یادی از فلیت‌وود ۱۹۹۳، آخرین سدان پرچم‌دار کادیلاک با شاسی نردبانی
زمانی، سدان‌های محرک عقب با پیشرانه V8 پادشاه جاده‌های آمریکا بودند. پیش از رواج شاسی‌بلندها، مینی‌ون‌ها و کراس‌اوورها، سدان‌های بزرگ انتخاب اصلی تقریباً هر خانواده آمریکایی بودند. برخی از این خودروهای چهاردر بزرگ، لوکس بودند و کادیلاک در این زمینه تقریباً بی‌رقیب بود تا جایی که هرکسی آرزوی داشتن کادیلاک را داشت. با نزدیک شدن به پایان قرن بیستم اما خیلی‌ها شاسی‌بلندها و مینی‌ون‌ها را برای نیازهای خانوادگی انتخاب کردند و خریداران خودروهای لوکس به سمت مدل‌های اسپرت‌تر و شیک‌تر اروپایی متمایل شدند. درنتیجه، بازار خودروهای لوکس بزرگ آمریکایی به‌سرعت رو به افول رفت. بااین‌حال، چند مدل همچنان دوام آوردند و تا سال ۱۹۹۶، کادیلاک همچنان مدل سنتی و مجلل فلیت‌وود را در سبد محصولات خود حفظ کرد. آخرین نسل فلیت‌وود که در سال ۱۹۹۳ معرفی شد، همچنان اصول قدیمی پایبند بود و پیشرانه V8 در جلو، شاسی نردبانی در زیر و دیفرانسیل در عقب داشت.
تاریخچه کادیلاک فلیت‌وود
هرچند نام فلیت‌وود در سال ۱۹۹۶ کنار گذاشته شد اما قدمت بسیار زیادی دارد و پیشینه آن دقیقاً به یک قرن پیش بازمی‌گردد. داستان این نام از سال ۱۹۲۵ آغاز شد، زمانی که شرکت فیشر بادی، وابسته به جنرال موتورز، شرکت فلیت‌وود متال بادی را خرید. در آن زمان، فلیت‌وود متال در ساخت بدنه فلزی برای خودروهای مختلف فعالیت داشت اما پس از خرید توسط جنرال موتورز، بدنه‌هایی منحصراً برای کادیلاک در کارخانه فلیت‌وود در پنسیلوانیا تولید کرد. از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۸۵، کادیلاک بدنه‌های سفارشی فلیت‌وود را برای مدل‌های پرچم‌دار خود مانند الدورادو، سیکستی اسپشال و سری ۷۵ عرضه کرد. داشتن بدنه فلیت‌وود برای مالکان کادیلاک افتخار بزرگی بود، زیرا نشان از مالکیت بهترین محصولات کادیلاک داشت.
هرچند در سال ۱۹۸۵ تولید بدنه‌های فلیت‌وود متوقف شد اما نام فلیت‌وود ادامه یافت و در سال ۱۹۸۵ این نام برای اولین بار به‌عنوان یک مدل مستقل معرفی شد. این فلیت‌وود یک سدان محرک جلو روی پلتفرم C-Body جنرال موتورز که در الدزمبیل ۹۸ و بیوک الکترا نیز استفاده می‌شد. سپس در سال ۱۹۹۳، کادیلاک نسل جدید فلیت‌وود را معرفی کرد که به سیستم انتقال نیروی محرک عقب بازگشت و جایگزین مدل پرچم‌دار بروهام شد. شاسی D-Body منحصراً برای این خودرو طراحی شده بود. فلیت‌وود ۱۹۹۳ با ۵,۷۱۵ میلی‌متر طول، کشیده‌ترین خودروی تولیدی انبوه در آمریکا در آن زمان محسوب می‌شد. در زمان عرضه در سال ۱۹۹۳، این سدان با قیمت پایه ۳۵,۱۶۰ دلار عرضه می‌شد که معادل ۷۵,۷۰۰ دلار امروزی است و بنابراین خودروی گران‌قیمتی بود.
