نبرد شاسی‌بلندهای اسپرت خانوادگی، دوج دورانگو SRT یا آکورا MDX تایپ S؟

آکورا MDX تایپ S و دوج دورانگو SRT ثابت می‌کنند که بیش از یک راه برای ساخت یک شاسی‌بلند پرفورمنس سه ردیفه وجود دارد. از همان لحظه‌ای که دکمهٔ استارت را فشار می‌دهیم تفاوت بین این دو ماشین خود را نشان می‌دهد. پیشرانهٔ ۶.۴ لیتری V8 تنفس طبیعی ۴۷۵ اسب بخاری دوج مثل یک شیر غرش می‌کند درحالی‌که موتور ۳ لیتری V6 توربوشارژ آکورا با غرغری آرام از خواب بیدار می‌شود.

اما وجه مشترک این دو خودرو این است که قیمت هردو از حدود ۷۰ هزار دلار آغاز می‌شود و به‌صورت استاندارد به سه ردیف صندلی مجهز هستند. علاوه بر این، دورانگو و MDX هردو از نام‌های پرفورمنس باسابقهٔ SRT و تایپ S استفاده می‌کنند که دیدن آن‌ها روی هر خودرویی می‌تواند هیجان‌انگیز باشد. به همین دلیل تصمیم گرفتیم این دو ماشین را در برابر هم قرار دهیم تا ببینیم کدام‌یک از آن‌ها بهتر توانسته مطابق با نشان پرفورمنس پرافتخار خود عمل کند.

از اوایل دههٔ ۲۰۰۰، بخش SRT دوج خودروهای پرفورمنس زیادی تولید کرده است. دورانگو SRT در سال ۲۰۱۸ با پیشرانهٔ V8 پوشراد همی و تنظیم خاص شاسی معرفی شد. با وجود پلت‌فرم قدیمی، DNA مرسدس و سیستم تعلیق مستقل عقب سواری و هندلینگ آن را نسبت به دورانگوهای قبلی بهبود بخشیده است. دوج همچنین اخیراً داخل شاسی‌بلند خود را بازطراحی کرده و یک نمایشگر لمسی ۱۰.۱ اینچی کاربرپسند و متریال لوکس‌تری را به آن افزوده است. بااین‌حال، در داخل دورانگو همچنان پلاستیک‌های خشک و قطعات قدیمی باقیمانده‌اند. درحالی‌که قیمت دورانگو SRT مدل ۲۰۲۲ از ۷۰,۵۵۵ دلار آغاز می‌شود، قیمت نمونهٔ آزمایشی ما با آپشن‌های مختلف به ۸۵,۹۳۰ دلار رسیده است. بااین‌حال، از بین این آپشن‌ها فقط ترمزهای برمبوی ۱,۲۹۵ دلاری و لاستیک‌های ۵۹۵ دلاری تابستانی پیرلی P Zero روی پرفورمنس خودرو تأثیر مثبت دارند.

آکورا از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۸ چندین مدل تایپ S تولید کرد و سپس این نام را کنار گذاشت. حال اما این نام محبوب دوباره بازگشته و اولین MDX تایپ S تاریخ را به همراه آورده است. این خودرو به پیشرانهٔ V6 توربوشارژ اختصاصی تایپ S، کمک‌فنرهای تطبیقی و ترمزهای برمبو مجهز است که همهٔ این‌ها با قیمت پایهٔ ۶۷,۸۹۵ دلار ارائه می‌شوند. در نمونهٔ آزمایشی ما پکیج ۵,۳۵۰ دلاری ادونس شامل سیستم صوتی ELS، هدآپ دیسپلی و ماساژور صندلی‌های جلو و همین‌طور رنگ طلایی ۵۰۰ دلاری، قیمت را به ۷۳,۷۴۵ دلار رسانده‌اند.

MDX در مقایسه با دورانگوی گران‌تر، کابین لوکس‌تر و مدرن‌تری دارد و صندلی رانندهٔ بسیار قابل تنظیم آن موقعیت رانندگی بهتری را فراهم می‌کند. بااین‌حال، ما استفاده از سیستم اطلاعاتی-سرگرمی دوج را نسبت به پد لمسی غیرمعمول آکورا ترجیح می‌دهیم. مأموریت این خودروها جابجایی خانواده‌های پرجمعیت است و در اینجا صندلی‌های ردیف دوم آکورا که برای کودکان مناسب‌تر بوده و سریع تا می‌شوند را به صندلی‌های کاپیتانی دوج که قابلیت حرکت به جلو و عقب ندارند ترجیح می‌دهیم. بااین‌حال، صندلی‌های ردیف سوم دورانگو لذت‌بخش‌تر هستند و صندوق بار آن‌هم کاربردی‌تر خواهد بود.

