ملاقات پدر و پسر، بنتلی کانتیننتال R سال 2003 در برابر کانتیننتال GT سال 2023

بنتلی کانتیننتال R کوپهٔ مجللی بود که در سال 1991 معرفی شد اما نمونهٔ نقره‌ای‌رنگی که در اینجا می‌بینید، مدل 2003 است. این یک نسخهٔ ویژهٔ مولینر و سری نهایی است که برای خداحافظی با کانتیننتال R ساخته شد. بااین‌حال، تناسبات سنتی و کروم کاری‌های این کوپهٔ بریتانیایی، خودرویی بسیار قدیمی‌تر را نشان می‌دهند.

هرگز. کانتیننتال R حتی در زمان تولید هم خودرویی قدیمی به نظر می‌رسید و زمانی که نسل اول کانتیننتال GT جایگزین آن شد جهشی بسیار بزرگ برای بنتلی محسوب می‌شد. هرچند خیلی‌ها نسل نخست کانتیننتال GT که اولین بنتلی دوران فولکس‌واگن بود را فاقد شکوه یک بنتلی می‌دانستند اما وقتی پشت فرمان کانتیننتال R بنشینید به‌راحتی متوجه خواهید شد که GT به‌طور ناگهانی چه پیشرفتی را برای برند بریتانیایی رقم زده است.

هرچند هردو خودروی اینجا کوپه هستند اما کانتیننتال R با طولی بیشتر از فلاینگ اسپور امروزی و هکتارها فضا برای سرنشینان عقب، اساساً یک لیموزین دودر است. در اینجا همچنین پنجره‌های بزرگ دید رو به بیرون بسیار خوبی را برای سرنشینان عقب فراهم می‌کنند. جالب اینکه علاوه بر دستگیرهای اصلی، در انتهای درهای بزرگ جلوی خودرو دستگیرهٔ دیگری تعبیه شده است تا سرنشینان عقب بتوانند خودشان درها را باز کنند. ازجملهٔ دیگر ویژگی‌های داخلی این کوپهٔ کلاسیک بریتانیایی هم می‌توان به آمپرهای دایره‌ای کوچک روی پانل میانی داشبورد، ترمزدستی پایی و دکمهٔ استرت بد جا روی کنسول مرکزی اشاره کرد. همهٔ این‌ها خاطرات خوش خودروهای متعلق به قرن گذشته را زنده می‌کند و درعین‌حال باعث می‌شود از طراحان بنتلی برای بهبود ارگونومی و سروسامان دادن به داشبورد جانشین آن قدردانی کنیم.

برای کانتیننتال R بهتر است بجای کلمهٔ رانندگی از عبارت حرکت شناور روی آب استفاده کنیم. زیر کاپوت این خودرو پیشرانهٔ سنتی 6.75 لیتری V8 بنتلی قرار گرفته است که به لطف توربوشارژر، 420 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. این نیرو هرچند برای تحمل لاستیک‌ها و کنترل کشش دههٔ 90 (که با فشردن سریع یک دکمه خاموش می‌شود) بسیار زیاد به نظر می‌رسد اما کانتیننتال R چسبندگی خوبی دارد. این خودرو به‌گونه‌ای مهندسی شده است که راننده را از بازیگوشی در پیچ‌ها باز دارد. فرمان به‌طور نگران‌کننده‌ای بی‌احساس است و هرچند هنگام شتاب گیری شدید صدای نالهٔ پیشرانهٔ V8 بلند می‌شود اما میلیون‌ها کیلومتر با غرش جذاب موتورهای امروزی فاصله دارد.

فشردن دکمهٔ اسپرت کمک می‌کند تا گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک کمی دقیق‌تر معکوس بدهد ولی تفاوت عملکرد خودرو ناچیز خواهد بود و حدود 6 ثانیه طول می‌کشد تا کانتیننتال R از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد. به‌طورکلی، این خودرو معیاری برای راحتی و وسیله‌ای واقعاً بی‌دردسر برای پیمایش‌های طولانی است. کانتیننتال R با وجودی که دو در دارد، هنوز هم این احساس را به شما خواهد داد که شوفر در حال رانندگی است حتی اگر خودتان پشت فرمان نشسته باشید.

قطعاً. هرچند کانتیننتال امروزی خصوصاً در نسخهٔ فوق‌العاده نرم W12 هنوز هم معیاری برای راحتی محسوب می‌شود اما نسخهٔ 4 لیتری V8 پایه که ما در اینجا داریم واقعاً خودروی پویایی است. با سامانهٔ چهارچرخ محرک متمرکز بر عقب، سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب و تکنولوژی آنتی‌رول 48 ولتی، کانتیننتال GT نقش خودرویی زیر دو تن را ایفا می‌کند حتی با اینکه وزن 2165 کیلوگرمی آن تنها حدود 250 کیلوگرم از پدربزرگش کمتر است. با فشار دادن پشت سر هم دکمهٔ کنترل کشش نیز حالت هیجانی ESC Sport فعال می‌شود و افسار خودرویی که به‌طور عجیبی وزن خود را پنهان می‌کند آزاد خواهد شد.

بااین‌حال، بزرگ‌ترین تفاوت بین این دو ماشین در قیمت است. کانتیننتال R با قیمت 230 هزار پوند، در زمان خود جزء گران‌ترین خودروهای جهان بود و هنگامی نرخ تورم را محاسبه کنیم، نزدیک به 400 هزار پوند امروز می‌شود درحالی‌که قیمت کانتیننتال GT جدید از 151,800 پوند آغاز می‌شود؛ بنابراین، تأثیر فولکس‌واگن ممکن است برخی ویژگی‌های سنتی بنتلی را کمرنگ کرده باشد اما قیمت آن را هم کاهش داده است.