بهترین و بدترین مدل‌های شورلت کامارو از 1967 تا 2023

آخرین کامارو در دسامبر 2023 از خط تولید خارج شد و هرچند این نام بازخواهد گشت اما دیگر روی یک کوپهٔ V8 نخواهد بود. پس بیایید تاریخ طولانی ماسل کار شورلت را مرور کنیم.

بازوبندهای مشکی خود را آماده کنید چون شورلت کامارو از دنیا رفت. آخرین نمونهٔ نسل ششم این خودرو 14 دسامبر از خط تولید خارج شد و هرچند مطمئناً نام کامارو بازخواهد گشت اما به‌احتمال‌زیاد روی یک کراس‌اوور یا سدان الکتریکی خواهد بود نه یک کوپهٔ V8 بنزینی؛ بنابراین، حالا زمان خوبی است برای اینکه بهترین و بدترین لحظات 57 سال و شش نسل از تاریخ این کوپهٔ افسانه‌ای شورلت را مرور کنیم.

وقتی موستانگ هدف فروش سالانهٔ 100 هزار دستگاهی فورد را در سال 1965 چهار برابر کرد، جنرال موتورز شوکه شد و به همین دلیل، شورلت و پونتیاک باعجلهٔ پروژهٔ توسعهٔ ماسل کارهای خود را روی پلت‌فرم نسل دوم شورلت نوا آغاز کردند و پیشرانه‌های V8 بلوک بزرگ و کوچک را برای رقابت با موستانگ ارائه کردند که آن‌هم برای مدل 1967 موتورهای بلوک بزرگ را معرفی کرده بود. کامارو در پاییز 1966 و فایربرد بهار سال بعد معرفی شدند.

پرفورمنس: شورلت با نسخه‌های مختلف کامارو از Z28 با پیشرانهٔ دور بالای 7 هزار rpm گرفته تا SS 396 با قدرت بی‌رحمانهٔ حداکثر 375 اسب بخار، تمام زوایای پرفورمنس را پوشش داده بود. حتی اگر سراغ برخی نمایندگی‌های خاص می‌رفتید، می‌توانستید از این هم فراتر رفته و یک کامارو با موتور 7 لیتری V8 چدنی انتخاب کنید. علاوه بر این، 69 نمونه پا را از این هم فراتر گذاشته و نام افسانه‌ای ZL1 گرفتند که نشان‌دهندهٔ یک موتور V8 سبک‌وزن آلومینیومی بود. این موتور که برای مسابقات درگ در نظر گرفته شود، حدود 500 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و به‌تنهایی به‌اندازهٔ یک کامارو پایه قیمت داشت.

بدترین لحظه: هرچند کامارو برای شورلت موفق عمل کرد و دو سال پیاپی در مسابقات ترنس ام قهرمان شد اما در آمار فروش بین سال‌های 1967 تا 1969 موستانگ به‌راحتی آن را مغلوب کرد.

جالب‌ترین ویژگی طراحی: چراغ‌های نیمه مخفی در پکیج RS مدل 1969.

دههٔ جدید بدنه‌ای جدید و خیره‌کننده را برای کامارو به ارمغان آورد که به نظر می‌رسید تا حدی از کوپه‌های V12 فراری در اوایل دههٔ 60 الهام گرفته است. به دلیل قوانین ایمنی مربوط به واژگونی، در این نسل خبری از نسخهٔ کانورتیبل نبود و از اواسط دههٔ 70 نیز پرفورمنس خودرو بسیار ضعیف شد اما بااین‌حال، نسل دوم کامارو تا اوایل دههٔ 80 روی خط تولید ماند درحالی‌که بسیاری از رقبا مثل AMC جاولین و دوج چلنجر سال‌ها قبل کنار رفته بودند.

پرفورمنس: نسخهٔ Z28 برای مدل 1970 پیشرانهٔ کم‌حجم 4.9 لیتری را کنار گذاشت زیرا حالا قوانین مسابقات ترنس ام اجازهٔ استفاده از موتورهای بیش از 5 لیتری را می‌داد. به همین دلیل، زیر کاپوت Z28 موتور 5.7 لیتری LT1 قرار گرفت که با قدرت بیشتر و گشتاور بسیار بالاتر، پیشرانهٔ خیابانی به‌مراتب بهتری بود و خریداران می‌توانستند گیربکس اتوماتیک و سیستم تهویه را هم برای آن سفارش دهند.

