نبرد اشراف‌زاده‌های بریتانیایی، بنتلی بنتایگا در برابر رنجروور

عرضهٔ یک رنجروور کاملاً جدید اتفاقی نیست که خیلی زودبه‌زود رخ دهد و بنابراین وقتی روی می‌دهد خبر بزرگی است. خودرویی که در اینجا می‌بینید نسل پنجم مدلی است که بیش از نیم قرن سابقه دارد و با معرفی هر نسل، جایگاه خود را در بازار بالاتر برده است. جدیدترین نسل رنجروور از همیشه شیک‌تر شده درحالی‌که نسل قبلی حتی در زمان پایان عمر هم هنوز از خودروهای برتر کلاس خود بود. رنجروور جدید علاوه بر تجهیزات قبلی از تکنولوژی‌های فراوانی هم بهره می‌برد و با انواع مختلف پیشرانه‌های بنزینی، دیزلی و پلاگین‌هیبریدی ارائه می‌شود.

در اینجا ما مدل دیزلی D350 را داریم که از تکنولوژی هیبریدی خفیف هم برخوردار است؛ اما رنجروور جدید در بازار خودروی بی‌رقیبی نیست و یکی از بهترین رقبای آن، یک شاسی‌بلند بریتانیایی دیگر یعنی بنتلی بنتایگا است. این خودرو از همان فرمول لوکس و مجللی استفاده می‌کند که توسط رنجروورهای گذشته ایجاد شد اما بنتایگا این فرمول را با مزیت دست‌سازی بنتلی ارائه می‌کند که امکان ساخت خودرویی کاملاً سفارشی را برای خریداران فراهم خواهد کرد؛ اما آیا این برای پیروزی در این رقابت کافی است یا رنجروور هنوز هم دست بالا را دارد؟

نسل پنجم رنجروور در نسخه‌های استاندارد و کشیده با پیشرانه‌های بنزینی، دیزلی و پلاگین‌هیبریدی به بازار عرضه می‌شود و نسخهٔ تمام الکتریکی آن در سال 2024 عرضه خواهد شد. در این رقابت ما مدل دیزلی D350 با فاصلهٔ محوری استاندارد در نسخهٔ مجلل اتوبیوگرافی را داریم. این خودرو با قیمت 122,375 پوند، بیش از 35 هزار پوند از بنتایگا ارزان‌تر است اما آپشن‌های شخصی‌سازی فراوانی برای آن قابل سفارش است که می‌تواند قیمت را به میزان قابل‌توجهی افزایش دهد.

طراحی و مهندسی

یک دهه از زمان عرضهٔ نسل قبلی رنجروور می‌گذرد و کاملاً واضح است که تیم طراحی لندروور نمی‌خواسته‌اند به آن استایل نمادین و متمایز در نسل جدید خدشه‌ای وارد کنند. البته در جلوی خودرو چراغ‌ها کوچک‌تر و جلوپنجره باریک‌تر شده است و در ورودی هوای پایینی هم دو نوار افقی کشیده شده است اما در کل رنجروور جدید بسیار شبیه نسل قبلی به نظر می‌رسد. تغییرات بزرگ اما در عقب خودرو روی داده است. در این قسمت، افزایش ارتفاع سپر از زمین خیلی خوشایند به نظر نمی‌رسد درحالی‌که چراغ‌ها زیر تریم‌های مشکی براقی پنهان شده‌اند. همچنین راهنماها هم در نوار مشکی افقی در طرفین نوشتهٔ RANGE ROVER تعبیه شده‌اند.

زیر این پوستهٔ آشنا اما رنجروور جدید اولین خودرویی است که از جدیدترین پلت‌فرم MLA جگوار-لندروور استفاده می‌کند. این پلت‌فرم با در نظر گرفتن ساخت مدل‌های تمام الکتریکی طراحی شده اما رنجروور الکتریکی هنوز به بازار نیامده و در حال حاضر الکتریکی‌سازی این خودرو به سیستم‌های هیبریدی خفیف 48 ولت محدود می‌شود. مدل D350 از یک پیشرانهٔ لیتری شش سیلندر خطی توربودیزل استفاده می‌کند که به یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک متصل است. در این مدل سیستم تعلیق بادی و فرمان گیری چرخ‌های عقب هم به‌صورت استاندارد ارائه می‌شود.

