همه چیز از پیشنهاد مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران شروع شد. پیمان سنندجی گفته بود: طبق استانداردهای تعریف شده و براساس طرح جامع، تهران به ۹ هزار دستگاه اتوبوس نیاز دارد. در صورتی که ناوگان اتوبوسرانی ۶ هزار دستگاه اتوبوس دارد که ۳ هزار دستگاه آن فرسوده است.
وی افزود: متاسفانه در حوزه نوسازی ناوگان اتوبوسرانی اتفاق جدیدی رخ نداده و روز به روز نه تنها اتوبوس های جدید وارد ناوگان نمی شود، بلکه به تعداد اتوبوس های فرسوده شهر نیز اضافه می شود.
مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه با بیان اینکه در شرایط موجود نرخ اتوبوس ها به شدت افزایش یافته است، عنوان کرد: به وزارت صنعت، معدن و تجارت پیشنهاد داده ایم شرایطی را فراهم کند تا بتوانیم اتوبوس های دست دوم را وارد ناوگان اتوبوسرانی کنیم، قطعاً شرایط آن ها بسیار بهتر از اتوبوس های فرسوده خواهد بود.
وی تصریح کرد: واردات خودروهای سنگین دست دو مانند تریلر و کامیون توسط وزارت صنعت صورت می گیرد و در سال های ۶۸ و ۶۹ نیز تعدادی اتوبوس دست دو وارد کشور شده است، اگر بتوانیم اتوبوس های نو را جایگزین ناوگان فرسوده کنیم که اتفاق بسیار خوبی است، اما در شرایطی که امکان این امر فراهم نیست اتوبوس های دست دوم با شرایط سنی خاص، گازسوز یا هیبریدی مشکل اتوبوسرانی را تا حدودی رفع می کنند.
به گفته سنندجی موضوع واردات اتوبوس های دست دوم در حد پیشنهاد بوده و هنوز موافقت و مخالفتی از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت با آن نشده است.
بعد از این اظهارات، واکنش‌های مسئولان صنایع آغاز شد. عمده این واکنش‌ها حول محور امکان تولید و استفاده از ظرفیت داخلی می‌چرخند.
در حال حاضر به جز ایران‌خودرو دیزل به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده اتوبوس در کشور، دو شرکت متعلق به بخش خصوصی نیز این محصول را تولید می‌کنند. در این بین، ایران خودرودیزل به تنهایی توان تولیدی بین ۲ هزار تا ۲ هزار و ۵۰۰ دستگاه اتوبوس را دارد و با در نظر گرفتن شرکت‌های خصوصی، امکان تولید حداقل ۳ هزار دستگاه از این محصول در کشور فراهم است. با این حال، کمبود مشتریان دولتی (به‌عنوان خریداران اصلی اتوبوس‌های درون‌شهری)، اجازه تولید مطابق با ظرفیت موجود را نمی‌دهد. اتوبوس‌های درون‌شهری معمولاً سه دسته مشتری دارند که همگی شامل نهادهای دولتی و شهرداری‌ها می‌شوند. وزارت کشور، شرکت‌های اتوبوسرانی شهرستان‌ها و شهرداری‌ها، خریداران اصلی اتوبوس‌های درون‌شهری محسوب می‌شوند که با وجود تولید داخل این محصول، گاهی واردات را بر خرید داخل ترجیح می‌دهند. در نتیجه این رویکرد، اتوبوس‌سازان کشور امکان رساندن تولید به سقف دلخواهشان را ندارند و سال‌هاست زیر ظرفیت اسمی فعالیت می‌کنند.
بنابراین اگر رویکرد تأمین اتوبوس تغییر کرده و نیاز به این محصول تا حد امکان از مسیر تولید داخل تأمین شود، ضمن جلوگیری از خروج ارز (برای واردات اتوبوس)، تیراژ تجاری‌سازان کشور نیز بالا خواهد رفت. از طرفی، واردات اتوبوس‌های دست‌دوم ممکن است به تکرار حوادثی مانند آنچه هفته گذشته در مسیر دانشگاه علوم و تحقیقات رخ داد، بینجامد، حال‌آنکه استفاده از اتوبوس‌های نو داخلی، ضریب سوانح را پایین خواهد آورد. در کنار افزایش خرید از شرکت‌های داخلی، نوسازی اتوبوس‌های فرسوده توسط خودروسازان هم به نظر راهکار بهتری در مقایسه با واردات دست‌دوم‌ها است.
