شورلت اکوئناکس برقی در برابر بنزینی، کدام شاسی‌بلند بهتر است؟

شورلت اکوئناکس EV و بنزینی هردو گزینه‌هایی عالی در کلاس خود هستند ولی یکی از آن‌ها برتری قاطعانه‌ای بر دیگری دارد.

شاسی‌بلندهای کامپکت باکیفیت زیادی در بازار حضور دارند اما انتخاب گزینه ایده‌آل نیازمند تحقیق است. اگر به دنبال کراس‌اووری با نشان شورلت هستید، این برند دو شاسی‌بلند کامپکت عالی با نام یکسان ارائه می‌دهد که اکوئناکس الکتریکی و اکوئناکس بنزینی هستند؛ اما شباهت این دو به همین نام محدود می‌شود. اکوئناکس بنزینی با سوخت فسیلی کار می‌کند، درحالی‌که اکوئناکس الکتریکی از نیروی الکتریسیته استفاده می‌کند. طراحی آن‌ها کاملاً متفاوت است، کابین‌هایشان تفاوت‌های چشمگیری دارند و حتی تجربه رانندگی هر یک کاملاً منحصربه‌فرد است. بااین‌حال، هردو مدل اکوئناکس به‌نوبه خود عالی هستند.

طراحی

این دو شاسی‌بلند با وجود نام یکسان، در طراحی ظاهری کاملاً متفاوت هستند. اکوئناکس الکتریکی نه‌تنها زیبا است بلکه خودرویی واقعاً جذاب به نظر می‌رسد. نوار باریک چراغ‌های جلو که در امتداد خط کاپوت و جلوپنجره مصنوعی قرار دارد، ظاهری آینده‌نگرانه به آن بخشیده که شایسته یک خودروی الکتریکی است. نوار سراسری چراغ عقب نیز همین حس را منتقل می‌کند. رینگ‌های ۲۱ اینچی سفارشی در مدل LT2، گلگیرها را به‌خوبی پر می‌کنند و ترکیب دورنگ آبی و سفید، انتخابی بی‌نقص است. اکوئناکس بنزینی اما ظاهری خشن‌تر دارد و حتی در تریم اکتیو با ارتقاهای آفرود اضافی عرضه می‌شود. این مدل از طراحی شاسی‌بلندهای بزرگ‌تر تراورس و تاهو الهام گرفته و جلوپنجره بزرگ، چراغ‌های دوقسمتی، رینگ‌های مشکی، ستون C زاویه‌دار با طرح سقف شناور و طرح دورنگ قرمز درخشان با سقف مشکی دارد. این مدل زیباترین شاسی‌بلند کلاس خود نیست اما حداقل در میان رقبا برجسته است.

رانندگی

گفتن اینکه تجربه رانندگی این دو شاسی‌بلند کاملاً متفاوت است، حق مطلب را ادا نمی‌کند زیرا گویی ساخت دو شرکت مختلف هستند. تقریباً همه‌چیز در رانندگی با اکوئناکس الکتریکی عالی است. سواری راحت است، هندلینگ دقیق، کنترل بدنه متین و با فشار کافی روی پدال گاز، شتاب سریعی دارد. این نسخه تک‌موتوره، ۲۲۰ اسب بخار قدرت و ۳۳۰ نیوتن متر گشتاور ارائه می‌دهد. مدل دوموتوره با ۳۰۰ اسب بخار قطعاً بسیار سریع‌تر است. تنها نقطه‌ضعف قابل‌توجه این است که سواری اکوئناکس الکتریکی در برخی مسیرها کمی ناراحت است. مدل LT2 حدود ۲۲۶۸ کیلوگرم وزن دارد و گاهی این وزن حس می‌شود. از سوی دیگر، رانندگی با اکوئناکس بنزینی لذت کمتری دارد و احساس ناپختگی می‌کند. فرمان بی‌حس است، تکان‌های بدنه زیاد، کابین پرسروصدا و سیستم تعلیق روی آسفالت ناهموار مثل لاستیک جهش می‌کند. بااین‌حال، حداقل پیشرانه ۱.۵ لیتری توربوشارژ چهار سیلندر عالی است. این پیشرانه ۱۷۵ اسب بخار قدرت و ۲۷۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند که برای هر شاسی‌بلند بنزینی در این سگمنت کافی است. هیچ‌گاه احساس کمبود قدرت یا ناتوانی در سبقت‌گیری در بزرگراه نداشتیم و گیربکس هشت سرعته اتوماتیک همیشه به‌صورت بی‌نقص تعویض دنده می‌کرد.

