مقایسه بزرگ شاسی‌بلندهای هیبرید چینی، لوکانو، بی‌وای‌دی، ام‌جی، هاوال و اکستریم

موج جدید شاسی‌بلندهای هیبریدی چینی بازار اروپا را فرا گرفته است اما آیا این خودروها در عمل هم به‌اندازهٔ قیمتشان وسوسه‌انگیز هستند؟ در یک آزمون جامع، پنج مدل جدید شامل جیکو ۷ (در ایران با نام لوکانو L7)، بی‌وای‌دی سیل U (در ایران با نام سانگ پلاس)، ام‌جی HS (در ایران رووی eRX5)، اومودا ۹ (در ایران با نام اکستریم RX) و هاوال جولیون پرو (در ایران با نام شوال ۲) در شرایط واقعی رانندگی به چالش کشیده شدند تا مشخص شود کدام‌یک می‌تواند جایگزین مناسبی برای رقبای اروپایی باشد. به‌جز هاوال که پیشرانهٔ هیبریدی دارد، چهار خودروی دیگر همگی پلاگین‌هیبریدی هستند. نتایج این بررسی گسترده بسیار متفاوت بود و نشان داد که در کنار مدل‌های توانمند و خوش‌ساخت، گزینه‌هایی هم وجود دارند که با مشکلات جدی در کیفیت و تجربه کاربری دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

در این آزمون که شامل ترکیبی از رانندگی شهری و بزرگراهی می‌شد، عملکرد باتری‌ها یکی از معیارهای اصلی بود. در این رقابت، ام‌جی HS با پیمایش ۱۱۹ کیلومتر حالت تمام برقی، عملکردی خیره‌کننده داشت و توانست بسیار نزدیک به عدد رسمی اعلام‌شده توسط کارخانه عمل کند که یک دستاورد بزرگ محسوب می‌شود. پس از ام‌جی HS، بی‌وای‌دی سیل U با برد ۱۰۶ کیلومتر جایگاه سوم را کسب کرد و نشان داد که یک گزینه کارآمد برای استفاده روزمره است.

جیکو ۷ نیز با ثبت برد ۸۵ کیلومتر، عملکردی قابل‌قبول داشت هرچند این خودرو پیش از اتمام کامل شارژ باتری، موتور بنزینی را برای حفظ سطح مشخصی از انرژی فعال کرد. داستان برد پیمایش اومودا ۹ اما کمی پیچیده‌تر بود. این خودرو در ابتدا به‌صورت پنهانی و بدون اطلاع راننده، بنزین مصرف می‌کرد اما پس از محاسبه دقیق، مشخص شد که این شاسی‌بلند لوکس چینی قادر است حدود ۱۲۲ کیلومتر را تنها با اتکا به نیروی برق طی کند که بهترین نتیجه در میان تمام خودروهای حاضر در این آزمون بود.

کیفیت ساخت و تجربه رانندگی در این پنج خودرو بسیار متفاوت بود. در یک‌سو، هاوال جولیون پرو قرار داشت که به‌عنوان ضعیف‌ترین عضو گروه شناخته شد. این خودرو از نظر فنی و کیفی فاصلهٔ زیادی با رقبای خود دارد. جولیون پرو حس یک خودروی مخصوص بازارهای درحال‌توسعه را دارد که برای فروش در اروپا بهینه‌سازی شده است. همه‌چیز، از سواری خشک و غیرحرفه‌ای گرفته تا تکان‌های بدنه و فرمان‌پذیری، حس عدم دقت را منتقل می‌کند. موتور نیز پرسروصدا است و در دورهای بالا ناله می‌کند.

در مقابل، جیکو ۷ تجربهٔ بهتری ارائه می‌دهد. این خودرو از نظر کیفیت مواد داخلی و طراحی، حس یک محصول مدرن‌تر و لوکس را القا می‌کند. بااین‌حال، در سرعت‌های بالا و پیچ‌ها، فرمان‌پذیری آن دچار مشکل می‌شود و پایداری لازم را ندارد. فرمان این خودرو را می‌توان به کودکی بازیگوش تشبیه کرد که برای حفظ مسیر مستقیم به توجه مداوم نیاز دارد.

بی‌وای‌دی سیل U اما در نقطهٔ دیگری قرار می‌گیرد. این شاسی‌بلند برای رانندگی‌های آرام و طولانی در بزرگراه طراحی شده است. سواری نرم و کابین جادار و باکیفیت آن، حس راحتی و آرامش را به سرنشینان منتقل می‌کند. هرچند هندلینگ آن کمی شناور است اما به‌عنوان یک خودروی خانوادگی، مجموعه‌ای قدرتمند از فضا، تکنولوژی و راحتی را با قیمتی رقابتی عرضه می‌کند. همچنین تکنولوژی داخل کابین بی‌وای‌دی عالی است و برد الکتریکی ۱۰۶ کیلومتری آن قابل‌توجه است.

