رقابت هوندا پاسپورت و شورلت بلیزر با سانتافه، مورانو و فورد اج

درست زمانی که فکر می‌کردیم فضایی برای کراس‌اوورهای جدید در بازار وجود ندارد، دو کراس‌اوور جدید میان سایز دو ردیفه یعنی شورلت بلیزر و هوندا پاسپورت به بازار آمده‌اند. این دو خودرو در بازار با رقبای بسیار زیادی مواجه هستند و برای اینکه بفهمیم در برابر آن‌ها چه عملکردی خواهند داشت، رقابتی را برگزار کرده‌ایم. البته در اینجا فقط سه رقیب برای بلیزر و پاسپورت انتخاب شده‌اند زیرا اگر بخواهیم کل این کلاس را پوشش دهیم مطلب بسیار طولانی خواهد شد؛ بنابراین مجبوریم از تعداد شرکت‌کنندگان کم کنیم.

برای این رقابت فقط کراس‌اوورهایی انتخاب شده‌اند که یا کاملاً جدید هستند یا بروز شده‌اند. همهٔ شرکت‌کنندگان این رقابت چهارچرخ محرک هستند و قیمت همهٔ آن‌ها بین 40 تا 51 هزار دلار است. البته مطمئناً خودروهای دیگری مثل دوج جورنی و تویوتا فورانر هم در این کلاس حضور دارند اما اولی آن‌قدر قدیمی است که مثل یک CD چنجر به نظر می‌رسد و دومی هم یک اس‌یووی زمخت است که بیشتر برای آفرود مناسب است. کیا سورنتو و جی‌ام‌سی آکادیا نیز از دیگر خودروهای این کلاس هستند ولی هردو سه ردیفه بوده و بنابراین جایی در رقابت ما ندارند.

شورلت کراس‌اوور جدید بلیزر را بین مدل‌های اکوئناکس و تراورز جای داده است. این خودرو روی همان پلت‌فرم کادیلاک XT5 و جی‌ام‌سی آکادیا ساخته شده و قیمت آن از زیر 30 هزار دلار آغاز می‌شود اما با پیشرانهٔ 310 اسب بخاری 3.6 لیتری V6 و تقریباً هر آپشن لوکس و تکنولوژیک قابل سفارش، قیمت آن در تیپ RS مورد آزمایش ما به 50,765 دلار رسیده است.

فورد اج که به‌تازگی به‌روزرسانی میان‌دوره‌ای خود را تجربه کرده است، از ظاهر جدیدی برخوردار شده، در تمام تیپ‌ها به گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک جدیدی مجهز شده و تعدادی ویژگی‌های کمک‌راننده هم به آن اضافه شده است. اج ST جدید با پیشرانهٔ V6 توئین توربو و قیمت پایهٔ 43,450 دلار مناسب اهداف خانوادگی این مقایسه نبود و به همین دلیل نسخهٔ معمولی با موتور 2 لیتری توربوشارژ با قیمت پایهٔ 41,850 دلار را انتخاب کردیم که این رقم در تیپ پلاتینوم موردبررسی ما به 48,085 دلار رسیده است.

پس از وقفه‌ای طولانی، هوندا پاسپورت بازگشته است. به نظر می‌رسد این یک پایلوت کوچک است زیرا درواقع این‌چنین است و پاسپورت از همان پیشرانهٔ 3.5 لیتری V6 و پلت‌فرم برادر بزرگ‌تر خود استفاده می‌کند. حتی قیمت این کراس‌اوور میان سایز نیز پایلوت را به یاد می‌آورد. نمونهٔ موردبررسی ما از تیپ بالایی الیت با قیمت 45,695 دلار است.

هیوندای سانتافه پس از افزودن 66 میلی‌متر به فاصلهٔ محوری خود با نسل کاملاً جدیدی به بازار آمده است؛ بنابراین این ماشین را هرگز نباید با سانتافه XL سه ردیفهٔ کشیده‌تر و یا سانتافه اسپرت دو ردیفه اشتباه گرفت. زیر کاپوت این کراس‌اوور کره‌ای دومین پیشرانهٔ 2 لیتری چهار سیلندر توربوشارژ این رقابت قرار گرفته که به یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک متصل شده است. سانتافهٔ موردبررسی ما از تیپ اولتیمیت است که با لیستی طولانی از تجهیزات، 39,980 دلار قیمت دارد.