در داخل، رنجروور جدید از فضای کاملاً مجللی بهره می‌برد که صاحبان نسل قبلی به آن عادت دارند اما حالا تکنولوژی‌ها از همیشه بیشتر شده‌اند. داشبورد خودرو به جدیدترین نمایشگر لمسی 13.1 اینچی لندروور مجهز شده، تنظیم سیستم تهویه و ماساژور صندلی‌ها از طریق یک نمایشگر لمسی مجزا صورت می‌گیرد و تقریباً همه‌چیز به‌صورت الکترونیکی قابل تنظیم است.

رانندگی

یکی از ویژگی‌های برجستهٔ رنجروورهای قبلی موقعیت رانندگی عالی آن‌ها بود که این ویژگی در نسل جدید دست‌نخورده باقیمانده است. این یعنی هنوز هم راننده دید واضحی از محیط اطراف دارد درحالی‌که دوربین‌های 360 درجه با نمایش سه‌بعدی به عبور از قسمت‌های تنگ کمک می‌کنند. یکی دیگر از موارد مفید در این خودرو آینهٔ عقب دیجیتالی است که در اصل برای دیفندر طراحی شده بود تا رانده بتواند بدون مزاحمت چرخ زاپاس، عقب را ببیند. این آینه در رنجروور هم در هر شرایط نوری دید واضحی را از عقب خودرو فراهم می‌کند.

با روش کردن شش سیلندر خطی دیزلی، آوای آرامی به گوش می‌رسد که در هنگام رانندگی همچنان باقی می‌ماند. با فشردن بیشتر پدال گاز، صدای موتور کمی بیشتر می‌شود اما با وجود 700 نیوتن متر گشتاوری که از دور 1,500 rpm در دسترس است، برای حرکت سریع نیازی به تحت‌فشار قرار دادن پیشرانه نخواهد بود. در کنار این پیشرانهٔ نرم، کابین رنجروور با راحتی فوق‌العاده قرار گرفته که سروصدای باد و جاده در آن به حداقل رسیده است هرچند که رینگ‌های 22 اینچی نمونهٔ آزمایشی ما سروصدایی را به داخل وارد می‌کردند. البته هرچند این رینگ‌ها آرامش کابین را برهم می‌زنند اما با وجود تعلیق بادی استاندارد هیچ خدشه‌ای به سواری خودرو وارد نمی‌کنند.

رنجروور با توجه به ابعاد بزرگش در پیچ‌ها سرعت شگفت‌انگیزی دارد اما این خودرویی نیست که برای چابکی بالا ساخته شده باشد. هدف اصلی این ماشین ارائهٔ نهایت راحتی در پیمایش‌های طولانی است و به دلیل سکوت بالای کابین، اگر توجه نداشته باشید به‌راحتی ممکن است از سرعت مجاز تجاوز کنید. سیستم واکنش زمین رنجروور از حالت‌هایی برخوردار است که خودرو را برای مسیرهای مختلف تنظیم می‌کند و با توجه به توانایی‌هایی که از رنجروور سراغ داریم، قطعاً این خودرو فراتر از انتظار هر خریداری قابلیت‌های آفرود خواهد داشت. در این خودرو همچنین یک حالت پویا هم وجود دارد که تعلیق را برای پیچ‌های تند سفت‌تر می‌کند. این باعث می‌شود رنجروور حس چابکی بیشتری داشته باشد هرچند که سیستم تعلیق خیلی خوب از پس کنترل وزن 2.5 تنی خودرو برمی‌آید.

کارایی و هزینه‌های نگهداری

هرچند رنجروور جدید کمی بیش از پنج متر طول دارد اما فضای سرنشینان را نسبت به فضای بار در اولویت قرار داده است. البته در این خودرو هنوز هم یک صندوق بار 818 لیتری وجود دارد اما درب صندوق دوقسمتی دسترسی را دشوار می‌کند. البته این درب دوقسمتی به‌صورت برقی باز می‌شود و صندلی‌های عقب نیز به‌صورت برقی و البته نسبتاً کُند جمع می‌شوند. برای این کار، دکمه‌هایی در دیوارهٔ صندوق بار تعبیه شده درحالی‌که امکان پایین آوردن تعلیق برای کاهش ارتفاع لبهٔ صندوق هم وجود دارد. محفظه‌های اشیاء در داخل خودرو نیز عالی هستند. خریداران رنجروور و بنتلی چندان نگران مصرف سوخت نیستند اما آمار و ارقام نشان می‌دهند که موتورهای دیزلی هنوز هم برای استفاده در شاسی‌بلندهای لوکسی مثل این مناسب هستند. البته مصرف میانگین 8.7 لیتر گازوئیل در هر صد کیلومتر در آزمایش ما خصوصاً با توجه به اینکه رانندگی‌های بزرگراهی زیادی داشتیم خیلی رقم کمی نیست ولی بااین‌حال، رنجروور بسیار از بنتایگا با مصرف صدی 14 لیتر کم‌مصرف‌تر است.

