دوئل بنتلی فلاینگ اسپار و تویوتا سنچوری

تاریخ معرفی: نمایشگاه توکیو 2017

پلت‌فرم: N تویوتا

چکیده: سنچوری گران‌ترین و لوکس‌ترین محصول تویوتا محسوب می‌شود. این ماشین پرچم‌دار و یا ویترین توانایی‌های تویوتا به‌حساب می‌آید و از آن به‌عنوان رولزرویس ژاپنی یاد می‌شود. این خودرو از سال 1967 تاکنون در حال تولید است اما طی این سال‌ها فقط سه بار نسل عوض کرده که نسل سوم آن حدود چهار سال پیش معرفی شد. با توجه به ابعاد بزرگ، خطوط بدنهٔ رسمی و قیمت شش‌رقمی سنچوری، خیلی‌ها آن‌را با رولزرویس مقایسه می‌کنند زیرا هردوی این خودروها انعکاسی بسیار مجلل از کشورهای خود هستند اما دقیقاً در همین موضوع بسیار باهم تفاوت دارند. در خارج از ژاپن، افراد کمی هستند که سنچوری را بشناسند زیرا این خودرو صادر نمی‌شود و به همین دلیل تویوتا تعداد بسیار کمی از آن‌را تولید می‌کند. از سنچوری در هر ماه تنها 50 دستگاه با دقت و زحمت فراوان ساخته می‌شود و لیست سفارش‌های آن برای یک سال پُر است. سنچوری یک نماد غیرقابل‌دسترس در کشور خود محسوب می‌شود.

البته تویوتا نسل دوم سنچوری که بین سال‌های 1967 تا 1997 در حال تولید بود را در کشورهایی مثل آلمان، اتریش، انگلستان و چند کشور در خاورمیانه عرضه کرد اما در این کشورها به فروش چندانی دست نیافت زیرا غیر از ژاپنی‌ها، دیگر مردم جهان شکوه محض سنچوری را درک نمی‌کنند. به همین دلیل، تویوتا با قاطعیت می‌گوید که نسل کنونی سنچوری را در خارج از ژاپن عرضه نخواهد کرد. در ژاپن اما اوضاع کاملاً متفاوت است زیرا مردم این کشور به‌طور شگفت‌آوری جذب این سدان لوکس می‌شوند و هنگام دیدن آن، متوقف می‌شوند، نگاهی می‌اندازند و به صنعت و سنتی که سنچوری را ساخته افتخار می‌کنند. به‌واقع احساس غرور ژاپنی‌ها وقتی سنچوری را می‌بینند قابل‌لمس است. به همین دلیل، برای درک واقعی فرهنگ ژاپن باید با این خودرو رانندگی کرد. این ماشین در سرزمین آفتاب تابان نماد شکوه و اقتدار است زیرا امپراطور ژاپن، «ناروهیتو» یک سنچوری را به‌عنوان لیموزین سلطنتی خود انتخاب کرده است.

هرچند تویوتا اخیراً برای بازگرداندن یکی از نمادهای خود یعنی سوپرا دست به دامن ب‌ام‌و شده است اما سنچوری با قاطعیت همچنان یک خودروی ژاپنی اصیل باقیمانده است. نسل دوم این خودرو به پیشرانهٔ 5 لیتری V12 مجهز بود یعنی موتوری که حتی لکسس هم اجازه نداشت آن‌را قرض بگیرد اما در نسل کنونی، از قوای محرکهٔ 5 لیتری V8 هیبریدی نسل قبلی لکسس LS600h استفاده شده است که شاید برای برخی خوشایند نباشد. سنچوری برای رانندگی هم خودروی چندان خوبی نیست زیرا هرچند پیشرانهٔ آن پُرگشتاور و بی‌صدا است اما به‌گونه‌ای تنظیم شده که بیش از چیزی روان و نرم باشد؛ بنابراین مطمئناً این خودروی راننده نیست و نباید هم باشد چون بیش از 90 درصد از خریداران سنچوری هیچ‌گاه پشت فرمان آن نمی‌نشینند. در همین حال، همان‌طور که گفته شده، این خودرو نماد فرهنگ ژاپن است و به‌عنوان‌مثال، درحالی‌که طبق یک قانون نانوشته، یک خودروی لوکس باید پُر از چرم باشد، سنچوری هرگز دنباله‌روی این قانون نیست. درحالی‌که برای تودوزی بنتلی و رولزرویس چندین گاو کشته می‌شوند، در سنچوری بجای چرم پرسروصدا، از تودوزی پشمی باوقاری استفاده می‌شود. البته تویوتا تودوزی چرمی را هم به‌صورت سفارشی برای آن ارائه می‌کند.

کیفیت رنگ‌های بدنهٔ سنچوری که شامل مشکی، سرمه‌ای، آبی تیره و نقره‌ای می‌شود هم فوق‌العاده است به‌گونه‌ای که رولزرویس، بنتلی، مایباخ و فراری در کیفیت رنگ حتی نمی‌توانند به این تویوتا نزدیک شوند. این بهترین رنگی است که تاکنون روی یک خودرو پاشیده شده است. از سوی دیگر اما هرچند سنچوری کاملاً متناسب با فرهنگ ژاپن است و در این نسل به تکنولوژی‌های ایمنی و سیستم هیبریدی مجهز شده ولی باید حرکت بیشتری به سمت فناوری داشته باشد زیرا جهان خودرو با سرعت بیشتری از هر زمان دیگری در حال پیشرفت است. البته شاید نباید چنین انتظاری از سنچوری داشت زیرا این خودرویی بی‌رقیب است. بله در ژاپن سدان‌های لوکس دیگری مثل بنتلی فلاینگ اسپار هم حضور دارند که قدرت بیشتر یا تجهیزات و تکنولوژی‌های بیشتری را ارائه می‌کنند و کاملاً قابل شخصی‌سازی هستند اما هیچ‌کدام از آن‌ها حس خاص این تویوتا را ندارند. این یک خودروی کاملاً منحصربه‌فرد است که هیچ رقیبی ندارد، حتی رولزرویس.

