بررسی DBS 770 آلتیمیت، آخرین گرن تورر آستون مارتین با موتور V12

DBS یکی از قدیمی‌ترین و با سابقه‌ترین نام‌ها در خانواده آستون‌مارتین به شمار می‌رود. نسخه تازه این خودرو مانند سایر به‌روزرسانی‌های این شرکت، شامل قدرت بالاتر، چرخ‌های تازه و خاص و اجزای فیبرکربنی بیشتر می‌شود. فشار بوست توربوشارژرهای موتور 5.2 لیتری V12 این گرن‌تورر مجلل به آن قدرت و شتاب بهتری می‌دهد. خودروی پایه 715 اسب بخار قدرت داشت که با استانداردهای این کلاس رقمی بالا محسوب می‌شود. این خودرو در مقایسه با برادر کوچکش، DB11، که از 600 اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد، یک سروگردن وحشی‌تر بود؛ به‌ویژه در آب‌وهوای بارانی و مسیرهای مرطوب.

آستون‌مارتین با تولید آلتیمیت پا را از آن هم فراتر گذاشته و 44 اسب بخار دیگر به DBS اضافه کرده است تا نهایتا 759 اسب بخار قدرت داشته باشد. اگر به مهندسان آستون‌مارتین بود، گشتاور خودرو را هم افزایش می‌دادند اما با وجود 890 نیوتن‌متر گشتاور که ازطریق جعبه‌دنده 8 سرعتی خودکار به محور عقب خودرو منتقل می‌شود، جایی برای این کار نبود.

چرخ‌های لوکس 12 پره 21 اینچی که شباهت زیادی به نمونه‌های موجود در مدل تک‌تولیدی ویکتور دارند میزبان تایرهای DBS 770 شده‌اند. بخش‌هایی از بدنه مانند سپر جلو و گلگیر جانبی هم بهبودهای آیرودینامیکی دریافت کرده‌اند که خوشبختانه به افزایش جذابیت ظاهر DBS کمک شایانی کرده است. در عقب هم تنها نشانه اینکه شما سوار یک خودروی تولید محدود هستید، نوار براق و نقره‌ای دیفیوزر آن است که با اسپلیتر جلو هماهنگی کامل دارد.

تناسبات بدنه DBS تغییری نکرده‌اند و هنوز هم با همان خودروی خوش‌فرم و عضلانی طرف هستیم. جاذبه این گرن‌تورر مردم را به‌گونه‌ای متفاوت به سوی خود می‌کشاند و برخلاف فراری 812SF و لامبورگینی‌های V12 انگشت‌نمای خیابان نیست. بحران‌های گذشته آستون‌مارتین، تغییر در تیم مدیریتی آن یا حتی مالکیت شرکت، کوچک‌ترین تاثیری در عشق مردم به مدل‌های گوناگون این خودروساز نداشته و این علاقه تنها به مردم انگلستان محدود نمی‌شود.

مسلم است که موتور V12 این خودرو آهنگی را در گوش رهگذران و حتی سرنشینانش می‌نوازد که با نمونه‌های V8 کوچک‌تر قابل مقایسه نیست اما برخلاف مدل‌های گذشته DB9 یا ونکوئیش که موتورهای تنفس‌طبیعی و خالص داشتند، DBS 770 به توربوشارژر مجهز شده و مانند سایر مدل‌های توربوشارژردار این شرکت، به پای مدل‌های گذشته نمی‌رسد. با این‌همه، هنوز هم با ذره‌ای فشار پا روی پدال گاز، غرش سنگین پیستون خودرو گوش‌ها را نوازش می‌کند؛ انگار که موتور 5.2 لیتری‌اش می‌خواهد از زیر کاپوت فرار کند.

خواه و ناخواه، خودروهای آستون‌مارتین در رقابت‌های تنگانگ در حوزه‌ای خاص مغلوب رقبا می‌شوند؛ ونتیج نمی‌تواند از پس 911 بربیاید. بنتلی کانتیننتال خودروی به‌مراتب لوکس‌تر، راحت‌تر و متین‌تری نسبت‌به DBS یا DB11 محسوب می‌شود. گرن‌توررهای فراری در سطحی دیگری ساخته شده‌اند. DBX توانایی و گنجایش بالایی دارد اما قیمت بالایی دارد و در مقایسه با رقیبی چون کاین که نصف قیمت آن را دارد، دوبرابر امکانات و خودروی بیشتری را به مشتری تحویل نمی‌دهد؛ بنابراین شاید باید به آستون‌مارتین حق داد که برای ساختن نسخه‌ای بهتر از DBS، آن را با قدرت بیشتری روانه بازار کند.