بنتایگا پرفروش‌ترین محصول بنتلی است و مثل رنجروور می‌توان قیمت آن را از رقم پایهٔ 157,800 پوندی بسیار افزایش داد. در اینجا ما مدل بنزینی استاندارد V8 را آزمایش می‌کنیم (نسخهٔ دیزلی بنتایگا دیگر ارائه نمی‌شود) اما خودرویی که در تصاویر می‌بینید از نوع V8 S با تمرکز بیشتر روی راننده است.

طراحی و مهندسی

بنتلی برای پلت‌فرم بنتایگا از منابع گستردهٔ گروه فولکس‌واگن بهره برده است اما این شاسی‌بلند لوکس چیزی بیش از یک ری‌بج معمولی است. زیر پوست این خودرو پلت‌فرم MLB Evo قرار گرفته که با لامبورگینی اوروس و پورشه کاین مشترک است اما درحالی‌که مونتاژ اولیهٔ بنتایگا در آلمان انجام می‌شود، خودروها برای رنگ‌آمیزی و مونتاژ نهایی به کارخانهٔ بنتلی در کرو بریتانیا فرستاده می‌شوند. این یعنی بنتایگا از همان تخصص دست‌سازی بهره می‌برد که باعث می‌شود محصولات بنتلی احساس خاصی داشته باشند.

بسته به خواست خریداران، بنتایگا با تودوزی چرمی دست‌دوز، تزئینات چوبی درجه‌یک در سراسر کابین و پانل‌های فلزی دکمه‌ها ارائه می‌شود. در کابین این ماشین همه‌چیز حس کیفیت فوق‌العاده‌ای دارد. بنتایگا با پیشرانه‌های V6 پلاگین‌هیبریدی، V8 و W12 ارائه می‌شود که خودروی آزمایشی ما موتور وسطی را دارد. این 4 لیتری توئین توربو با 550 اسب بخار قدرت و 770 نیوتن متر گشتاور بسیار از موتور دیزلی رنجروور قوی‌تر است اما در عوض مصرف سوخت و هزینه‌های نگهداری بالاتری هم دارد.

بااین‌حال، کسانی که به مصرف سوخت اهمیت می‌دهند می‌توانند نسخهٔ پلاگین‌هیبریدی بنتایگا را انتخاب کنند که از قابلیت پیمایش تمام الکتریکی 40 کیلومتری برخوردار است. پیشرانهٔ V8 این خودرو اما که از سیستم توقف حرکت برخوردار است، دقیقاً مثل رنجروور به یک گیربکس هشت سرعته متصل شده است که در اینجا هم به‌صورت استاندارد با سامانهٔ چهارچرخ محرک و سیستم تعلیق بادی همراه است.

رانندگی

هرچند ترکیب قوای محرکهٔ بنتایگا و رنجروور شبیه به هم است اما شخصیت‌های آن‌ها کاملاً باهم متفاوت احساس می‌شود زیرا درحالی‌که تمرکز اصلی رنجروور بیش از هر چیزی روی راحتی است، بنتلی حال و هوای اسپرت‌تری دارد. این خوی اسپرت با موتور V8 شروع می‌شود که نه‌تنها از موتور دیزلی رنجروور قوی‌تر است بلکه صدای جذاب‌تری هم دارد. این نیروگاه شتاب صفرتاصد 4.5 ثانیه‌ای را فراهم می‌کند که نه‌تنها بیش از 1.5 ثانیه از رنجروور سریع‌تر است بلکه این کار را با صدای مست‌کنندهٔ V8 انجام می‌دهد.

