هیولای پاک؛ تجربهٔ رانندگی با لامبورگینی آستریون

پس‌ازاینکه پورشه، فراری و مک‌لارن با مدل‌های ۹۱۸، لافراری و P1 روی به ساخت ابر خودروهای هیبریدی آوردند، لامبورگینی نیز تصمیم گرفت به این عرصه وارد شود. هایپراسپرت هیبریدی لامبورگینی آستریون نام دارد که در نمایشگاه پاریس ۲۰۱۴ به جهانیان معرفی شد. البته لامبورگینی فعلاً با ساخت یک نمونهٔ کانسپت به این وادی پای نهاده است درحالی‌که سه خودروساز مذکور هایپراسپرتهای هیبریدی خود را به تولید هرچند محدود رسانده‌اند. بااینکه لامبورگینی آستریون یک نمونهٔ کانسپت است اما تمامی ویژگی‌های خودروهای تولیدی را داشته و کاملاً قابل راندن در خیابان‌ها است. به همین دلیل تصمیم گرفتیم به سراغ تنها آستریون تولیدشده رفته و تجربهٔ رانندگی تکرار نشدنی با این ابر خودروی جذاب داشته باشیم.

رانندگی آرام در یک لامبورگینی هیچ‌گاه وجود نداشته است اما در اینجا و با آستریون می‌توان تا سرعت ۱۲۰ کیلومتر در ساعت را به‌صورت تمام الکتریکی و درنهایت سکوت حرکت نمود درحالی‌که اگر نهایت توان آن را بخواهید نیروگاه V10 توانمند آن که از مدل اوراکان قرض گرفته‌شده، با صدایی مهیب روشن‌شده و غرش می‌کند. آستریون LPI 910-4 آبی‌رنگ که اولین خودروی هیبریدی لامبورگینی محسوب می‌شود در میدان شهر سنت آگاتا منتظر ما بود. لحظهٔ دیدار فرارسید.

سؤالی که اینجا پیش می‌آید این است که چرا لامبورگینی در آستریون از یک موتور V10 بجای V12 استفاده کرده است؟ در پاسخ باید گفت چون در درجهٔ اول موتور V10 کارآمدتر و کوچک‌تر است که موجب می‌شود فضای کافی برای اضافه کردن سه موتور الکتریکی و باطری‌های ۲۰۰ کیلووات ساعتی فراهم گردد. بعلاوه آستریون با این موتور V10 که دو سیلندر کمتر دارد به همراه سه موتور الکتریکی خود، ۹۱۰ اسب بخار قدرت دارد که بیشتر از قدرت ۷۵۰ اسب بخاری پرچم‌دار لامبورگینی یعنی آونتادور سوپر ولوچه است.

پیشرانهٔ درون‌سوز V10 آستریون طبق سنت لامبورگینی در میانهٔ خودرو نصب‌شده است و چرخ‌های عقب را به حرکت درمی‌آورد درحالی‌که دو موتور الکتریکی بر روی چرخ‌های جلو نصب‌شده و نیروی خود را به آن‌ها انتقال می‌دهند. موتور الکتریکی سوم که نقش استارت و ژنراتور را بازی می‌کند، بین موتور ۱۰ سیلندر ۶۱۰ اسب بخاری و گیربکس ۷ سرعته قرارگرفته است. این ترکیب موجب شده که خودرو به‌راحتی به نمونه‌ای چهارچرخ محرک تبدیل‌شده و امکان تعبیهٔ یک حالت هیبریدی صرف‌نظر اینکه باطری‌های شارژ دارند یا نه فراهم گردد. کل وزن باطری‌های خودرو حدود ۲۰۰ کیلوگرم است که البته حذف سامانهٔ چهارچرخ محرک مکانیکی کمک شایانی به جبران این افزایش وزن نموده است.

بااین‌حال هنوز هم بزرگ‌ترین چالش درزمینهٔ خودروهای الکتریکی و هیبریدی باطری‌ها و تکامل آن‌ها است. چراکه این باطری‌ها هنوز هم نیاز به پیشرفت و بهبود درزمینهٔ عملکرد، زمان شارژ، تخریب، تعداد دفعات شارژ، وزن، اندازه و قیمت دارند. سیستم هیبریدی موجب شده که آستریون شتاب گیری فوق‌العاده‌ای داشته باشد چراکه موتور V10 تنفس طبیعیْ تمامی قدرت خود را به چرخ‌های عقب انتقال می‌دهد و ۴۰۰ نیوتن متر گشتاور اضافی نیز از سوی موتورهای الکتریکی به دوچرخ جلو منتقل می‌شود که موجب شده گشتاور کل خودرو به حدود ۱۰۰۰ نیوتن متر افزایش یابد.

