رقابت کامارو و موستانگ در بازار چین

در بازاری عظیم که به مدت تقریباً نیم‌قرن از وجود خودروهای عضلانی بی‌بهره بوده، به نظر می‌رسد که علاقه زیادی به مدل‌های با اصالت امریکایی وجود داشته باشد. شورولت کامارو و فورد موستانگ با اینکه هنوز درصد بسیار کوچکی از فروش این خودروسازان را در چین تشکیل می‌دهند، امّا رشدی فراتر از حدّ انتظار را در این بازار نشان داده‌اند؛ آن هم در شرایطی که قیمت پایه این خودرو‌ها، ۲ برابر آن چیزی است که در ایالات متحده وجود دارد. علاوه بر این، یک باشگاه «امریکن ماسل» در چین نیز تشکیل شده که در حدود  ۸ هزار نفر عضو آن شده‌اند.

در این رابطه، چند دلیل ساده می‌توان برشمرد. نخست اینکه طبع و ذائقه مشتریان چینی دنیای اتومبیل رفته‌رفته، شبیه به امریکایی‌ها شده و خودروهای امریکایی تبدیل به یکی از خواستنی‌ترین گزینه‌ها در چین شده‌اند. شاید به همین دلیل است که «بیوک» تبدیل به برند اول لوکس در این سرزمین شده است. با این حال، بیوک نمی‌تواند جایگاهی در میان جوان‌ترها در جمعیت چین داشته باشد و اینجاست که «پونی‌کار»‌های امریکایی وارد عمل می‌شوند.

به نظر می‌رسد که همه‌چیز با «تبدیل‌شوندگان» یا ترانسفورمرز آغاز شده باشد. ترانسفورمز ساخته مایکل بِی، آن‌چنان محبوبیت در کشور چین پیدا کرد که شورولت در سال ۲۰۱۱، «کامارو» را در دسترس سازندگان این فیلم قرار داد تا طرفداران آن بتوانند به داشتن یک «بامبل‌بی» افتخار کنند. از طرف دیگر، فورد از سال ۲۰۱۵، به عنوان بخشی از برنامه موسوم به «وان فورد» برای جهانی‌سازی خط تولیدش، اقدام به فروش موستانگ در بازار چین کرده است.

موستانگ با وجود مدت‌زمان کمتری که در بازار چین حضور داشته، پیروزی قابل‌توجهی در مقابل کامارو در این کشور به‌دست آورده است. بیش از ۶۲۰۰ دستگاه موستانگ از سال ۲۰۱۵ تحویل مشتریان شده و این در حالی است که شورولت  از سال ۲۰۱۱، تنها حدود ۲ هزار دستگاه کامارو را به دست مشتریان چینی رسانده است. در حال حاضر، موستانگ تنها با پیشرانه V-8 در بازار چین حضور دارد و نسل ششم کامارو که ماه گذشته وارد نمایندگی‌های شورولت شده، فقط با یک پیشرانه چهار سیلندر توربو عرضه می‌شود.

آنچه هم‌اکنون در بازار ماسل‌کارها در کشور چین جریان دارد، دقیقاً همانند چیزی است که قبلاً در ایالات متحده رخ داده است. این خودروها می‌خواهند مردم را به نمایشگاه‌ها بکشانند تا به این وسیله، مشتریان احتمالی را نسبت به «برند» جذب کنند؛ مشابه حالتی که در دهه شصت میلادی، خریداران امریکایی به نمایندگی‌های شورولت می‌رفتند تا یک شِوِل SS را نظاره کنند و در عین حال، با یک خودروی کاربردی‌تر مانند «نووا سدان» آنجا را ترک کنند. خودروهای عضلانی همیشه به عنوان وسیله‌ای برای ایجاد «وفاداری نسبت به برند» مطرح بوده‌اند و این همان نقشی است که در حال حاضر، در بازار چین برعهده دارند.