کادیلاک سی‌یل، شاهکاری که به خط تولید نرسید
کادیلاک در فستیوال پبل بیچ سال 2011، کانسپت خیره‌کننده‌ای را با نام سی‌یل (Ciel) را رونمایی کرد که تحولی رترو را در زبان طراحی هنر و علم کادیلاک نشان می‌داد. به گفتهٔ کادیلاک، این خودرو یک گرند تورر روباز است که از زیبایی‌های طبیعی سواحل کالیفرنیا الهام گرفته است. بدنهٔ خودرو هم با رنگ منحصربه‌فردی رنگ‌آمیزی شده که از یک لیوان شراب قرمز زیر نور خورشید الهام گرفته است.
استاندارد جهان
سی‌یل هرچند به‌وضوح نشان می‌دهد که عضوی از خانوادهٔ کادیلاک است اما به‌اندازهٔ مدل‌های XLR یا CTS که قبل از آن عرضه شده بودند طراحی تیز و شارپی ندارد. البته در این خودرو چراغ‌های جلوی باریک دیگر کادیلاک‌ها حفظ شده اما فرم منحصربه‌فرد گلگیرهای جلو و عقب، آن را از محصولات تولیدی کادیلاک متمایز کرده‌اند. طراحی عقب خودرو با چراغ‌های عمودی تیز، الدورادوی سال 1967 را به یاد می‌آورد و طراحی قسمت جلو بیشتر شبیه یک خودروی لوکس پیش از جنگ جهانی دوم است تا کادیلاکی مدرن هرچند که جلوپنجرهٔ جعبه تخم‌مرغی و لوگوس تاج‌دار کادیلاک از ویژگی‌های طراحی این برند در دههٔ 2010 هستند.
به‌طور عجیبی، قاب شیشهٔ جلو که با لچکی‌های کوچکی تا قسمت جانبی ادامه پیدا کرده، بیشتر شبیه لینکلن‌های دوران کندی است تا ساخته‌های کادیلاک. همین موضوع در مورد درهای عکس بازشو هم صدق می‌کند. بااین‌حال، این شباهت‌ها چیزی از طراحی بسیار خاص سی‌یل کم نمی‌کند و در صورت برداشتن لوگوها، هنوز هم می‌توان فهمید که با یک کادیلاک طرف هستیم. فاصلهٔ محوری 3,175 میلی‌متری و طول 5,174 میلی‌متر سی‌یل به ترتیب 228 و 30 میلی‌متر از اسکالید آن زمان بیشتر است اما ارتفاع 1,270 میلی‌متری آن بسیار از شاسی‌بلند بزرگ کادیلاک کوتاه‌تر است. به‌طورکلی، برخلاف بسیاری از سدان‌ها و کوپه‌های امروزی، تناسبات سی‌یل مستقیماً از کادیلاک‌های دههٔ 60 گرفته شده است.
کابین باشکوه
به همان اندازه‌ای که ظاهر سی‌یل جذاب است، کابین باشکوهی هم دارد. درهای بزرگی که به شکل برعکس و بدون ستون B باز می‌شوند، دسترسی آسانی را به یک کابین مجلل چهارنفره فراهم می‌کنند. طراحان کادیلاک برای اینجا، تریم دورنگی را در نظر گرفته‌اند که شامل روکش چرمی صندلی‌ها به رنگ بیرونی و تریم بژ روی پانل درها، داشبورد و کف‌پوش‌ها می‌شود. کابین سی‌یل همچنین با چوب زیتون ایتالیایی زیادی تزئین شده است که روی داشبورد، کنسول مرکزی که تا عقب کشیده شده، پشتی صندلی‌های جلو و بخش داخلی غربیلک فرمان دیده می‌شود.