موتور ۶.۴ لیتری V8 دوج راننده را خیلی زودبه‌زود راهی پمپ‌بنزین می‌کند. این موتور در آزمایش سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت ما در بزرگراه ۱۳.۸ لیتر بنزین نوش جان کرد که در مقایسه با مصرف ۱۰.۲ لیتری آکورا در همین آزمایش شرم‌آور است هرچند که ظرفیت بکسل ۳۹۵۰ کیلوگرمی دوج تقریباً دو برابر آکورا است. در پیست، دورانگو با تیون SRT، درگستر درون خود را آزاد می‌کند. این ماشین به لطف لانچ کنترل ظرف ۴.۳ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و ۴۰۰ متر را در ۱۳ ثانیه طی می‌کند.

تایپ S اما با قدرت کمتر بیش از یک ثانیه از رقیب آمریکایی عقب می‌افتد. علاوه بر این، حداکثر سرعت آکورا روی ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت محدود شده است درحالی‌که دوج تا ۲۶۰ کیلومتر بر ساعت پیش می‌رود. فقدان آپشن لاستیک‌های تابستانی برای آکورا به تمرکز آن روی پرفورمنس خدشه وارد کرده است و حتی با اینکه در آزمایش چسبندگی با ثبت ۰.۸۷ جی تقریباً مشابه دوج با ۰.۸۸ جی عمل کرد اما از سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت خیلی دیرتر متوقف شد (۵۶.۱ متر در برابر ۵۳ متر). البته تایپ S در خیابان نسبت به SRT ساکت‌تر و نرم‌تر است و به لطف سیستم کنترل گشتاور بُرداری، چابک‌تر بوده و برای پیچیدن اشتیاق بیشتری دارد. بااین‌حال، متأسفانه لاستیک‌های چهارفصل آکورا حتی زیر فشارهای نه‌چندان زیاد هم جیغ می‌کشند و هرچه فشار بیشتر شود واکنش پدال ترمز ناخوشایندتر می‌شود. پیشرانهٔ شش سیلندر توربوشارژ آکورا نیز صدای بسیار آرامی دارد و گیربکس ۱۰ سرعتهٔ اتوماتیک هم خیلی به افزایش دنده‌ها اشتیاق دارد مگر اینکه در حالت اسپرت پلاس قرار گیرد. همهٔ این‌ها باعث می‌شود که نتوان این خودرو را یک تایپ S تمام‌عیار دانست.

از سوی دیگر، SRT درمجموع تجربهٔ اسپرتی بهتری را فراهم می‌کند. غرش پیشرانهٔ V8 آن مست‌کننده است و گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک هم در حالت پیست تعویض دنده‌های سریع و لذت‌بخشی دارد. دورانگو ارتفاع بیشتری نسبت به MDX دارد و نزدیک به ۳۲۰ کیلوگرم سنگین‌تر است اما چسبندگی بهتر و کنترل اطمینان‌بخش بدنهٔ آن ما را تشویق می‌کند که سخت‌تر و تهاجمی‌تر رانندگی کنیم. همین اعتمادبه‌نفس در سرعت‌های بالا است که این دو شاسی‌بلند پرفورمنس را بیشتر از چیزی که زیر کاپوت آن‌ها پنهان شده از هم متمایز می‌کند. این همچنین ثابت می‌کند که دورانگو بهتر مطابق با نشان پرفورمنس خود عمل کرده است.

مقام دوم: آکورا MDX تایپ S

نقاط قوت: سواری نرم و ساکت، صندلی‌های راحت و قابل تنظیم، احساس سبکی

نقاط ضعف: صدای اگزوز بی‌هیجان، احساس غیرقابل‌اعتماد پدال ترمز، کوتاهی‌های عجیب در پرفورمنس

مقام اول: دوج دورانگو SRT

نقاط قوت: بسیار سریع نسبت به ‌اندازه بزرگش، گیربکس اتوماتیک فوق‌العاده، غرش جذاب موتور V8

نقاط ضعف: مصرف سوخت فاجعه‌بار، برخی قطعات ارزان‌قیمت در داخل، عدم انعطاف‌پذیری صندلی‌های ردیف دوم

مشخصات فنی