یادی از گذشته، نبرد کوروت ZR1 با پورشه ۹۱۱ توربو سال ۱۹۹۱

شورلت کوروت و پورشه سال‌های سال است که باهم رقابت دارند و در طول این سال‌ها هیچ‌کدام هیچ‌گاه کوتاه نیامده‌اند. هم‌اکنون نیز با معرفی نسخه‌های مختلف نسل ۹۹۲ پورشه ۹۱۱ و همین‌طور کوروت C8، این رقابت جذاب‌تر از همیشه شده است. حال اما قصد داریم به گذشته یعنی سی سال پیش سفر کنیم به رقابت این دو افسانهٔ دنیای ماشین در سال ۱۹۹۱ نگاهی بیندازیم. این مقایسه در آوریل سال ۱۹۹۱ توسط کارانددرایور منتشر شده است.

این یک مناقشهٔ سرزمینی است. یک کینهٔ قدیمی بین دو دشمن دیرینه که مصمم به شکست یکدیگر هستند تا کنترل سرزمینی که سال‌ها بر سر آن جنگیده‌اند را در دست بگیرند. این‌ها دو حیوان وحشی هستند که هدف یکسانی دارند: سرعت. زیر ورقه‌های فلزی بدنهٔ این ماشین‌ها قلب‌هایی وحشی پنهان شده که با قدرت می‌تپد. پورشه ۹۱۱ توربو و شورلت کوروت ZR1 شکارچیان جاده هستند. رقابت بین این دو ماشین به سال ۱۹۶۵ بازمی‌گردد یعنی سالی که ۹۱۱ برای اولین بار به بازار آمد. این دو خودرو همیشه سعی کرده‌اند به اهداف یکسانی دست پیدا کنند که آن پرفورمنس و هندلینگ است اما این کار را با روش‌های بسیار متفاوتی انجام داده‌اند.

رویکرد آلمانی‌ها روی همان تکنولوژی فرزند بیتل تأکید دارد یعنی استفاده از یک پیشرانهٔ شش سیلندر کم‌حجم هوا خنک تخت که در انتهای یک بدنهٔ جمع‌وجور و سبک‌وزن نصب می‌شود. روش آمریکایی را هم همه می‌شناسند. بیشتر بهتر است. این یعنی در جلوی یک شاسی فولادی که در پوسته‌ای فایبرگلاس پیچیده شده، یک نیروگاه عظیم V8 نصب کنید. در طول سال‌ها، همواره نبرد برای برتری ین این دو ماشین جریان داشته است و ابتدا و یکی و سپس دیگری انواع استراتژی‌ها را پیاده کرده‌اند. سیستم تعلیق بهتر، قدرت بیشتر، آئرودینامیک کارآمدتر و… . این رقابت منجر به ساخت دو خودرویی شده که در اینجا مشاهده می‌کنید. این‌ها قوی‌ترین نسخه‌های کوروت و ۹۱۱ هستند که تاکنون ساخته شده‌اند.

این ZR1 حیرت‌انگیزترین کوروتی است که تاکنون ساخته شده است. در آزمایش‌ها ثابت شده که این یک سوپرکار واقعی است اما همچنان به سنت خشن خود ادامه می‌دهد. این یعنی کوروت ZR1 همچنان خودرویی با قدرت وحشیانه، سرعتی سرگیجه‌آور و هندلینگی مشابه خودروهای مسابقه‌ای اما فاقد لطافت و ظرافت است. از سوی دیگر، پیشینیان پورشه ۹۱۱ توربو که از سال ۱۹۷۸ به بازار آمدند، تاریخچه‌ای افسانه‌ای داشتند که هم رانندگان را شاد می‌کردند و هم می‌ترساندند. شاسی آن‌ها آزاردهنده بود، پیشرانه‌های توربوشارژ قدرتمند آن‌ها از پاسخ بسیار با تأخیر به فشردن پدال گاز رنج می‌بردند، گلگیرهای چاق شدهٔ آن‌ها بسیار بدترکیب به نظر می‌رسید و برچسب‌های قیمتی آن‌ها مضحک بود.

