اولین تجربه رانندگی با آستون‌مارتین DB12، ابداع کلاس جدید سوپر تورر!

آستون‌مارتین DB12 به لطف طراحی استثنایی، پرفورمنس هیجان‌انگیز و سیستم اطلاعاتی-سرگرمی کاملاً مدرن، خودرویی است که ایراد گرفتن از آن مشکل خواهد بود.

جادهٔ ناپلئون که در فرانسه از ریویرا به گرنوبل می‌رسد، با مجموعه‌ای از پیچ‌های باریک و پیچ‌های سریع که با مسیرهای مستقیم کوتاهی به هم متصل می‌شوند یکی از بهترین جاده‌های اروپا برای رانندگی به‌حساب می‌آید. همچنین بخش بزرگی از این جاده از پارک ملی عبور می‌کند و درنتیجه ترافیک کمی دارد. خودروی ایده‌آل برای جادهٔ ناپلئون خودرویی است که در پیچ‌های تند چابک باشد، برای پیچ‌های سریع آماده باشد و ذخیرهٔ زیادی از قدرت برای سرعت گرفتن در مستقیمی‌ها داشته باشد یعنی چیزی شبیه آستون‌مارتین DB12.

آستون‌مارتین اصطلاح جدید «سوپر تورر» را برای توصیف این خودرو ابداع کرده است و باید گفت توصیف درستی است زیرا DB12 وظیفهٔ گرند تورر را به‌خوبی انجام می‌دهد و در موقع لازم می‌تواند مثل یک خودروی اسپرت عمل کند. تنظیم شاسی این خودرو با هدف حفظ کیفیت سواری اما چابک‌تر کردن هندلینگ انجام گرفته و سه حالت رانندگی اصلی بنام‌های GT، اسپرت و اسپرت پلاس به همراه دو حالت جدید خیس و شخصی برای آن در نظر گرفته شده است. این اولین آستون‌مارتین با حالت رانندگی شخصی است و از طریق آن می‌توان نرمی تعلیق در حالت GT را با صدای اگزوز اسپرت حالت اسپرت پلاس ترکیب کرد. DB12 همچنین به کمک‌فنرهای تطبیقی جدید بلیشتاین مجهز شده که حتی در سفت‌ترین حالت هم کیفیت سواری را حفظ می‌کند.

بزرگ‌ترین تغییر فنی DB12 نسبت به DB11 اما زیر کاپوت صورت گرفته یعنی جایی که هرچند هنوز هم پیشرانهٔ ۴ لیتری V8 توئین توربوی AMG قرار دارد اما بسیار قوی‌تر شده است. به لطف توربوشارژرهای بزرگ‌تر و نسبت تراکم بالاتر، خروجی این موتور به ۶۸۰ اسب بخار قدرت و ۸۰۰ نیوتن متر گشتاور رسیده که حتی از پیشرانهٔ V12 قبلی هم بیشتر است. در حال حاضر، موتور V12 برای DB12 ارائه نمی‌شود اما گفته شده احتمال بازگشت آن وجود دارد.

بااین‌حال، همین پیشرانهٔ V8 هم هرگز ناامیدکننده نیست و با بازهٔ گستردهٔ ارائهٔ گشتاور که اوج آن از دور ۲,۷۵۰ تا ۶ هزار rpm خواهد بود، در کل دور موتور بشدت قدرتمند است. به گفتهٔ آستون‌مارتین، این ماشین ظرف ۳.۵ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسد اما هنگام رانندگی، DB12 حتی سریع‌تر از این احساس می‌شود و با تخته کردن پدال گاز، در جادهٔ ناپلئون خودرو از پیچی به سمت پیچ دیگر شلیک می‌شد.

در همین حال، پیشرانه‌ای که می‌تواند با این شتاب خودرو را به جلو شلیک کند، به ترمزهایی نیاز دارد که برای مهار کردن خودرو به همان اندازه قدرتمند باشد و دیسک‌های کربن سرامیکی به‌خوبی از پس انجام این کار برمی‌آیند. این ترمزها که سفارشی هستند، حدود ۲۷ کیلوگرم سبک‌تر از نمونه‌های آهنی استاندارد خواهند بود. پشت فرمان DB12 برای اینکه واقعاً بتوان به آسفالت جاده حمله کرد باید خودرو را در حالت اسپرت پلاس قرار داد زیرا در این حالت، سوپر تورر آستون‌مارتین بیشتر احساس سوپر دارد تا تورر! تنها مشکل در حالت اسپرت پلاس تنظیم تهاجمی پدال گاز است. در دیگر حالت‌های رانندگی اما حتی موتور V8 قدرتمند AMG هم نمی‌تواند آرامش رانندگی DB12 در شهرها و سرعت پایین را برهم بزند.

