مرور تاریخچه جنگ قدرت سدان‌های آلمانی، سه دهه رقابت نفس‌گیر برای اسب بخار
در دنیای خودرو، رقابت‌هایی وجود دارند که به خلق اسطوره‌ها منجر می‌شوند. جنگ قدرت میان سدان‌های اسپرت آلمانی، یعنی ب‌ام‌و سری M، مرسدس بنز AMG و آئودی اسپرت (RS)، یکی از جذاب‌ترین این رقابت‌ها است. این نبرد که نزدیک به سه دهه ادامه داشته، نه‌تنها به تولید برخی از به‌یادماندنی‌ترین خودروهای تاریخ منجر شده، بلکه نمایشی از اوج مهندسی و نوآوری در صنعت خودروسازی بوده است. داستان از سال ۱۹۹۸ و با ورود نسل E39 ب‌ام‌و M5 آغاز شد؛ خودرویی که با موتور V8 پیشرفتهٔ خود، معادلات را برای همیشه تغییر داد و آتش رقابتی را شعله‌ور کرد که تا به امروز ادامه دارد. این خودرو با عبور از مرز ۴۰۰ اسب بخار، رقبای خود یعنی آئودی S6 با ۳۴۰ اسب بخار و مرسدس بنز E55 AMG با ۳۵۵ اسب بخار را پشت سر گذاشت و استاندارد جدیدی را در این کلاس تعریف کرد.
دوران ابتدایی: پایه‌گذاری امپراتوری با V8
در اواخر دهه ۹۰ و اوایل ۲۰۰۰، مهندسان آلمانی با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین مانند زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها، در حال استخراج قدرت بیشتر از موتورهای تنفس طبیعی بودند. ب‌ام‌و M5 با موتور ۵ لیتری V8 خود، پیشگام این حرکت بود؛ اما پاسخ مرسدس بنز کوبنده و سریع بود. در سال ۲۰۰۳ مرسدس با معرفی موتور ۵.۴ لیتری V8 سوپرشارژ با نام M113 کمپرسور، ورق را برگرداند. این موتور با تولید ۴۷۵ اسب بخار قدرت و گشتاور عظیم در دورهای پایین، پاسخی به سبک آمریکایی به رقیب باواریایی خود داد و عصر جدیدی را برای مدل‌های AMG رقم زد.
در این میان، آئودی مسیری متفاوت را دنبال می‌کرد. تمرکز اصلی این شرکت نه روی اسب بخار محض، بلکه روی فناوری‌های نوآورانه مانند بدنه‌های سبک‌تر و مهم‌تر از همه، سیستم چهارچرخ محرک بود. درحالی‌که M5 و E کلاس دیفرانسیل عقب بودند، آئودی S6 با وجود قدرت کمتر، کشش و پایداری بی‌نظیری را در هر شرایطی ارائه می‌داد. البته آئودی با مدل RS6 که به یک موتور V8 توئین توربو با قدرت ۴۵۰ اسب بخار مجهز بود، نشان داد که در جنگ قدرت حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.
عصر طلایی: غرش موتورهای تنفس طبیعی
اواسط دهه ۲۰۰۰ را می‌توان اوج دوران موتورهای تنفس طبیعی دانست. ب‌ام‌و که خود را تحت‌فشار می‌دید، در سال ۲۰۰۵ با معرفی نسل E60 از M5، دنیا را شگفت‌زده کرد. قلب تپندهٔ این خودرو یک موتور ۵ لیتری V10 بود که مستقیماً از فناوری فرمول یک الهام گرفته بود. این موتور با ردلاین ۸٬۲۵۰ rpm و تولید ۵۰۰ اسب بخار قدرت، یک شاهکار مهندسی بود که صدایی فراموش‌نشدنی داشت و M5 را به اولین سدان این گروه تبدیل کرد که از این مرز روانی عبور می‌کرد.
آئودی نیز در سال ۲۰۰۷ با معرفی یک موتور ۵.۲ لیتری V10 در مدل S6، به این باشگاه پیوست. این مدل هرچند مثل قبل قدرت کمتری نسبت به M5 داشت اما همچنان از مزیت سیستم چهارچرخ محرک بهره می‌برد. مرسدس اما دوباره راه خود را رفت و به‌جای V10، بزرگ‌ترین برگ برندهٔ خود یعنی حجم موتور را رو کرد. مدل جدید E63 AMG به یک موتور عظیم ۶.۲ لیتری V8 تنفس طبیعی با قدرت ۵۱۵ اسب بخار مجهز شد. این اولین موتوری بود که به‌طور کامل توسط AMG طراحی شده بود و غرشی وحشیانه و به‌یادماندنی داشت. این دوران، بهشتی برای عاشقان موتورهای پرحجم، دور بالا و خوش‌صدا بود؛ دورانی که البته دوام زیادی نداشت.
دوران مدرن: حکمرانی توربوهای هات V
با فرارسیدن دهه ۲۰۱۰، قوانین سخت‌گیرانهٔ آلایندگی و فشار برای کاهش مصرف سوخت، عصر موتورهای تنفس طبیعی را به پایان رساند. از سال ۲۰۱۱ به بعد، هر سه خودروساز به یک فرمول مشترک رسیدند که استفاده از موتورهای V8 توئین توربو با معماری طراحی هات V بود. در این طراحی، توربوشارژرها به‌جای قرارگیری در کنار بلوک سیلندر، در فضای V شکل میان دو ردیف سیلندرها قرار می‌گیرند. این معماری به ابعاد کوچک‌تر موتور، پاسخ‌دهی بهتر و راندمان بالاتر منجر می‌شود.
ب‌ام‌و M5 در سال ۲۰۱۱ با یک موتور ۴.۴ لیتری توئین توربو و قدرت ۵۶۰ اسب بخار پیشگام شد. مرسدس ابتدا از یک موتور ۵.۵ لیتری و سپس یک ۴ لیتری توئین توربو استفاده کرد و آئودی نیز در سال ۲۰۱۲ با موتور ۴ لیتری V8 به این جمع پیوست. این موتور در S6 قدرت ۴۲۰ اسب بخار و در RS6 تا ۵۶۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این فرمول مهندسی تا به امروز نیز در جدیدترین نسل‌های این سدان‌های قدرتمند مورداستفاده قرار می‌گیرد و با افزودن فناوری‌های هیبریدی، راه را برای بقای موتور V8 در آینده‌ای نزدیک هموار کرده است.
منبع: CarBuzz