ملاقاتی برای خداحافظی، رویارویی نیسان GT-R نیسمو و آئودی R8 GT

دو خودروی پرفورمنس نمادین تاریخ خودروسازی جهان به پایان راه رسیده‌اند و حالا زمان ادای احترام به آن‌ها خواهد بود.

پس از بیش از ۱۵ سال اثبات قاطعانه که پورشه ۹۱۱ تنها راه برای داشتن یک سوپرکار روزمره نیست، آئودی R8 به آخر خط رسیده است. این سوپرکار آلمانی در کتاب‌های تاریخ به نیسان GT-R خواهد پیوست زیرا عرضهٔ گودزیلا هم در اروپا خاتمه یافته و این ماشین هم‌اکنون فقط در ژاپن، ایالات‌متحده و چند بازار محدود قابل خریداری خواهد بود. سال‌ها احساس می‌شد GT-R عمری نامحدود خواهد داشت اما نهایتاً به دلیل قوانین مربوط به سروصدا، در سال ۲۰۲۲ از بازار اروپا حذف شد. البته به نظر می‌رسد این اتفاق در زمان خوبی رخ داد زیرا محبوبیت GT-R کاهش و قیمت آن افزایش پیدا کرده بود.

از اواخر دههٔ ۲۰۰۰ که هردوی این سوپراسپرت‌ها به بازار آمدند، R8 بسیار بیشتر از GT-R ارتقاء پیدا کرده و بروز شده است. این ماشین از یک خودروی اسپرت با گیربکس دستی و پیشرانهٔ V8 آئودی RS4 برای رقابت با ۹۱۱ کاررا، به برادر ناتنی لامبورگینی تبدیل شد. هرچند برخی از حذف پیشرانهٔ V8، گیربکس دستی و فرمان هیدرولیک در نسل دوم R8 ابراز تأسف می‌کردند اما انتقاد کردن از این نسل با پیشرانهٔ V10، بیش از ۶۰۰ اسب بخار قدرت، ظاهر جذاب و تکنولوژی‌های هیجان‌انگیز دشوار بود. R8 سال ۲۰۱۶ مثل نسل اول سال ۲۰۰۷، همان پرچم‌دار موتور وسطی بود که آئودی نیاز داشت.

همچنین نباید فراموش کرد که در نسل دوم، برای اولین بار شاهد عرضهٔ نسخهٔ V10 دیفرانسیل عقب بودیم. چنین ترکیبی در آن زمان برای یک آئودی جسورانه به نظر می‌رسید اما جدیدترین نسخهٔ R8 دیفرانسیل عقب هنوز هم درخشان است و وقتی در نظر بگیریم یک دهه از عمر این خودرو گذشته، واقعیتی غیرقابل‌باور خواهد بود. این نسخهٔ محرک عقب ابتدا با نام RWS ارائه شد، بعداً RWD نام گرفت و حالا با GT به آخر خط رسیده است. اگر بخواهیم این ماشین را در یک جمله توصیف کنیم، باید بگوییم با هیچ R8 دیگری اشتباه گرفته نخواهد شد. R8 GT در ظاهر با ویژگی‌هایی مثل بال عقب گردن قو، باله‌های طرفین سپر جلو و دیفیوزر عقب از دیگر نسخه‌ها متمایز می‌شود. علاوه بر این، ارتفاع خودرو از زمین هم کمی کمتر شده است.

اگر هیچ‌کدام از این‌ها را به‌اندازهٔ کافی هیجان‌انگیز نمی‌دانید، به پیشرانهٔ V10 توجه کنید. این موتور در هیچ R8 استاندارد دیگری تا این اندازه هیجان‌انگیز نبوده است. ما خیلی دل‌تنگ پیشرانهٔ این دو خودرو خواهیم شد زیرا هردوی آن‌ها در نوع خود فوق‌العاده هستند. موتور ۵.۲ لیتری V10 آئودی یک منبع قدرت دور بالا با صدای بی‌نظیر است درحالی‌که پیشرانهٔ V6 نیسان هنوز هم یکی از هیجان‌انگیزترین موتورهای توربوشارژ بازار محسوب می‌شود. همچنین هنوز هم خودرویی وجود ندارد که در هیجان بتواند با GT-R رقابت کند. در این ماشین، قدرت برای ارائهٔ بیشترین هیجان ممکن بین محورها تقسیم می‌شود.

عقب هیچ خودروی چهارچرخ محرک دیگری به‌اندازهٔ این تمایل به انحراف ندارد هرچند که همیشه سیستم‌های الکترونیکی برای کمک به راننده آماده هستند. GT-R نشان می‌دهد که خودروهای چهارچرخ محرک برای ارائهٔ رانندگی لذت‌بخش نیازی به حالت دریفت ندارند. این خودرو روی هر جاده‌ای چابک، بشدت توانا، کاملاً فراموش‌نشدنی و گاهی غیرقابل‌پیش‌بینی خواهد بود. علاوه بر این، GT-R مجموعه‌ای است که هنوز هم رقابت با آن کاملاً دشوار خواهد بود. حتی در سرعت‌های پایین هم می‌توان از همه‌چیز این خودرو لذت برد.

