زمینه زیردریایی، اصلا در مقابل آمریکا دست و پا بسته نیست و حتی بهتره، ولی خب در خیلی چیزهای دیگه از جمله هواپیماهای رادار گریز، ناوهای رادار گریز و … عقبتره، به خاطر اینکه سرمایه گذاری بسیار کمتری انجام بده، نکته آخر اینکه دلیل این همه سرمایه گذاری زیاد در بخش زیردریایی هم اینه که زیردریایی، یکی از معدود ماشینهای جنگی هست که میتونه خفاکاری بسیار زیادی داشته باشه، روی آب و در دید نیست، تا عمق زیادی میتونه بره و هیچ وابستگی به خشکی نداره و بسیار بسیار بهتر از هر ناوشکن یا ناو دیگری میتونه ادای وظیفه کنه، به خاطر همین هم تمام ناوهای هواپیمابر آمریکایی، همیشه همراه خود حداقل یکی و اکثرا دو زیردریایی تهاجمی دارن، چون خطر زیردریایی دشمن، همیشه به عنوان خطرناک ترین در نظر گرفته میشه.
بهنام طیبی
۱۴ فروردین ۱۳۹۵افرین به احمد باقری عزیز.تشکر میکنم از شما نظرتون زیباکلام توصیف کردید.اخه بعضی از دوستان میان با لحن توهین امیز سخن میگن انگار اینجا میدون جنگ دعوا دارن.
احمد عزیز مرسی ازشما و از معلومات شما استفاده کردیم.
درضمن روسیه دومین قدرت نظامی جهان داراست و خیلی کم با امریکا فاصله پیشرفت نظامی داره.ولی امریکا نخبه های زیادی دور خودش جمع کره و هزینه های هنگفتی هم پرداخت میکنه سرهمین خیلی وقت که امریکا رکورد اول در جهان
بهنام طیبی
۱۴ فروردین ۱۳۹۵عجب هواپیما خوف
parham
۱۴ فروردین ۱۳۹۵از سال 1959 تحقیقات شروع شده بعد اولین پرواز موفقش 1968 بوده و ساله 1974 توقف تولید شده :))))
همین کارارو کردن ورشکست شدن. به سایز خیلی اهمیت میدادن الکی. شینوکCH47 آدم میبینه لذت میبره فوق العاده کاربردی. و مقرون به صرفه.
P.G
۱۵ فروردین ۱۳۹۵مرسى دوست من،کاملا باهات موافقم
بسیارى از ادوات عظیم الجثه اى که روس ها در زمان جنگ سرد ساختن صرفا جنبه ى روکم کنى آمریکایى ها رو داشت و اصلا مزیت عملیاتى و اقتصادى نداشتن،به همین دلیل هم هیچ گاه موفق نبودن و تعداد تولید شده شون به زور به دو سه فروند مى رسید ولى در عوض هزینه هاى بسیار سنگینى رو متحمل میشدن که شرکت هاشون رو به ورشکستگى کشوند،شاهد این مدعا هم همون آنتونف٢٢۵ که فقط یک فروند ازش ساخته شد یا همین هلیکوپتر که تنها دو فروند ازش ساخته شد و چند ساعت بیشتر پرواز نکردن!حالا اگر شما این اعداد ناچیز رو با مثلا بیش از ١۵٠٠ فروند ٧۴٧ یا نزدیک به ١٣٠٠ فروند شینوک ساخته شده تا امروز که هنوز هم تولیدشون ادامه داره مقایسه کنید تفاوت صنعت و دیدگاه صنعتى غرب با کشورهاى بلوک شرق دستتون میاد
احمد باقری
۱۴ فروردین ۱۳۹۵اکثر این وسایل در زمان خودشون بسیار پر کاربرد هستند، ولی بعد از چند سال با طراحیها و تکنولوژیهای جدید، از رده خارج می شوند. این هم شاهکاری در زمان خودش بود، کلا روسیه در زمینه ساخت ماشینهای پرنده با وزن بسیار بالا، شهره خاص و عام هست.
parham
۱۵ فروردین ۱۳۹۵دوست عزیز شما که اطلاعاتتون در زمینه تجهیزات نظامی روسیه بالاست باید خیلی خوب بدونید که پیشرفت یکباره روسیه در زمینه زیر دریایی رو مدیون جاسوس آمریکایی هستند. که کلیه اطلاعات نظامی آمریکا در این زمینه را با همکاری پسرش که بازنشسته نیروی دریایی آمریکا بود انجام داد. اتفاقا روسیه یا شوروی سابق سرمایه گذاری خیلی بالایی در زمینه تجهیزات نظامی میکردند اگر مطالعه کنید اتفاقا یکی از دلایل فرو پاشی شوروی سابق سرمایه گذاری بسیار زیاد در رابطه با همین زیر دریایی ها و هزینه های نگهداریش بوده.در رابطه با ناو هواپیما بر هم چون اون رو نماد کشور های سرمایه داری و متجاوز می دونستند. و همین طور از وجود هواپیما عمود پرواز موثر. و مناسب پرواز از روی ناو هم بی بهره بودند. تمایلی نشان ندادند. روسیه از نظر الکترونیک بسیار ضعیف است و بیشتر تجهیزات الکترونیکی هواپیما ها جنگنده و راداری خود را از فرانسه خریداری میکند.فقط می توان اونهارو از لحاظ ساخت موشک تحسین کرد. البته سوتی های سامانه موشکی s300 هم در you tube موجود هست.
بهنام طیبی
۱۵ فروردین ۱۳۹۵قدرتمندترین سلاح موشکی روسیه سامانه موشکی اس 300 و 400 و بهترین هواپیما روسیه سوخو 24 و یک ناو هواپیمابر
ولی امریکا دارای 12 ناو هواپیمابر و یکی هم درحال ساخت
اقا پرهام عزیز امریکا که قدرتمندتر هیچ جای بحثی نیست.
امریکا بزرگترین نیروی دریایی و هوایی و ساحلی و فوق ویژه جهان داراست
امریکا بیش از 13700 هواپیما حرفه ای فعال داره و بیش از 8000 تانک زرهی فوق
بعد امریکا بهترین تانک های جهان برای المان میباشد.
درضمن قدرت امریکا در ناتو کاملا قابل اثبات میباشد.
ساینا
۲۶ بهمن ۱۴۰۲بشدت بزرگ بود اووووفففففف اومممم چقد کلفت اووووففففف چقد دراززززززززززز اوفففففففف