چرا زینگر 21C می‌تواند به کابوس بوگاتی و کونیگ‌زگ تبدیل شود؟
در دنیای هایپرکارها که نوآوری حرف اول را می‌زند، شرکت زینگر با مدل 21C، قواعد بازی را بازنویسی کرده است. این خودروی شگفت‌انگیز که با ترکیبی از هوش مصنوعی و چاپ سه‌بعدی ساخته شده، نه‌تنها رکوردهای متعدد پیست را جابجا کرده، بلکه با به چالش کشیدن روش‌های تولید سنتی، زنگ خطر را برای غول‌های این صنعت به صدا درآورده است. موفقیت 21C تنها به قدرت موتور آن خلاصه نمی‌شود؛ این خودرو اخیراً با شکستن پنج رکورد پیست در پنج روز و پیمودن بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر در جاده‌های عمومی، توانایی‌های خارق‌العادهٔ خود را به اثبات رسانده است؛ اما راز اصلی برتری زینگر در سه رویکرد نوآورانه نهفته است که آیندهٔ تولید خودروهای پرفورمنس را شکل می‌دهد.
۱. طراحی یکپارچه با کمک هوش مصنوعی
زینگر به‌جای استفاده از قطعات مجزا، از طراحی یکپارچه بهره می‌برد. به کمک هوش مصنوعی و چاپ سه‌بعدی، مهندسان می‌توانند قطعاتی بهینه‌سازی‌شده از نظر وزن، مقاومت و آیرودینامیک خلق کنند که ساخت آن‌ها با روش‌های سنتی غیرممکن است. لوکاس زینگر، یکی از بنیان‌گذاران شرکت، این فلسفه را این‌گونه توصیف می‌کند:
به‌جای داشتن سیستم‌های سنتی مجزا که یک وسیله نقلیه را تشکیل می‌دهند، مانند شاسی، سپس ترمزها، سپس پیشرانه و سیستم خنک‌کننده، ما به این فکر می‌کنیم که چگونه می‌توانیم این عملکردهای مختلف را در یک ساختار یکپارچه ترکیب کنیم.
یک نمونهٔ برجستهٔ این رویکرد، قطعه‌ای به نام BrakeNode است. در این قطعه، مسیر عبور روغن ترمز مستقیماً در ساختار اصلی کالیپر و سگ‌دست ادغام شده است. این طراحی هوشمندانه باعث خنک‌کاری بهتر روغن ترمز، کاهش احتمال قفل‌کردن ترمزها در دماهای بالا و افزایش استحکام می‌شود، درحالی‌که ۲۵ درصد سبک‌تر از نمونه‌های سنتی است.
۲. تولید انعطاف‌پذیر و بدون قالب
هزینه‌های سرسام‌آور طراحی قالب و راه‌اندازی خطوط مونتاژ، همواره یکی از بزرگ‌ترین موانع برای تولیدکنندگان هایپرکار بوده است. زینگر با استفاده از سیستم تولید انطباقی دایورجنت (DAPS)، این مشکل را حل کرده است. این سیستم کاملاً دیجیتال به تیم طراحی اجازه می‌دهد بدون نیاز به قالب‌سازی یا تغییرات پرهزینه در خط تولید، هر طرحی را برای هر خودرویی بهینه‌سازی و تولید کند. کوین زینگر، مدیرعامل شرکت، این سیستم را به دستگاه تکثیرکننده در فیلم‌های پیشتازان فضا تشبیه می‌کند. در این فرآیند، پس از تعیین ویژگی‌های خودرو، هوش مصنوعی ساختار را برای دستیابی به مقاومت، دوام و ایمنی لازم طراحی می‌کند و سپس پرینترهای سه‌بعدی قطعات را می‌سازند.
۳. مونتاژ رباتیک پیشرفته
درنهایت، ربات‌های هوشمند وظیفهٔ مونتاژ قطعات را بر عهده دارند. این ربات‌ها با استفاده از چسب‌های بسیار دقیق و موقعیت‌یابی لیزری، قطعات چاپ‌شده را به یکدیگر متصل می‌کنند. این روش نیاز به فیکسچرها (ابزارهایی که قطعات را حین مونتاژ ثابت نگه می‌دارند) را کاملاً از بین می‌برد و درنتیجه، هزینه‌ها و زمان تولید را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد. برای مثال، شاسی عقب 21C که بزرگ‌ترین قطعهٔ آن است، به‌صورت بخش‌بخش چاپ و سپس توسط ربات‌ها به هم متصل می‌شود تا هم در مصرف مواد صرفه‌جویی شود و هم ساختاری بهینه حاصل گردد. زینگر 21C فقط یک هایپرکار سریع نیست؛ بلکه نمایشی از یک انقلاب در صنعت خودروسازی است. این شرکت ثابت کرده که می‌توان با تکیه بر فناوری‌های نوین، محصولی قدرتمندتر، سبک‌تر و بهینه‌تر را با هزینهٔ کمتر تولید کرد. این پیامی واضح برای رقبای سنتی که باید خود را برای آینده‌ای متفاوت آماده کنند.
سخن پایانی
همانطور که توضیح داده شد، شرکت‌های سنتی باید به فرایند طراحی و تولید زینگر توجه کنند و این دقیقاً همان کاری است که مک‌لارن انجام داده است. مک‌لارن برای توسعه‌ی قطعات سیستم تعلیق هایپرکار جدید W1 خود، با شرکت مادر زینگر یعنی دایورجنت وارد همکاری شده تا از مزایای استحکام و دوام بالاتر قطعات چاپ سه‌بعدی بهره‌مند شود. این همکاری نشان می‌دهد که زینگر نه‌تنها یک تولیدکننده خودرو، بلکه یک پیشگام فناوری است که می‌تواند آینده‌ی کل صنعت خودروسازی را متحول کند.
منبع: AutoBlog