بدترین لحظه: نسل دوم کامارو دو برابر میزانی که باید عمر کرد و به همین دلیل در اواخر دههٔ 70 کاملاً سالخورده شده بود. همچنین نسل دوم موستانگ که در سال 1974 به بازار آمد، با وجود پیشرانه‌های بسیار ضعیف، دو برابر فروش بیشتری نسبت به کامارو داشت. پرفورمنس کامارو هم در سال‌های 1975 و 1976 چنان ضربه‌ای خورد که شورلت نسخهٔ Z28 را به‌کلی کنار گذاشت.

جالب‌ترین ویژگی طراحی: مدل‌های 1970 تا 1973 با پکیج RS را می‌توان جذاب‌ترین نسخهٔ نسل دوم کامارو دانست و هرچند در مدل 1974 به خاطر قوانین ایمنی جدید شاهد سپرهای زشتی بودیم اما Z28 با برچسب‌های روی کاپوت و عقب هنوز هم جذاب بود.

نسل دوم کامارو در اوایل دههٔ 80 با وزن سنگین و پرفورمنس کند، برای رقابت با کوپه‌های کم‌مصرف ژاپنی مناسب نبود و نسل سوم با طراحی آیرودینامیک، ساختار یکپارچهٔ مستحکم‌تر، در صندوق هاچ‌بک مانند و کاهش وزن 230 کیلوگرمی این مشکل را حل کرد.

پرفورمنس: هرچند نسل سوم کامارو شروع قدرتمندی نداشت اما در طول یک دهه با اضافه شدن موتورهایی مثل 5 لیتری V8 انژکتوری با 215 اسب بخار قدرت در سال 1985 و 5.7 لیتری با 225 اسب بخار در سال 1987، شرایط بهتر شد.

بدترین لحظه: نسل سوم برای اولین بار در تاریخ کامارو در نسخهٔ پایه از پیشرانهٔ 2.5 لیتری چهار سیلندر استفاده کرد که تنها 90 اسب بخار قدرت داشت. همچنین نمونه‌های اولیهٔ Z28 نیز اصلاً قدرتمند نبودند. این نسخه در مدل 1982 با موتور انژکتوری تنها 165 اسب بخار قدرت داشت که در صورت سفارش گیربکس دستی، سیستم سوخت‌رسانی به کاربراتور تغییر پیدا می‌کرد و قدرت را 20 اسب بخار کاهش می‌داد.

جالب‌ترین ویژگی طراحی: در سال 1987، نه‌تنها پیشرانهٔ نسبتاً حجیم 5.7 لیتری دوباره به خانوادهٔ کامارو بازگشت بلکه برای اولین بار از سال 1969 شاهد عرضهٔ نسخهٔ کانورتیبل بودیم. در سال 1985 نیز نسخهٔ IROC-Z به‌عنوان پکیجی سفارشی برای Z28 معرفی شد که با تعلیق ارتقاءیافته، کاهش ارتفاع، سیستم انژکتوری برگرفته از کوروت و برچسب‌های بیرونی، کامارو را جذاب‌تر کرد.

نسل چهارم کامارو قرار بود دیفرانسیل جلو باشد اما وقتی پلت‌فرم GM80 نتوانست به وزن موردنظر برسد و در آزمون‌های تصادف هم شکست خورد، جنرال موتورز سراغ همان پلت‌فرم F Body نسل قبلی رفت اما نسل چهارم صرفاً یک فیس‌لیفت نبود زیرا سیستم تعلیق جلو بازطراحی و خودرو به فرمان رک‌ اند پینییون، ترمز ABS و موتور هشت سیلندر جدید LT1 مجهز شد.

پرفورمنس: هرچند کاماروهای هشت سیلندر از همان ابتدای عرضهٔ نسل چهارم در سال 1993 پرفورمنس خوبی داشتند اما زمانی که در سال 1998 شورلت موتور آلومینیومی جدید LS1 را ارائه کرد، اوضاع به‌طور اساسی تغییر یافت. هرچند این پیشرانه برای کامارو نسبت به کوروت کمی تضعیف شده و قدرت آن از 345 به 305 اسب بخار کاهش پیدا کرد اما هم‌سطح خروجی موتور هشت سیلندر DOHC موستانگ کبرا بود آن‌هم بدون هزینه و پیچیدگی.

بدترین لحظه: تصمیم شورلت برای کنار گذاشتن کامارو، بدترین لحظه نه‌تنها در نسل چهارم بلکه در کل تاریخ این خودرو بود. به دلیل فروش پایین، تولید این ماشین در سال 2002 خاتمه یافت.

