فراری‌هایی که محبوب نشدند!

اکثر قریب به اتفاق محصولات فراری فوق‌العاده دوست‌داشتنی هستند اما برخی خودروها هم قبلاً تولید شده‌اند که در مقایسه با خودروهای شاخص این کمپانی ایتالیایی چندان دل‌چسب نبوده‌اند. برخی‌ها فاقد جذابیت ظاهری آن‌چنانی بوده‌اند و برخی نیز از نظر هندلینگ و پرفورمنس در حد و اندازه‌های نام فراری نبوده‌اند.

در ادامه شما را با برخی از نچسب‌ترین محصولات تاریخ فراری آشنا می‌کنیم. با ما همراه باشید!

• (۳۳۰GT 2+2 (1964

پاسخ فراری به جگوار ای تایپ خودرویی بود که خود انزو فراری آن را زیباترین خودروی دنیا می‌نامید اما از نظر طراحی یک موفقیت برای فراری نبود. درحالی‌که مدل قبلی ۲۵۰GTE خودرویی ظریف محسوب می‌شد اما طراحی دو چراغی ۳۳۰ در دهه ۶۰ چندان توجهات را به خود جلب نکرد.

با انجام یک فیس لیفت همان طراحی چراغ‌های تک جلویی به خودرو بازگشت و خریداران نیز با این کوپه چهار درب ۱۲ سیلندر ۴ لیتری می‌توانستند به سرعت‌های بالایی دست یابند. با این وجود امروزه قیمت مدل‌های اولیه ۳۳۰ نصف مدل ۲۵۰ قبلی است.

• (۳۶۵GTC/4 (1971

این خودرو قرابت نزدیکی با نسخه اسطوره‌ای دیتونا داشت اما قیمت آن حدود یک‌سوم خواهر افسانه‌ای خودش بود. چرا؟ خب علیرغم اینکه ۳۶۵GTC/4 تنها به تعداد ۵۰۰ دستگاه ساخته شد (درحالی‌که دیتونا سقف تولید ۱۲۸۴ دستگاهی داشت) اما ظاهر آن خیلی جذاب نبود. طراحی تیز آن بسیار منحصر به دهه ۷۰ میلادی بود و البته آن فاکتور لذت آنی دیتونا را هم نداشت.

البته نقطه قوت این خودرو نیز سواری بسیار دل‌چسبی بود که به لطف سیستم تعلیق نرم‌تر، فرمان و کلاچ هیدرولیک حاصل شده بود.

• (۳۶۵GT4 (1972

نسخه نهایی ۳۶۵ با پیشرانه ۱۲ سیلندر در بخش جلو بیشترین عمر را در تاریخ فراری داشته و حدود ۱۷ سال تولید شد (با احتساب مدل‌های بعدی ۴۰۰ و ۴۱۲i). 365GT خودروی خانواده‌ها و افرادی بود که یک محصول تورینگ می‌خواستند. استایل این خودرو هم‌اکنون از مد افتاده بنابراین قیمت آن فوق‌العاده مناسب است.

هزینه‌های این فراری هم پایین نیست و گیربکس اتوماتیک آن مشکلاتی هم دارد.

• (۴۰۰GT (1976

مدل ۴۰۰ که حاصل توسعه منطقی ۳۶۵GT4 بود از پیشرانه ۱۲ سیلندر ۴.۸ لیتری به‌روز شده استفاده می‌کرد تا به این ترتیب پرفورمنسی را که نسخه قبلی نداشت ارائه کند. یک اسپویلر جدید در بخش جلو برای کاهش بلند شدن بخش جلویی در سرعت‌های جلو ضروری بود.

۴۰۰GT پروفایل بدنه بهتری داشت اما حتی مالکان یک فراری هم نمی‌توانستند با مصرف سوخت بالای آن کنار بیایند.

• (۳۰۸GT4 (1973

نام ۳۰۸GT4 همیشه با واژه و عجیب‌وغریب گره خورده است. جانشین مدل زیبای دینو ۲۴۶ بجای حضور در گاراژ شرکت پینین فارینا از شرکت برتونه سر درآورده بود و یک خودروی ۴ نفره با پیشرانه‌ای در وسط بود. برای ایجاد فضای لازم برای دو صندلی عقبی باید طراحی خودرو رو به جلو می‌شد اما بااین‌حال هنوز هم سرنشینان بالغ در بخش عقب احساس راحتی نداشتند.

