دوو اسپرو (ESPERO) که در برخی از ممالک اسپانیایی‌زبان با نام آرانوس (ARANOS) خوانده میشود، یک خودروی چهار درب،۵ نفره میان سایز با فرم سدان ناچ‌بک بود که از سال‌های ۱۹۹۰ الی ۱۹۹۷ میلادی توسط شرکت دوو (DAEWOO) کره جنوبی تولید میشد. دوو اسپرو از حیث تکنیکی اساساً بر مبنای پلتفرم J-TYPE شرکت جنرال موتورز تکوین و توسعه یافته بود. پلت‌فرمی که به اشتراک در شورولت کاوالیر و اپل اسکونا نیز به کار میرفت. اسپرو از فرم متمایزی در بدنه خود سود میبرد که توسط موسسه ایتالیایی برتونه (BERTONE) طراحی شده و شباهت بسیاری نیز با سیتروئن زانتیا داشت، ناگفته نماند که خود زانتیا هم توسط موسسه ایتالیایی برتونه تراش خورده بود.
قلب اسپرو با پیشرانه‌های ساخت شرکت هولدن استرالیا، از زیرمجموعه‌های جنرال موتورز به تپش در می‌آمد، این پیشرانه‌ها از سری FAMILY 1 جنرال موتورز، ازجمله نسخه‌ای ۱.۵ لیتری به توان ۹۰ اسب بخار و یا از سری FAMILY 2 جنرال موتورز ازجمله نسخه‌ای ۱.۸ لیتری با توان ۹۶ اسب بخار و ۲ لیتری به توان‌های ۱۰۰ الی ۱۱۰ اسب بخار بودند. از حیث سامانه انتقال قدرت، دوو اسپرو با گیربکس‌های ۵ سرعته دستی و یا ۴ سرعته اتوماتیک (ساخت شرکت AISIN ژاپن) عرضه میشد. اسپرو در سال ۱۹۹۷ میلادی جای خود را به مدل مدرن‌تر و کیفی‌تری به نام لگانزا (LEGANZA) داد.
همان‌طور که در سطور بالا نیز ذکر شد، دوو اسپرو در برخی از کشورهای اسپانیایی‌زبان و نه در همه آنها با نام آرانوس فروخته میشد. نام آرانوس هم از این لحاظ گزینش شد که اسپرو در زبان اسپانیایی معنای “من منتظرم” را می‌داد، نامی که به نظر کمتر از توان بازاریابی در میان مردمان متکلم به این زبان برخوردار است.
در سال ۱۹۹۵ الی ۱۹۹۶ میلادی، دوو اسپرو در بازار استرالیا نیز راه یافت و تنها با پیشرانه‌ای ۲ لیتری عرضه شد. همچنین از ماه ژانویه سال ۱۹۹۵ میلادی، کشورهای اروپایی نیز شروع به واردات اسپرو به همراه مدل نکسیا (سی یلو) نمودند. دوو اسپرو در اروپا توانست فروش خوبی را از آن خود کند که این مهم به لطف قیمت رقابتی، طراحی پیشرفته و فرم به‌شدت شیب‌دار شیشه عقب، فضای داخلی جادار، محفظه بار بزرگ، سطح شایان توجهی از تجهیزات و نیز بسته جامع خدمات پس از فروش آن فراهم گردید.
به‌رغم تمامی این نکات مثبتی که اشاره شد، دوو اسپرو از اشکالات متعددی در رنج بود. طراحی داخل کابین آن دمده و قدیمی و شبیه به خودروهای دهه ۸۰ میلادی بود. مصرف سوخت آن نیز چندان کم نبود و بدنه آن هم مستعد خوردگی بود. با همه اینها اسپرو توانست با قیمت پایین و هزینه‌های کم خود محبوب همچنان محبوب باقی بماند.
دوو اسپرو، علاوه بر کره در کشورهای دیگری همچون رومانی، لهستان و نیز ایران تولید میشد.
