تندر 90 E2 یا پژو پارس LX؟!

بازه‌ی قیمتی ۳۵ تا ۴۵ میلیون تومان جولانگاه چندین خودروی تا حدودی قدیمی است که از قضا طرفداران زیادی دارند. هرچند بخشی از این پرطرفدار بودن به خاطر عدم وجود خودروی قابل‌اعتنای دیگر و بخشی هم به فراوانی خدمات و قطعات آن‌ها مربوط می‌شود. در این نوشتار به بررسی و مقایسه‌ی دو خودروی پژو پارس LX و تندر ۹۰ E2 می‌پردازیم و تلاش داریم تا راهنمای افرادی باشیم که بین انتخاب این دو خودرو مردد مانده‌اند.

پژو پارس بی‌تردید موفق‌ترین فیس لیفت صنعت خودروی نیم‌قرنی ما بوده و از تولید در سال ۷۹ همواره به خاطر ظاهر مشتری‌پسند طرفداران فراوانی داشته است؛ اما تندر ۹۰ محصول پروژه‌ی پر سروصدایی است که سرانجام در سال ۸۶ با تولید محصول تندر ۹۰ به بار نشست. تندر ۹۰ در ابتدا قرار بود جانشینی برای پیکان باشد اما هم‌اکنون نسخه‌ی فول و اتوماتیک آن بهایی حول‌وحوش ۴۵ میلیون تومان داشته و دسترسی به آن برای مالکان قدیمی پیکان که هیچ (!) برای بخش اعظمی از افراد امکان‌پذیر نیست.

• طراحی خارجی

در سال ۷۹ و پس از حضور چندین ساله‌ی ۴۰۵ در بازار تصمیم بر این شد که نسخه‌ای فیس لیفت از این خودرو به بازار وارد شود. به همین منظور تغییراتی در چراغ‌ها، سپرها و زه‌های جانبی داده شد و کابین خودرو نیز نسبت به ۴۰۵ حالت لوکس‌تری (!) به خود گرفت. ضمن اینکه پرشیای آن زمان و پارس کنونی بیشتر شبیه محصولات روز پژو گردید. در طی نزدیک دو دهه حضور این خودرو در بازار گرد پیری به خوبی بر چهره‌ی پارس نشسته و همه از دیدن آن خسته شده‌اند.

از طرف دیگر با محصولی ارزان‌قیمت از رنو که برای بازارهای کمتر توسعه یافته طراحی شده روبرو هستیم. شاید پاشنه آشیل تندر ۹۰ بدنه‌ی جعبه‌ای شکل و بلندقد آن باشد که هیچ بویی از زیبایی، حداقل برای اکثر افراد نبرده است. هرچند این فرم جعبه‌ای منجر به ایجاد فضایی وسیع در داخل کابین شده که برای خانواده انتخاب ایده آلی به شمار می‌رود. در مجموع علیرغم سن بالای پارس، طراحی بیرونی این خودرو هماهنگ‌تر و دل‌چسب‌تر از رقیب خود است.

• طراحی داخلی

از اواسط سال ۹۳ تغییری عمده در ۴۰۵ و پارس رخ داد و آن تغییر داشبورد قدیمی و از مد افتاده اما هماهنگ با نمونه‌ای جدید بود. داشبورد جدید پارس اگرچه طراحی به‌روزتری نسبت به کابین قبلی دارد اما با اعتقاد ما از نظر کیفیت پس رفت داشته و جنس داشبورد از پلاستیک خشک است که امکان ایجاد و سروصدای بیشتری را در درازمدت دارد. درباره‌ی کابین تندر ۹۰ فقط می‌توان از یک کلمه استفاده کرد: پلاستیک، پلاستیک و پلاستیک! داشبورد این خودرو بسیار ساده بوده و برای کاستن از این سادگی حتی دکمه‌های بالابرهای شیشه‌برقی زیر پخش صوت قرار گرفته‌اند. تصور کنید اگر این دکمه‌ها وجود نداشتند داشبورد و کنسول تندر چقدر سوت‌وکور می‌شد!

اگرچه کابین تندر نظر چندانی را به خود جلب نمی‌کند اما از نظر به سروصدا افتادن در درازمدت بهتر از پارس نشان داده است. البته یکی از بزرگ‌ترین انتقادات وارده به تندر ورود بیش‌ازحد صدای پیشرانه به داخل کابین است. از جمله تجهیزات پارس LX که از مجهزترین مدل‌های پارس بوده می‌توان به سیستم صوتی با کنترل‌های روی فرمان، آینه‌های برقی، شیشه‌های برقی تمام پنجره‌ها، غربیلک فرمان چرمی، سنسور دنده‌عقب، صندلی‌هایی با تنظیم برقی و… اشاره کرد. تندر نیز از این حیث تقریباً در سطح مشابهی قرار داشته و از آن جمله می‌توان به سیستم صوتی با قابلیت اتصال USB، آینه‌ها و شیشه‌های برقی، صندلی راننده با قابلیت تنظیم ارتفاع، کامیپوتر سفری و… اشاره کرد؛ اما به لطف فرم جعبه‌ای تندر فضای کابین این خودرو بیشتر بوده و سه نفر سرنشین بزرگ‌سال به راحتی می‌توانند در بخش عقبی جای بگیرند. محفظه‌ی بار تندر ۹۰ گنجایش ۵۱۰ لیتری داشته درحالی‌که این میزان در پارس ۴۷۰ لیتر است.