فروش ۳۰۸GT4 در آن زمان خوب بود اما همواره به عنوان خودروی افراد ضعیف در نظر گرفته می‌شد! البته از هندلینگ و پرفورمنس این محصول فراری تقدیر شده است.

• (۳۰۸GTBi (1980

فراری با عرضه مدل ۳۰۸GTB در سال ۱۹۷۵ دوباره به رینگ بازگشت. نسخه‌های اولیه این خودرو دارای بدنه‌ای از جنس فایبرگلاس بودند اما در میانه عمر این خودرو شاهد تولید با بدنه‌ای فولادی بودیم که باعث افزایش وزن شد درحالی‌که قدرت آن به خاطر استانداردهای آلایندگی آمریکا ۴۰ اسب بخار کاهش یافت.

بدین ترتیب شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر در ساعت ۳۰۸GTB از ۶.۷ ثانیه نمونه‌های ابتدایی به ۷.۳ ثانیه افزایش یافت که نتیجه آن کاهش ارزش کلکسیونی نمونه‌های تولید شده با بدنه‌ای فولادی است.

• (۲۰۸GTB (1980

۲۰۸GTB پاسخی هنرمندانه از فراری به قوانین مالیاتی ایتالیا بود. در آن زمان خودروهایی با پیشرانه‌هایی پرحجم‌تر از ۲ لیتر با مالیات بیشتری روبرو می‌شدند. این خودرو از پیشرانه ۸ سیلندر ۱۹۹۰ سی‌سی سود می‌برد. طرفداران فراری با این پیشرانه از پرداخت هزینه‌های مالیاتی سنگین فرار می‌کردند اما خب صاحب یک فراری با ۱۵۵ اسب بخار قدرت بودند!

البته با تولید مدل توربو در سال ۱۹۸۲ اوضاع کمی بهتر شد زیرا این خودرو قدرت ۲۲۰ اسب بخاری و حداکثر سرعت ۲۴۰ کیلومتر در ساعتی داشت.

• موندیال (۱۹۸۰)

برای سال‌ها فراری موندیال به عنوان ارزان‌ترین محصول فراری شناخته می‌شد. این خودرو بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۴ فروش ۴ هزار دستگاهی داشت که درآمد خوبی را نصیب فراری کرد و البته مشتریان هم صاحب یک خودروی سریع و چهارنفره شدند.

اگرچه برخی افراد هنوز هم موندیال را دوست دارند اما ظاهر خنثی و پرفورمنس پایین آن در مقایسه با مدل ۳۰۸GTB باعث شده موندیال همیشه محبوبیت کمتری داشته باشد.

• موندیال کابریولت (۱۹۸۳)

از نظر برخی افراد این خودرو فقط به درد مشتریان آمریکایی می‌خورد. انتقاد طرفداران فراری به ساختار سنگین کاپوت، وجود چهار صندلی و سیستم تعلیق نرم‌تر در مقایسه با دیگر محصولات این کمپانی مربوط می‌شد. البته هیچ‌کدام از این موارد برای خریداران مهم نبود زیرا نسخه کابریولت به پرفروش‌ترین محصول خانواده موندیال تبدیل شد.

هرچند چند سال بعد طرفداران فراری تنها به نام آن اشاره‌ای گذرا می‌کنند.

• تستاروسا (۱۹۸۴)

فراری تستاروسا همواره نظرات گوناگونی را برانگیخته است. بسیاری از افراد این خودرو را خام دانسته و آن را مختص دهه ۸۰ میلادی می‌دانند. برخی نیز استایل برجسته آن را دوست داشته اما این استایل متفاوت باعث نشده که تستاروسا در بازار کلاسیک‌های کنونی ارزش خیلی بالایی داشته باشد. تستاروسا همچون همیشه خودرویی دوقطبی باقی مانده است.

• ۳۴۸ (۱۹۸۹)

این خودرو در زمان خودش موفقیت خوبی برای فراری به ارمغان آورد و پرفورمنس بهتری در مقایسه با مدل قبلی ۳۲۸ داشت. شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر در ساعت ۳۴۸ برابر با ۵.۶ ثانیه بوده اما با این وجود برخی افراد به طراحی آن انتقاداتی وارد کرده‌اند.