این ماشین هنوز هم از یک گیربکس هشت سرعته اتوماتیک ZF استفاده می‌کند که در عقب نصب شده است. این گیربکس اما عملکرد بسیار دقیق و خوبی دارد به‌گونه‌ای که در پیچ‌ها دنده‌ها را کم کرده و هنگام شتاب گیری‌های شدید دنده را تا جای ممکن حفظ می‌کند. این گیربکس به کوچک‌ترین حرکت پا روی پدال گاز واکنش نشان می‌دهد و حتی دنده‌ها را تا ردلاین نگه می‌دارد درحالی‌که دیگر گیربکس‌ها معمولاً خیلی زود دنده را عوض می‌کنند. از سوی دیگر، این هشت سرعتهٔ ZF هنگام حرکت با سرعت بسیار پایین در شهرهای شلوغ هیچ‌کدام از تردیدهای ناگهانی که در گیربکس‌های دوکلاچه رخ می‌دهد را ندارد.

همان کمک‌فنرهای تطبیقی بلیشتاین که سواری DB12 را در شهر بسیار راحت نگه می‌دارند، در جاده آن را به تهدیدی برای پیچ‌ها تبدیل می‌کنند. محصول جدید آستون‌مارتین به لطف این کمک‌فنرها به همراه دیفرانسیل الکترونیکی جدید، با دقت بسیار بالایی وارد پیچ‌ها می‌شود و دماغهٔ کشیدهٔ خود را دقیقاً به همان سمتی که راننده بخواهد نشانه می‌رود. همچنین این خودرو به لاستیک‌های میشلن پایلوت اسپرت S 5 مجهز شده که تازه توسعه پیدا کرده‌اند و بشدت به آسفالت می‌چسبند تا مانع از سر خوردن خودرو حتی در لغزنده‌ترین پیچ‌ها شوند.

هرچند شاید برخی نتوانند DB12 را در ظاهر از DB11 تشخیص دهند اما به‌جز درها و سقف که از DBS گرفته شده است، همهٔ پانل‌های بدنهٔ این خودرو جدید هستند یا تغییر پیدا کرده‌اند. در جلوی DB12 بزرگ‌ترین جلوپنجرهٔ تاریخ آستون‌مارتین نصب شده است و چراغ‌های جدید جلو کاملاً با خطوط گلگیرها هماهنگ هستند. رینگ‌های ۲۱ اینچی فورج‌کاری شده خیلی خوب با گلگیرهای پهن‌تر خودرو هماهنگ شده‌اند و فاصلهٔ عرضی چرخ‌ها به میزانی جزئی افزایش پیدا کرده است.

هرچند آستون‌مارتین از ایجاد تغییرات بزرگ در ظاهر DB12 پرهیز کرده اما در داخل هرگز این‌طور نیست زیرا برای اینجا داشبورد کاملاً جدید و مدرن‌تری طراحی شده است. آستون همچنین بجای قرض گرفتن سیستم اطلاعاتی-سرگرمی قدیمی مرسدس، سیستم اختصاصی جدیدی را برای این خودرو توسعه داده است. این سیستم از طریق یک نمایشگر ۱۰.۳ اینچی ارائه می‌شود که به‌صورت شیب‌دار در کنسول میانی نصب شده است. هرچند شاید این نمایشگر کوچک به نظر برسد اما کارکرد خوبی دارد و می‌تواند چند عملکرد را به‌طور هم‌زمان نشان دهد.

برای DB12 سه نوع صندلی مختلف ارائه می‌شود که خودروی آزمایشی ما به نمونه‌های اسپرت پلاس مجهز بود. این صندلی‌ها پشتیبانی خوبی از بدن به عمل می‌آورند اما صندلی‌های عقب مثل قبل هنوز هم بیشتر جنبهٔ تزئینی داشته و بجای انسان برای قرار دادن کیف یا کوله‌پشتی مناسب هستند.

به‌طورکلی، در طول رانندگی ما DB12 شبیه یک محصول کاملاً منسجم به نظر می‌رسید نه ترکیبی از قطعات دیگر خودروسازان. آستون‌مارتین DB12 هرچند شاید بیشتر یک ارتقاء کلی از DB11 باشد اما به لطف طراحی استثنایی، پرفورمنس هیجان‌انگیز و سیستم اطلاعاتی-سرگرمی کاملاً مدرن، به خودرویی ایده‌آل برای رانندگی در یکی از مشهورترین جاده‌های اروپا تبدیل شده است.

مشخصات فنی