شورلت سابربن، قدیمی‌ترین نام در حال تولید در صنعت خودروسازی جهان

طی نزدیک به یک قرن گذشته، نام‌های بی‌شماری در صنعت خودروسازی آمده و رفته‌اند اما در طول این همه سال، فقط یک نام بوده که بی‌وقفه تولید شده است: شورلت سابربن. از اوایل سال 1926، شرکت‌های متفرقه بدنهٔ استیشن را روی شاسی پیکاپ‌های شورلت نصب می‌کردند و نام سابربن روی آن می‌گذاشتند اما در سال 1935 بود که اولین سابربن به شکلی که امروز می‌شناسیم متولد شد یعنی یک خودروی کارخانه‌ای با سه ردیف صندلی که روی شاسی پیکاپ ساخته شده و شورلت سابربن نام گرفت. جی‌ام‌سی هم در سال 1937 نسخهٔ خود را از این خودرو معرفی کرد.

از لحاظ فنی، سابربن نام یک مدل خاص نبود بلکه این یک اصطلاح عمومی بود که چندین خودروساز برای استیشن‌هایی که بر اساس پیکاپ می‌ساختند استفاده می‌کردند. به‌عنوان‌مثال، پلیموث تا سال 1978 استیشن‌های خود را با نام سابربن به بازار عرضه می‌کرد و 10 سال بعد تازه شورلت توانست رسماً حقوق تجاری این نام را به دست بیاورد. البته این نام هنوز هم فقط اختصاص به شورلت نداشت و جی‌ام‌سی هم بیش از 60 سال از این نام استفاده کرد تا اینکه سرانجام در سال 2000 نام یوکان را روی شاسی‌بلند بزرگ خود گذاشت. شورلت سابربن طی دهه‌ها تکامل پیدا کرد. در سال 1955 پیشرانه‌های V8 ارائه شدند و در سال 1956 سامانهٔ چهارچرخ محرک قابل سفارش شد. در سال 1967، شورلت فاصلهٔ محوری سابربن را حدود 30 سانتی‌متر افزایش داد و به 3,225 میلی‌متر رساند. این کار تناسباتی را ایجاد کرد که تا امروز در سابربن می‌بینیم.

همچنین در همین سال، یک درب عقب هم به سمت راست سابربن اضافه شد و نهایتاً در سال 1973، این شاسی‌بلند از طراحی استاندارد چهاردر بهره‌مند شد. سابربن همیشه با پیکاپ‌هایی که بر اساس آن‌ها ساخته می‌شد ارتباط نزدیکی داشت و حتی در ظاهر هم با پیکاپ‌ها مشترک بود. حتی تا سال 2007، سابربن بدنهٔ مشترکی با پیکاپ‌ها داشت و پس‌ازاین سال هم همچنان از درهای جلوی یکسانی با پیکاپ‌ها استفاده می‌کرد تا اینکه در سال 2015 سابربن سرانجام به پانل‌های بدنهٔ اختصاصی مجهز شد. همچنین طی سال‌ها سابربن از تکنولوژی‌های روز مثل سیستم انژکتوری، ترمز ABS، سامانهٔ چهارچرخ محرک اتوماتیک و در آخرین نسل، سیستم تعلق مستقل عقب بهره‌مند شد.

سابربن عمدتاً از پیشرانه‌هایی استفاده می‌کرد که در کوروت دیده می‌شدند و این موتورها ظرفیت یدک کشی چشمگیری را فراهم می‌کردند که سابربن به آن شهرت یافت. امروز نیز این شاسی‌بلند بزرگ با پیشرانه‌های V8 بزرگ مثل 6.2 لیتری برگرفته از موتور کوروت C8 و شش سیلندر خطی توربودیزل جدید جنرال موتورز عرضه می‌شود. سابربن در طول عمر خود تقریباً هر وظیفه‌ای که بتوانید برای یک شاسی‌بلند تصور کنید را انجام داده است، از آمبولانس و حمل سربازان گرفته تا لیموزین ضدگلوله و البته جابجایی خانواده‌ها. بااین‌حال، اگر اولین سابربن را در کنار جدیدترین نسخهٔ آن بگذاریم، شباهت خانوادگی بین آن‌ها غیرقابل‌انکار خواهد بود.