جالب‌ترین ویژگی طراحی: خیلی‌ها از طراحی دماغهٔ نسخهٔ فیس‌لیفت نسل چهارم که گربه‌ماهی لقب گرفت خوششان نمی‌آید اما نمی‌توان از نسخهٔ SS با آن دریچهٔ جذاب روی کاپوت متنفر بود.

تاریخ تکرار شد. نسل اول کامارو به خاطر موفقیت خارق‌العادهٔ موستانگ ساخته شد و دقیقاً 40 سال بعد، جنرال موتورز و دوج برای رقابت با نسل پنجم موستانگ که با طراحی رترو به بازار آمده بود، ماسل کارهای خود را احیا کردند. شورلت برای نسل پنجم کامارو از پلت‌فرم استرالیایی هولدن استفاده کرد که در عقب تعلیق مستقل داشت (چیزی که موستانگ فاقد آن بود) و حتی موتور V6 پایهٔ آن با 304 اسب بخار قدرت تقریباً به‌اندازهٔ موستانگ GT با موتور V8 قدرت داشت؛ بنابراین، با وجود ارائهٔ موتور 6.2 لیتری V8 با 426 اسب بخار قدرت در نسخهٔ SS، عجیب نیست که نسل پنجم کامارو در دو سال اول تولید فروش بیشتری نسبت به موستانگ داشت.

پرفورمنس: قدرت کامارو زمانی که در سال 2012 شورلت نسخهٔ ZL1 را با موتور سوپرشارژ و 580 اسب بخار ارائه کرد به اوج رسید. در سال 2014 نیز یکی دیگر از مدل‌های قدیمی کامارو یعنی Z28 احیا شد که به موتور 7 لیتری تنفس طبیعی کوروت C5 Z06 با 505 اسب بخار قدرت مجهز شده بود.

بدترین لحظه: دیدن بیرون کامارو از روی صندلی راننده واقعاً سخت بود. آن پنجره‌های باریک هرچند جذاب به نظر می‌رسیدند اما دید را بسیار ضعیف می‌کردند.

جالب‌ترین ویژگی طراحی: طراحی صفحه آمپر نسل پنجم کامارو به شکل زیبایی از نسل اول الهام گرفته بود.

هرچند نسل ششم چیزی شبیه فیس‌لیفت به نظر می‌رسید اما درواقع خودروی کاملاً جدیدی بود که بر اساس پلت‌فرم آلفا ساخته شده و بسیار سبک‌تر از نسل قبلی بود. پس از 30 سال، برای اولین بار دوباره پیشرانهٔ چهار سیلندر بازگشت اما بجای 90 اسب بخار سال 1982، حالا 275 اسب بخار قدرت داشت یعنی هم‌اندازهٔ قدرت Z28 هشت سیلندری که در سال 1993 بازگشت.

پرفورمنس: این بار خبری از Z28 نبود اما اهمیتی نداشت زیرا ZL1 با پکیج 1LE فوق‌العاده خوب بود. این مدل از پیشرانهٔ 6.2 لیتری V8 سوپرشارژ کوروت C7 Z06 با 650 اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد و در نسخهٔ 1LE چند ویژگی آیرودینامیکی، فنرهای سفت‌تر و کمک‌فنرهای سوپاپ‌دار را به آن می‌افزود.

بدترین لحظه: فیس‌لیفت فاجعه‌بار 2019. این فیس‌لیفت لوگوی شورلت را از جلوپنجره به پانل زیر آن منتقل کرد که جلوپنجره‌های پایین و بالا را از هم جدا می‌کرد. این طراحی بشدت موردانتقاد قرار گرفت و شورلت به‌سرعت برای مدل 2020 آن را اصلاح کرد.

جالب‌ترین ویژگی طراحی: کاناردها، اسپلیتر و اسپویلر عقب در ZL1 1LE مجموعاً 135 کیلوگرم داون‌فورس در سرعت 250 کیلومتر بر ساعت تولید می‌کرد و یکی از دلایلی بود که 1LE در نوربرگ‌رینگ 13 ثانیه سریع‌تر عمل کرد.

فرازوفرودهای زیادی در تاریخ 57 سالهٔ کامارو وجود داشته است اما هیچ‌کدام بدتر از این خبر نیستند که دیگر هرگز نخواهیم توانست یک کوپهٔ ارزان‌قیمت شورلت با موتور V8 در جلو ببینیم و با گیربکس دستی لاستیک‌های عقب را دود کنیم.