فناوری

اینجاست که اکوئناکس الکتریکی و بنزینی شباهت بیشتری پیدا می‌کنند. هر دو شاسی‌بلند دارای نمایشگرهای بزرگی در مرکز داشبورد و کنسول سمت راننده هستند و هر دو از سیستم اطلاعات‌سرگرمی پیشرفته و عالی جنرال موتورز استفاده می‌کنند؛ اما اکوئناکس الکتریکی یک نمایشگر لمسی ۱۷.۷ اینچی بزرگ دارد درحالی‌که اکوئناکس بنزینی به نمایشگر مرکزی ۱۱.۳ اینچی بسنده کرده است. البته هر دو مدل صفحه آمپر دیجیتال ۱۱.۰ اینچی یکسانی دارند. بااین‌حال، اینجا اکوئناکس بنزینی را به دلیل برخورداری از اپل کارپلی و اندروید اتو اندکی ترجیح می‌دهیم. شورلت این دو قابلیت را از خودروهای الکتریکی خود حذف کرده اما خودروهای بنزینی این برند همچنان از این فناوری‌های اتصال گوشی هوشمند پشتیبانی می‌کنند. این باعث می‌شود تعامل با سیستم در مدل بنزینی بهتر باشد.

کابین

هر دو کابین به‌خوبی طراحی شده و بسیار راحت هستند. در مدل RS اکوئناکس بنزینی تست‌شده، چرم مصنوعی با دوخت روی تکیه‌گاه مرکزی و بخش‌هایی از پنل درها دیده می‌شود که تا حدی حس چرم واقعی را منتقل می‌کند. قطعات تزیینی فلزی باکیفیت در داشبورد و کنسول مرکزی، حس لوکس‌تری ایجاد می‌کنند. البته کابین اکوئناکس بنزینی بی‌نقص نیست زیرا هرچند در مدل RS صندلی‌های چرم مصنوعی با تنظیم برقی هشت جهته برای راننده و مواد باکیفیت‌تری در پنل درها و داشبورد وجود دارد اما پلاستیک خشک زیادی، به‌ویژه اطراف دریچه‌های تهویه و دکمه‌های مرکزی به چشم می‌خورد. صندلی‌های عقب هردو شاسی‌بلند جادار هستند، اما بزرگ‌سالان احتمالاً در ردیف دوم اکوئناکس بنزینی راحت‌تر خواهند بود. اکوئناکس بنزینی ۱۰۱۳ میلی‌متر فضای پا و ۹۹۶ میلی‌متر فضای سر در عقب دارد، درحالی‌که اکوئناکس الکتریکی ۹۶۵ میلی‌متر فضای پا و ۹۷۸ میلی‌متر فضای سر ارائه می‌دهد. بااین‌حال، کف تخت اکوئناکس الکتریکی، به لطف نصب پکیج باتری در پایین، فضای بیشتری برای دراز کردن پاها فراهم می‌کند. اکوئناکس بنزینی همچنین صندوق بار بزرگ‌تری با ۸۴۳ لیتر در برابر ۷۴۸ لیتر در مدل الکتریکی دارد.

برد و مصرف سوخت

مقایسه برد اکوئناکس الکتریکی با مصرف سوخت اکوئناکس بنزینی مثل مقایسه سیب و سیب‌زمینی است. بااین‌حال، اکوئناکس الکتریکی در مدل پایه محرک عقب، بردی چشمگیر برابر ۵۱۳ کیلومتر ارائه می‌دهد درحالی‌که نسخه چهارچرخ محرک نیز همچنان برد قابل‌توجه ۴۹۴ کیلومتری دارد. از سوی دیگر، اکوئناکس بنزینی در نسخهٔ پایهٔ محرک جلو در هر صد کیلومتر ۸.۷ لیتر و نسخهٔ چهارچرخ محرک ۹ لیتر بنزین مصرف می‌کند.

قیمت و نتیجه‌گیری

هر دو شاسی‌بلند نسبت به قیمت‌های کنونی بازار بسیار مقرون‌به‌صرفه هستند. قیمت پایهٔ اکوئناکس بنزینی از ۳۲ هزار دلار شروع می‌شود درحالی‌که مدل الکتریکی با ۳۵ هزار دلار، کمی گران‌تر است. مدل RS چهارچرخ محرک اکوئناکس بنزینی آزمایش‌شده نیز همچنان قیمت معقول ۳۶,۸۹۰ دلاری دارد. اکوئناکس الکتریکی آزمایش‌شده در اینجا نیز از مدل LT2 است که قیمت ۴۳,۲۹۵ دلاری دارد. با افزودن آپشن‌ها، قیمت مدل الکتریکی به ۵۲ هزار دلار و مدل بنزینی به ۴۰,۳۷۰ دلار می‌رسد. با این قیمت‌ها، انتخاب هیچ‌یک از این دو شاسی‌بلند اشتباه نیست. اکوئناکس بنزینی با رقبای سرسختی مثل هوندا CR-V، کیا اسپورتیج، تویوتا راوفور و بسیاری دیگر مواجه است که باعث می‌شود با کمبودهایی در برخی زمینه‌های کلیدی، فروش آن سخت‌تر باشد. اکوئناکس الکتریکی نیز با رقبای قدرتمندی مانند فورد موستانگ Mach-E، هیوندای آیونیک ۵، کیا EV6 و دیگران رقابت می‌کند؛ اما شورلت در اکوئناکس الکتریکی، نسبت به مدل بنزینی، عملکرد بهتری داشته است. از طراحی بیرونی و راحتی کابین گرفته تا فناوری، تجربه رانندگی و برد، همه‌چیز در این مدل برجسته است. اگر قرار باشد یکی را انتخاب کنیم، اکوئناکس الکتریکی برنده است.

مشخصات فنی