این خودرو از اواخر سال ۱۳۷۰ شمسی به‌صورت کاملاً ساخته شده (CBU) توسط شرکت کرمان خودرو (کرمان موتور امروز) وارد ایران شد و با رقمی معادل ۲.۲ میلیون تومان برای مدل ۱۹۹۲ قیمت‌گذاری شد که در قیاس با رقبای ژاپنی خود ازجمله میتسوبیشی گالانت و تویوتا کرونا تا حدی منصفانه‌تر بود، زیرا که این دو آسیایی رقیب، بالای ۳ میلیون تومان در بازار داخلی فروخته می‌شدند. البته ناگفته نماند که پس از استقبال بالای مشتریان وطنی از اسپرو، سال بعد بهای نسخه فیس‌لیفت مدل ۱۹۹۳ آن به رقم ۲.۸ میلیون تومان و حتی فراتر جهش پیدا کرد! دوو اسپرو در آن دوره یکی از محبوب‌ترین و جذاب‌ترین خودروهای وارداتی به کشورمان بود و شتاب نسبتاً خوب و فنربندی نرم آن تمامی طیف‌های سنی را مجذوب خود کرده بود. اسپرو مدت‌زمان کوتاهی، از سال‌های ۱۳۷۴ الی ۱۳۷۵ شمسی در کشورمان و در خطوط کرمان موتور مونتاژ شد که در اواخر سال ۱۳۷۵ جای خود را به مدل زیبا، فوق‌العاده نرم و کم استهلاک سی یلو داد. تولید سی یلو نیز پس از ورشکستگی شرکت دوو و خرید تمامی سهام آن توسط جنرال موتورز، سال ۱۳۸۳ شمسی در کشورمان متوقف و بدین ترتیب دفتر دوو در ایران بسته شد.
منبع: WIKIPEDIA.ORG
فورد
۸ آبان ۱۳۹۶بزگترین ضعفش شاسیش بود که ترک میخورد یا میشکست اما در کل ماشین خوبی بود شتابش معروف بود موتورشم فکر کنم با اوپل وکترا یکی بود البته من خودم اوپلو بیشتر دوست داشتم
بنزما
۸ آبان ۱۳۹۶نه تنها موتورش بلکه پلت فرمش هم مال وکترا بود
چون اپل و دوو زیر مجموعه جی ام بودن
و میشه گفت دوو اسپرو یه نمونه کره ای از وکترا المانی بود البته با ضعف های فراوان ترمز و شاسی و سیستم فرمان و ایمنی پایین … که هیچکدوم رو اپل وکترا نداشت
به طوری که که کارشناسان وکترا تولیدی ۱۸۸۸ تا ۱۹۹۶ رو یکی از موفق ترین خودروهای تولیدی تاریخ این کمپانی صد ساله اعلام کردن
Hossein
۲۸ شهریور ۱۴۰۲والا من داشتم چیزی از این عیبها را نداشت
Ahura
۸ آبان ۱۳۹۶اونموقع ها اوایل دهه ۷۰ زمانی که جز پیکان دیدن بقیه ماشینا خیلی سخت بود هر کی از اینا داشت فوق لاکچری حساب میشد .یحتمل اونایی که سال ۷۳ ازینا داشتن الان حداقل ماشینای ۲۰۰ _۳۰۰ تومنی سوارن
محمود
۸ آبان ۱۳۹۶در همیشه روی یک پاشنه نمی چرخه..