تاریخ معرفی: ژوئن 2019

پلت‌فرم: MSB گروه فولکس‌واگن

چکیده: در بازار خودرو با بودجه‌ای شش‌رقمی می‌توان یک لیموزین لوکس خرید که بسیار راحت است اما در جاده‌های پیچ‌درپیچ نمی‌تواند چندان خوب عمل کند. با این مبلغ می‌توان یک سوپراسپرت هم خریداری کرد که قطعاً لبخند را بر چهرهٔ راننده می‌نشاند اما رانندگی روزانه با آن راحت نیست. دراین‌بین اما شاید بنتلی فلاینگ اسپار یک استثنای نادر باشد زیرا این یک سوپر سدان است که هیجان و راحتی را به‌اندازهٔ مساوی ارائه می‌کند. این خودرو درعین‌حالی که راحتی فوق‌العاده‌ای را برای سرنشینان فراهم می‌کند، می‌تواند پرفورمنسی در حد اسپرت‌ترین سدان‌های بازار را هم ارائه کند.

پس از فشردن دکمهٔ استارت، فهمیدن اینکه موتور روشن شده بسیار سخت است زیرا پیشرانه واقعاً ساکت است و این ویژگی حتی در سرعت‌های بالا هم ادامه پیدا می‌کند. راحتی سواری فلاینگ اسپار از طریق سیستم تعلیق بادی سه حالته و همین‌طور سیستم کنترل پویایی سواری بنتلی کنترل می‌شود که دومی شامل یک آنتی‌رول بار فعال می‌شود که هنگام پیچیدن سطح بدنه را حفظ می‌کند. در حالت راحت نیز فلاینگ اسپار تقریباً تمام مشکلات و نواقص مسیر را دفع می‌کند. با چرخاندن انتخاب‌گر دوار روی کنسول به سمت حالت اسپرت، بدنه کمی تکان می‌خورد اما این موجب می‌شود بتوان با فلاینگ اسپار به‌گونه‌ای پیچ‌ها را طی کرد که هیچ لیموزین دو و نیم تنی دیگری نمی‌تواند.

بهترین حالت رانندگی در این ماشین اما حالت اختصاصی بنتلی است که تعادلی عالی بین حالات اسپرت و راحت برقرار می‌کند. سیستم فرمان گیری چهارچرخ برای اولین بار در بنتلی، برای نسل کنونی فلاینگ اسپار ارائه شده که به پوشاندن حداقل بخشی از وزن در سرعت‌های بالا و همین‌طور طول خودرو در مانورهای سرعت‌پایین کمک می‌کند. به لطف جابجایی محور جلو، فلاینگ اسپار جدید بسیار بهتر از نسل قبلی می‌پیچد زیرا پیشرانه هم‌اکنون بیشتر پشت چرخ‌های جلو قرار گرفته است. علاوه بر این، سامانهٔ چهارچرخ محرک عقب محور نیز به این موضوع کمک کرده است زیرا برخلاف نسل قبلی که تقسیم قدرت در آن 60 به 40 بین محورهای عقب و جلو بود، سامانهٔ جدید فقط در هنگام تشخیص لغزش نیرو را به چرخ‌های جلو می‌فرستد.

در پایان، آیا نسل جدید فلاینگ اسپار ارزش دارد که آن‌را نسبت به رقبا ترجیح دهیم؟ کاملاً. رولزرویس گوست فقط در پالایش بر بنتلی برتری دارد اما فلاینگ اسپار خودروی جذاب‌تری برای رانندگی است. مرسدس-مایباخ S کلاس را هم می‌توان به‌عنوان رقیبی برای این سدان بنتلی در نظر گرفت اما این سدان فوق لوکس آلمانی هم نمی‌تواند حسی مثل فلاینگ اسپار را ارائه کند؛ بنابراین، اگر یک خودروی گران‌قیمت همه‌کاره در بازار وجود داشته باشد، آن بنتلی فلاینگ اسپار است. این خودرویی است که در یک لحظه بسیار راحت و پالایش‌شده است اما در همان حال می‌تواند هیجان‌انگیز و فوق‌العاده سریع باشد. زیبایی بیرونی خیره‌کننده، قابلیت سفارشی‌سازی بی‌پایان تریم‌های داخلی و کابین جادار، از ویژگی‌های برجستهٔ این سدان لوکس بریتانیایی هستند و چیزی نیست که نسل جدید بنتلی فلاینگ اسپار در آن عالی نباشد.

این دوئل‌ها، مقایسه‌هایی برای دریافت و شناخت خودروهای برتر نیستند بلکه نظرسنجی برای شناخت خودروهای محبوب‌تر بین شما کاربران ایرانی می‌باشند؛ بنابراین با توجه به جمیع جهات، جذابیت، طراحی بدنه و کابین، برند، ویژگی‌های فنی، قیمت و مقرون‌به‌صرفه بودن و حتی تجربه کاربری، کدام خودرو را ترجیح می‌دهید؟ دلایل و معیارهای انتخاب خود را نیز لطفاً در بخش نظرات بیان فرمایید.

[poll id="62"]