یادی از بامو Z29، سوپراسپرت با پیشرانه M3 E46 که تولید نشد
در دنیای خودرو، گاهی پروژههایی متولد میشوند که قرار نیست به خط تولید برسند اما تأثیرشان تا سالها باقی میماند. بامو Z29 یکی از همین داستانهای ناگفته است؛ یک خودروی کانسپت فوقسبک که در سال ۲۰۰۱ توسط بخش مهندسی پیشرفته بامو یعنی Technik ساخته شد اما تا پنج سال بعد، یعنی ۲۰۰۶، از آن رونمایی نشد. این خودرو با وزن تنها ۱۱۶۰ کیلوگرم و پیشرانه قدرتمند M3، ترکیبی وسوسهانگیز بود که میتوانست قواعد بازی را تغییر دهد. هدف اصلی از ساخت Z29، آزمودن مواد و تکنیکهای ساخت پیشرفته برای کاهش وزن بود.
شاسی یکپارچه مونوکوک این خودرو از پلاستیک تقویتشده با فیبر کربن ساخته شده بود؛ فناوریای که در آن زمان تنها در خودروهای سوپراسپرت و مسابقات سطح بالا دیده میشد. سابفریمها و بسیاری از اجزای سیستم تعلیق نیز از آلومینیوم بودند. طراحی ظاهری Z29 هم کاملاً منحصربهفرد و متفاوت از زبان طراحی آن دوران بامو بود؛ درهای قیچیشکل و چراغهایی که گویی از دنیای بازیهای ویدیویی بیرون آمده بودند، هویت مستقل این خودرو را فریاد میزدند.
زیر کاپوت این سوپرکار سبکوزن، قلب تپنده نسل E46 از M3 با موتور ۳.۲ لیتری شش سیلندر خطی S54 تنفس طبیعی نصبت شد که قدرت ۳۴۳ اسب بخار و گشتاور ۳۶۵ نیوتن متر داشت. این قدرت از طریق گیربکس سکوئنشال SMG به چرخهای عقب منتقل میشد. نتیجه این ترکیب شگفتانگیز، شتاب صفر تا صد کیلومتر بر ساعت تنها در ۴.۴ ثانیه و دستیابی به حداکثر سرعت ۲۷۰ کیلومتر بر ساعت بود؛ ارقامی که Z29 را بالاتر از تقریباً تمام رقبای اسپرت زمان خود قرار میداد.
اگرچه Z29 هرگز به تولید انبوه نرسید، اما میراث آن در محصولات آینده بامو زنده ماند. تجربیات بهدستآمده از کار با فیبر کربن، چند سال بعد در ساخت قطعات سبکوزن برای مدل افسانهای M3 CSL به کار گرفته شد و مهمتر از آن، راه را برای استفاده گسترده از شاسی کربنی در خودروی برقی پیشگامانه i3 در سال ۲۰۱۳ هموار کرد. نزدیکترین محصولی که از نظر فلسفی به Z29 شباهت داشت، مدل Z4 M کوپه بود که در سال ۲۰۰۶ با همان پیشرانه عرضه شد اما با حدود 300 کیلوگرم وزن سنگینتر، هرگز نتوانست به سبکی و چالاکی رؤیایی Z29 دست پیدا کند.
احتمالاً هزینههای سرسامآور تولید با چنین فناوریهای پیشرفتهای، سرنوشت Z29 را از همان ابتدا مشخص کرده بود. بااینحال، این کانسپت فراموششده همچنان یادآور دورانی است که مهندسان بامو جسورانه به دنبال ساخت یک خودروی اسپرت خالص و بینقص بودند؛ رؤیایی که اگرچه محقق نشد اما فصل هیجانانگیزی را در تاریخ این شرکت رقم زد.