یادی از آخرین خودروی دوزنبرگ، داستان غم‌انگیز احیای یک اسطوره

بسیاری از ما وقتی نام دوزنبرگ را می‌شنویم، ناخودآگاه به یاد دوران طلایی دهه ۱۹۲۰ و ۳۰ میلادی می‌افتیم؛ دورانی که این برند نماد قدرت و ثروت بی‌حدومرز بود. برخلاف فورد یا کرایسلر اما دوزنبرگ نتوانست تا دنیای مدرن دوام بیاورد و خیلی زود به خاطره‌ها پیوست؛ اما داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود و دوزنبرگ یک زندگی پس از مرگ عجیب را هم تجربه کرد. تلاش‌های متعددی برای زنده کردن این غول خفته انجام شد که یکی از جذاب‌ترین آن‌ها به خلق یک پروتوتایپ استثنایی بنام دوزنبرگ مدل D منجر شد.

این خودرو یک اثر هنری تک‌ساخت است که ریشه در تلاشی جاه‌طلبانه برای احیای برندی دارد که سه دهه قبل مرده بود. در سال ۱۹۶۴، فرد دوزنبرگ (پسر مؤسس شرکت) تصمیم گرفت میراث پدرش را زنده کند. او شراکتی را آغاز کرد که نتیجه‌اش تنها تولید یک دستگاه خودرو بود؛ پروتوتایپ مدل D که در سال ۱۹۶۶ متولد شد. این دوزنبرگ جدید اما از صفر ساخته نشده بود. مهندسان برای خلق این شاهکار، به سراغ یکی از بهترین‌های آن دوران یعنی کرایسلر امپریال مدل ۱۹۶۶ رفتند. امپریال در آن زمان پرچم‌دار کرایسلر محسوب می‌شد و پلتفرمی ایده‌آل برای این پروژه بود. قلب تپندهٔ این قصر متحرک، یک پیشرانهٔ حجیم ۷.۲ لیتری V8 بود که نیروی خود را از طریق گیربکس اتوماتیک مشهور کرایسلر یعنی TorqueFlite به چرخ‌ها منتقل می‌کرد. برای متوقف کردن این هیولا نیز از ترمزهای دیسکی در هر چهارچرخ استفاده شده بود که برای آن زمان، آپشنی مدرن به‌حساب می‌آمد.

بدنهٔ مدل D حاصل ذهن خلاق طراح افسانه‌ای، ویرجیل اکسنر بود و ساخت آن به دستان هنرمند اتاق‌ساز مشهور ایتالیایی، کاروزریا گیا سپرده شد. همان‌طور که از نام دوزنبرگ انتظار می‌رفت، کابین خودرو ضیافتی از تجمل بود؛ از رادیوی AM/FM و سیستم تهویه مطبوع گرفته تا تودوزی‌های فاخر از جنس چرم و کشمیر و قطعات چوبی دست‌ساز. خبر بازگشت دوزنبرگ مثل بمب صدا کرد. جامعهٔ ثروتمندان و کلکسیونرها به تکاپو افتادند.

حدود ۵۰ نفر، ازجمله اسطوره‌هایی مثل الویس پریسلی و کمدین مشهور، جری لوئیس، مبالغ قابل‌توجهی را به‌عنوان پیش‌پرداخت واریز کردند تا صاحب این خودرو شوند. قرار بود هزار دستگاه از مدل D ساخته شود اما سرنوشت بازی دیگری داشت. سقوط ناگهانی منابع مالی شرکت، پروژه را با شکست مواجه کرد. رؤیاها بر باد رفت و آن ۵۰ سفارش هرگز تحویل داده نشدند؛ بنابراین، پروتوتایپ مدل D تنها نمونه‌ای بود که توانست رنگ واقعیت به خود ببیند.

مدل D تنها تلاش برای زنده کردن دوزنبرگ نبود و در دهه ۷۰ میلادی شاهد ظهور دوزنبرگ II بودیم؛ پروژه‌ای موفق‌تر که توانست ۶۷ دستگاه خودروی دست‌ساز تولید کند. این مدل‌ها ترکیبی از ظاهر کلاسیک و امکانات مدرن مثل کولر و فرمان هیدرولیک بودند و ساخت هرکدام حدود ۵۰۰۰ ساعت زمان می‌برد. بااین‌حال، مدل D به خاطر ارتباط نزدیک با کرایسلر امپریال و طراحی منحصربه‌فرد، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ دارد. این خودرو نمادی از جاه‌طلبی، هنر و البته واقعیت‌های تلخ اقتصادی است؛ یادگاری از دورانی که سعی کردند روح سال ۱۹۳۰ را در کالبد سال ۱۹۶۶ بدمند اما زمانه با آن‌ها یار نبود.

منبع: Carbuzz