ملاقات بی‌ام‌و Z3 M و Z4 M40i، نمایش پیشرفت بیست‌سالهٔ باواریایی‌ها

نسخهٔ M ب‌ام‌و Z3 در سال 1997 معرفی شد و با مدل 1998 به بازار آمد. این برای اولین بار بود که حرف M در کنار نام مدل‌های سری Z ب‌ام‌و قرار می‌گرفت و هرچند از نسل دوم Z4 دیگر نسخهٔ M کامل برای این خانواده ارائه نشد اما مدل M40i نسل کنونی Z4 قدرت بیشتری از Z3 M دارد. حال این دو رودستر اسپرت باهم ملاقات کرده‌اند تا بیست سال پیشرفت باواریایی‌ها را نشان دهند (نسل کنونی Z4 در آگوست سال 2018 معرفی شد).

برای شروع این مقایسه می‌توان در مورد اندازهٔ جلوپنجرهٔ دو خودرو صحبت کرد اما آنچه که در پشت این جلوپنجره‌ها پنهان شده مهم است. Z3 M مدل 1998 به یک پیشرانهٔ 3.2 لیتری شش سیلندر خطی تنفس طبیعی مجهز است که 325 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. معادل امروزی این ماشین یعنی Z4 M40i نیز از یک موتور 3 لیتری شش سیلندر خطی توربو با 340 اسب بخار قدرت استفاده می‌کند. با دیدن این اعداد ممکن است فکر کنید پیشرفت زیادی بین این دو مدل وجود ندارد اما همه‌چیز در اعداد خلاصه نمی‌شود و درحالی‌که رقبای Z4 برای فرار از مالیات به سمت پیشرانه‌های چهار سیلندر رفته‌اند، این خودرو همچنین به قوانین بخش M پایبند مانده است.

Z4 M40i ممکن است یک M واقعی نباشد اما نشان‌های سه رنگ M بسیار بیشتری نسبت به پدربزرگ خود دارد که در قسمت‌های مختلف مثل کالیپرهای ترمز و پارکابی‌ها دیده می‌شود. البته رودستر جدید ب‌ام‌و لیاقت این نشان‌ها را دارد زیرا تقریباً یک ثانیه زودتر از Z3 M به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسد (4.6 ثانیه در برابر 5.4 ثانیه) و در گیربکس خود از سه دنده بیشتر برخوردار است. همچنین کل این مجموعه توسط سیستم‌های الکترونیکی آشنایی مدیریت می‌شود که واقعاً داستان 20 سال گذشتهٔ خودروهای پرفورمنس را روایت می‌کند.

بنابراین، Z4 خودروی محافظه‌کارتری است ولی تنها درصورتی‌که راننده بخواهد زیرا با فشردن دکمه‌های سمت راست می‌توان M40i را به خودروی بسیار وحشی‌تری تبدیل کرد خصوصاً در مقایسه با مدل قدیمی. Z3 M ممکن است در ظاهر ممکن است خودرویی وحشی و گستاخ به نظر برسد اما این ماشین درواقع از آنچه انتظار می‌رود راحت‌تر است و بیشتر شبیه یک کروزر (خودرویی راحت برای مسافت‌های طولانی) احساس می‌شود. ضریب دنده‌های گیربکس پنج سرعتهٔ این ماشین بلند و تحویل قدرت آن ضعیف است.

به همین دلیل، هنگام فشردن پدال گاز هیچ شگفتی یا شتاب عجیبی در کار نیست. البته رانندگی با Z3 هنوز هم جذاب و سرگرم‌کننده است زیرا هرچه باشد با یک رودستر محرک عقب 325 اسب بخاری طرف هستیم. بااین‌حال، برای لذت بردن از این ماشین باید سخت‌تر از آنچه تصور می‌شود با آن رفتار کرد. به‌عنوان‌مثال، برای بیرون کشیدن بهترین پرفورمنس از پیشرانهٔ تنفس طبیعی Z3 باید تا جای ممکن دنده‌ها را دیر تعویض کرد تا جایی که می‌توان فقط با دندهٔ دو روی جاده با سرعت مناسب حرکت کرد. در این حالت، دور موتور به بالاترین حد خود می‌رسد و غرش خالصی از پیشرانهٔ شش سیلندر ب‌ام‌و شنیده می‌شود. بدون وجود توربوشارژرها، این مانند یک سفر واقعی به گذشته به نظر می‌رسد.

از سوی دیگر، جذابیت رانندگی با Z4 بسیار بیشتر است زیرا در اینجا گشتاور بیشتری برای چرخاندن چرخ‌های عقب وجود دارد، ضریب دنده‌های بسیار کوتاه به‌راحتی دور موتور را پایین می‌آورند و وسایل الکترونیکی مفیدی موجب سهولت رانندگی می‌شوند. همچنین M40i علیرغم داشتن 235 کیلوگرم وزن بیشتر نسبت به Z3 M، بسیار سریع‌تر احساس می‌شود. فرمان Z4 نیز بسیار سریع است و چنان تعادل ذاتی در خودرو وجود دارد که موجب می‌شود خیلی سریع به رفتارهای آن اعتماد کنید. این Z4 همچنین هرگز وزن 1.6 تنی خود را نشان نمی‌دهد و وقتی کمی با آن آشنا شدید، واقعاً از رام کردن این رودستر چموش لذت خواهید برد.

البته سواری Z4 M40i کمی نرم است و مثل یک خودروی M واقعی احساس نمی‌شود. بااین‌حال، اگر شرایط محصولات ب‌ام‌و در اواخر دههٔ 90 را به یاد داشته باشید متوجه می‌شود که رودسترهای این شرکت هرگز خشن نبوده‌اند، حتی مدل‌های M تمام‌عیاری مثل این Z3. هرچند رانندگی با خودروهای سادهٔ گذشته خوشایند است و آمپرهای آنالوگ و دکمه‌های فیزیکی لذت‌بخش هستند اما هرگز نمی‌توان نقش تکنولوژی در بهبود کیفیت سواری و رانندگی Z4 را نادیده گرفت. این ماشین نشان می‌دهد که خودروهای پرفورمنس در طول بیست سال گذشته چقدر سریع‌تر شده و درعین‌حال رانندگی آسان‌تری پیدا کرده‌اند.