داخل آستریون کاملاً موردپسند راننده قرار می‌گیرد. برای پوشش داخلی از چرم فوق مرغوب استفاده‌شده و تریم آلومینیومی نیز در آن بکار رفته است. دید به بیرون کاملاً خوب است و کنترلرهای اصلی به‌طور منطقی و مرتب طراحی‌شده‌اند. صندلی‌ها نیز بسیار راحت هستند. تمامی اطلاعات مربوط به میزان شارژ باطری‌ها و… بر روی صفحه‌نمایش نصب‌شده در مرکز کنسول بنمایش درمی‌آیند. درحالی‌که در همین کنسول مرکزی یک انتخاب‌گر حالات رانندگی تعبیه‌شده که می‌توان آن را در حالت تمام الکتریکی، هیبریدی و یا موتور بنزینی قرارداد.

هنگامی‌که درون کابین این هیولای ایتالیایی می‌نشینید همواره مشتاقید درپوش قرمزرنگ دکمهٔ استارت را بالا زده و این اژدهای خفته را بیدار کنید. در ابتدا خودرو را در حالت تمام برقی گذاشته و حرکت را آغاز می‌کنم. در این حالت شتابی فوق‌العاده را در سکوت مطلق تجربه کردم. اما برای اینکه نهایت توانایی این گاو خشمگین را بسنجم ، آن‌را در حالت هیبرید قرار می‌دهم. پیشرانهٔ V10 بیدار می‌شود و آستریون را همچون تیری از چلّهٔ کمان رها می‌کند. به‌جرئت می‌توان گفت تجربهٔ رانندگی با لامبورگینی آستریون بی‌نظیر بوده و مشابه آن را در هیچ خودروی دیگری پیدا نخواهید کرد. البته ما در این مهمانی تنها نبوده و دو فرزند دیگر لامبورگینی یعنی آونتادور و آونتادور سوپر ولوچه نیز برادر بزرگ خود را همراهی می‌کردند.

تعلیق، فرمان و شاسی فیبرکربن مونوکوک آستریون مشابه مدل‌های اوراکان و آونتادور طراحی‌شده است. این اثر هنری بر روی چهار رینگ و لاستیک بسیار عریض که در جلو ۲۰ اینچی و در عقب ۲۱ اینچی هستند قرارگرفته است. هدف اصلی این خودرو بیش از اینکه برخورداری از شتاب و سرعتِ بالا باشد، کاهش تولید آلایندگی بوده است. به همین دلیل آستریون می‌تواند تا ۵۰ کیلومتر را به‌صورت تمام برقی و با آلایندگی صفر طی کند. بعلاوه مقامات لامبورگینی معتقدند به‌زودی در برخی از کشورها مانند چین و آمریکا، کاهش تولید دی‌اکسید کربن خودروها اجباری خواهد شد و بنابراین بکار گیری قوای محرکهٔ هیبریدی در ماشین‌های اسپرت در اولویت قرار دارد.

بااین‌حال شرکت مادر لامبورگینی یعنی آئودی و در رأس آن گروه فولکس‌واگن تمایلی به‌صرف هزینه جهت به تولید رساند آستریون ندارد؛ چراکه لامبورگینی یک شرکت کوچک بوده و فاقد بودجه لازم برای سرمایه‌گذاری درزمینهٔ خودروهای هیبریدی است؛ بنابراین اگر قصد تولید آستریون وجود داشته باشد، به دلیل صرف هزینه‌های هنگفت برای طراحی و توسعهٔ آن، قیمتش مانند پورشه ۹۱۸، فراری لافراری و مک‌لارن P1 به بیش از ۱ میلیون دلار تجاوز خواهد کرد.

ولی در کل لامبورگینی آستریون LPI 910-4، یک هایپراسپرت خارق‌العاده است. خودرویی که تکنولوژی هیبرید را در جهت افزایش عملکرد و لذت رانندگی بکار گرفته است. در حالت تمام برقی آن می‌توان به‌سرعت ۱۲۵ کیلومتر در ساعت دست‌یافت درحالی‌که اگر همهٔ توان خود را بکار گیرد در کمتر از ۳ ثانیه از صفر به‌سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت رسید و نهایتاً به حداکثر سرعت ۳۲۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد. با این مشخصات با قاطعیت می‌توان گفت آستریون کاملاً در حد و اندازهٔ ۹۱۸، لافراری و P1 است.

مشخصات فنی لامبورگینی آستریون و مقایسهٔ آن با سه ابر خودروی هیبریدی

بنابراین و با توجه به موارد مذکور، به نظر شما کدام‌یک از این چهار هایپرکار هیبریدی برتر است؟

لامبورگینی آستریون

فراری لافراری

پورشه ۹۱۸

مک‌لارن P1