مقایسه اینووی ایران‌خودرو و ایگل کرمان موتور، کدام سدان هیبریدی بهتر است؟

پس از چند دهه تأخیر، سرانجام توسعه و تولید خودروهای هیبریدی در دستور کار خودروسازان داخلی قرار گرفته است و جالب اینکه در اولین گام، دو سدان هیبریدی اقتصادی توسط شرکت‌های مختلف معرفی شده و هردو مدعی عنوان اولین خودروی هیبریدی ملی ایرانی هستند! در میانهٔ آذرماه، ایران‌خودرو و گروه بهمن که حالا تحت مدیریت مشترکی هستند، رسماً مشخصات سدان هیبریدی خود با نام اینووی را منتشر کردند و تنها یک روز بعد، کرمان موتور هم خبر از عرضهٔ نسخهٔ هیبریدی ایگل داد. صرف‌نظر از اینکه کدام‌یک از دو خودروی مذکور اولین خودروی هیبریدی ملی ایرانی محسوب می‌شود یا اینکه با توجه به ریشه‌های چینی هردو خودرو اصلاً می‌توان آن‌ها را ملی دانست یا نه، در ادامه قصد داریم اینووی را با ایگل هیبریدی مقایسه کنیم تا ببینیم کدام خودرو می‌تواند گزینهٔ بهتری باشد.

همان‌طور که اشاره شد، ریشهٔ هردوی این خودروها به چین می‌رسد. ایگل درواقع فیس‌لیفت جک J4 است که سال‌ها توسط کرمان موتور مونتاژ شد و بعداً امتیاز پلت‌فرم آن به تملک این شرکت ایرانی درآمد. ایگل ابتدا با همان قوای محرکهٔ بنزینی J4 عرضه شد و حالا نسخهٔ هیبریدی آن‌هم در شرف عرضه به بازار است.

از سوی دیگر، اینووی درواقع چانگان ایدو DT است، سدان جمع‌وجوری که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ در چین تولید می‌شد. گروه بهمن ابتدا امتیاز پلت‌فرم این خودرو را خرید و فرایند داخلی‌سازی آن را آغاز کرد اما پس‌ازاینکه مدیریت ایران‌خودرو در اختیار بخش خصوصی و تیم مدیریتی گروه بهمن قرار گرفت، توسعه و داخلی‌سازی اینووی به‌طور مشترک توسط ایران‌خودرو و گروه بهمن ادامه یافت و قرار است توسط هردو شرکت عرضه شود.

البته با وجود این ریشه‌های چینی، قوای محرکهٔ هیبریدی هردو خودرو به‌طور خاص برای بازار ایران توسعه پیدا کرده و در نسخه‌های چینی جک J4 و چانگان ایدو DT وجود نداشته است.

پیشینهٔ ایگل به جک J4 سال ۲۰۱۲ و اینووی به چانگان ایدو DT سال ۲۰۱۸ بازمی‌گردد و بنابراین نباید انتظار طراحی خیلی مدرنی را از آن‌ها داشت ولی بااین‌وجود، چند سال جدیدتر بودن پلت‌فرم اینووی خود را نشان می‌دهد. هرچند مدت زیادی از فیس‌لیفت و عرضهٔ ایگل نمی‌گذرد اما تغییرات این خودرو که بیشتر در نمای جلو صورت گرفته، چندان جدیدتر و جذاب‌تر از J4 به نظر نمی‌رسد و صرفاً طراحی متفاوتی را به نمایش می‌گذارد که لزوماً زیباتر نیست.

در سمت دیگر، اینووی با جلوپنجرهٔ بزرگی که تا حدودی به ساخته‌های لکسوس شباهت دارد و چراغ‌های کشیده، جذاب‌تر از سدان کرمان موتور به نظر می‌رسد. در عقب اما هردو خودرو طراحی ساده و کاملاً اقتصادی دارند درحالی‌که از لحاظ طول، اینووی با ۴٬۵۷۵ میلی‌متر کمی از ایگل با ۴٬۴۳۵ میلی‌متر بزرگ‌تر است اما عرض و ارتفاع دو خودرو کاملاً به هم نزدیک است. درکل از لحاظ طراحی بیرونی باید محصول مشترک گروه بهمن و ایران‌خودرو را برتر بدانیم.

