بوگاتی EB112، سوپراسپرت چهاردر که هیچ‌گاه تولید نشد

سه دهه پیش، جهان شاهد رونمایی از بوگاتی EB112 در نمایشگاه ژنو سال 1993 بود. این ماشین با طراحی جسورانه و ویژگی‌های انقلابی خود، تأثیر ماندگاری بر جای گذاشت که حتی هنوز هم پس از سی سال احساس می‌شود. هرچند EB112 هیچ‌گاه تولید نشد اما با بدنهٔ تمام آلومینیومی و شاسی فیبر کربنی مشترک با سوپرکار EB110، میراث آن به‌عنوان نمادی از نوآوری و قدرت بوگاتی باقی ماند.

این سوپراسپرت چهاردر که ابتدا به دلیل طراحی نامتعارفش با نظرات متفاوتی روبرو شد، خیلی زود مورد تحسین قرار گرفت و حتی مجلهٔ «اتومبیل» در بدو معرفی آن را زیباترین خودروی جهان نامید. هرچند بوگاتی قصد تولید EB112 را داشت اما متأسفانه در سال 1995 ورشکست شد و این ماشین در حد کانسپت باقی ماند. بااین‌حال، EB112 آغازگر طراحی‌ای بود که امروز به نماد بوگاتی تبدیل شده است.

بعداً در طول دههٔ 90، کارآفرینی بنام «گیلدو پالانکا پاستور» دارایی‌های بوگاتی را خرید که سه دستگاه EB112 را هم شامل می‌شد. سپس دو نمونه از این خودروها در سال 1998 تکمیل شدند که یکی به رنگ مشکی براق و دیگری آبی نفتی بود. این سه نمونهٔ EB112 تفاوت‌های ظریفی مثل محل قرارگیری چراغ‌های عقب و تغییرات آیرودینامیکی با یکدیگر دارند.

هر سه دستگاه اما به پیشرانهٔ 6 لیتری V12 تنفس طبیعی مجهز هستند که 460 اسب بخار قدرت و 590 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. این موتور به یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی متصل است و نیرو را به هر چهارچرخ تحویل می‌دهد. EB112 ظرف 4.3 ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسد و می‌تواند به حداکثر سرعت 300 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.

به گفتهٔ بوگاتی، این سدان کانسپت آغازگر فلسفه‌ای بود که ویرون و شیرون را ایجاد کرد. طراح EB112 «جورجتو جوجارو» نیز می‌گوید این ماشین ویژگی‌های طراحی نوستالژیکی دارد که از بوگاتی‌های اواخر دههٔ 30 الهام گرفته است. این ویژگی‌ها جلوپنجرهٔ نعل اسبی و شیشهٔ عقب دوقسمتی هستند که از بوگاتی تایپ 57 SC آتلانتیک الهام گرفته و بعداً در ویرون هم استفاده شدند. جوجارو در ادامه می‌گوید:

EB112 از بسیاری جهات یک خودروی رؤیایی و پیشروی چیزی بود که امروزه به‌عنوان مدل‌های فست‌بک پرفورمنس بالا می‌شناسیم. این خودرو طراحی بی‌نقصی را با ویژگی‌های فنی و مهندسی که جلوتر از زمان خود بودند ترکیب کرد