تاریخچه شورلت کامارو، از رقیبی برای موستانگ تا نماد خودروهای عضلانی

کمی بیش از دو سال پس از معرفی موستانگ در آوریل 1964، شایعات ساخت پونی کاری توسط جنرال موتورز برای رقابت با این خودرو در سراسر آمریکا پیچید. پروژهٔ تولید این خودرو که با نام پانتر شناخته می‌شد، در ژوئن 1966 تأیید شد و سه ماه بعد برای اولین بار در دیترویت و لس‌آنجلس به نمایش درآمد. فروش پونی کار شورلت سرانجام با نام کامارو در سپتامبر 1966 با مدل 1967 شروع شد.

کامارو هم مثل موستانگ که بر پایهٔ سدان فالکون ساخته شده بود، بر اساس سدان شوی II شکل گرفت. پروژهٔ توسعهٔ این خودرو خیلی باعجله انجام شد تا سریعاً رقیبی برای موستانگ بشدت محبوب آماده شود. بااین‌حال، کامارو از لحاظ فروش نتوانست موستانگ را مغلوب کند زیرا درحالی‌که در سال 1967 موستانگ بیش از 472 هزار دستگاه فروخت، فروش کامارو حدود 221 هزار دستگاه بود. دو سال بعد نیز با اینکه فروش موستانگ به حدود 300 هزار دستگاه کاهش یافت ولی کامارو هنوز با 243 هزار دستگاه در پس آن قرار داشت. نسل اول کامارو عمر کوتاهی داشت و در سال 1969 کنار رفت و نسخهٔ کانورتیبل را هم با خود برد تا اینکه در سال 1987 دوباره بازگشت. قوی‌ترین مدل نسل اول کامارو، ZL1 بود که از طریق بخش COPO تنها در 69 دستگاه ساخته شد. ZL1 نسخه‌ای مخصوص مسابقات درگ بود که به نیروگاه 7 لیتری دست‌ساز با 430 اسب بخار قدرت مجهز بود. ساخت این موتور 16 ساعت طول می‌کشید.

هرچند نسل دوم کامارو همچنان ساختار نیمه یکپارچهٔ نسل اول را حفظ کرده بود ولی به لطف حذف لچکی‌های عقب و خط سقف متفاوت، طراحی بسیار جذاب‌تری داشت. این نسل ابتدا فقط به‌صورت کوپه تولید می‌شد تا اینکه در سال 1978 شورلت نسخهٔ تی‌تاپ را معرفی کرد. هرچند در نسل دوم شورلت اشتباهات نسل اول کامارو را اصلاح کرد ولی عرضه در زمان نامناسب به دلیل وقوع بحران نفتی و وضع قوانین آلایندگی در اوایل دههٔ 70، باعث کاهش تقاضا شد. همچنین حذف سرب از بنزین و تغییر شیوهٔ اندازه‌گیری قدرت موتورها از ناخالص به خالص، کامارو را به خودرویی بسیار ضعیف تبدیل کرد. هرچند نسل کامارو بسیار زیباتر و اسپرت‌تر از نسل دوم موستانگ بود ولی پونی کار کوچک‌شدهٔ فورد در فروش با اختلاف فاحشی جلوتر بود به‌گونه‌ای که در سال 1974 کامارو 151 هزار دستگاه و موستانگ 386 هزار دستگاه فروخت. نسل دوم کامارو با پیشرانه‌های مختلفی عرضه شد که از 3.8 لیتری و 4.1 لیتری شش سیلندر خطی شروع و به 6.6 لیتری V8 ختم می‌شد.

نسل سوم کامارو خودرویی بسیار متفاوت از پیشینیان خود بود و به‌عنوان فرزند ناخلف این خاندان در نظر گرفته می‌شود. بااین‌حال، اولین‌های زیادی در این نسل معرفی شد که گیربکس پنج سرعته، سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری و پیشرانهٔ چهار سیلندر ازجملهٔ آن‌ها بودند. این موتور چهار سیلندر در نسخهٔ کاربراتوری 88 اسب بخار و در نسخهٔ انژکتوری 92 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. سیستم انژکتوری بعداً به موتورهای V6 و V8 هم راه پیدا کرد و باعث شد کامارو بتواند مقداری از قدرت از دست رفتهٔ خود را بازیابی کند که اوج آن 245 اسب بخار از موتور 5.7 لیتری در سال 1990 بود. جذاب‌ترین مدل در نسل سوم IROC-Z بود که در سال 1985 معرفی شد. این به‌عنوان یک پکیج سفارشی برای کامارو Z28 ارائه شد و تعلیق ارتقاءیافته، کاهش ارتفاع و میل موج‌گیرهای بزرگ‌تری را به همراه داشت.

