معرفی بهترین خودروهای تاریخ میتسوبیشی ژاپن

سال‌هایی بود که میتسوبیشی موتورز از نظر فروش و شهرت در سطح اول برندهای ژاپنی قرار داشت. اگرچه این برند هنوز هم در ژاپن حرف‌هایی برای گفتن دارد اما در عملکردش در آمریکا چنگی به دل نمی‌زند. البته از زمان بروز رسوایی مربوط به مصرف سوخت محصولات و همچنین رفتن زیر چتر حمایتی رنو-نیسان این خودروساز کامبکی خوب داشته و همه‌ی طرفداران به احیای آن امیدوار هستند.

خودرو تنها بخشی از تجارت بزرگ میتسوبیشی بوده و در نهایت میتسوبیشی موتورز به برندی مستقل تبدیل شده است. ریشه‌ی خودروسازی میتسوبیشی به سال ۱۹۱۷ بازمی‌گردد یعنی زمانی که خودروی مدل A را ساخت. به دلیل اینکه مدل A در مقایسه با مدل‌های آمریکایی و اروپایی گران بود بنابراین تنها ۲۲ دستگاه از آن تولید شد. در سال ۱۹۳۴ بود که کارخانه‌ی کشتی‌سازی و هواپیماسازی میتسوبیشی باهم ادغام شدند و برای اولین بار خودروی سواری این شرکت با سیستم چهار چرخ محرک فول تایم تولید گردید. تقریباً نیم‌قرن بعد بود که میتسوبیشی به این سیستم روی آورد و اولین خودروی لیست ما را شکل داد.

• میتسوبیشی لنسر اوو ایکس

زمانی که اوو ایکس از خط تولید خارج شد در گمنامی با بازار وداع کرد و از آن استقبال شایان توجهی نشد. این خودرو در سال ۲۰۰۷ تولید شد و خودرویی جاده‌ای با الهام از مدل مسابقه‌ای بود که در باطنش پیشرانه‌ی ۴ سیلندر ۲ لیتری توربوی ۲۹۱ اسب بخاری قرار گرفته بود. البته لنسر اوو ایکس فروش کمتری در مقایسه با سوبارو ایمپرزا داشت و دلیل اصلی آن نیز هزینه‌های نگهداری بیشتر بود اما درهرحال اوو ایکس یک هیولای واقعی در جاده و خارج از آن بود.

• میتسوبیشی استاریون

شهرت تویوتا سوپرا و مزدا RX-7 بسیار بیشتر از استاریون بوده اما این خودرو هنوز هم موردعلاقه‌ی طرفداران است. پیشرانه‌ی ۴ سیلندر ۲.۶ لیتری توربوی این خودرو در اکثر بازارها قابل انتخاب بود و قدرت ۱۹۷ اسب بخاری داشت. استاریون اول خودروی ژاپنی بود که هم از سیستم تزریق سوخت و توربوشارژر کنترل شده توسط کامپیوتر استفاده می‌کرد.

• میتسوبیشی مونترو/پاجرو/شوگان

فرقی نمی‌کند که شما این شاسی‌بلند میان سایز با قیمت مناسب و توانایی‌های آفرود سنتی را پاجرو بنامید یا مونترو چراکه مدت‌های زیادی است که این خودرو از بازار آمریکا خارج شده است. اگرچه مونترو در تست‌های چپ کردن عملکرد درخشانی نداشته اما با استفاده از پیشرانه‌های ۴ و ۶ سیلندر متنوع در خارج از جاده توانایی‌های خود را کاملاً اثبات نموده است.

• میتسوبیشی لنسر ۱۶۰۰ GSR

تاریخچه‌ی نام لنسر به سال‌های خیلی دور و عملکرد درخشان آن در مسابقات رالی بازمی‌گردد. نسخه‌ی ۱۶۰۰ GSR این خودرو که بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۹ تولید شده تنها به‌صورت دو درب در دسترس بود. این خودرو در آفریقا با نام مستعار پادشاه خودروها شناخته می‌شود چراکه دو پیروزی مهم در رالی سفری کنیا را به دست آورد. نسخه‌ی جاده‌ای این خودرو از پیشرانه‌ی ۴ سیلندر ۱۰۸ اسبی استفاده کرده اما بعدها خروجی آن به ۱۶۹ اسب بخار هم رسیده است.

