چرا بوگاتی میسترال از پیست دایره ای فولکس واگن استفاده نکرد؟

بوگاتی میسترال اخیراً توانست با حداکثر سرعت 453.8 کیلومتر بر ساعت به سریع‌ترین خودروی کانورتیبل دنیا بدل شود اما شاید دستیابی به رکوردهای سرعت آتی برای این برند مشهور در دنیا بسیار سخت‌تر باشد. بر اساس گزارشی که تاپ گیر منتشر کرده است، بوگاتی مجوز استفاده از پیست تست Ehra-Lessien را از دست داده و شاید در آینده با چالش‌های زیادی برای ثبت رکوردهای جدید مواجه باشد.

رسیدن به سرعت 482 کیلومتر بر ساعت (300 مایل بر ساعت) و بیشتر از آن با چالش‌های زیادی همراه است چراکه در این سرعت‌ها حتی دمای هوا نیز فاکتور مهمی است به گونه‌ای دمای بسیار پایین تراکم بالایی داشته و هوای بسیار گرم نیز روی حداکثر قدرت پیشرانه تأثیر منفی می‌گذارد. لاستیک‌ها، رینگ‌ها، راننده و... نیز متغیرهای مهم دیگر هستند؛ اما حتی اگر تمامی این فاکتورها نیز به خوبی مهیا شوند، شما نیازمند مسیر بسیار طویلی هستید. دستیابی به سرعت پایین بسیار ساده است و اگر در حال شتاب گیری برای رسیدن به سرعت 160 کیلومتر بر ساعت باشید به 36 ثانیه زمان نیاز خواهید داشت تا 1.6 کیلومتر را طی کرده و به آن سرعت برسید؛ اما زمانی که تلاش می‌کنید سرعت 482 کیلومتر بر ساعت را ثبت کنید، برای طی 1.6 کیلومتر فقط 12 ثانیه زمان نیاز خواهید داشت.

بوگاتی بعد از ساخت ویرون، برای ثبت جدیدترین رکورد خود راهی پیست Ehra-Lessien شد، پیستی که به گروه فولکس‌واگن تعلق دارد. این پیست مشهور طول 9 کیلومتری در حالت مستقیم دارد و پیچ‌های مسطح و شیب‌دار باعث دستیابی به سرعت‌های بالا می‌شوند. جیمز می نیز در سال 2007 و با بوگاتی ویرون به سرعت 407 کیلومتر بر ساعت رسید. مسیر 9 کیلومتری یاد شده به همراه پیچ شیب‌دار آن مزیتی بسیار مهم است. زمانی که هنسی ونوم GT در سال 2013 به سرعت 434 کیلومتر بر ساعت رسید، از مرکز فضایی کندی با طول 5.1 کیلومتر استفاده کرد. در آن سرعت راننده فقط چند ثانیه زمان دارد تا درباره زمان ترمز گرفتن تصمیم بگیرد. کونیگ زگ آگرا RS اما در مسیری 17.7 کیلومتری به سرعت 447 کیلومتر بر ساعت رسید هرچند این رکورد در بزرگراه چهار بانده بسته شده در نوادا آمریکا ثبت شد.

تصور اینکه چه تعداد پیست مشابه Ehra-Lessien در دنیا وجود دارند سخت است. طولانی ترین مسیر تجاری دنیا در فرودگاه تبت، فقط 5.4 کیلومتر است و دور از اروپا قرار دارد. یک جاده نظامی مسطح هم در منطقه 51 مشهور آمریکاست که طولش به 7 کیلومتر می‌رسد اما غیرنظامیان اجازه ورود به آن را ندارند. هر مسیر دیگری که در دنیا شناخته شده فاقد سطح آسفالت است و برای رکوردشکنی‌ها مناسب نیست.

پیست مشابه دیگر یعنی ناردو ایتالیا با طول 12.5 کیلومتر وجود دارد اما ناردو فقط یک دایره بزرگ است و برای رکوردهای سرعت بسیار بالا گزینه خوبی نیست.  بوگاتی برای ثبت رکورد میسترال از پیست تست ATP پاپنبورگ در آلمان استفاده کرد. این مسیر مستقیم 4 کیلومتری دارای پیچی با شیب بیشتر نسبت به Ehra-Lessien است و بنابراین خودرو با سرعت بالاتری وارد مسیر مستقیم می‌شود. ویدئوی منتشر شده از خود خودرو نشان می‌دهد که راننده با سرعت حدود 299 کیلومتر در ساعت در حال ورود به مسیر مستقیم است و این اتفاق کمتر از 30 ثانیه قبل از ترمز رخ می‌دهد. اندی والاس راننده مشهور بوگاتی تفاوت‌ها و چالش‌های دو پیست را تشریح می‌کند.

او می‌گوید ترمز هوایی و درگ خودرو بسیار کمک‌حالش بودند چراکه به او اجازه دادند دیرتر ترمز کند. او همچنین اذعان می‌کند حداکثر سرعت توصیه شده در پیچ‌های شیب‌دار را شکسته و فراتر رفته است. والاس خاطرنشان کرده خودرو هنوز هم در حال شتاب گیری بود و همین مشکل را در پیست طویل‌تر Ehra-Lessien نیز داشت؛ اما چرا بوگاتی دیگر نمی‌تواند از این پیست استفاده کند؟ رسانه‌ها با بوگاتی و ریمک برای پاسخی دقیق تماس گرفتند اما آن‌ها پاسخگو نبودند. حدس می‌زنیم موضوع به تشکیل شرکت بوگاتی ریمک مربوط باشد و با اینکه پورشه مالک 45 درصد این شرکت است اما دیگر عضو واقعی گروه فولکس‌واگن به شمار نمی‌رود. در صورت وجود اخبار جدید از دلیل قطع دسترسی بوگاتی به پیست موردبحث حتماً آن را منتشر خواهیم کرد.