نیسان مورانو به‌تازگی فیس‌لیفتی را تجربه کرده و برای مدل 2019 با جلوپنجره و سپر جدیدی به بازار آمده است. تیپ‌های بالایی این خودرو مثل نسخهٔ 46,420 دلاری پلاتینوم موردبررسی ما، به صندلی‌های نیمه چرمی با دوخت الماس شکل به همراه تعدادی ویژگی‌های ایمنی فعال مثل ترمز اضطراری اتوماتیک با قابلیت تشخیص عابر پیاده، پایش نقاط کور، هشدار عبور و مرور عقب، هشدار خروج از خط و... مجهز است. پیشرانهٔ 3.5 لیتری V6 و گیربکس CVT نیسان اما نسبت به قبل بدون تغییر باقیمانده است.

در طول این رقابت سخت، این پنج کراس‌اوور را به جنوب کالیفرنیا بُرده، با آن‌ها سریع‌تر از حد لازم رانندگی کرده و نقاط قوت و ضعف آن‌ها را شناسایی کردیم. بعد از گذشت زمان، تفاوت‌ها میان خودروها آشکار شد و بدین ترتیب پس از سه روز و پیمودن نزدیک به 900 کیلومتر، انتخاب‌ها صورت گرفت و کراس‌اوورها رتبه‌بندی شدند که در ادامه می‌توانید آن‌را مشاهده کنید.

محاسن: صندلی‌های جلوی راحت، بهترین سواری گروه

معایب: موتور خشن، ناکارآمدی فضای داخلی، گیربکس CVT

نتیجه: خودروی ایده‌آلی است اگر کاری که همیشه با آن انجام می‌شود پیمودن مسافت‌های کوتاه با یک سرنشین باشد

حقیقت این است که هرکسی بسته به اولویت‌هایش می‌تواند هرکدام از این کراس‌اوورها را خریداری کرده و احتمالاً از انتخاب خود خشنود باشد. این موضوع در مورد نسل سوم مورانو هم صادق است زیرا سواری آن در بین پنج شرکت‌کننده آرام‌ترین است و مثل بسیاری از نیسان‌ها، از صندلی‌های نرمی برخوردار است که به‌راحتی کمر سرنشینان را در برمی‌گیرد؛ بنابراین برای کسانی که این ویژگی‌ها را می‌خواهند، مورانو بهترین انتخاب است؛ اما از سوی دیگر، کارآمدی فضای داخلی این خودرو در حد نسل سوم کامارو است و با وجودی که کشیده‌ترین کراس‌اوور در این رقابت است، به همراه بلیزر کوچک‌ترین صندوق بار را دارد.

دید مورانو نیز عالی نیست تا جایی که به نظر می‌رسد کاخ سفید ستون‌های نازک‌تری نسبت به آن داشته باشد. علاوه بر این، رابطهٔ آزمایش‌کنندگان ما هرگز با گیربکس‌های CVT خوب نبوده است اما این مشکل در مورانو بیشتر شده است زیرا گیربکس CVT در کنار پیشرانهٔ V6 خشنی قرار گرفته که حداکثر گشتاور خود را تا قبل از 4400 rpm ارائه نمی‌کند؛ بنابراین کراس‌اوور میان سایز نیسان به خاطر گیربکس و رانندگی نه‌چندان سرگرم‌کننده در جایگاه پنجم قرار می‌گیرد. بیشترین زمان رسیدن به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت به همراه سانتافه (7.5 ثانیه) و کُندترین عملکرد در مسافت 400 متر فقط گوشه‌ای از نارضایتی آزمایش‌کنندگان از مورانو بود.

محاسن: سکوت عالی، پیشرانهٔ آرام، چسبندگی خوب

معایب: کنترل مبهم، اضافه‌وزن، نوسان زیاد

نتیجه: در استفاده‌های روزانه به همان اندازهٔ حرکت در جاده‌های کوهستانی ناخوشایند است

اصلی‌ترین نقطهٔ قوت اج سکوت و آرامش آن است و منظور فقط این نیست که کمی کم‌سروصداتر از دیگر خودروها است زیرا در هنگام تخته‌گاز، چهار دسی‌بل سروصدای کمتری نسبت به دومین خودروی ساکت این رقابت دارد. کارکرد پیشرانهٔ 2 لیتری توربوشارژ فورد در استفاده‌های روزانه تقریباً غیرقابل احساس است و آرامشی را به خودرو می‌دهد که در هیچ کراس‌اوور دیگری در این آزمایش وجود ندارد. اج همچنین دومین صندلی عقب بزرگ را هم در این گروه دارد که سه بزرگ‌سال را به‌راحتی در خود جای می‌دهد. با 372 نیوتن متر گشتاور در دور 3 هزار rpm، فورد روی کاغذ جذاب به نظر می‌رسد اما در شتاب صفر تا 96 کیلومتر و مسافت 400 متر (به ترتیب 6.8 ثانیه و 15.3 ثانیه)، خودروی میانی گروه محسوب می‌شود.

