شورولت مونت‌کارلو برای اولین بار در سپتامبر سال 1969 به‌عنوان یک کوپه لوکس رونمایی و به‌عنوان مدل سال 1970 روانه بازار شد. "Monte Carlo" در واقع نام منطقه‌ای اعیان‌نشین و ثروتمند در موناکو است که باتوجه‌به کلاس خودرو (کوپه لوکس) نام مناسبی برای آن به نظر می‌رسد. هرچند که طبق مقاله‌ای که در اواسط دهه 1990 در مجله شورولت به چاپ رسید عنوان شد که نسل اول مونت‌کارلو در بین مدیران شورولت با نام "Concours" شناخته می‌شد، زیرا رویه معمول در آن زمان این بود که نام مدل‌های شورولت با حرف «C» شروع می‌شدند. مونت‌کارلو تا سال 2007 شش نسل مختلف را تجربه کرد و در نهایت به دلیل فروش پایین توسط شورولت برای همیشه بازنشسته شد. در هفته گذشته فرصتی دست داد تا با یک شورولت مونت‌کارلو 1978 ملاقاتی داشته باشیم که پس از مرور تاریخچه نسل سوم، بررسی آن را می‌خوانید.
تاریخچه
نسل سوم مونت‌کارلو در سال 1978 روانه بازار شد. این نسل از مونت‌کارلو بر روی شاسی G-body جنرال موتورز ساخته شده بود و به همین دلیل به نسبت مدل‌های نسل دوم که بر روی شاسی A-body ساخته شده بودند هم سبک‌تر و هم دارای طول کمتری بودند. هر چند به دلیل طراحی اصولی و همچنین افزایش ارتفاع خودرو، فضای داخلی و فضای صندوق عقب افزایش پیدا کرده بود. طراحی خودرو مانند بسیاری از خودروهای آمریکایی در آن زمان با افت شدیدی همراه بود و به‌هیچ‌عنوان جذابیت نسل دوم را نداشت. مونت‌کارلو در دو تریم پایه و Landau در دسترس بود و همچنین سقف T-top و یا سانروف نیز به‌صورت آپشن برای مونت‌کارلو قابل نصب بود.
شورولت برای مونت‌کارلو در این سال یک انجین 231 اینچ مکعبی (3.8 لیتری) V6 بیوک 105 اسب بخاری را به‌عنوان موتور پایه در نظر گرفته بود و یک انجین 305 اینچ مکعبی (5.0 لیتری) V8 شورولت 145 اسب بخاری به‌صورت سفارشی در دسترس بود. گیربکس‌ها نیز شامل سه و چهار سرعته دستی و یک گزینه سه سرعته TH350 اتوماتیک می‌شدند.
در سال 1979 شاهد تغییرات جزئی در نمای بیرونی مونت‌کارلو شامل جلوپنجره باز طراحی شده، چراغ راهنمای بازنگری شده و چراغ‌های عقب جدید بودیم. در بخش فنی نیز تغییراتی ایجاد شد، جایی که یک انجین جدید 200 اینچ مکعبی (3.3 لیتری) V6 شورولت به‌عنوان موتور استاندارد برای مونت‌کارلو در نظر گرفته شد، هرچند که در ایالت کالیفرنیا همچنان انجین 231 اینچ مکعبی به‌عنوان پیشرانه پایه ارائه می‌شد. یک موتور جدید 267 اینچ مکعبی (4.4 لیتری) هشت سیلندر 125 اسب بخاری نیز به لیست پیشرانه‌های انتخابی اضافه شد. انجین 305 اینچ مکعبی با قدرت 140 اسب بخار نیز در دسترس بود، و همچنین در این سال یک نسخه 160 اسب بخاری که به یک کاربراتور چهار دهنه مجهز بود نیز در دسترس قرار گرفت.
در سال 1980 سبک چراغ‌های جلوی مونت‌کارلو تغییر کرد. جایی که دو چراغ مربعی در هر طرف جایگزین چراغ‌های قبلی شدند و چراغ راهنما نیز به زیر چراغ اصلی منتقل شد. در این سال یک پیشرانه 229 اینچ مکعبی (3.8 لیتری) V6 مجهز به یک کاربراتور دو دهنه روچستر ساخت شورولت جایگزین پیشرانه 200 اینچ مکعبی شد. همچنین یک موتور جدید 231 اینچ مکعبی V6 توربوشارژ به قدرت 170 اسب بخار نیز به لیست پیشرانه‌ها اضافه شد. در این سال خبری از گیربکس‌های دستی نبود و تنها یک گیربکس سه سرعته Turbo Hydramatic اتوماتیک ارائه شد. در پایان سال 1980 نسل سوم مونته کارلو به کار خود پایان داد.