جنرال موتورز در نسل چهارم کامارو پیشرانهٔ چهار سیلندر را کنار گذاشت ولی این هم یکی دیگر از نسل‌های نامحبوب ماسل کار شورلت است. این همچنین آخرین نسلی بود که روی پلت‌فرم F-Body ساخته شد. دلیل محبوبیت پایین نسل چهارم کامارو، طراحی ساده و فاقد هیجانی بود که به گربه‌ماهی شهرت پیدا کرد. در بخش پیشرانه اما در این نسل پیشرفت بزرگی صورت گرفت. موتورهای جدید سری LS جنرال موتورز که در سال 1997 با LS1 در کوروت معرفی شد، در مدل 1998 برای کامارو هم ارائه شد. این موتور در کامارو SS خروجی قابل‌توجه 325 اسب بخار قدرت و 475 نیوتن متر گشتاور را ارائه می‌کرد. موتور LS قدرت بی‌دردسری را در پکیجی جمع‌وجور و با رعایت استانداردهای آلایندگی و مصرف سوخت ارائه می‌کرد. موتور تمام آلومینیومی LS1 ازآنجایی‌که به‌آسانی قابل تیونینگ و تقویت بود، باعث افزایش فروش این نسل نامحبوب کامارو شد و در سال 1995 بیشترین فروش خود را با 122,738 دستگاه تجربه کرد.

پس از خاتمهٔ تولید نسل چهارم در سال 2002، کامارو کنار گذاشته شد ولی در سال 2009 برای رقابت با نسل پنجم موستانگ دوباره بازگشت. پیش‌نمایش این خودرو در ژانویهٔ 2006 با یک کانسپت ارائه شد و سپس در سال 2007 با حضور در فیلم ترنسفورمرز، به شهرت رسید. نسل پنجم کامارو روی پلت‌فرم زتا ساخته شد که توسط هولدن توسعه داده شده بود. این خودرو همچنین طراحی رترو داشت که نسل اول را به یاد می‌آورد. به دلیل بحران مالی سال 2008 و ورشکستگی جنرال موتورز در سال 2009، قرار بود پروژهٔ نسل پنجم کامارو لغو شود ولی علیرغم این مشکلات، جنرال موتورز نتوانست خودرویی که این‌قدر جذاب و مورد انتظار بود را کنار بگذارد. در سال 2014 نیز شورلت نسخهٔ فوق‌العادهٔ Z28 را با پیشرانهٔ 7 لیتری تنفس طبیعی معرفی کرد که 505 اسب بخار قدرت داشت. این نسخه علاوه بر تجربهٔ رژیم غذایی برای کاهش وزن، به کمک‌فنرهای قابل تنظیم مالتی‌متیک هم مجهز شده بود. Z28 به لطف ویژگی‌های آیرودینامیکی، در ظاهر حتی از ZL1 که با پیشرانهٔ سوپرشارژ، قدرت بیشتری داشت هم تهاجمی‌تر به نظر می‌رسید.

درحالی‌که در نسل پنجم کامارو جنرال موتورز برای کاهش هزینه‌ها از پلت‌فرم استرالیایی زتا استفاده کرد، نسل ششم روی پلت‌فرم جدید آلفا ساخته شد. این پلت‌فرم که با تمرکز روی کاهش وزن توسعه پیدا کرد، اولین بار در کادیلاک ATS ظاهر شد و بعداً در CTS و سپس CT4 و CT5 هم مورداستفاده قرار گرفت. در نسل ششم کامارو دوباره شاهد بازگشت موتور چهار سیلندر بودیم. این موتور 2 لیتری توربو که 275 اسب بخار قدرت داشت، در کنار پیشرانه‌های 3.6 لیتری V6 و 6.2 لیتری V8 تنفس طبیعی LT1 ارائه شد. موتور LT1 اولین بار در سال 2014 در کوروت C7 معرفی شد و از سیستم تزریق مستقیم سوخت بهره می‌برد. در سال 2017 خانوادهٔ کامارو با معرفی ZL1 گسترش پیدا کرد و شورلت بجای احیای Z28، بعداً پکیج 1LE را برای ZL1 ارائه کرد که کاهش 30 کیلوگرمی وزن و کمک‌فنرهای مالتی‌متیک را به همراه داشت. متأسفانه اما موتور 6.2 لیتری V8 سوپرشارژ LT4 در Z1L هیچ‌گاه قوی‌تر نشد و تا پایان همچنان 650 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. پس از معرفی فیس‌لیفتی در پاییز 2018 که با واکنش منفی رسانه‌ها و طرفداران مواجه شد، سرانجام تولید نسل ششم کامارو در دسامبر 2023 خاتمه یافت تا کامارو برای دومین بار در تاریخ خود بدون معرفی جانشین از روی خط تولید کنار برود.