- نه به واردات اتوبوس دست‌دوم
ایسنا: دبیر انجمن خودروسازان ایران از احتمال واردات اتوبوس‌های دست‌دوم از سوی شرکت اتوبوسرانی خبر داده و این کار را در شرایط فعلی خیانت به کشور خواند.
احمد نعمت‌بخش اظهار کرد: مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی اخیراً از برنامه این شرکت برای واردات اتوبوس دست‌دوم به علت ناتوانی در خرید اتوبوس‌های نو خبر داده است. وی اظهار کرد: در شرایطی که تمام کارخانه‌های اتوبوس‌سازی زیر ظرفیت کار می‌کنند و بعضی از آن‌ها در شرف تعطیل شدن هستند، واردات اتوبوس‌های دست‌دوم، خیانت به کشور است. نعمت‌بخش با بیان اینکه بخش‌های مختلف کشور در شرایط تحریم باید به یکدیگر کمک کنند، گفت: اگر استفاده از اتوبوس‌های دست‌دوم اقتصادی بود، کشورهای مبدأ خودشان از آن‌ها استفاده می‌کردند. وی افزود: این اتوبوس‌ها استانداردهای لازم برای ورود به کشور را ندارند و خرید آن‌ها منجر به وابستگی و مصرف ارز برای تعویض قطعات مستعمل خواهد شد. دبیر انجمن خودروسازان ایران با بیان اینکه طبق قانون حداکثر استفاده از توان تولید داخل، شرکت اتوبوسرانی حق واردات اتوبوس دست‌دوم را ندارد، تصریح کرد: وزارت صنعت، معدن و تجارت (صمت) ثبت‌سفارش واردات اتوبوس‌های دست‌دوم را متوقف خواهد کرد.
احمدرضا
۱۲ دی ۱۳۹۷یعنی یه کار تو این کشور درست پیش نمیره یا تولید داخلی آشغالو میارن یا یه سری ماشین دست دو داغونو میارن
hamraz
۱۲ دی ۱۳۹۷ببین اینجا کشور یه سری اشغالزاده هستن. اگه دیدی گفتن گوشت مجانی به مردم میدیم بدون یکی داره صد برابر از این گوشت مجانی سود میکنه اونم نه سود قانونی و یا شرعی. بلکه سود سیاه و دزدی.
واردات اتوبوس دست دوم خوبه. واردات ماشین دست دوم خوبه. اما اینجا سوئیس یا دانمارک نیستش طرف به فکر مردم و همون سود دو سه درصد باشه. تو دانمارک خیلیا میرن المان ماشین دست دوم میخرن و بعدم یه معاینه فنی و بعدم سند دانمارکی براش صادر میشه. یعنی اینکه حتی تو دانمارکم ماشین دست دوم وارد میشه.
یا چرا دور بریم. همین گرجستان شده محل صدور ماشینای دست دوم به کشورهای اسیای میانه و ارمنستان و اذربایجان و روسیه.
اما گفتم اینجا ایرانه. اگه یکی اومد بهت گفت بیا بهت ده کیلو گوشت مجانی میدیم ازش فرار کن. چون اینجا ایرانه مردمم ببخشیدا ولی عقل و سواد ندارن حتی اون مهندساش. مسئولینم که قربونشون برم سی چهل تا خانوادن کل مملکتو قبضه کردن
تو اتش نشانی یه دستی دارم و زمانی که برادرم اتش نشان بود یادمه ماشین اتش نشانی بنز وارد کشور شد هرکدوم به قیمت حدودا صد میلیون تومن. اون موقع دلار ۳۲۰۰ تومن بود. این ماشینا همه بنز بودن از المان وارد شدن و از بس تجهیزات مختلفی داشتن تا چند مدت فقط محفظه و امکانات جدید ازش کشف میکردن. این ماشینا هرکدوم نوش بالای چهارصد هزار دلار قیمت داره یعنی همون موقع اگه نو میخریدن هرکدوم یک میلیارد و پانصد میلیون تومن قیمتشون میشد.
