نقاط قوت و ضعف لینکلن آویاتور رزرو 2020

برای برندی که چندین دهه است محصولاتی بی‌پروا عرضه کرده، لینکلن آویاتور و نویگتور به عنوان یک بازگشت در میدان لوکس‌ها محسوب می‌شوند. جدیدترین شاسی بلندهای لینکلن محصولاتی شیک با سواری خوب و تکنولوژی‌های مدرن هستند. آویاتور که جزو خوش‌تیپ‌ترین محصولات کلاس بوده و از قوای محرکه جذابی سود می‌برد گزینه‌ای قابل‌اعتنا در برابر رقبای صاحب نامی همچون آئودی، مرسدس و ب ام و محسوب می‌شود.

اما ظاهر خوب و قدرت کافی تنها برگ برنده‌ی یک خودرو در عصر کنونی نیستند و آویاتور هنوز هم برخی مشکلات را به همراه دارد. برخی از دکمه‌ها و متریال احساس ارزان‌قیمتی را منتقل کرده و پلاستیک‌های سخت بیش از حدی در کابین دیده می‌شود؛ و مدل ۷۵۶۶۰ دلاری تست شده نیز وارد قلمروی شاسی بلندهای سه ردیفه ی دیگری می‌شود که در کل عملکرد بهتری دارند. در این نوشتار شما را با نقاط قوت و ضعف این خودرو آشنا می‌کنیم. با ما همراه باشید.

• نقاط قوت

سواری بسیار خوب: پیشرانه‌ای که این‌قدر دوستش داریم تنها بخشی از مجموعه‌ای است که باعث سواری خوب این خودرو می‌شود. با وجود سیستم چهار چرخ محرک و پکیج هندلینگ دینامیک سواری ۷۴۳۰ دلاری در مدل تست شده، آویاتور چابکی سورپرایز کننده‌ای را در پیچ‌ها نشان می‌دهد. این پکیج شامل سیستم تعلیق بادی تطبیقی و فرمان پذیری تطبیقی است.

فرمان توازن وزنی خوبی داشته و پاسخگوست و تکان های بدنه نیز نسبت به برخی رقبا کمتر حس می‌شود. آویاتور نه تنها در پیچ‌ها به خوبی عمل می‌کند بلکه سواری بسیار راحتی نیز در کاربری‌های روزمره دارد. سیستم تعلیق بادی به خوبی چاله‌ها را جذب کرده و باعث می‌شود این خودرو حسی شبیه لغزیدن روی جاده داشته باشد.

قوای محرکه خیال‌انگیز: این خودرو با قوای محرکه پلاگین هیبریدی نیز در دسترس است اما با قیمت پایه ۶۸۸۰۰ دلاری، مدل الکتریکی شده گرند تورینگ گزینه‌ای گران به نظر می‌رسد. برای اکثر خریداران، پیشرانه ۶ سیلندر ۳ لیتری توئین توربوی استاندارد کفایت خواهد کرد.

پیشرانه ۶ سیلندر ۴۰۰ اسبی آویاتور یک پدیده بوده و قدرت زیادی را از همان ابتدا تولید می‌کند. این پیشرانه با یک گیربکس ۱۰ سرعته اتوماتیک که تعویض‌های نرمی دارد همکاری کرده و در کل مجموعه‌ای واقعاً تحسین‌برانگیز را تشکیل می‌دهند.

طراحی زیبا: آویاتور و نویگیتور زبان طراحی جدید لینکلن را نشان می‌دهند. جدای از پدیده‌ای همچون کانتیننتال ۱۹۶۱، آویاتور زیباترین خودروی تاریخ لینکلن است.

آویاتور خطوط طراحی تمیز و ظریفی داشته و نمای جلوی آن با جلوپنجره خاص لینکلن احاطه شده است. سقف شناور و رینگ‌های ۲۲ اینچی نیز دیگر شاخصه طراحی این شاسی‌بلند هستند. نوشته‌ی آویاتور در پانل جلو و درست زیر آینه‌بغل نیز عنصر طراحی جالبی است.

