داستان بونویل اسپشیال، گران‌ترین پونتیاک تاریخ با قیمت 3.3 میلیون دلار

پونتیاک بونویل اسپشیال کانسپتی بود که تنها دو نمونه از آن در دههٔ ۵۰ ساخته شد و از پیشرانهٔ هشت سیلندر خطی با ۲۲۰ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد.

هرچند پونتیاک بیش از یک دهه پیش تعطیل شد اما عشق ماشین‌ها هنوز هم از این برند آمریکایی به نیکی یاد می‌کنند. پونتیاک پیش از مرگ غم‌انگیز خود تعدادی از سریع‌ترین ماسل کارهای تاریخ مثل GTO و فایربرد ترنس ام را تولید کرد. بعد از تعطیلی پونتیاک، خیلی زود ارزش خودروهای محبوب آن افزایش پیدا کرد به‌گونه‌ای که برخی مدل‌های کمیاب مثل GTO جاج مدل ۱۹۶۹ در لیست گران‌ترین خودروهای آمریکایی حراجی‌ها قرار گرفتند. بااین‌حال، گران‌ترین پونتیاکی که تاکنون در حراجی فروخته شده خودرویی است که خیلی‌ها از وجود آن خبر ندارند.

این ماشین بونویل اسپشیال نام دارد که در سال ۲۰۱۵ با قیمت حیرت‌انگیز ۳.۳ میلیون دلار فروخته شد. بونویل اسپشیال در دههٔ ۵۰ در نمایشگاه جنرال موتورز موتوراما رونمایی شد و عشق ماشین‌ها را شگفت‌زده کرد اما هیچ‌گاه تولید نشد و به همین دلیل است که خیلی‌ها از وجود آن بی‌اطلاع هستند؛ بنابراین، چرا باید کسی چنین مبلغ هنگفتی را برای خرید کانسپتی متعلق به دههٔ ۵۰ پرداخت کند؟ در ادامه توضیح خواهیم داد که چرا پونتیاک بونویل اسپشیال می‌تواند در آینده با قیمت حتی بیشتری فروخته شود.

محصول ایدهٔ هارلی ارل

هارلی ارل یک طراح خودروی افسانه‌ای بود که نقشی کلیدی در پیشرفت صنعت خودروسازی آمریکا در دوران قبل و بعد از جنگ جهانی دوم داشت. ارل ابتدا به‌عنوان رئیس طراحی جنرال موتورز انتخاب شد اما بعداً بر صندلی معاون ارشد شرکت تکیه زد و اینجا بود که واقعاً تأثیر خود را نشان داد. ارل که یک طراح صنعتی و اتاق‌ساز خودرو بود، خودروهای مفهومی را به‌عنوان ابزاری برای بهبود فرایند طراحی و همین‌طور تکنیک هوشمندانهٔ بازاریابی معرفی کرد. اولین کانسپت ارل، بیوک Y-Job بود که در سال ۱۹۳۹ معرفی شد و به‌عنوان اولین خودروی مفهومی جهان شناخته می‌شود. هرچند پیش‌ازاین خودروهای تک ساخت زیادی ساخته شده بودند اما Y-Job اولین خودرویی بود که صرفاً با هدف سنجش واکنش مردم نسبت به مفاهیم جدید طراحی ساخته شد.

پس از جنگ جهانی دوم، ارل متوجه شد که جنرال موتورز برای رقابت با خودروسازان اروپایی به یک خودروی اسپرت نیاز دارد. او طراحی این خودرو را به‌طور مخفیانه آغاز کرد و پس از پایان کار، آن را به رئیس شورلت «اد کول» نشان داد. کول آن‌قدر تحت تأثیر این پروژه قرار گرفت که بلافاصله دستور تولید آن را داد که به معرفی کوروت C1 در سال ۱۹۵۳ انجامید. موفقیت فوق‌العادهٔ کوروت باعث شد ارل یک خودروی اسپرت دونفرهٔ دیگر برای جنرال موتورز طراحی کند و این بار پونتیاک را انتخاب کرد زیرا این برند در تلاش بود تا وجههٔ خود را بین خریداران پرفورمنس محور بهبود بخشد. نتیجه ساخت پونتیاک بونویل اسپشیال بود که در نمایشگاه مشهور جنرال موتورز موتوراما به نمایش درآمد. از این خودرو دو نمونه ساخته شد که یکی سبز زمردی و دیگری برنزی متالیک بود. در اینجا ما با نمونهٔ سبزرنگ کار داریم.