تعویض دنده‌های گیربکس بسیار نرم هستند ولی درعین‌حال می‌توان این کار را به‌صورت دستی از طریق پدال‌های باکیفیت پشت غربیلک فرمان انجام داد. این در حالی است که رنجروور برای اینکه نشان دهد روی راحتی تعصب دارد، حتی پدال‌های تعویض دندهٔ دستی را هم ارائه نمی‌کند. همچنین فرمان دقیق به افزایش حس اسپرتی بنتایگا کمک می‌کند و ماشین در جاده‌های پیچ‌درپیچ نسبت به رنجروور اشتیاق بیشتری برای پیچیدن دارد. علاوه بر این، بنتایگا به لطف آنتی‌رول بار فعال، در تنظیمات پیش‌فرض خود روی دست‌اندازها در مقایسه با رقیب کنترل بیشتری دارد.

به‌طورکلی، بنتایگا حتی در تنظیمات پیش‌فرض هم شخصیت اسپرت‌تری داشته و بیشتر از رنجروور روی لذت رانندگی تمرکز کرده است. البته این بدان معنا نیست که بنتلی نمی‌تواند سواری لوکس و راحتی داشته باشد زیرا اگر از طریق انتخاب‌گر دوار پشت شیفتر حالت راحت انتخاب شود، نرم‌ترین تنظیمات تعلیق بادی ارائه می‌شود که کاملاً با رنجروور برابری می‌کند. به لطف این سیستم، دست‌اندازها محو شده و راحتی چشمگیری در پیمایش‌های طولانی فراهم می‌گردد. البته کمی سروصدای تایرها در داخل شنیده می‌شود اما اصلاً قابل‌توجه نیست.

کارایی و هزینه‌های نگهداری

سیستم تعلیق هردو خودرو به‌منظور بهبود دسترسی به کابین، ارتفاع را کاهش می‌دهد. پایین‌ترین تنظیمات رنجروور ارتفاع را 50 میلی‌متر کمتر می‌کند ولی هنوز هم کف خودرو برای سوار شدن افراد کوتاه‌قد کمی بالا خواهد بود. از سوی دیگر، هرچند ارتفاع بنتلی هم خیلی کاهش پیدا نمی‌کند اما بازهم به بلندی رنجروور نیست. برای هردو خودرو نسخه‌های کشیده ارائه می‌شود اما در نسخهٔ استاندارد رنجروور هم در طول و هم در فاصلهٔ محوری 20 سانتی‌متر کشیده‌تر از بنتلی است درحالی‌که نسخهٔ کشیدهٔ آن 2 هزار پوند گران‌تر است. برای این خودرو همچنین صندلی‌های ردیف سوم هم قابل سفارش خواهد بود. نسخهٔ کشیدهٔ بنتایگا که به‌تازگی معرفی شده 180 میلی‌متر طول بیشتری دارد اما از صندلی‌های ردیف سوم در این خودرو خبری نیست. هرچند این‌ها خودروهای لوکس گران‌قیمتی هستند که استهلاک و هزینه‌های نگهداری بالایی دارند اما رنجروور پس از سه سال استفاده 64 درصد از ارزش اولیهٔ خود را حفظ می‌کند. این رقم برای بنتایگا هم 61 درصد است که برای خودرویی که هفت سال است در بازار حضور دارد چشمگیر است.

 مقام اول: رنجروور

رنجروور همواره استانداردهای جدیدی را برای شاسی‌بلندهای لوکس تعیین می‌کند و جدیدترین نسل آن‌هم همین سنت را حفظ کرده است. رانندگی و سواری این خودرو بسیار راحت، آرام و پالوده است و با برخورداری از تجمل فوق‌العاده، چه هنگام رفتن به فروشگاه و چه پیمودن جاده‌های طولانی بین‌شهری احساس خاصی خواهد داشت. البته هرچند برای رانندگی‌های طولانی انتخاب موتور دیزلی هنوز هم منطقی خواهد بود ولی نسخهٔ پلاگین‌هیبریدی چیزی است که ما خواهان آن هستیم.

مقام دوم: بنتلی بنتایگا

تفاوت اصلی بنتایگا با رقیب این است که بنتلی بیشتر روی راننده متمرکز است تا سرنشینان. البته بنتایگا از لحاظ تجمل داخلی چیزی کم و کسر ندارد اما تجربهٔ رانندگی آن بیش از رنجروور روی پرفورمنس تمرکز دارد. این خودروی فوق‌العاده‌ای است اما رنجروور احساس بهتری دارد و سیستم اطلاعاتی-سرگرمی بهتری را ارائه می‌کند.