۳۴۸ به خاطر هندلینگ نامناسب هم شناخته شده هرچند هم‌اکنون ارزش این خودرو در حال افزایش است.

• ۵۱۲ TR (1991)

۵۱۲ TR حد نهایی توسعه طرح تستاروسا بود. فراری پیشرانه و گیربکس این خودرو را ۳۰ میلی‌متر جابجا کرد تا مرکز ثقل پایین‌تری ایجاد شود و هندلینگ نیز بهبود یابد. همچنین فضای کابین بیشتر شده بود تا راحتی خودرو افزایش یابد؛ اما بازار خودروهای دست‌دوم روی بسیار خوشی به این خودرو نشان نداده است.

• (F50 (1995

درباره یک آلبوم متفاوتی صحبت می‌کنیم! فراری F50 باید جا پای مدل F40 می‌گذاشت. فراری در ساخت این خودرو از خودروهای مسابقه‌ای فرمول ۱ کمک گرفته بود و قطعاً شتاب‌گیری و حداکثر سرعت F50 تضمینی بر تکنولوژی‌های فرمول ۱ فراری هستند.

اما ظاهر این خودرو هرگز روح F40 را زنده نکرد.

• ۳۶۰ (۱۹۹۹)

از نظر شخصی، فراری ۳۶۰ از هر جنبه‌ای بهتر از مدل قبلی ۳۵۵ بود. ساختار تمام آلومینیومی، کیفیت ساخت بهبود یافته و پرفورمنس بهتر باعث شدند این خودرو در پله‌ای بالاتر قرار گیرد؛ اما ۳۶۰ به خاطر ظاهر خود چندان موردتوجه قرار نگرفت و گیربکس دستی اتوماتیک شده آن نیازمند کاربری با دقت است تا از تعویض‌های ناهنجار دوری شود.

تولید مدل F430 باعث شد ارزش ۳۶۰ به‌طور قابل‌توجهی کاهش یابد اما خب خریداران جدیدی پیدا شدند که می‌توانستند ۳۶۰ را بخرند و از آن لذت ببرند.

• (۵۷۵M (2002

همه‌ی خودروهای فراری بهتر از نسل‌های قبلی خود بوده‌اند اما مدل ۵۷۵M از نظر هندلینگ یک پله به عقب بازگشته بود. سیستم تعلیق عقب این خودرو بیش از حد نرم بود. فراری با معرفی پکیج هندلینگ فیوریانو باعث سفت‌تر شدن سیستم تعلیق شد و توازن آن در پیچ‌ها را بهتر نمود.

البته دیگر کار از کار گذشته بود و خریداران مدل ۵۵۰ را به ۵۷۵M ترجیح می‌دادند.

• کالیفرنیا (۲۰۰۸)

کالیفرنیا اولین‌های زیادی را داراست. این خودرو اولین فراری با سقف تاشدنی سخت و همچنین اولین مدل ۸ سیلندر پیشرانه جلوی فراری بوده و البته اولین محصولی از فراری با گیربکس دوکلاچه می‌باشد. علاوه بر سواری نرم‌تر، کالیفرنیا هرگز احساس سریع بودن یک فراری را نداشته بنابراین خریداران سرسخت فراری از این خودرو رضایت نداشتند اما با ورود کالیفرنیا T توربو به بازار در سال ۲۰۱۴ اوضاع بهتر شد.

• (FF (2011

این خودرو با کابین جادار و چهارنفره، محفظه بار بزرگ و سیستم چهار چرخ محرک، فراری را وارد قلمروی جدیدی کرد. پیشرانه ۱۲ سیلندر ۶.۲ لیتری ۶۵۱ اسب بخاری FF پرفورمنس قابل‌توجهی را به ارمغان آورد اما کاراکتر رقابتی فراری باعث شد خیلی از افراد در خرید آن به شک بیفتند.

به عنوان نتیجه FF فروش کمی داشت و در بازار دست‌دوم‌ها نیز خیلی خریدار ندارد. قیمت فعلی این خودرو نصف قیمت زمان صفر بودنش است.

منبع: autocar