مهندسان بریتانیایی فرمان برقی این خودرو را بهتر و محکم‌تر تعبیه و آن را بازتنظیم کرده‌اند تا بتواند حس جاده را بهتر به راننده منتقل کند. تنظیمات فنربندی که شامل حالت‌های GT، اسپرت و اسپرت پلاس می‌شود، کاملا بازطراحی شده و صدای تعویض دنده‌ها هم نسبت‌به مدل عادی بهبود یافته است.

DBS 770 می‌تواند در عرض 3.4 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت برسد و شتاب‌گیری را نهایتا تا سرعت 338 کیلومتر بر ساعت ادامه می‌دهد. خوشبختانه هرچقدر که بخواهید از قدرت موتور استفاده کنید، عملکرد جعبه‌دنده مشوش نمی‌شود و کنترل چسبندگی نیز به‌خوبی بدنه را کنترل می‌کند. راندمان DBS 770 یکی از بهترین خودروهای جاده‌های بریتانیایی از نظر تجربه سواری به شمار می‌رود. راحتی سواری این خودرو در هیچ خودروی GT موتور جلوی دیگری یافت نمی‌شود.

با انتخاب تنظیمات سفت‌وسخت‌تر برای رانندگی تهاجمی، شخصیت DBS 770 تغییر می‌کند. به لطف پاسخ سریع‌تر و دقیق‌تر فرمان، حال می‌توان از حرکت دادن این GT در پیچ‌ها لذت برد و بابت از دست دادن کنترل نترسید. گرن‌تورر تازه آستون‌مارتین کاری می‌کند که واقعا از خودتان احساس رضایت داشته باشید.

حال سوال پیش می‌آید که آیا این خودرو ارزش پرداخت هزینه گزاف 315 هزار پوندی را دارد یا نه؟ متاسفانه با کابین به‌روزنشده آستون‌مارتین واقعا سخت است که بتوان در این باره با قطعیت جواب مثبت داد. آستون‌مارتین هم این مورد را قبول دارد و حال با معرفی DB12، کابینی تازه را معرفی کرده است و ما هم نقطه ضعف اصلی DBS 770 را کابین آن می‌دانیم. تکلیف سیستم اطلاعات سرگرمی قدیمی مرسدس بنز از همان ابتدا مشخص بود اما بخش‌هایی که خود بریتانیایی‌ها طراحی کرده بودند نیز مشکل داشت. کلیدهای جعبه‌دنده بلااستفاده هستند و گرافیک هم ضعیف است. تصور کنید که خبری از جعبه داشبورد نیست و شمای کلی کنسول بعد از 5 دقیقه خسته‌کننده خواهد شد.

تنها قسمت خوب کابین برای DBS 770، صندلی‌های آن محسوب می‌شود که راحتی مناسبی را برای سرنشینان فراهم می‌کند. پشتیبانی صندلی هم درخور است اما آن هم یک مشکل اساسی دارد که به نگهدارنده‌های کربنی باز می‌گردد. این بخش صندلی هم مانند سایر اجزای کابین آزاردهنده است.

آستون‌مارتین برای تولید دوباره DBS با پسوند جدید زحمت چندانی به خود نداده؛ درس‌هایش را از اشتباهات قبلی گرفته و اصلاحات لازم را در مدل جدید DB12 اعمال کرده است. DB12 آنقدر خوب ظاهر شده که ممکن است به بهترین محصول این شرکت در تمام 110 سال عمر پر فرازونشیبش تبدیل شود. تنها بخشی که هرگز پس از DBS 770 آلتیمیت تکرار نخواهد شد، موتور V12 درون یک GT است که به یادها سپرده خواهد شد. نظر شما درباره آستون‌مارتین DBS 770 آلتیمیت چیست؟ آیا این خودرو پایانی مناسب برای همراهی موتورهای V12 این شرکت و خودروهای GT به شمار می‌رود؟