یادی از بی ام و H2R ؛ خودروی مسابقه‌ای متفاوت با سوخت هیدروژن

یکی از خاص‌ترین محصولات معاصر بی‌ام‌و را می‌توان محصول مسابقه‌ای H2R دانست. این خودروی مسابقه‌ای از سوخت هیدروژن استفاده می‌کرد و تکنولوژی بکار رفته در آن برای پیشبرد اهداف ژرمن‌ها مورد استفاده قرار گرفت.

بی‌ام‌و اخیراً خودروی iX5 هیدروژنی را معرفی کرد و به این ترتیب ورود به مرحله تولید سری خودروهای سلول سوختی را جشن گرفت. ژرمن‌ها برنامه‌های زیادی برای ارائه چنین محصول خلاقانه‌ای دارند تا به این ترتیب مشتریان بتوانند قوای محرکه مختلفی را در دسترس داشته باشند؛ اما بسیاری از شما عزیزان دیگر خودروی هیدروژنی بی‌ام‌و یعنی H2R را به یاد دارید. این برند در سال ۲۰۰۴ از H2R به عنوان کانسپتی آینده‌نگرانه که هدفش بررسی ظرفیت‌های استفاده از هیدروژن برای سوخت خودروهای پرفورمنس بود رونمایی کرد.

اگرچه بی‌ام‌و H2R هرگز از مرحله پیش‌تولیدی جلوتر نرفت اما سنگ بنای محصولات آتی این برند را بنا نهاد. با یکدیگر می‌خواهیم به برخی جزئیات کانسپت جذاب بی‌ام‌و اشاره کنیم. H2R در ابتدا برای استفاده از سوخت بنزین طراحی شده بود اما بی‌ام‌و تصمیم گرفت برای نمایش تکنولوژی خود از هیدروژن استفاده کند. در قلب کانسپت موردبحث پیشرانه ۱۲ سیلندر ۶ لیتری اصلاح شده قرار دارد تا بتواند با سوخت هیدروژن کار کند. همین پیشرانه در بی‌ام‌و ۷۶۰i نیز دیده می‌شود. قدرت و گشتاور پیشرانه موردبحث به ۲۳۲ اسب بخار و ۳۸۶ نیوتون متر می‌رسد. حداکثر سرعت H2R برابر با ۳۰۳ کیلومتر در ساعت بوده است.

این کانسپت تنها ۱۵۶۰ کیلوگرم وزن داشت و دلیل آن نیز بهره گرفتن از بدنه‌ای فیبر کربنی و فریمی آلومینیومی بود. H2R از نظر آیرودینامیکی نیز در وضعیت بسیار خوبی قرار داشت و ضریب درگ آن به ۰.۲۱ می‌رسید. به همین خاطر توانایی‌های عملکردی بسیار خوبی را شاهد بودیم به گونه‌ای H2R در عرض ۶.۱ ثانیه از سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسید. طراحی نرم و آیرودینامیک خودرو نقشی حیاتی در رسیدن به چنین پرفورمنسی داشت. با وجود بدنه‌ای کم ارتفاع، کاکپیتی سرراست و بال عقب قابل تنظیم، H2R از حداقل درگ و حداکثر پایداری در سرعت‌های بالا سود می‌برد.

برای حفاظت از راننده نیز تمهیدات ایمنی زیادی اندیشیده شده بود. سلول ایمنی CFRP راننده را در برمی‌گرفت و حفاظت زیادی را در زمان تصادف ایجاد می‌کرد. هیدروژن مایع نیز در تانکی ویژه با محفظه‌ای از جنس پلاستیک تقویت شده با فیبر کربن قرار داده شده بود. این تانک هیدروژن را در دمای منفی ۲۵۳ درجه سانتی‌گراد نگه می‌داشت تا حالت مایع آن تضمین شود. برای کارکرد خودرو با هیدروژن نیز تغییرات در پیشرانه اعمال شد که از جمله آن‌ها می‌توان به به‌کارگیری سوپاپ‌های ویژه اشاره کرد. همچنین فرایند خنک کاری با هوا نیز برای هر سیلندر در نظر گرفته شد تا از احتراق زودتر از موعد مخلوط هیدروژن و هوا جلوگیری شود.

خودروی موردبحث با هدایت دکتر ریموند فریمن که از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ مدیر بخش تحقیق و توسعه بی‌ام‌و بود تولید شد. فرایند توسعه این خودروی مفهومی حدود ۱۰ ماه طول کشید. شعاع حرکتی کانسپت ژرمن‌ها به ۳۲۲ کیلومتر می‌رسد و در عرض ۳ دقیقه می‌توان تانک هیدروژنی آن را پر کرد. نهایتاً باید گفت بی‌ام‌و H2R برای ثبت رکوردهای جهانی ساخته شد و از این نظر موفق بود. در سپتامبر ۲۰۰۴ بود که ۹ رکورد جهانی در فرانسه به ثبت رسید. همچنین H2R نشان داد خودروهای هیدروژنی می‌توانند سریع و کارا باشند و قطعاً همین امر روی تصمیم بی‌ام‌و برای ادامه توسعه خودروهای هیدروژنی تأثیر گذاشت.