بررسی نمای بیرونی و کابین خودرو
طراحی نسل سوم مونت‌کارلو توسط "Dave McIntosh" انجام شده است. بدنه خودرو باتوجه‌به زبان طراحی حاکم بر خودروهای آمریکایی در آن زمان طراحی شده، و به عقیده بسیاری به‌هیچ‌عنوان زیبایی و ظرافت دو نسل اول در این خودرو دیده نمی‌شود. در نمای جلو شاهد چراغ‌های مربعی در کنار جلوپنجره مشبک هستیم که باتوجه‌به فرم دماغه جلوتر از چراغ‌ها قرار دارد. اما شیب روبه‌عقب بخش جلوی خودرو باعث شده تا چهرهٔ خودرو کمی خنگ به نظر برسد.
نمای جانبی خودرو بسیار جذاب به نظر می‌رسد جایی که گلگیرهای بادکرده با فرمی روبه‌عقب چهره‌ای عضلانی به خودرو بخشیده‌اند و در تضاد کامل با فرم مربعی بدنه هستند. در نمای عقب نیز این چراغ‌های بزرگ و زیبای خودرو هستند که این نما را از سادگی بیش از حد خارج می‌کنند. همچنین به همان نسبت که در نمای جلو شاهد شیب روبه‌داخل هستیم نمای عقب شیبی رو به بیرون دارد. در کل طراحی بیرونی مونت‌کارلو 1978 به گونه ای است که عده ای از آن خوششان می‌آید و عده ای آن را زشت می‌دانند!
در کابین نیز شاهد طراحی نسبتاً ساده‌ای هستیم و تقریباً تمام اجزای کابین به‌صورت مربعی طراحی شده است. بااین‌وجود اما فضای کابین به‌هیچ‌عنوان کسل‌کننده نبوده و بسیار معقول به نظر می‌رسد. باتوجه‌به این که با یک کوپه لوکس طرف هستیم راحتی صندلی‌های خودرو وصف‌ناپذیر است و قطعاً شما را راضی می‌کند.
در بخش عقب نیز فضای کافی وجود دارد هر چند که افراد قدبلند ممکن است با کمبود فضای پا مواجه شدند. در کل کابین خودرو بسیار راحت و شیک طراحی شده و کاملاً راضی‌کننده است.
مشخصات فنی
پیشرانه فابریک خودروی مورد بررسی ما انجین 231 اینچ مکعبی (3.8 لیتری) V6 به قدرت 105 اسب بخار و گشتاور 251 نیوتن بر متر تولید کند. گیربکس خودرو نیز یک نمونه سه سرعته TH350 اتوماتیک بود.
اما مالک خودرو در بخش فنی دست به تغییرات بزرگی زده و یک پیشرانه LS1 را جایگزین پیشرانه فابریک خودرو کرده است. (LS1 در واقع یکی از اعضای خانواده نسل سوم پیشرانه‌های بلوک کوچک (small block) شورولت موسوم به LSx است که برای اولین بار در سال 1997 و برای قرارگیری بر روی شورولت کوروت C5 معرفی شد. این پیشرانه دارای حجم 5.7 لیتر بوده و قدرتی بین 325 تا 345 اسب بخار تولید می‌کند.
گیربکس خودرو نیز با یک نمونه TH400 اتوماتیک جایگزین شده است. حاصل نصب چنین پیشرانه قدرتمندی شتاب فوق‌العاده و در صورت اراده راننده دود شدن لاستیک‌های عقب خودرو است که لذتی وصف‌نشدنی را به همراه دارد. در کنار تمام اینها صدای گوش‌نواز پیشرانه هشت سیلندر خودرو را در نظر بگیرید که در تمام طول مدت سواری به شما یادآوری می‌کند که در صورت اراده می‌توانید هر رقیبی را از میدان به در کنید.
جمع‌بندی
خودروی مورد بررسی ما یک بازسازی کامل و اصولی را تجربه کرده که حدود دو سال به طول انجامیده و طی آن تمامی بخش‌های خودرو کاملاً و به بهترین نحو بازسازی شده است. تمامی بخش‌های خودرو بدون تغییر و به‌صورت فابریک بوده و تنها در بخش فنی شاهد تغییرات هستیم. مونت‌کارلو دارای ابعادی شامل 5090 میلیمتر طول، 1816 میلیمتر عرض، 1369 میلیمتر ارتفاع و 2746 میلیمتر فاصله محوری است، که نشان می‌دهد به هیچ وجه با خودروی کوچکی روبه رو نیستیم. در کنار این ابعاد رنگ زیبای خودرو را نیز در نظر بگیرید که باعث خیره شدن چشم هر بیننده ای به خودرو می‌شود.
از نسل سوم شورولت مونت‌کارلو تعداد بسیار کمی، و احتمالاً کمتر از تعداد انگشتان دو دست به کشور وارد شده و امروزه جز کلاسیک‌های آمریکایی خاص و ارزشمند به شمار می‌رود. در پایان از مالک خودرو جناب آقای محسن صدیقی که وقت و خودرویشان را در اختیار ما قرار دارند کمال تشکر را داریم.
عکاس: سجاد عباسی