اما این توربوی جدید بر اساس شاسی کاملاً مدرن کاررا ۲ ساخته شده است. نگاهی به مشخصات این خودرو نشان می‌دهد که باید داغ‌تر از قبل باشد. پیشرانهٔ ۳.۳ لیتری شش سیلندر تخت بازسازی‌شدهٔ آن ۳۱۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کند که ۳۳ اسب بخار از توربوی قبلی بیشتر است. این پورشه به پهن‌ترین لاستیک‌هایی مجهز است که تاکنون روی ۹۱۱ نصب شده است، دیسک‌های ترمز آن از همان آلیاژی ساخته شده‌اند که در خودروی مسابقات استقامتی پورشه ۹۶۲ استفاده می‌شود و از دیفرانسیل لغزش محدود نوآورانه‌ای هم بهره می‌برد که نه‌تنها کشش را بهبود می‌بخشد بلکه می‌تواند در ترمز گیری و پیچیدنِ هم‌زمان قفل شود تا پایداری را بهبود بخشد؛ اما آیا این‌ها کافی است تا ۹۱۱ توربو را به خودروی برتر در رقابت دیرینه با رقیب آمریکایی تبدیل کند؟

برای فهمیدن پاسخ این سؤال، سه آزمایش‌کنندهٔ کارانددرایور سه روز و ۲۱۰۰ کیلومتر را صرف آزمایش دقیق و کامل این دو خودرو کرده‌اند. در این آزمایش طولانی، خودروها تحت هر شرایطی بررسی شده‌اند که شامل رانندگی‌های سخت تهاجمی برای رها کردن نهایت توانایی‌های دو خودرو، پیمایش‌های طولانی بزرگراهی و رانندگی‌های شهری با سرعت‌های پایین در ترافیک می‌شود. در پایان این سفر طولانی هم خودروها رهسپار پیست روبلینگ شدند که با ترکیبی از کفی طولانی و پیچ‌های سرعت بالا، برای خودروهای اسپرت و قدرتمند ساخته شده است.

مقام دوم: پورشه ۹۱۱ توربو

نقاط مثبت: پرفورمنس فوق‌العاده، جذابیت ظاهری بالا

نقاط منفی: قیمت گزاف، هندلینگ عصبی

گلگیرهای برآمده و بال عظیم ۹۱۱ توربو نوید پرفورمنس خودروهای مسابقه‌ای را می‌دهد. این ماشین در ظاهر بسیار گران به نظر می‌رسد که البته همین‌طور هم هست. می‌پرسید چقدر گران؟ ۱۰۵ هزار دلار ناقابل! این در حالی است که خودروی مورد آزمایش ما فقط یک آپشن اضافه داشت که آن دیفرانسیل لغزش محدود با قیمت ۸۹۰ دلار بود. البته این موضوع که ۹۱۱ توربو مملو از مهندسی ظریف آلمانی است شاید بتواند این قیمت گزاف را توجیه کند. بازوهای کنترلی تعلیق این خودرو یک اثر زیبا هستند، دیسک‌های ترمز آن مثل خودروهای مسابقه‌ای سوراخ‌دار هستند تا حداکثر خنک‌کنندگی را فراهم کنند و دریچهٔ کنترل توربوشارژر آن به یک مبدل کاتالیزوری کوچک مجهز شده است.

کابین ۹۱۱ توربو ترکیبی از ویژگی‌های قدیمی ساده و گران‌قیمت است. غربیلک فرمان چهارپرهٔ خودرو که به ایربگ مجهز است با چرم نرمی پوشیده شده، پدال‌ها همچنان به سبک بیتل هستند و تمام قطعات داخلی بدون هیچ ایرادی چفت شده‌اند. داشبورد همان طرح قدیمی ۹۱۱ است و چیدمان آمپرها با دورسنج موتور به‌اندازهٔ بشقاب سالاد که دقیقاً جلوی راننده قرار گرفته، همچنان یکی از بهترین‌ها است؛ اما پانل دکمه‌ها که در طول سال‌ها به آن‌ها اضافه شده است، در اطراف صفحه آمپر پراکنده شده‌اند. پورشه همچنین توانسته یک ایربگ را در داشبورد سمت شاگرد جای دهد. دید رو به بیرون ۹۱۱ اما بسیار شبیه به خودروهای غیر اسپرت است. این خودرو به میزان قابل‌توجهی (۱۳ سانتی‌متر) بلندتر از کوروت است که در کنار شیشهٔ جلوی تقریباً عمودی و کاپوت کوتاه، دید رو به بیرون فوق‌العاده‌ای را فراهم می‌کند تا جایی که حتی اگر روی کاپوت هم بنشینید میدان دید بهتری از این نخواهید داشت!

