درگ شاسی‌بلندهای بزرگ، اینفینیتی QX80، رنجروور P530 و بی‌ام‌و X7 M60i

در این مسابقه، دو کراس‌اوور فول سایز که پیشرانهٔ یکسانی دارند به همراه یک شاسی‌بلند فول سایز ژاپنی با ساختار سنتی شاسی نردبانی به مصاف یکدیگر رفته‌اند. جدیدترین عضو این جمع، اینفینیتی QX80 است یعنی خودرویی که مدت زیادی از معرفی نسل سوم آن نمی‌گذرد و پلت‌فرم مشترکی با نیسان پاترول دارد. این شاسی‌بلند ژاپنی که کاملاً جدید است، برای اولین بار در تاریخ خود، پیشرانهٔ V8 را کنار گذاشته و سراغ یک موتور 3.5 لیتری V6 توئین توربو با 450 اسب بخار قدرت رفته است. انتقال نیروی این موتور هم توسط یک گیربکس 9 سرعته اتوماتیک صورت می‌گیرد. QX80 به دلیل ساختار سنتی، با وزن 2945 کیلوگرم، با اختلاف از رقبای ساختار یکپارچهٔ خود سنگین‌تر است.

ب‌ام‌و X7 در نسخهٔ M60i و رنجروور در نسخهٔ P530 هردو از پیشرانهٔ 4.4 لیتری V8 توئین توربوی باواریایی‌ها استفاده می‌کنند که 530 اسب بخار قدرت دارد. انتقال نیروی موتور هم در هردو شاسی‌بلند توسط یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک صورت می‌گیرد. بااین‌حال، رنجروور با وزن 2715 کیلوگرم، کمی از رقیب آلمانی با 2650 کیلوگرم سنگین‌تر است.

بین سه شاسی‌بلند ابتدا مسابقهٔ رولینگ از سرعت 60 کیلومتر بر ساعت انجام می‌شود و از همان ابتدا، ب‌ام‌و برتری خود را نشان می‌دهد. البته رنجروور هم که قلب یکسانی با رقیب آلمانی دارد، خیلی عقب‌تر نیست ولی وزن سبک‌تر X7 باعث برتری آن می‌شود درحالی‌که اینفینیتی بزرگ و سنگین جایگاهی بهتر از آخر کسب نمی‌کند. در مسابقهٔ رولینگ دوم از سرعت 80 کیلومتر بر ساعت، نتیجه یکسان است اما در مسابقات درگ از حالت سکون، بین X7 و QX80 فاصله‌ای به‌اندازهٔ بوئینگ 747 ایجاد می‌شود. البته با وجود قدرت کمتر و وزن بیشتر، انتظاری جز این هم نمی‌رفت و سم کارلیجن وعدهٔ برگزاری مسابقهٔ درگ دیگری بین اینفینیتی و رقیبی نزدیک‌تر مثل کادیلاک اسکالید را می‌دهد.

در انتها نیز یک تسلا مدل X پلد وارد میدان می‌شود تا در برابر برندهٔ درگ‌های قبلی یعنی ب‌ام‌و X7 قرار گیرد. البته قطعاً این خودرو با 1020 اسب بخار قدرت، بسیار سریع‌تر است اما برای اینکه شانس ب‌ام‌و بیشتر شود، دو سرنشین به تسلا اضافه می‌شوند ولی بازهم تأثیری ندارد و مدل X به‌راحتی X7 را در گردوغبار خود رها می‌کند.