اومودا ۹ بدون شک خودرویی است که می‌تواند مشتریان برندهای لوکس اروپایی را به‌سوی خود جلب کند. کابین آن با مواد باکیفیت، نمایشگر منحنی بزرگ و حس لمسی دلپذیر ادوات، فضایی لوکس را القا می‌کند. بااین‌حال، تجربه رانندگی آن خالی از اشکال نیست. هرچند فضای داخلی اومودا کاملاً لوکس است اما در رانندگی، خودرو سنگین و کم‌توان به نظر می‌رسد و اصلاً حسی از قدرت ۴۴۳ اسب بخاری ادعایی را منتقل نمی‌کند.

در نقطه مقابل، ام‌جی HS قرار دارد که تجربه‌ای کاملاً اروپایی ارائه می‌دهد. کیفیت ساخت آن با توجه به قیمت، مناسب و آرامش کابین حتی در جاده‌های ناهموار نیز عالی است. فرمان ام‌جی بهترین در میان خودروهای گروه بود و تعلیق نرم آن سواری راحتی را فراهم می‌کرد. این خودرو قطعاً شبیه‌ترین عضو گروه به یک شاسی‌بلند اروپایی، ژاپنی یا کره‌ای به نظر می‌رسد.

یکی از نکات جالب، تفاوت در سرعت شارژ مدل‌های پلاگین‌هیبریدی بود. درحالی‌که ام‌جی HS از شارژر کندتر تایپ ۲ پشتیبانی می‌کند، سه مدل دیگر به ورودی سریع CCS مجهز هستند. بااین‌حال، حتی در بین آن‌ها نیز تفاوت چشمگیر بود. بی‌وای‌دی با وجود برخورداری از پورت CCS، با حداکثر سرعت تنها ۱۸ کیلووات شارژ می‌شد که استفاده از شارژرهای عمومی سریع را تقریباً بی‌فایده می‌کند. در مقابل، اومودا ۹ با پشتیبانی از سرعت ۷۰ کیلووات، حتی از برخی خودروهای برقی نسل اول نیز سریع‌تر شارژ می‌شود. بااین‌حال، تقریباً تمام خودروها از سیستم‌های اطلاعات و سرگرمی پیچیده و گاهی گیج‌کننده رنج می‌بردند که نشان می‌دهد خودروسازان چینی هنوز در بخش تجربه کاربری راه درازی در پیش دارند.

درنهایت، ام‌جی HS به‌عنوان قهرمان بلامنازع این رقابت انتخاب شد. شاید بزرگ‌ترین دلیل این پیروزی، حسی باشد که HS به راننده و سرنشینان منتقل می‌کند؛ حسی که کاملاً اروپایی است. این خودرو در بزرگراه‌ها بسیار آرام و پالایش‌شده است و کمترین صدای باد یا جاده به داخل کابین نفوذ می‌کند. درعین‌حال، در جاده‌های پرپیچ‌وخم نیز به لطف فرمان دقیق و کنترل خوب حرکات بدنه، پایداری و اطمینان خود را حفظ می‌کند. اگر قیمت رقابتی (قیمت پایهٔ نسخهٔ پایه از ۳۲ هزار پوند شروع می‌شود) و برد تمام الکتریکی قابل‌توجه آن را نیز در نظر بگیریم، با یک شاسی‌بلند خانوادگی جادار روبرو هستیم که به‌راحتی می‌تواند با محصولاتی از برندهای معتبر اروپایی مانند اشکودا یا فولکس‌واگن رقابت کند.

در ایران نسخه دیگری از این خودرو با عنوان رووی eRX5 توسط پارس خودرو وارد شده که تنها در ظرفیت باتری کمتر با این تفاوت دارد.

در جایگاه بعدی، بی‌وای‌دی سیل U قرار دارد که یک پیشنهاد بسیار جذاب و مدرن است. جاه‌طلبی این شرکت در سرمایه‌گذاری‌های عظیم تحقیق و توسعه، به‌وضوح در این مدل دیده می‌شود. کابین راحت، سیستم اطلاعات و سرگرمی سریع و برد بالای حالت برقی، آن را به گزینه‌ای قدرتمند، خصوصاً برای رانندگی شهری، تبدیل کرده است. جیکو ۷ با طراحی الهام‌گرفته از رنجروور، نگاه‌ها را به خود جلب می‌کند، اما سواری شناور و گاهی آشفتهٔ آن، بزرگ‌ترین نقطه‌ضعفش است.

در سوی دیگر میدان، اومودا ۹ با قیمتی تقریباً دو برابر هاوال، خودروی بسیار بهتری است اما در رده قیمتی خود نمی‌تواند آن‌طور که باید، خریداران برندهای لوکس را برای انتخاب یک نام جدید قانع کند. عنوان ناامیدکننده‌ترین خودروی این گروه اما به هاوال جولیون پرو می‌رسد. این خودرو با وجود قیمت پایین، تجربهٔ رانندگی بی‌رمق، سیستم اطلاعات و سرگرمی آزاردهنده و تجربهٔ کاربری ضعیفی ارائه می‌دهد. کارشناسان معتقدند این مدل آن‌قدر با سلیقهٔ بازارهای جهانی فاصله دارد که به‌سختی می‌توان آن را برای خرید توصیه کرد.

منبع: AutoExpress