اولین رانندگی با تسلا سایبرتراک، معمولی‌تر از حد انتظار

تسلا سایبرتراک خودرویی هنجارشکن است که نوید یک دنیای جدید و تغییری اساسی را می‌دهد اما با وجود طراحی ماورایی، در فرمول پیکاپ‌های الکتریکی پیشرفتی ایجاد نکرده است.

تجربهٔ رانندگی

هرچند در سایبرتراک همه‌چیز انقلابی به نظر می‌رسد اما تجربهٔ رانندگی آن بسیار آشنا احساس می‌شود. این یعنی کسانی که تاکنون با تسلا رانندگی کرده و پشت فرمان پیکاپ هم نشسته‌اند، با سایبرتراک بسیار راحت خواهند بود. همچنین اگر تجربهٔ رانندگی با دیگر پیکاپ‌های الکتریکی بازار را داشته باشید، دقیقاً خواهید دانست این پیکاپ با شتاب سریع، قدرت فراوان و سواری راحت چه حسی دارد. دید رو به بیرون وحشتناک است و بنابراین مجبور خواهید بود به دوربین‌ها متوسل شوید اما حالت رانندگی با یک پدال عالی است.

نمونهٔ آزمایشی ما از نوع پایهٔ دو موتوره است و بنابراین به‌اندازهٔ نسخهٔ سایبربیست یا هامر EV سریع نیست. البته همین نسخه هم با شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت ۴.۱ ثانیه برای یک پیکاپ بسیار سریع است. سیستم فرمان تنها قسمت از تجربهٔ رانندگی سایبرتراک است که احساس جدیدی دارد. این یکی از قسمت‌های واقعاً انقلابی پیکاپ تسلا است زیرا هیچ ارتباط فیزیکی بین فرمان و چرخ‌های جلو وجود ندارد. البته این سیستم که با نام «فرمان با سیم» شناخته می‌شود چیز جدیدی نیست و اینفینیتی هم قبلاً آن را در Q50 ارائه کرده بود اما درحالی‌که در سیستم‌های قبلی هنوز یک شفت مکانیکی پشتیبان برای زمانی که سیستم فرمان با سیم به هر دلیلی قطع شود وجود داشت، در سایبرتراک هیچ خبری از شفت پشتیبان نیست.

بااین‌حال، دقت فرمان در سرعت‌های متوسط شهری بسیار خوب است و بازخورد خوبی از سطح مسیر ارائه می‌کند. نقطه‌ضعف این سیستم اما در سرعت‌های پایین است. تسلا باافتخار می‌گوید فرمان سایبرتراک کل تغییر جهت چرخ‌ها را با کمتر از یک چرخش کامل غربیلک فراهم می‌کند اما از دید ما این چیز خوبی نیست زیرا حساسیت فرمان با چرخاندن به‌طور تصاعدی زیاد می‌شود و حس درستی از موقعیت چرخ‌های جلو به راننده نمی‌دهد. همچنین گاهی صداهای بلند و نگران‌کننده‌ای از سیستم فرمان به گوش می‌رسد خصوصاً اگر زمانی که پدال ترمز را فشار داده‌اید فرمان را بچرخانید.

شعاع حرکتی

به گفتهٔ تسلا، نسخهٔ دو موتورهٔ سایبرتراک می‌تواند با هر بار شارژ تا ۵۵۰ کیلومتر را طی کند اما این رقم با لاستیک‌های استاندارد است و با لاستیک‌های آل‌ترین مثل نمونهٔ آزمایشی ما شعاع حرکتی به ۵۱۰ کیلومتر کاهش پیدا می‌کند. درهرحال، برد ادعایی سایبرتراک بیشتر از فورد F150 لایتنینگ با ۵۱۵ کیلومتر و کمتر از ریویان R1T با ۶۶۰ کیلومتر و شورلت سیلورادو EV با ۷۲۵ کیلومتر است. البته تسلا یک باطری افزایش‌دهندهٔ برد را هم ارائه می‌کند که در اتاق بار قرار می‌گیرد اما هنوز در دسترس نیست. این شرکت اندازهٔ باطری نسخهٔ دو موتورهٔ سایبرتراک را اعلام نکرده است اما تخمین‌ها به چیزی بین ۱۲۰ تا ۱۲۵ کیلووات ساعت اشاره داشته‌اند.