شورلت یک بدنهٔ هشت‌نفره که به‌صورت کارخانه‌ای ساخته شده بود را روی شاسی پیکاپ خود سوار کرد تا سابربن رسماً متولد شود.

در این نسل، تغییراتی در ظاهر سابربن ایجاد شد که تا سال 1956 همچنان اثرات آن دیده می‌شد. همچنین حالا قدرت پیشرانهٔ شش سیلندر جنرال موتورز هم از 60 به 79 اسب بخار افزایش یافت. در طول جنگ جهانی دوم، سابربن همچنان تولید می‌شد ولی حالا به خودرویی برای حمل‌ونقل نظامی تبدیل شده بود.

در این نسل، جلوپنجرهٔ سابربن بزرگ و افقی شد و جنرال موتورز قدرت موتور شش سیلندر خطی را به 90 اسب بخار افزایش داد. بااین‌حال، سابربن هنوز هم بیشتر یک خودروی کاری محسوب می‌شد تا وسیله‌ای برای حمل‌ونقل خانوادگی.

در این نسل، سابربن ظاهر جدید و مدرن‌تری به خود گرفت و شیشهٔ جلوی دوتکه تخت با شیشهٔ یک‌تکهٔ خمیده جایگزین شد. ویژگی‌های جدید در این نسل نیز شامل ارائهٔ پیشرانهٔ V8 سفارشی، گیربکس اتوماتیک و از سال 1957، سامانهٔ چهارچرخ محرک می‌شد.

سابربن برای دههٔ 60 بازطراحی بزرگی را تجربه کرد و در نسخه‌های محرک عقب و چهارچرخ محرک با سیستم تعلیق مستقل به بازار عرضه شد. پیشرانه‌ها هم از شش سیلندر خطی 3.9 لیتری تا 5.4 لیتری V8 بودند.

در این نسل، با افزایش فاصلهٔ محوری در کنار خطوط صاف طراحی، تناسبات سابربن به چیزی تبدیل شد که امروز هنوز در جدیدترین نسل‌ها می‌بینیم. علاوه بر این، حالا برای عقب هم یک درب در نظر گرفته شد که در سمت راست قرار داشت. در سال 1971 هم ترمزهای جلو دیسکی شدند.

در این نسل، سابربن برای اولین بار به شاسی‌بلندی چهاردر تبدیل شد. هرچند این بدنه نزدیک به بیست سال تولید شد ولی تکنولوژی زیر پوست خودرو به‌تدریج تکامل پیدا کرده و شاسی‌بلند بزرگ شورلت از فناوری‌هایی مثل سیستم انژکتوری و ترمز ABS بهره‌مند شد.

این نسل که بر اساس پلت‌فرم GMT 400 ساخته شد، ظاهری مدرن‌تر و آیرودینامیک‌تر پیدا کرد. در طول این نسل همچنین ویژگی‌هایی مثل ایربگ و سامانهٔ چهارچرخ محرک اتوماتیک هم به سابربن اضافه شد.

نسل نهم یک به‌روزرسانی بزرگ با ظاهر جدید و نسل جدید پیشرانه‌های V8 را برای سابربن به همراه داشت. یکی از این موتورها، 6 لیتری V8 برگرفته از کوروت بود. این همچنین آخرین نسل سابربن بود که از سپرهای سنتی کرومی و مجزا از بدنه استفاده می‌کرد.

درحالی‌که سابربن همچنان از درهای مشترکی با پیکاپ‌های جنرال موتورز استفاده می‌کرد ولی دیگر پانل‌های بدنهٔ آن حالا به‌صورت اختصاصی طراحی شدند که ظاهر پویاتر و مدرن‌تر به خودرو بخشیدند.

در این نسل، سابربن از فریم و بدنهٔ جدیدی بهره‌مند شد و چندین ارتقاء مثل تجهیز به فرمان برقی و سیستم غیرفعال‌سازی سیلندرها را برای بهبود مصرف سوخت تجربه کرد.

بزرگ‌ترین و جدیدترین سابربن تاریخ هم‌اکنون به بازار عرضه می‌شود. این خودرو به‌منظور بهبود فضای داخلی و دینامیک رانندگی، برای اولین بار در سیستم تعلیق عقب مستقل مجهز شده است. نسل یازدهم سابربن برای مدل 2025 هم فیس‌لیفتی را تجربه کرده است.