یکی از مشکلات بزرگ ایگل استفاده از همان داشبورد قدیمی جک J4 بود که کاملاً کسل‌کننده به نظر می‌رسید اما خوشبختانه در نسخهٔ هیبریدی شاهد داشبورد کاملاً جدیدی هستیم که طراحی به‌مراتب بهتری دارد. این همان داشبوردی است که اولین بار در هاچ‌بک شدو دیدیم و حالا قرار است در ایگل هیبریدی هم استفاده شود. هرچند کابین جدید ایگل هیبریدی هنوز هم بسیار ساده به نظر می‌رسد ولی به لطف نمایشگر بزرگ در میانهٔ داشبورد، صفحه آمپر دیجیتالی بدون قاب و طراحی جدید کنسول مرکزی، چند سر و گردن بهتر از داشبورد قدیمی J4 به نظر می‌رسد. اینووی اما از همان داشبورد چانگان استفاده می‌کند که حدود هشت سال از عمرش می‌گذرد اما هنوز هم خصوصاً در قیاس با سدان‌های داخلی مثل تارا و شاهین، طراحی به‌روزی دارد. تریم نرم روی داشبورد، نمایشگر ایستاده در بالا و صفحه آمپر دیجیتالی، فضای قابل‌قبولی را در داخل اینووی ایجاد کرده‌اند درحالی‌که فاصلهٔ محوری بیشتر نیز به معنای فضای جادارتر در صندلی‌های عقب خواهد بود؛ بنابراین، در این قسمت انتخاب خودروی برتر بیشتر موضوعی سلیقه‌ای خواهد بود.

در جدول زیر لیست امکانات دو خودرو را باهم مقایسه می‌کنیم:

با توجه به جدول فوق، از لحاظ امکانات برتری کاملاً با اینووی است و ایگل هیبریدی در آپشن‌ها تفاوت چندانی با نسخهٔ بنزینی معمولی ندارد. در این خودرو از سانروف خبری نیست و تنظیم هردو صندلی جلو دستی است. تنها آپشن برجسته‌ای که در ایگل وجود دارد و در اینوی نمی‌بینیم، شارژر بی‌سیم گوشی است. البته صفحه آمپر دیجیتالی سدان کرمان موتور هم بزرگ‌تر است.

اصلی‌ترین ویژگی این سدان‌های جدید بازار، قوای محرکهٔ هیبریدی است. در هردو خودرو شاهد استفاده از یک پیشرانه ۱٫۵ لیتری چهار سیلندر تنفس طبیعی هستیم که با چرخه اتکینسون کار می‌کند و به همین دلیل خروجی پایینی دارد. در اینووی این موتور ۹۰ اسب بخار و در ایگل ۸۸ اسب بخار قدرت تولید می‌کند درحالی‌که گشتاور هردو ۱۲۵ نیوتن‌متر است. بااین‌حال، کمبود قدرت پیشرانهٔ بنزینی را موتور الکتریکی جبران می‌کند که در اینووی ۱۳۴ اسب بخار قدرت و ۲۶۰ نیوتن‌متر گشتاور و در ایگل ۲۱۵ اسب بخار قدرت و ۲۸۰ نیوتن‌متر گشتاور دارد؛ بنابراین، قاعدتاً باید مجموع خروجی قوای محرکهٔ ایگل بیشتر باشد اما عجیب اینکه شتاب صفرتاصد این خودرو ۹ ثانیه اعلام شده درحالی‌که برای اینووی این رقم ۸٫۵ ثانیه است.

به‌طورکلی، با وجود تفاوت اعداد روی کاغذ، در عمل باید عملکرد دو خودرو نزدیک به هم باشد. انتقال نیرو هم در هردو مدل توسط گیربکس‌های DHT صورت می‌گیرد تا در اینجا هم شاهد شباهت باشیم. این شباهت در بخش مصرف سوخت هم ادامه دارد زیرا برای اینووی مصرف ۴٫۵ لیتر در هر صد کیلومتر و برای ایگل زیر ۵ لیتر در هر صد کیلومتر اعلام شده است. وزن دو خودرو نیز با ۱۳۲۰ کیلوگرم برای اینووی و ۱۳۰۰ کیلوگرم برای ایگل بسیار به هم نزدیک است تا در بخش مشخصات عملکردی کاملاً پایاپای از دو خودرو ببینیم.

هنوز قیمت هیچ‌کدام از این دو سدان هیبریدی اعلام نشده است که عنصر بسیار مهمی در انتخاب گزینهٔ برتر خواهد بود ولی درمجموع اگر قیمت این خودروها به هم نزدیک باشد، اینووی به لطف امکانات بیشتر، طراحی بروزتر و ابعاد بزرگ‌تر، برندهٔ این رقابت خواهد بود ولی اگر کرمان موتور ایگل هیبریدی را با قیمت ارزان‌تری نسبت به رقیب به بازار عرضه کند، این خودرو هم خواهد توانست نظر خریدارانی که به دنبال یک سدان اقتصادی کم‌مصرف هستند را جلب کند.