• پیشرانه و قوای محرکه

پارس چندین سال از پیشرانه‌ی ۱.۸ لیتری معروف پژو که با کد XU7 شناخته می‌شود استفاده می‌کرد اما با توجه به قابل استفاده بودن پیشرانه‌ی TU5 پژو که در ۲۰۶ بکار رفته این پیشرانه‌ی به نسبت کم‌مصرف‌تر روی مدل‌های مجهزتر پارس سوار گردید. این پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری قدرت ۱۰۸ اسب بخاری و گشتاور ۱۴۲ نیوتون متری دارد. این نیرو از طریق گیربکس ۵ سرعته ی دستی به چرخ‌های جلو انتقال می‌یابد. بنا به ادعای سازنده پارس با این پیشرانه در ۱۳.۲ ثانیه به تندی ۱۰۰ کیلومتر در ساعت رسیده و حداکثر سرعت آن ۱۹۰ کیلومتر در ساعت است. این پیشرانه مصرف کمتری نسبت به نسخه‌ی قدیمی قبلی داشته و دورگیری آن نرم‌تر و صدای آن نیز کمتر است. مصرف شهری/بزرگراهی/ترکیبی این خودرو برابر با ۷.۵/۶/۱۰.۱ لیتر در هر صد کیلومتر است؛

اما تندر قوای محرکه‌ی به نسبت به‌روزتری داشته و پیشرانه‌ی آن که با کد K4M شناخته می‌شود قدرت ۱۰۵ اسب بخاری و گشتاور ۱۴۰ نیوتون متری دارد. این خودرو با توجه به وزن کمتر و قوای محرکه‌ی به‌روزتر در ۱۰.۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر رسیده و حداکثر سرعت آن ۱۷۵ کیلومتر در ساعت اعلام شده است. مصرف سوخت شهری/بزرگراهی/ترکیبی تندر ۹۰ نیز ۶.۹/۵.۶/۹ لیتر در هر صد کیلومتر اعلام شده است. با توجه به تجربیات گذشته پیشرانه و گیربکس تندر ۹۰ از جمله نقاط قوت این خودرو بوده و استهلاک کمتری نسبت به رقیب خود دارد. همچنین تکنولوژی این پیشرانه به‌روزتر بوده و مصرف و آلایندگی کمتری دارد.

• ایمنی و هزینه‌های مالکیت

تاکنون تست تصادف قابل‌اعتنایی از پارس LX وجود نداشته اما بنا به حدسیات شاید این خودرو دوستاره‌ی ایمنی را بتواند کسب نماید. هرچند به دلیل ساختار به‌غایت قدیمی نباید این خودرو را ایمن نامید. از تجهیزات ایمنی خودرو می‌توان به ترمزهای دیسکی هر چهارچرخ، سیستم ترمز ضد قفل،EBD و دو کیسه‌ی هوا اشاره کرد. تندر ۹۰ ساختار به‌روزتری نسبت به پارس داشته و توانسته سه ستاره‌ی ایمنی از یوروانکاپ دریافت کرده است. از تجهیزات ایمنی این خودرو نیز می‌توان به ترمزهای جلوی دیسکی و عقبی کاسه‌ای، سیستم ترمز ضد قفل و EBD و دو کیسه هوا اشاره کرد.

در بحث هزینه‌های مالکیت بنا به تجربیات فراوان تندر ۹۰ استهلاک کمتری داشته و کمتر شما را به تعمیرگاه خواهد کشاند؛ اما پارس استهلاک بیشتری داشته و بنا به جدول کیفیت خودروهای تولید داخل کیفیت پایین‌تری نسبت به تندر دارد.

• نتیجه‌گیری

تعیین نتیجه‌ی نهایی چندان آسان نیست اما در اینجا تعیین برنده‌ی نهایی به اولویت‌ها شما بازمی‌گردد. اگر به ظاهر خودرو بیش از هر چیزی اهمیت می‌دهید بی‌تردید سمت تندر ۹۰ نخواهید رفت! پارس LX هم‌اکنون بهایی حول‌وحوش ۴۱ میلیون تومان در بازار داشته و با توجه به امکانات و پیشرانه‌ی کم‌مصرف‌تری که روی آن قرار گرفته انتخاب افراد زیادی است. هرچند با اندکی افزایش بودجه می‌توان نیم‌نگاهی به دیگر خودروی تولیدی ایران‌خودرو یعنی دنا نیز داشت؛ اما اگر دنبال خودرویی بی‌دردسر با کیفیت نسبتاً بالا نسبت به دیگر مدل‌های موجود در این طیف قیمتی هستید تندر ۹۰ انتخاب خوبی است.

کیفیت ساخت مناسب به همراه استهلاک پایین و مصرف سوخت کم می‌تواند تندر ۹۰ را باب میل افراد محافظه‌کار و دوراندیش نماید. جالب آنکه این خودرو توسط دو شرکت ایران‌خودرو و پارس‌خودرو تولید شده و نمونه‌های پارس خودرویی گران‌تر هستند. چندی پیش نیز نسخه‌ی فیس لیفت پارس‌خودرو از این خودرو به بازار عرضه شده که از نظر ظاهری چندان جالب نبوده و البته حدود ۱.۵ میلیون تومان گران‌تر از نسخه‌ی عادی است.