مشخصات فنی
فلیت‌وود ابتدا با همان پیشرانه ۵.۷ لیتری L05 قدیمی عرضه شد که در بروهام قبلی استفاده می‌شد و ۱۸۵ اسب بخار قدرت داشت اما در سال ۱۹۹۴ یکی از معروف‌ترین موتورهای جنرال موتورز یعنی LT1 زیر کاپوت کشیده فلیت‌وود قرار گرفت و جایگزین L05 شد. LT1 از خانواده موتورهای V8 بلوک کوچک جنرال موتورز بود که ریشه آن به سال ۱۹۵۵ بازمی‌گشت. با ۲۶۰ اسب بخار قدرت و ۴۵۰ نیوتن متر گشتاور این موتور جدید ۵.۷ لیتری همراه با شاسی مستقل، فلیت‌وود ۱۹۹۴ می‌توانست تا ۳۲۰۰ کیلوگرم را یدک بکشد یعنی رقمی که با برخی وانت‌های سبک آن زمان رقابت می‌کرد. قدرت پیشرانه LT1 هم توسط گیربکس چهار سرعته اتوماتیک 4L60E جنرال موتورز به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد.
به دلیل انحصاری بودن شاسی D-Body فلیت‌وود، تعلیق منحصربه‌فردی داشت که با سایر سدان‌های بزرگ محرک عقب جنرال موتورز متفاوت بود. این ماشین در جلو از فنرهای مستقل پیچشی و در عقب از سیستم تعلیق بادی استفاده می‌کرد. ترمزها نیز در جلو دیسکی خنک‌شونده و در عقب کاسه‌ای بودند. در زمان عرضه، کادیلاک فلیت‌وود قوی‌ترین سدان محرک عقب آمریکایی بازار بود. در مقایسه با لینکلن تاون کار با ۲۱۰ اسب بخار و صفرتاصد نزدیک به ۱۰ ثانیه، فلیت‌وود مانند یک خودروی اسپرت به نظر می‌رسید هرچند که بزرگ‌تر و جادارتر بود.
ویژگی‌ها و امکانات
فلیت‌وود با دو تیپ پایه و بروهام عرضه شد. در تیپ پایه، آپشن‌های استاندارد شامل صندلی‌های چرمی، صندلی‌های جلوی برقی، سیستم پخش CD و سیستم تهویه خودکار بود درحالی‌که تیپ بروهام با اضافه کردن سقف وینیلی کامل، نشان‌های خاص روی ستون C، فرمان هیدرولیک حساس به سرعت، کنترل ارتفاع الکترونیکی، گرمکن آینه‌های جانبی، کروز کنترل، گرمکن صندلی‌های جلو و صندلی راننده با تنظیم برقی شش‌جهته، لوکس‌تر بود.
قیمت امروز
فلیت‌وود با وجود برخورداری از ویژگی‌های برجسته‌ای که مرور کردیم، در بازار فروش بالایی را تجربه نکرد و از رقبای اصلی خود یعنی لینکلن تاون کار و سدان محرک جلوی کرایسلر LHS کمتر فروخت. مجموعاً از سال ۱۹۹۳ تا پایان تولید در ۱۹۹۶ مجموعاً ۹۰,۵۳۵ دستگاه از آخرین کادیلاک فلیت‌وود فروخته شد و این نام بزرگ و قدیمی برای همیشه به تاریخ پیوست. این فلیت‌وود لوکس و سنتی امروزه قیمت بسیار پایینی دارد و می‌توان نمونه‌های کارکرده آن را بسته به مدل و تمیزی به‌طور میانگین با قیمتی بین ۵ تا ۱۰ هزار دلار پیدا کرد. برای مثال، نمونۀ مشکی‌رنگی که در اینجا می‌بینید مدل ۱۹۹۴ از تیپ بروگام با کارکرد ۱۰۶ هزار کیلومتر و بدون تصادف است که با قیمت ۱۰ هزار دلار فروخته شد.