حتی اگر پورشه بدنهٔ یک استودبیکر سال ۱۹۵۱ را روی این شاسی قرار داده بود، پس از یک کیلومتر رانندگی روی جاده می‌فهمیدید چه چیزی زیر این پوسته پنهان شده است. هر چیزی که حواس پنج‌گانهٔ شما دریافت می‌کند به ۲۵ سال تاریخ پورشه ۹۱۱ بازمی‌گردد. به‌عنوان‌مثال، این پیشرانه همان صدای همیشگی موتورهای تخت پورشه را تولید می‌کند. البته باید هم همین‌طور باشد زیرا این یک نسخهٔ اصلاح‌شده از پیشرانهٔ ۳.۳ لیتری تک توربوی قبلی است. هنوز هم مثل گذشته در دورهای پایین توربوشارژر بزرگ این موتور به‌سختی به چرخش درمی‌آید و تا قبل از بالا آمدن بوست توربو برای خواندن چند بیت از شاهنامهٔ فردوسی زمان خواهید داشت! اما در بالای سه هزار rpm تازه ۹۱۱ توربو از خواب بیدار می‌شود و با نگه داشتن پدال گاز، عقربهٔ سرعت‌سنج پس از ۴.۴ ثانیه از ۹۶ کیلومتر بر ساعت عبور می‌کند و پس از ۱۲.۹ ثانیه خودرو به پایان ۴۰۰ متر می‌رسد. فرمان ۹۱۱ توربو حساس و دقیق است و وزن مناسبی دارد. همچنین هیچ ۹۱۱ توربویی تاکنون در خط مستقیم در سرعت‌های بالا به این اندازه پایدار نبوده است.

اما در مسیرهای پیچ‌درپیچ، این توربو هم مثل پیشینیان خود عمل می‌کند زیرا در پیچ‌ها به حیوانی چموش و نافرمان تبدیل می‌شود که سعی می‌کند افسار را پاره کند یا اگر نشد، گردن خودش را قطع کند. به همین دلیل، در پیست آزمایشی ما، پورشه دو ثانیه کُندتر از کوروت ZR1 یک دور را به پایان رساند؛ اما هنگامی‌که رانندگی تهاجمی و سرگرم‌کننده به پایان برسد، ۹۱۱ توربو به یک همراه خوب و نه استثنایی در مسافت‌های طولانی تبدیل می‌شود. در این نوع رانندگی، سواری سفت است و هرچند صدای پیشرانه تا حد معقولی فروکش می‌کند اما صدای جاده در داخل کابین می‌پیچد و قطعات بدنه عبور از روی هر لکه‌گیری قیری آسفالت مسیر را به اطلاع سرنشینان می‌رسانند! به همین دلیل، ۹۱۱ باید به‌نوعی از سیستم صوتی مجهز باشد که بتواند با این همه سروصدا مقابله کند. درمجموع، بدون شک ۹۱۱ توربو یک خودروی جهنمی است. خودرویی مردانه، قدرتمند، زیبا، سریع که متأسفانه با برچسب قیمتی جهنمی همراه است و این چیزی است که بیش از هر مشکل دیگری آن‌را به مقام دوم نزدیک می‌کند.