ویژگی‌های آینده‌نگر

هرچند عصر فضا رسماً در دههٔ ۵۰ با پرتاب اولین ماهوارهٔ جهان توسط شوروی آغاز شد اما آمریکایی‌ها مدت‌ها پیش‌ازاین به اکتشافات و تکنولوژی‌های فضایی علاقه داشتند. این علاقه روی جنبه‌های مختلف زندگی آمریکایی‌ها مثل فیلم، هنر و معماری تأثیر گذاشت. عصر فضا روی طراحی خودرو هم تأثیر داشت و هارلی ارل که پس از جنگ جهانی دوم بونویل اسپشیال را طراحی می‌کرد این را می‌دانست. وی همچنین خبر داشت که سربازان بازگشته از جنگ، با خودروهای اسپرت اروپایی فوق‌العادهٔ دههٔ ۴۰ برخورد داشته و خواستار نمونهٔ مشابه آمریکایی هستند. به همین دلیل، ارل تصمیم به ساخت کانسپتی گرفت که هم برای عشق ماشین‌های شیفتهٔ عصر فضا و هم علاقه‌مندان به خودروهای اسپرت اروپایی جذاب باشد.

طراحی بیرونی

طراحی قسمت جلوی بونویل اسپشیال با خطوطی که با کمک تونل باد شکل گرفته بود، از خودروهای اسپرت اروپایی آن سال‌ها الهام گرفت اما در عقب همه‌چیز جالب‌تر می‌شد زیرا طراحی این قسمت تحت تأثیر شیفتگی آمریکا به عصر فضا شکل گرفته بود. در اینجا محفظه‌ای بیرون زده برای چرخ زاپاس طراحی شده بود که باله‌های عمودی بزرگی آن را احاطه کرده و نمایی شبیه موشک را ایجاد کرده بودند. این خودرو همچنین از کابین کاناپی مانند پلکسی‌گلاس با درهای گالوینگ استفاده می‌کرد که نمایی شبیه فضاپیما به آن می‌بخشید.

طراحی داخلی

طراحی آینده‌نگر در داخل خودرو هم ادامه پیدا کرده بود و یک سرعت‌سنج دایره‌ای بزرگ مقابل راننده به همراه پنج آمپر فولادی ضدزنگ در سمت راست، زبان طراحی هواپیماها را نشان می‌داد. صندلی‌های چرمی بزرگ و غربیلک فرمان سه پره به سبک خودروهای مسابقه‌ای هم از دیگر ویژگی‌های داخلی بونویل اسپشیال بودند.

پیشرانهٔ ویژه

ایدهٔ استفاده از نام بونویل برای خودروی اسپرت کانسپت پونتیاک زمانی به ذهن هارلی ارل خطور کرد که سفری به دشت نمکزار بونویل در یوتا داشت. اینجا مکانی بود که معمولاً آزمایش‌های سرعت خودروها انجام می‌شد. وی می‌خواست پونتیاک بونویل اسپشیال بتواند همپای این خودروها حرکت کند و برای این کار به پیشرانهٔ مناسبی نیاز داشت. ازآنجایی‌که هیچ پیشرانه‌ای که قدرت کافی برای این کار داشته باشد در پونتیاک وجود نداشت، ارل تصمیم به ساخت یک پیشرانهٔ منحصربه‌فرد برای بونویل اسپشیال گرفت. این موتور که Special-8 نام داشت، یک پیشرانهٔ ۴.۴ لیتری هشت سیلندر خطی با نسبت تراکم بالا و چهار کاربراتور بود که ۲۳۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و اگر بونویل اسپشیال تولید می‌شد آن را به یکی از قوی‌ترین خودروهای اسپرت دههٔ ۵۰ تبدیل می‌کرد. برای مقایسه، اصلی‌ترین رقبای این ماشین در بازار آمریکا یعنی فورد تاندربرد و شورلت کوروت C1 به ترتیب ۱۹۳ و ۱۵۰ اسب بخار قدرت داشتند. بونویل اسپشیال همچنین می‌توانست در برابر رقبای اروپایی مثل مرسدس ۳۰۰SL با ۲۱۲ اسب بخار قدرت هم عرض‌اندام کند.

کانسپتی که تولید نشد

بونویل اسپشیال صرفاً یک کانسپت بود و هیچ‌گاه تولید نشد اما در بین عشق ماشین‌ها برای پونتیاک احترام زیادی را به ارمغان آورد و نشان داد این شرکت می‌تواند خودرویی با پرفورمنس بالا تولید کند. نمونهٔ سبزرنگ بونویل اسپشیال اولین بار در سال ۲۰۰۶ به حراج گذاشته شد و با قیمت ۲.۸ میلیون دلار فروخته شد. حدود یک دهه بعد، این ماشین دوباره در حراجی ظاهر شد و این بار با قیمت ۳.۳ میلیون دلار به فروش رسید.