به علاوه این ماشینا لباس و ماسک و کپسول هم تحویل گرفتن که مجانی بودش. حساب کن لباسی که اتش نشانای المانی ده سال استفاده کردن اونقدر کیفیتشون بالا بوده که تا همین الانم کار میکنن تو ایران. درسته دست دومن و با گذر زمان استفاده ازشون ریسک پذیر میشه. اما این مثالو برا این زدم که دست دوم همش بد نیست. این به خودمون بستگی داره که مثل یه ادم معمولی اروپایی غربی کافر وجدان داشه باشیم و یا نه. این وجودان خیلی مهمه. تو ایران اگه یکی وجدان داشته باشه ما ازش الگو میسازیم ولی تو غرب کمتر کسیه که وجدان نداشته باشه. مثلا تو حادثه پلاسکو اتش نشانای ایرلند سوئد هلند لهستان المان ابراز همدردی کردن و تو تلویزیونشون اتش نشانهای فوت شده رو گرامی داشتن. اما این تابستون وقتی به خاطر گرما تو کشورای اروپایی اتش سوزی شد صدا سیما از خوشحالی تو پوستش نمیگنجید. همچین از اتش گرفتن اروپا و امریکا خوشحال بودش همه خانوادمون حالمون بهم میخورد وقتی به اخبار میرسید سریع یا خاموش میکردیم یا کانال عوض میکردیم.
ما به این وضعیت افتادیم
بهراد
۱۲ دی ۱۳۹۷تو ایران اگه بخوای اخبار نگاه کنی باید 15 ربع دیرتر تلویزیونو روشن کنی
حسین
۱۲ دی ۱۳۹۷اتفاقا به نظر می واردات خودرو های سنگین دست دوم خوب است!
هم اتوبوس درون شهری و برون شهری ، هم تریلر و کامیون!
اگر جدیدترین محصولات شرکت های معروف با سن کمتر از 5 سال وارد کشور شود ، مردم میبینند که چقدر تفاوت بین این خودرو ها با خودرو های تولید داخل هست!
سیستم ترمز خودکار ، انواع رادار و … کی قرار است در اتوبوس ها و کامیون های ما اجباری شود؟
حداقل محصولات جدید بصورت لیزینگی وارد شود تا کمی رقابت ایجاد شود!
برای حمایت از کارخانه های داخلی هم دولت با آن کارخانه ها قرارداد ببنده و به جای بدهی اش به شهرداری ها ، اتوبوس تحویل دهد!
نمیشود که همش از جان مردم مایه گذاشت! این اتوبوس های تولید داخل در مقابل واژگونی سقف و ستون هایشان تست شده؟
sorena330
۱۲ دی ۱۳۹۷خیانت به کشور رو اونی انجام میده که آشغال تولید میکنه،اونی که خودروهای صفر کیلومترش تو معاینه فنی رد میشن،اونی که هنوز خاور نارنجی تولید میکنه
حداقل 30ساله به بهانه اشتغال با جون مردم(چه تو تصادف چه از نظر آلایندگی)بازی کردین بازم میگین “خیانت”؟
ضربه‌ای که صنعت خودروسازی و البته امثال همین نعمت‌بخش به وجهه نظام زدن رو هیچ دشمنی!نتونست بزنه
Travel4ever
۱۳ دی ۱۳۹۷خداوکیلی باید یه فکری کرد فقط نظری ندارم که بیشتر مشکل از گازوئیلمونه یا اتوبوس کافیه تو اکثر شهرها یه اتوبوس کنارت رد شه یا با هر وسیله ای گیر کنی پشت اتوبوس نابود میشی از حجم دود…..