کادیلاک در طراحی داخل سی‌یل در برابر وسوسهٔ پر کردن کابین با نمایشگرهای مختلف مقاومت کرده است. البته در اینجا هنوز هم تکنولوژی‌های زیادی مثل بلوتوث و شارژر بی‌سیم گوشی برای هر سرنشین وجود دارد اما این تکنولوژی‌ها به‌خوبی در کنسول مرکزی و پشتی صندلی‌ها پنهان شده‌اند. علاوه بر این، کادیلاک ویژگی‌های جالبی را هم در این کانسپت تعبیه کرده است که البته بیشتر آن‌ها آنالوگ هستند تا دیجیتال. به‌عنوان مثال، اگر سه سرنشین خودرو کمی سردشان شود، می‌توانند با کشیدن یک زبانهٔ چرمی، با پتویی ترمه، روی شانه‌های خود را بپوشانند. همچنین در کنسول مرکزی عقب هم فضایی برای قرار دادن سیگار برگ تعبیه شده است. تمام صندلی‌ها نیز متناسب با آب‌وهوای هر منطقه‌ای، به گرم‌کن و سردکن مجهز هستند.
زیر کاپوت
مشخصات فنی و قوای محرکهٔ سی‌یل در قیاس با شکوه داخلی و بیرونی خودرو چندان چشمگیر نیست زیرا این کانسپت به یک پیشرانهٔ 3.6 لیتری V6 توئین توربو با سیستم هیبریدی و باطری‌های لیتیوم یونی جدید جنرال موتورز مجهز است. مجموع خروجی این سیستم 425 اسب بخار قدرت و 580 نیوتن متر گشتاور است که به هر چهارچرخ منتقل می‌شود و خودرو می‌تواند در سرعت‌های پایین به‌صورت تمام الکتریکی حرکت کند. هرچند سی‌یل برای پیست طراحی نشده اما کادیلاک برای آن ترمزهای کربن سرامیکی را در هر چهارچرخ در نظر گرفته است.
چرا تولید نشد؟
سی‌یل اولین خودروی کانورتیبل چهارنفرهٔ کادیلاک از زمان خاتمهٔ تولید الدورادوی روباز در سال 1985 محسوب می‌شد. همچنین ممکن است این ماشین بستری آزمایشی برای یک پرچم‌دار فوق لوکس بوده باشد زیرا آن زمان شایعاتی به ساخت خودرویی با قیمت شش‌رقمی توسط کادیلاک اشاره داشتند که بالاتر از اسکالید پلاتینوم 86 هزار دلاری قرار می‌گرفت. بااین‌حال، به گفتهٔ سخنگوی این شرکت، سی‌یل صرفاً یک کانسپت بوده و هرگز برای تولید در نظر گرفته نشده بود. بااین‌حال، برخی از ویژگی‌های این کانسپت بعداً در خودروهای تولیدی کادیلاک دیده شدند مثل شکل کاپوت و چراغ‌های جلو در ATS.
این روزها، کادیلاک رؤیای پرچم‌دار فوق لوکسی که سال‌ها مطرح بود را با سدان الکتریکی 340 هزار دلاری سلستیک به واقعیت تبدیل کرده است که به‌طور کامل طبق سفارشی‌سازی خریداران ساخته می‌شود. طراحی سلستیک هم مثل سی‌یل با نگاه به گذشته شکل گرفته است اما این سدان الکتریکی بجای دههٔ 60، از دههٔ 30 الهام گرفته است.
الآن کجا است؟
سی‌یل پس‌ازاینکه برای اولین بار در هفتهٔ اتومبیل مونتری رونمایی شد، در نمایشگاه‌های مختلفی در آمریکا به نمایش درآمد و حتی در کنار کوپهٔ هیبریدی ELR هم در نمایشگاه پکن 2013 ظاهر شد. سی‌یل کانسپتی قابل رانندگی بود و حتی در فیلم دارودسته‌ها سال 2015 با بازی مارک والبرگ هم دیده شد. این روزها اما سی‌یل در موزه هرتیج کالکشن کادیلاک روزگار سپری می‌کند. متاسفانه این موزه در حال حاضر به روی عموم بسته است و نمی‌توانیم شکوه و زیبایی سی‌یل را از نزدیک ببینیم.
