خوش استایل ولفسبورگی، اولین تجربهٔ رانندگی با فولکس‌واگن آرتئون

احتمالاً فولکس‌واگن CC را به یاد دارید. خودرویی که بر اساس سدان پاسات ساخته شده بود. حال چند وقتی است که سازنده آلمانی جایگزین این خودرو را با نام آرتئون معرفی کرده است. آرتئون هم مانند سلفش یک سدان کوپه است که ممکن است برای استفاده‌های خانوادگی چندان مناسب نباشد؛ اما بااین‌حال این خودرو دو اینچ فاصله محوری بیشتری نسبت به پاسات دارد و همچنین ابعاد آن بزرگ‌تر از آئودی A6 به نظر می‌رسد.

این امر به جهت بالا بردن کلاس و جایگاه آرتئون و وارد ساختن آن به بخش جدیدی از بازار صورت گرفته است؛ بنابراین بسیار واضح است که سدان کوپه جدید فولکس‌واگن، آئودی A5 اسپرت‌بک و ب‌ام‌و سری ۴ گرن کوپه را به‌عنوان رقبای اصلی خود می‌بیند. رقبای سرسختی که هردو ساخت برندهای پریمیوم هستند. البته این بدان معنا نیست که فولکس‌واگن برند سطح پایینی است چراکه این شرکت همواره توانسته است موقعیت خود را کمی بالاتر از برندهای معمول بازار قرار دهد اما آرتئون در بخش سختی رقابت می‌کند و برای پیروزی در آن باید مزایایی داشته باشد.

با توجه به اینکه ما نسبتاً زود اقدام به بررسی این خودروی جدید نموده‌ایم، قیمت رسمی آن هنوز اعلام نشده است اما گفته می‌شود تیپ‌های پایه آن قیمتی در حدود ۳۸ هزار پوند خواهند داشت که حتی در صورت فاکتور گرفتن پیشرانه‌های قدرتمند، گیربکس هفت سرعته دوکلاچه و تجهیزات زیادی که احتمالاً فولکس‌واگن به‌صورت استاندارد ارائه خواهد کرد، قیمت بسیار زیادی است. آرتئون از اواخر امسال در دو نسخه مختلف به بازار انگلستان عرضه خواهد شد. این دو مدل شامل نسخه R-Line و الگانس می‌شود که اولی ویژگی‌های اسپرت بیشتری دارد و دومی با تزئینات کرومی بیشتر و تجهیزاتی برای راحتی بیشتر، نسخه لوکسی بشمار می‌رود.

هیچ‌کس نمی‌تواند فولکس‌واگن را در طراحی آرتئون به کم‌کاری متهم کند. در با یک فولکس‌واگن جسورانه و نسبتاً کم ارتفاع و عریض مواجه هستیم. این حس عریض بودن با جلوپنجره بزرگ جلو تقویت شده که به زیبایی با چراغ‌های LED جلو ارتباط برقرار کرده است. آرتئون حتی در تیپ الگانس نیز در خیابان‌ها جلب‌توجه می‌کند. در طرفین کاپوت خطوط شارپی طراحی شده است که به خط کمر خودرو متصل می‌شوند درحالی‌که پنجره‌های جانبی کم ارتفاع و بدون قاب آن نیز نمای اسپرت قابل‌توجهی ایجاد کرده‌اند. زیر گلگیرهای عضلانی این سدان کوپهٔ آلمانی هم با رینگ‌های ۲۰ اینچی پُر شده است.

اما با وجود این استایل اسپرت کوپه، آرتئون هنوز هم خودرویی کاربردی است. فاصلهٔ محوری بیشتر موجب ایجاد فضای داخلی بیشتری شده درحالی‌که صندوق بار نیز نه‌تنها بزرگ است که همچنین به لطف برخورداری از درِ لیفت‌بک، استفادهٔ از آن نیز بسیار راحت صورت می‌گیرد. تنها انتقادی که می‌توان به استایل بیرونی آرتئون وارد کرد این است که طراحی آن در برخی قسمت‌ها کمی شلوغ است اما اگر توجه داشته باشید که این خودرو توسط فولکس‌واگن طراحی شده است می‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.

کابین آرتئون ترکیبی است از استانداردهای معمول فولکس‌واگن با کیفیت بالا و سادگی کارایی. سازندهٔ آلمانی همچنین این سدان جدید خود را به تجهیزات زیادی هم مجهز کرده که ازجملهٔ آن‌ها می‌توان به صفحه آمپر تمام دیجیتال با قابلیت تنظیم و صفحه‌نمایش مرکزی لمسی برای ارائهٔ ناوبری و سیستم اطلاعاتی-سرگرمی با آخرین تکنولوژی‌های اتصالی اشاره کرد.