• میتسوبیشی اکلیپس GSX توربو

اکلیپس جایگزینی برای استاریون بود و اگر شما می‌توانستید مدل GSX توربو را بخرید یکی از افراد خوش‌شانس بودید. این خودرو با پیشرانه‌ی ۴ سیلندر ۲ لیتری توربوی ۱۹۵ اسب بخاری و سیستم چهار چرخ محرک تولید شده است. البته این به معنی بد بودن نسخه‌های ساده‌تر دیفرانسیل جلو نیست زیرا حتی امروز هم خودروهای جذابی محسوب می‌شوند. اکلیپس دروازه‌ی ورود به خودروهای کوپه و اسپورت بوده و نام آن از اسب مسابقه‌ای قرن ۱۸ گرفته شده است. نام اکلیپس اخیراً به‌صورت یک کراس اوور مدرن احیا شده است.

• میتسوبیشی گالانت VR-4

گالانت یکی از پر سابقه ترین خودروهای تاریخ بوده و به مدت ۴۵ سال و در نسل‌های گوناگون تولید شده است. مدل پرفورمنس VR-4 آن یکی از شاخص‌ترین نسخه‌های تاریخ گالانت بوده و موفقیت زیادی در مسابقات قهرمانی رالی جهانی به دست آورده که همین امر باعث شد لنسر اوولوشن هم تولید شود.

اگرچه مدل VR-4 اکثراً از پیشرانه‌ی ۴ سیلندر توربو استفاده کرده اما هشتمین نسل این خودروی پرفورمنس به پیشرانه‌ی ۶ سیلندر توئین توربوی ۲۳۷ اسبی و سیستم چهار چرخ محرک مجهز بوده است. شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر در ساعت گالانت VR-4 برابر با ۶.۵ ثانیه بوده است.

• میتسوبیشی دیامانته

با آغاز دهه‌ی ۹۰ میلادی ژاپنی‌ها اقدام به تولید سدان فول سایز لوکس کردند. اگرچه دیامانته شبیه ب‌ام‌و سری ۵ آن زمان است اما کمی پرفورمنس را نیز چاشنی کار نموده است. این خودرو از ویژگی‌هایی همچون سیستم تعلیق فعال برخوردار بوده است. متأسفانه نسل‌های بعدی این خودرو به سدان های خانوادگی متوسطی تبدیل شدند.

• – میتسوبیشی لنسر اوو VI – نسخه‌ی تامی ماکینن

خودروهای اوولوشن در هر نسخه‌ی خود متمایز بوده‌اند. مدل اوو VI نشان‌دهنده‌ی حداکثر سطح رالی اوو بوده و از نظر پرفورمنس حرف‌های بسیار زیادی برای گفتن دارد. تامی ماکینن در سال ۱۹۹۹ چهارمین قهرمانی رالی جهانی خود را با این خودرو جشن گرفت. اوو VI خشن‌ترین نسخه‌ی این خودرو بوده و پیشرانه‌ی ۴ سیلندر آن قدرت ۲۷۶ اسب بخاری داشته است.

متمایزترین نسخه‌ی این خودرو یعنی همان مدل تامی ماکینن با همان پیشرانه در دسترس بوده اما حداکثر گشتاور در دور پایین‌تری حاصل می‌شود؛ اما در بدنه نیز ویژگی‌های منحصربه‌فردی وجود داشته و مهم‌ترین آن‌ها نوارهای رنگی است.

• میتسوبیشی ۳۰۰۰ GT VR-4

میتسوبیشی ۳۰۰۰GT یکی از بهترین خودروهای اسپورت تاریخ بوده است. ژاپنی‌ها این خودرو را GTO می‌خواندند. از جمله ویژگی‌های برجسته‌ی این خودرو می‌توان به پیشرانه‌ی توئین توربوی ۳۰۰ اسب بخاری، سیستم چهار چرخ محرک، فرمان پذیری تمام چرخ ها و آئرودینامیک فعالی اشاره کرد که همه‌ی این‌ها باعث ایجاد شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر در ساعت ۵.۴ ثانیه‌ای می‌شدند. مدل VR-4 با نصف قیمت سریع‌تر از هوندا NSX بوده هرچند هزینه‌های نگهداری آن بالا بوده است. همیشه کارشناسان این خودرو را دست‌کم گرفته‌اند. شایان ذکر است نسخه‌ی ریبج شده‌ی این خودرو با نام داج Stealth نیز تولید شده است.

منبع: carbuzz