اج روی جاده نوسان و تکان‌های زیادی دارد اما در پیچ‌ها پایداری آن بهتر می‌شود. کراس‌اوور میان سایز فورد با 0.83 جی، دومین شتاب جانبی برتر گروه را دارد اما با وزنی نزدیک به 2 تن، سنگین‌ترین خودروی جمع محسوب می‌شود. این وزن زیاد وقتی در کنار ضعیف‌ترین ترمزهای این رقابت قرار می‌گیرد، زودتر از خودروهای دیگر بوی لنت‌ها را درمی‌آورد. اج در کوهستان‌ها حتی از مورانو که نمی‌تواند به‌اندازهٔ کافی سریع پیش برود هم ترسناک‌تر و ملال‌آورتر است. علاوه بر این، همهٔ آزمایش‌کنندگان از ارتفاع زیاد کاپوت، داشبورد طولانی و محل قرارگیری ناشیانهٔ کنترل‌کننده‌ها نیز شکایت داشتند.

محاسن: کنترل و پاسخگویی خوب، سرعت زیاد، هندلینگ عالی

معایب: قیمت گران، خشن‌ترین سواری، معکوس دادن‌های خشن

نتیجه: کراس‌اووری برای به آتش کشیدن جاده‌ها و پس‌انداز خریداران

بلیزر در این رقابت برتری‌های زیادی بر دیگر شرکت‌کنندگان دارد. مثلاً در ترمز از سرعت 110 کیلومتر بر ساعت، سرعت اسلالوم و چسبندگی جانبی بهترین است و از همه مهم‌تر فرمان دقیق و پاسخ سریع به پدال ترمز موجب شده بهترین کنترل بدنه را داشته باشد. همچنین کراس‌اوور میان سایز شورلت در سرعت‌های بالا آن‌قدر راحت پیچ‌ها را طی می‌کند که گویی توسط مهندسینی تنظیم شده که بیش از همه به دینامیک شاسی اهمیت می‌دهند. در کوهستان نیز بلیزر شایسته‌ترین رانندگی را داشت و بیشترین نمرات را گرفت حتی با وجود رینگ‌های 21 که بزرگ‌ترین رینگ‌ها در این رقابت بودند و موجب پرسروصداترین سواری شده بودند. بلیزر ظرف 6.3 ثانیه به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت رسید و مسافت 400 متر را در 15 ثانیه طی کرد و دومین خودرو آزمایش لقب گرفت.

در داخل بلیزر نیز صفحه آمپر، نشانگرها و نمایشگر لمسی همگی کاملاً مدرن هستند و بسیاری از قطعات آشنا هستند مثلاً کنترل‌کننده‌های دما که روی دریچه‌های تهویه قرار گرفته‌اند با کامارو مشترک هستند اما خود دریچه‌ها در ارتفاعی پایین هم‌سطح زانوی سرنشینان قرار دارند. رو دری‌ها اما از جنس پلاستیک خشک هستند که کیفیتی در حداکثر رقبا خصوصاً آن‌هایی که در رتبه‌های بالاتر قرار گرفته‌اند ندارند؛ اما مشکل اصلی بلیزر قیمت آن است آن‌هم در کلاسی که برای اکثر خریداران ارزش و هزینه اهمیت بیشتری نسبت به هندلینگ دارد. بلیزر RS موردبررسی ما 2680 دلار گران‌تر از دومین خودروی گران این جمع و تقریباً 11 هزار دلار گران‌تر از سانتافه است که ارزان‌ترین عضو گروه محسوب می‌شود؛ بنابراین هرچند از جنرال موتورز به خاطر ساخت کراس‌اووری با هندلینگ عالی قدردانی می‌کنیم اما نمی‌توان از قیمت بالای آن چشم‌پوشی کرد.