بنده هم جزو همون دوو سوارهایی بودم که فرمودید
الان نهایت وسعم ؛ خودروی چینیه
محمد
۲۸ شهریور ۱۴۰۲کجایی داداش بیا ببین الان همه مون ماشین ۵۰۰ میلیونی سوار میشیم ، پراید شده ۵۰۰ تومن بدو بیا حال کن 🤣🤣🤣
یاس نوری
۱۵ مهر ۱۴۰۲اگر با این اوضاع زنده هستی
الان که این پیامت رو بخونی باور میکنی چند سال پیش این پیام رو نوشتی
آدم فکر میکنه یک قرن گذشته اینقدر گرونی اومده توی زندگی ما ایرانی ها
:::فرشاد:::
۸ آبان ۱۳۹۶دلبر تویی، زانتیا فقط اداتو در میاره ❤⚘
یاس نوری
۱۵ مهر ۱۴۰۲من و داداشم هر دو ۹۴ داریم راضیم
نصبت به توان مالی من و به سن ماشین خیلی عالیه هنوز حرف برای گفتن داره توی جاده
دوو اتومبیل خانواده ❤️
حامد
۸ آبان ۱۳۹۶دوو چرا دیگه نیستش؟ ):
سیاوش
۸ آبان ۱۳۹۶تو باند بازی کیا هیوندایی که دولت کره ازشون حمایت میکرد له شد زد تو کار لوازم خانگی
شهاب
۹ آبان ۱۳۹۶دوست عزیز دوو الکترونیکس شرکتی مجزا از دوو موتورز بود و هر دو زیر مجموعه شرکتی بزرگتر . و لوازم خانگی دوو به همون قدمت خودورهای دوو بود
Genius
۹ آبان ۱۳۹۶دوو دیگه خودروسازی مستقل نداره و عملا به جنرال موتورز کره تغییر نام داده و محصولاتی مثل شورولت اسپارک رو تولید میکنه
حمیدرضا
۸ آبان ۱۳۹۶دایی من یه دولیتری اتوماتیکشو داشت البته خیلی کارکردش بالا بود ولی داخلش خیلی راحت بود ترمزاش یکم ضعیف بود که کلی باعث تصادف شد هزینه هاش یکمی بالا بود چون نمایندگیش خیلی وقت بود تعطیل شده بود ولی مهم ترین مزیت جاداری و شتابش بود که خیلی لذت بخش بود دوو واقعا خوب کار میکرد منتهی نتونست مثل هیوندای توان رقابتیشو حفظ کنه
امیر
۸ آبان ۱۳۹۶بابام ازینا داشت ؛ حدود سال 79 ، 80
یادش بخیر .. قبلش پیکان داشتیم و واقعا تفاوت رو میشد احساس کرد
نرم بودن ماشینای دوو معروف بود
اصن توش فقط لذت میبردی
Morteza tii
۸ آبان ۱۳۹۶ما یه اسپرو 93 داریم عالیه خداییش با هیچ ماشین تولید ایرانی قابل مقایسه نیست.
MAHDI . CHEVROLET
۸ آبان ۱۳۹۶ما هم ۱۴ سال قبل داشتیم
خراب میشد بدبختی بود بعد فروختیمش
اما قدرتش عالی
ونوم اف ۵
۸ آبان ۱۳۹۶نمیدونستم تو ایران هم تولید میشده یادش بخیر اوایل دهه ی ۷۰ چه کلاسی داشت
شایان
۸ آبان ۱۳۹۶دوو اسپیرو-گالانت-هوندا آکوردو و سیویک-تویوتا کرولا-الدزمبیل کاتالیس سیرا ماشینای اوایل دهه هفتاد
یانکی
۸ آبان ۱۳۹۶اسمه کاتلاس اومد ابن ماشین 560000 کیلومتر گارانتیه موتور داشت کم استهلاک ترین انجینایه دنیا آمریکایی فقط سالهاست از ایمپالام لذت میبرم بلد نیستم وگرنه عکسلشو میزاشتم وقتی ماشین عروسم بود انجین 427 کیو بیک اینچ
تورج
۹ آبان ۱۳۹۶اسم ماشینهای دهه 70 اومد، حیفم اومد یادی از شورولت مونت کارلو هم برده نشه. یادش بخیر
شایان
۹ آبان ۱۳۹۶البته منظوره من 70 شمسی بود نه میلادی
دهه 70 میلادی اما اوج خودروسازی آمریکا بوده عاشق ماشینای اون دورم
Sina
۸ آبان ۱۳۹۶لطفا درباره تویوتا کریسیدا هم مقاله بنویسید، اونم تو دهه هفتاد خودروی خاطره سازی بود تو ایران
امین
۸ آبان ۱۳۹۶کرمان موتور همیشه انتخابهای خوبی داشته حتی بین چینی ها