کابین نیز به همان اندازه بدنه برجسته بوده و گل سرسبد آن صفحه مرکزی ۱۰.۳ اینچی و تریم چوب روی کنسول مرکزی و داشبورد می‌باشد. صندلی‌های قهوه‌ای‌رنگ هماهنگی خوبی با تریم چوبی داشته و میزان کم دکمه‌ها نیز باعث شده‌اند طرح یکدستی ایجاد گردد. در کل نمای ظاهری و کابین لینکلن آویاتور بسیار شیک کار شده است.

• نقاط ضعف

بالا رفتن قیمت با آپشن ها: این مورد تقریباً درباره هر خودروی این کلاس صدق می‌کند اما لینکلن آویاتور با سفارش آپشن ها واقعاً گران‌قیمت می‌شود. قیمت پایه این خودرو ۵۱۵۰۰ دلار بوده هرچند برای مدل رزرو تست شده باید ۵۶۱۹۰ دلار پرداخت کرد؛ اما نسخه تست شده پس از سفارش آپشن ها بهای گزاف ۷۵۶۶۰ دلاری را نشان می‌دهد و در کل ارزش این مبلغ را ندارد مخصوصاً با دیدن این نقاط ضعف چنین چیزی پدیدار می‌شود.

با این قیمت آویاتور وارد قلمروی شاسی بلندهای سه ردیفه لوکس و بزرگ‌تر همچون ب ام و X7 و مرسدس بنز GLS می‌شود؛ و هر دو خودرو بهتر از آویاتور هستند.

برخی متریال ارزان‌قیمت: برای شاسی‌بلندی که بیش از ۷۵ هزار دلار قیمت دارد برخی قطعات ارزان‌قیمت و غیرعادی وجود دارند. دکمه کنترل صدای آلومینیومی و برخی دکمه‌های دیگر ظاهر خوبی دارند اما حس چندان مطلوبی را منتقل نمی‌کنند.

دکمه‌های مشکی براق در اطراف آن‌ها نیز حس و ظاهر ارزان‌قیمتی دارند؛ و تریم کروم موجود در کنسول مرکزی و صفحه لمسی نیز واقعاً از پلاستیک ارزان است که شاید با لمس آن بگویید حتماً از جای خود درخواهد آمد.

در اکثر خودروهای تست شده معمولاً پلاستیک سخت در اطراف زانوی راننده و سرنشین بکار رفته‌اند اما برای یک شاسی‌بلند ۷۵ هزار دلاری، متریال سخت زیادی در پانل درب‌ها و کنسول مرکزی دیده می‌شود و این پذیرفتنی نیست. رقبایی همچون آئودی Q7، ب ام و X5 و مرسدس بنز GLE هم دارای چنین متریالی هستند اما نه به این اندازه.

طراحی گیج‌کننده کابین: ما طراحی تمیز و مینیمالیستی را دوست داریم اما آویاتور روش متفاوت و اشتباهی را در پیش گرفته است. خبری از دکمه “هوم” فیزیکی برای صفحه لمسی وجود نداشته و بنابراین انتقال بین اپل کارپلی و سینک به سختی انجام می‌شود. همچنین خبری از دکمه استاپ/استارت اتوماتیک نیست و حتی دکمه چراغ‌های جلو نیز بیش از حد پیچیده است به گونه که زیر زانوی راننده قرار داشته و دسترسی به آن سخت است.

اما گیج‌کننده‌ترین بخش هم دکمه‌های گیربکس است که زیر صفحه لمسی پنهان شده‌اند. حتی پس از یک هفته تست آویاتور ما هنوز هم پشت ستون فرمان دنبال دنده‌ها بودیم!

مشخصات لینکلن آویاتور رزرو ۲۰۲۰

• پیشرانه: ۶ سیلندر ۳ لیتری توئین توربو
• قدرت/گشتاور: ۴۰۰ اسب بخار/۵۶۳ نیوتون متر
• گیربکس: ۱۰ سرعته اتوماتیک، چهار چرخ محرک
• مصرف سوخت شهری/بزرگراهی/ترکیبی: ۱۳.۸/۹.۸/۱۱.۷ لیتر در هر صد کیلومتر
• قیمت پایه: ۵۱۵۰۰ دلار
• قیمت مدل تست شده: ۷۵۶۶۰ دلار