در R8 GT نیز فرمان پذیری از همیشه بهتر شده است. این احتمالاً به خاطر درس‌هایی است که آئودی از RS4 کامپتیشن آموخته و در سیستم فرمان، Rack ضریب متغیر را با نمونهٔ ثابت جایگزین کرده است. همچنین به لطف وزن غیر فنر سوار کمتر، اعتماد به جلوی خودرو بسیار آسان‌تر از قبل است و فرمان ارتباط بسیار بهتری با راننده برقرار می‌کند. البته فرمان هنوز هم با حالت کاملاً ایده‌آل فاصله دارد و ترمزهای سرامیکی با احساس پدال ناگهانی هم همین‌طور. شاید عجیب باشد اما R8 نسبت به GT-R قدیمی‌تر، حس سوپراسپرت سنتی‌تری دارد. این ماشین بسیار آرام‌تر بوده و تعلیق آن توانایی جذب بدترین دست‌اندازهای جاده را دارد درحالی‌که GT-R ترجیح می‌دهد همیشه در پیست فوجی باشد.

در R8 GT با فشردن دکمهٔ شطرنجی روی فرمان، خودرو در حالت پرفورمنس قرار می‌گیرد. حالا بهترین R8 این نسل را در جذاب‌ترین حالت آن خواهید داشت. این حالت آئودی را زنده می‌کند و گیربکسی که اصلاح شده، با افزایش دور موتور فراتر از چیزی که واقعاً لازم است، هیجان را افزایش می‌دهد. اینجا است که صدایی ماورایی کابین را پر کرده و بهره‌برداری از یک پیشرانهٔ عالی و شاسی متعادل را بسیار آسان و البته لذت‌بخش می‌کند. پس از سال‌ها، R8 دیگر شبیه یک خودروی بزرگ احساس نمی‌شود و می‌توان از آن مثل یک پورشه کیمن V10 لذت برد.

جالب اینکه با وجود همهٔ آن قطعات آیرودینامیکی و صندلی‌های مسابقه‌ای، R8 GT آن‌قدرها خشن و تهاجمی احساس نمی‌شود. در اینجا خبری از سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب و لخت کردن خودرو برای کاهش وزن نیست و لاستیک‌ها از نوع میشلن پایلوت اسپرت ۴S معمولی هستند. به همین دلیل، برخی ممکن است از آئودی انتقاد کنند زیرا هدف پروژهٔ GT جذاب‌تر کردن R8 بوده است. از سوی دیگر اما این ماشین برای استفاده در جاده فوق‌العاده است و بدون شک با لاستیک‌های چسبنده در پیست اما بسیار خاص خواهد بود اما برای چیزی که بیش از این روی پیست متمرکز باشد باید سراغ ABT بروید. به‌طورکلی، R8 GT برای اکثر افراد خودرویی کاملاً قابل‌قبول خواهد بود و مثل هر R8 دیگری، جاده بهترین جا برای لذت بردن از نشستن پشت فرمان آن محسوب می‌شود.

برخی از نمونه‌های نسل دوم R8 برای سوپراسپرتی با پیشرانهٔ V10 و حداکثر سرعت ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت، بسیار معمولی احساس می‌شدند زیرا آئودی همیشه به ساخت خودروهای پرفورمنسی تمایل داشته که رانندگی با آن‌ها آسان و راحت باشد اما دیگر این‌طور نیست. R8 GT یک سوپرکار موتور وسط است که به‌خوبی شخصیتی که چنین خودرویی نیاز دارد را بروز می‌دهد درحالی‌که حتی R8 RWD قبلی هم این‌طور نبود. در مقابل، نیسمو خودرویی است که تنظیماتی آماده برای پیست دارد و هنوز هم خودرویی را سراغ نداریم که در پیست هیجان‌انگیزتر از آن باشد.

حتی پس از گذشت این‌همه سال، GT-R هنوز هم مثل یک بوم نقاشی بزرگ است و این شما هستید که باید بفهمید چطور باید از آن بهترین استفاده را بکنید. این یکی از دلایلی است که GT-R را به خودروی محبوب علاقه‌مندان تبدیل کرده حتی اگر هزاران سال از زمان معرفی آن گذشته باشد. این در حالی است که در اواخر دههٔ ۲۰۰۰، تکنولوژی‌های جدید ناقوس مرگ لذت و درگیری رانندگی تلقی می‌شدند. پیش‌بینی‌های آن زمان حتی وحشتناک‌تر از چیزی است که امروز در مورد آیندهٔ الکتریکی می‌شنویم اما نیسان ثابت کرد که خودروهای پرفورمنس بزرگ، سنگین، اتوماتیک، توربوشارژ و چهارچرخ محرک هم می‌توانند هیجان‌انگیز باشند و مثل بهترین‌های بازار راننده را درگیر کنند؛ بنابراین، ساخت یک خودروی الکتریکی در آینده هم باید همین‌طور باشد.

مثل همین جریان، در آن زمان هیچ‌کس باور نمی‌کرد که آئودی روزی بتواند در خودروهای پرفورمنس پورشه را به چالش بکشد اما نسل اول R8 همه‌چیز را عوض کرد. حال در پایان عمر نسل دوم هستیم و مرگ سوپراسپرتی را می‌بینیم که رانندگی بهتر از همیشه دارد. R8 و GT-R هردو این دنیا را به‌عنوان نمادهای پرفورمنسی که تا مدت‌ها در یادها باقی خواهند ماند ترک خواهند کرد و درسی که به ما می‌دهند این است که بهتر است در قضاوت در مورد خودروهای پرفورمنس آینده عجله نکنیم.

مقایسه مشخصات فنی