اما این 4 5 ساله قیمت گذاریش از مدار منطق خارج شده
hussein
۸ آبان ۱۳۹۶یادش بخیر
این مدلو یکی از داییهام داشت پدرم کریسیدا داشت. وضعمون هم بد نبود یه خانواده متوسط و معمولی بودیم. میتونستیم تویوتا و میتسوبیشی و این دوو رو بخریم. ولی الان طبقه ی متوسط جامعه پراید رو به زور میخره
سعید
۸ آبان ۱۳۹۶تو اون زمان بهترین انتخاب برند اوپل بود
هم ایمنی خیلی بالاتر، طراحی بهتر و کیفیت بالاتر
ali a
۸ آبان ۱۳۹۶دوو اسپرو ماشین بدی نبود …ولی هیچ وقت به خوبی و نرمی و کم استهلاکی دوو سیلو نبود…سیلو زمان خودش واقعا ماشین خوبی بود
مانی
۹ آبان ۱۳۹۶وقتی تازه وارده ایران شده بود عموم خریده بود فکر می‌کنم ۲.۵ میلیون
ما تازه پیکان خریده بودیم اون رو هم فکر می‌کنم ۸۰۰تومن اگه اشتباه نکنم
اون زمان تازه ماشینهای خارجی می‌خواست زیاد بشه
پژو جی ال اکس که واسه خودش شاخی بود خیلی ارزونتر از این بود
یادمه اون زمان واسه خودش خیلی خوشکل بود و داخلش خیلی
با کیفیت تر و راحت تر و بی‌صدا تر از پژو بود مخصوصاً روکشه صندلی هاشو
که شبیه چرم بود خیلی دوست داشتم و خیلی هم خوشبو بود:د
Genius
۹ آبان ۱۳۹۶بی غرض باید گفت اینکه ایران شراکت با دوو رو بخاطر تصاحبش از سوی GM از دست داد و خطوط تولید کرمان موتور رو دودستی تقدیم جک و لیفان کرد یکی از بزرگترین شکست های صنعتی تاریخ کشور ماست که از اشتباهات سیاسی ناشی شده!
یه زمانی هر کی دوو داشت حالا چه ETI و GTI و اسپرو و بعدها سیلو یه جورایی سلطان خیابونهای شهر تلقی میشد.
پرهام
۹ آبان ۱۳۹۶خیر سلاطین خیابونها ماشینایی مثل بی ام و 316 — لنسرglx — گالانت عینکی — هوندا سیویک و آکورد و اینها بودن و دوو ها یه رده پایینتر بودن ولی اسپرو ماشین پولدار ها هم بود .
آرمین
۹ آبان ۱۳۹۶ما سال 78 میخواستیم اینو بخریم ولی خیلی از ترمزش بد میگفتن.خیلیا به شوخی میگفتن در رو باز کنی پاتو رو زمین بکشی بهتر ترمز میکنه.405 خریدیم که اون موقع 2000 بود و ماشین خیلی لوکسی بود.اشتباه نکنم 10 میلیون و پانصد.البته هنوزم 405 رو داریم.
علیرضا
۱۰ آبان ۱۳۹۶یادش بخیر جاده کفی سرعت 220 تا میرفت
XR GEOWITCHY
۱۱ تیر ۱۳۹۷سلام.
سطر آخر نوشـتید که با توقف تولید سی‌یلو ، دفتر دوو در ایران بسـته شد.
بطور رسمی و ظاهری شاید دفترش بسته شده باشه. اما یه سری از اتومبیل‌ها که در کشورهای دیگر، با برند دوو عرضه میشده، در ایران به اسم ِ برندِ شریک دوو عرضه میشد و هنوز هم میشود.
ون بنز MB100 (ایران خودرو دیزل)، موسو (گروه صنعتی مرتب)، کوراندو (سنگ‌یانگ) ، تیـبا و سـاینا (سایپا)…
اینـها نسـخه‌هایی از دوو ایستانا، دوو موسو، دوو کوراندو و دوو کالوس هسـتند.
برند دوو، برای مافیای خودروسازی، نقشی شبیه به نقش “کارت ژوکـر” در بازی رامی داشت.
همون طور که در دههء هفتاد، دوو ریسری که ما سوار میشدیم، در ایالات متحده به اسم پونتیاک لمانز شناخته میشد. و یا شورلت رویالی که ما سوار میشدیم، در واقع محصولی از شین‌جین (کمپانی مادر دوو) بود. حتی من به اینکه جیپ صحرا، نسل اول کوراندو بوده هم ظنین هسـتم…
بعبارتی، خر همان است، اما هی پالانش را عوض میکنند.