علاوه بر این‌ها، فولکس‌واگن در ارائهٔ ویژگی‌های ایمنی و سیستم‌های کمک‌راننده نیز برای آرتئون سنگ تمام گذاشته است به‌گونه‌ای که آن‌را به جدیدترین ویژگی‌های ایمنی خود مجهز کرده که رانندگی را آسان می‌کند، از تصادفات جلوگیری می‌کند و جلوی خروج از خط یا مسیر را می‌گیرد. چیزی که در داخل این سدان کوپه بیش از همه احساس می‌شود، وجود فضای زیاد است به‌نحوی‌که در آن در جلو و عقب فضای سر و پای زیادی وجود دارد، سقف شیشه‌ای تا پشت صندلی‌های عقب کشیده شده و با وجود خط سقف شیب‌دار، فضای سر مناسبی برای سرنشینان عقب فراهم است.

پیشرانه‌های آرتئون فعلاً محدود به فقط دو پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر است که با خروجی‌های مختلفی ارائه می‌شوند. یکی از این دو موتور از نوع توربودیزل با ۲۴۰ اسب بخار قدرت است و دیگری توئین توربو بنزینی بوده که ۲۸۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند. این قدرتمندترین پیشرانهٔ آرتئون است. البته بحث‌های در مورد گسترش لیست پیشرانه‌های این خودرو و ارائه یک موتور شش سیلندر در آینده نیز وجود دارد اما فعلاً آرتئون فقط با موتورهای چهار سیلندر عرضه می‌گردد. هردوی این پیشرانه‌ها به یک گیربکس هفت سرعتهٔ اتوماتیک دوکلاچهٔ DSG و سیستم چهارچرخ محرک ۴Motion متصل هستند درحالی‌که خودرو به سیستم تعلیق تطبیقی هم مجهز شده که گزینه‌های مختلفی را از طریق صفحه‌نمایش لمسی ارائه می‌دهد.

مهندسان شاسی فولکس‌واگن، آرتئون را از همان ابتدا برای قرارگیری روی رینگ‌های بزرگ ۲۰ اینچی طراحی کرده‌اند و به همین دلیل سواری آن در اکثر اوقات خوب است. ما نیز در طول آزمایش، حالت راحت را انتخاب کردیم که درنتیجه دست‌اندازها و ناهمواری‌های مسیر کمتر در داخل کابین حس می‌شد. البته حتی در حالت راحت نیز گاهی اوقات تکان‌هایی احساس می‌شود اما نسخهٔ مورد آزمایش ما از نوع R-Line بود که تعلیق کمی اسپرت‌تری دارد و به همین دلیل این تکان‌ها و تنش‌های جزئی هرگز نگران‌کننده نیستند. پیشرانهٔ بنزینی توربوشارژ آرتئون نیز بر روی کاغذ عملکرد چشمگیری را ارائه می‌کند به‌گونه‌ای که گفته شده می‌تواند ظرف ۵.۶ ثانیه خودرو را از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت برساند اما برای رسیدن به چنین رقمی باید موتور ۲ لیتری آرتئون را به‌سختی تحت‌فشار قرار دهید که این کار برای چنین خودروی بزرگ و لوکسی تقریباً غیرممکن است.

گیربکس هفت سرعتهٔ DSG اما عملکردی عالی دارد و با سرعت و قاطعیت به تغییر دنده‌ها می‌پردازد که موجب می‌شود پدال‌های تعویض دندهٔ پشت فرمان اضافی به نظر برسند. سطح چسبندگی نیز به لطف سامانهٔ چهارچرخ محرک ۴Motion بسیار عالی است و هرگز نقصی در آن مشاهده نمی‌شود اما وقتی در میان رقبای آرتئون ب‌ام‌و سری ۴ حضور داشته باشد کوچک‌ترین لغزش یا انحراف هم می‌تواند یک مسئله باشد.

در کل در مورد این خودرو می‌توان گفت که راه سختی را پیش رو دارد تا بتواند خریداران را از نمایندگی‌های ب‌ام‌و و آئودی به‌سوی نمایندگی‌های فولکس‌واگن بکشاند که آرتئون سعی دارد با تجهیزات فراوان، فضای جادار و استایل اسپرت و زیبا این کار را انجام دهد؛ بنابراین آرتئون سعی دارد به‌عنوان جایگزین شایسته‌ای برای CC، با ورود به بخشی جدید، طرز تفکر خریداران را تغییر دهد. آرتئون به‌طور مستقیم با هدف قرار دادن خودروهای پریمیوم، رویکرد متفاوتی را نسبت به دیگر محصولات فولکس‌واگن دنبال می‌کند و احتمالاً به‌اندازهٔ کافی خوب هست که بتواند در برابر رقبای پریمیوم سرسخت به رقابت بپردازد و بازار آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.

مشخصات فنی

منبع: Motor1