مقام اول: شورلت کوروت ZR1

نقاط مثبت: سرعتی در حد خودروهای مسابقه‌ای، هندلینگ متناسب با این سرعت

نقاط منفی: کیفیت داخلی نیاز به کار دارد

ZR1 به یک دلیل ساده توانست ۹۱۱ توربو را مغلوب کند: عملکرد بهتر در سرعت‌های بالا. ZR1 یک ورزشکار بسیار بااستعداد است که همیشه برای هر احتمالی آماده است و سرعتی ناگهانی و انفجاری دارد. برخلاف پورشه، کوروت خودرویی برای جلب‌توجه نیست و هیچ‌چیز خاصی در ظاهر آن وجود ندارد که نظر مردم کوچه و خیابان را به خود جلب کند. همهٔ کوروت‌ها ظاهری یکسان با ZR1 دارند و فقط یک نشان کوچک ZR-1 و چند ویژگی جزئی در بدنه آن‌را از نسخه‌های ضعیف‌تر متمایز می‌کند. ZR1 همچنین کیفیت مناسبی که از یک خودروی ۶۴ هزار دلاری انتظار می‌رود را هم نشان نمی‌دهد. تناسب طراحی داخلی خودرو بی‌هیجان به نظر می‌رسد و پلاستیک‌های کابین حس کاملاً ارزان‌قیمتی دارند.

اما وقتی حرکت را با ZR1 آغاز کنید، همهٔ این مشکلات را فراموش خواهید کرد. پشت فرمان خودرو، صندلی‌ها عمیق و عالی هستند و دسته‌دنده، غربیلک فرمان و پدال‌ها همگی در موقعیت خوبی قرار دارند. شگفتی سواری ZR1 اما این است که اگر از آن سواری یک سدان را بخواهید، ارائه می‌کند زیرا این خودرو به‌صورت استاندارد به کمک‌فنرهای الکترونیکی مجهز است که سه حالت مختلف از بسیار نرم گرفته تا بسیار سفت مسابقه‌ای را ارائه می‌کنند. برای استفادهٔ چندمنظوره، بهترین تنظیمات، حالت میانی است.

در کوروت برخلاف پورشه هیچ‌گونه تأخیری در پاسخ به درخواست راننده وجود ندارد زیرا نیروگاه حجیم ۵.۷ لیتری V8 که از طریق ۳۲ سوپاپ تنفس می‌کند موجب می‌شود هرزمان که پدال گاز را فشار می‌دهید خودرو سریعاً به پیش برود. خودروی آزمایشی ما کمی کُندتر از دیگر کوروت‌های ZR1 بود که قبلاً آزمایش کرده بودیم اما بااین‌حال توانست ظرف ۴.۹ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد و ۴۰۰ متر را در ۱۳.۲ ثانیه طی کند. بازهم برخلاف پورشه، رفتار کوروت در مسیرهای پرپیچ‌وخم به همان اندازهٔ خط مستقیم هیجان‌انگیز است و دقیقاً به همان جایی که راننده هدف قرار می‌دهد می‌رود. کوروت جوری به مسیر می‌چسبد که گویی میخ‌های بزرگی برای سوراخ کردن آسفالت در لاستیک‌هایش دارد.

کوروت ZR1 خودرویی است که کارهایی که به‌ظاهر غیرممکن به نظر می‌رسند را انجام می‌دهد و حتی آن‌ها را آسان جلوه می‌دهد. کوروت در خیابان‌های شهری هم خودرویی کاملاً رام و مطیع است. کنترل‌های خودرو دقیق هستند و تمام تجهیزات رفاهی کاملاً در خدمت راننده هستند. همچنین هرچند اعداد و ارقام نشان می‌دهند که ۹۱۱ توربو خودروی سریع‌تری است اما همهٔ آزمایش‌کنندگان اذعان داشتند که در رانندگی‌های معمولی خارج از پیست، کوروت سریع‌تر احساس می‌شود که این به خاطر فقدان تأخیر توربو و پاسخ فوری موتور V8 است. درمجموع، کوروت ZR1 درون خود یک حیوان وحشی دارد که هر وقت بخواهید بیدار می‌شود و هنگامی‌که نیازی به آن نداشته باشید کاملاً رام می‌شود. این خودرویی است که با آن می‌توانید از پیست به محل کار بروید.

مقایسه مشخصات فنی