داخل

کابین سایبرتراک بیشتر شبیه تسلا به نظر می‌رسد. در اینجا خبری از صفحه آمپر نیست و تمام اطلاعات از طریق نمایشگر بزرگ مرکزی به نمایش درمی‌آید. مثل مدل ۳ یا مدل Y، در مورد طراحی داخلی سایبرتراک چیز بیشتری نمی‌توان گفت زیرا چیزی غیر از این وجود ندارد! مهم‌ترین نکته‌ای که می‌توان عنوان کرد، موقعیت عجیب رانندگی با شیشهٔ جلوی بلند و برف‌پاک‌کن تکی است که در باران‌های شدید خیلی خوب شیشه را پاک نمی‌کند. راحتی صندلی‌ها ممکن است برای افراد قدبلندتر قابل‌قبول باشد اما برای من با قد کمتر از ۱۷۰ سانتی‌متر مناسب نیست زیرا قیمت بیرون زدهٔ پشت‌سری صندلی‌ها پشت جمجمه‌ام قرار گرفته و سرم را به پایین هل می‌داد. این موضوع در رانندگی‌های طولانی بسیار آزاردهنده است و نمی‌دانیم تسلا صندلی‌های خود را با افراد کوتاه‌قد آزمایش نکرده یا به این موضوع اهمیتی نداده است اما هرچه هست، موقعیت رانندگی کاملاً نامناسب است.

قیمت

سایبرتراک ابتدا قرار بود بسیار ارزان‌تر باشد اما پس از گذشت چهار سال و نیم و شیوع یک بیماری جهانی، همه‌چیز تغییر کرد. این پیکاپ هم‌اکنون تنها در دو مدل شامل چهارچرخ محرک دو موتوره سری فونداسیون با قیمت ۱۰۲,۲۳۵ دلار و سایبربیست سری فونداسیون با قیمت ۱۲۲,۲۳۵ دلار ارائه می‌شود. هردو مدل تکنولوژی و تجهیزات یکسانی دارند و سایبربیست صرفاً از موتور سوم و قدرت بیشتری بهره می‌برد درحالی‌که برد کمتری دارد. برای مقایسه، قیمت ریویان R1T از ۷۵ هزار دلار آغاز می‌شود و قیمت پایهٔ گران‌ترین نسخهٔ آن ۱۰۰ هزار دلار است. حتی هامر EV هم با قیمت پایهٔ ۹۹ هزار دلار ارزان‌تر از پیکاپ تسلا است.

جمع‌بندی

سایبرتراک وعدهٔ یک انقلاب را داده بود و ایلان ماسک می‌گفت این خودرو پیکاپ را از نوع ابداع خواهد کرد اما در واقعیت، سایبرتراک چندان نوآورانه نیست. این ماشین زمانی که معرفی شد، هیچ شرکتی پیکاپ الکتریکی تولید نمی‌کرد اما پس از گذشت چهار سال و نیم، هیچ مزیت واضحی نسبت به رقبای خود ندارد. البته سایبرتراک از معماری ۴۸ ولتی، سیستم فرمان با سیم و ساختار فولادی ضدزنگ بهره می‌برد اما به نظر نمی‌رسد این چیزها برای خریداران مفید باشند. تنها ویژگی منحصربه‌فرد این پیکاپ ممکن است دوام بالای بدنهٔ آن باشد که این هم با دردسرهای یافتن صافکاری که بتواند پس از تصادف این بدنه را درست کند جبران می‌شود.

به‌طورکلی، سایبرتراک خودروی بدی نیست ولی نمی‌دانیم برای چه کسی مناسب خواهد بود. به نظر می‌رسد کسانی که سال‌ها منتظر عجیب‌ترین محصول تاریخ تسلا بوده‌اند ناامید نخواهند شد اما هیچ دلیل منطقی وجود ندارد که کسی این خودرو را بجای جلب‌توجه، برای کارایی معمول بخرد. مطمئناً تجربهٔ نرم‌افزاری سایبرتراک بهتر از خودروسازان سنتی است و در پارکینگ‌ها توجهات را جلب خواهد کرد اما آن پیشرفت و تغییر بازی که از تسلا انتظار داریم را ارائه نمی‌کند. درواقع، سایبرتراک شبیه خودرویی است که آغازگر پیکاپ‌های الکتریکی بود یعنی ریویان R1T. تسلا هیچ پیشرفتی در زمینه‌هایی که مانع فراگیری پیکاپ‌های الکتریکی شده‌اند یعنی شعاع حرکتی، ظرفیت بار و یدک کشی، قیمت و سرعت شارژ ایجاد نکرده و فقط سعی دارد با بدنهٔ فولادی ضدزنگ غیرکاربردی توجهات را جلب کند.

مشخصات فنی