محاسن: قیمت ارزان، مملو از تجهیزات

معایب: احساس کنترل ناخوشایند، پویایی معمولی

نتیجه: ساده، قابل‌استفاده و اقتصادی، این انتخاب خانوادگی کاربردی است

سانتافه در این آزمایش همان کاری را انجام داده که هیوندای به مدت یک دهه به‌خوبی انجام داده است. هیچ شگفتی در مورد سانتافه وجود ندارد، هیچ احساس کنترل جادویی ندارد، از هیچ ترفندی در دیفرانسیل برای پیچیدن بهتر برخوردار نیست و در این گروه کمترین قدرت را دارد اما با همهٔ این‌ها، به‌اندازهٔ کافی در جاده خوب است. کراس‌اوور هیوندای همچنین با شتاب 7.5 ثانیه همراه با مورانو کُندترین عضو گروه است اما به لطف قیمت نمونهٔ موردبررسی که 6 هزار دلار از دومین عضو ارزان‌قیمت جمع ارزان‌تر است، خود را در امتیازات بالا کشید.

طراحی داخلی هوشمندانه نیز به سانتافه کمک کرده تا همپای سایر اعضای گروه پیش رفته و فضای سرنشین و بار لازم برای رقابت را ارائه کند. سانتافه کوتاه‌ترین، باریک‌ترین و سبک‌ترین خودروی این رقابت است اما بیشترین فضا را در اختیار سرنشینان قرار می‌دهد. سیستم اطاعاتی-سرگرمی هیوندای نیز یکی از ساده‌ترین سیستم‌ها در صنعت خودروسازی برای استفاده است و ترکیب دلپذیر رنگ‌ها و متریال جذاب مثل رو سقفی منحصربه‌فرد هم توجه آزمایش‌کنندگان را جلب کرد؛ بنابراین سانتافه در جایگاه دوم قرار می‌گیرد زیرا در جاده توانمند است، یک خودروی خانوادگی کاربردی است و ارزش بالایی دارد.

محاسن: فضای بزرگ، خودرویی کوچک از پشت فرمان، سریع، قیمت مناسب

معایب: شیفتر دندهٔ دکمه‌ای

نتیجه: بهترین ترکیب از کارایی و لذت رانندگی با قیمت مناسب

میدانیم که برادر بزرگ‌تر پاسپورت یعنی پایلوت در رقابت با کراس‌اوورهای سه ردیفه رتبهٔ آخر را کسب کرد اما پاسپورت خودروی متفاوتی است که در برابر رقبای متفاوتی قرار گرفته است. علاوه بر این، کاهش اندازه به پلت‌فرم سبک جهانی هوندا امکان کنترل بهتر شاسی و موتور را داده است. با وجود 40 میلی‌متر ارتفاع بیشتر نسبت به برادر سه ردیفهٔ خود، پاسپورت کنترل بدنهٔ خوبی دارد و مشکلات تعویض دندهٔ گیربکس نُه سرعته در حالت اتوماتیک از بین رفته است. پیشرانهٔ 280 اسب بخاری V6 هوندا نیز حتی با وجودی که بهترین مصرف سوخت را در این گروه دارد، بهترین شتاب صفر تا 96 کیلومتر و مسافت 400 متر را هم به ارمغان آورد. در همین حال، علیرغم اینکه پاسپورت بیشترین ارتفاع را در بین این کراس‌اوورها دارد، هنوز هم می‌توان با آن بسیار سریع رانندگی کرد.

با وجودی که پاسپورت در این رقابت پیروز شد اما چند ایراد هم در آن پیدا کردیم. مثلاً شیفتر دندهٔ دکمه‌ای آن حتی بعد از گذشت روزها پشت فرمان هنوز هم آزاردهنده بود و وقت‌گیرترین کنترل‌کنندهٔ گیربکس در این رقابت محسوب می‌شد، رابط کاربری سیستم اطلاعاتی-سرگرمی هوندا چندان ایده‌آل نیست و در کابین پلاستیک ارزان قابل‌مشاهده کم نیست؛ اما از این ایرادات که بگذریم، هوندا تمام جزئیات لازم برای خانواده‌ها را در پاسپورت رعایت کرده است. ستون‌های خودرو نازک هستند، اتاق بسیار بزرگی دارد و بیشترین ظرفیت صندوق بار را در این رقابت ارائه می‌کند اما اگر این هم کافی نباشد، هوندا محفظه‌های کوچک خلاقانه‌ای را هم در قسمت‌های مختلف کابین تعبیه کرده است؛ بنابراین برای کسانی که به دنبال یک کراس‌اوور میان سایز خانوادگی هستند، هوندا پاسپورت بهترین است.