آزمایش جمعی تعدادی از جدیدترین خودروهای چینی

چندی پیش از چین ما را به گوانگژو دعوت کردند تا تعدادی از خودروهای ساخت چین را مورد آزمایش قرار دهیم. محل انجام این آزمایش‌ها مرکز تجربیات اسپرت خودروی پکن بود. اینجا پیست خوبی با طولی در حدود 2.5 کیلومتر است که در 32 کیلومتری خارج از پکن واقع بوده و مکان مناسبی برای آزمایش خودروهای اسپرت کم‌توان محسوب می‌شود. البته خودروهایی که ما در این پیست آزمایش کردیم اسپرت نبودند بلکه این‌ها تعدادی از خودروهای جدید و پیشرفتهٔ ساخت چین و عمدتاً از کراس‌اوورها بودند. این خودروها نمونه‌های تولید انبوهی بودند که هم‌اکنون در بازار داخلی چین عرضه می‌شوند. این خودروها ساخت شرکت‌های کوروس، جیلی، سایک، وولینگ و چانگان بودند که در ادامه می‌توانید نتیجهٔ آزمایش رانندگی کوتاه ما با آن‌ها را مطالعه کنید. قیمتی که برای هر خودرو ذکر شده با تبدیل قیمت آن‌ها به یوآن در چین به دست آمده و این خودروها الزاماً در بازارهای دیگر با این قیمت‌ها عرضه نمی‌شوند. به‌طورکلی از این آزمایش می‌توان نتیجه گرفت که خودروهای چینی بسیار بهتر از یک دههٔ پیش شده‌اند و خودروسازان چینی به‌سرعت در حال کاهش فاصلهٔ خود با خودروسازان معتبر جهانی هستند.

کوروس 5

مزیت اصلی اکثر خودروهای چینی قیمت کمتر آن‌ها نسبت به هم‌کلاسان جهانی است اما کراس‌اوور کامپکت دیفرانسیل جلوی کوروس 5 یکی از گران‌ترین خودروهایی بود که ما در پیست پکن آزمایش کردیم؛ اما درعین‌حال این خودرو به‌وضوح نزدیک‌ترین نمونه به خودرویی بود که می‌توانستیم حضور آن در ایالات‌متحده را تصور کنیم. نمونهٔ مورد آزمایش ما با قیمتی در حدود 30 هزار دلار در چین در کلاسی نزدیک به خودروهای لوکس رقابت می‌کند. پیشرانهٔ 1.6 لیتری چهار سیلندر توربوشارژ کوروس 5 قادر نیست احساس کامل سریعی را ارائه کند اما تحویل قدرت آن به لطف گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیکی که احتمالاً بهترین تنظیم را در بین تمامی خودروهای مورد آزمایش ما در پکن داشت، روان و رضایت‌بخش بود.

درحالی‌که اکثر گیربکس‌های اتوماتیک خودروهای چینی تا جایی که ممکن است برای رفتن به دنده‌های بالاتر در کمترین زمان و ماندن در آن دنده برنامه‌ریزی شده‌اند، این گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیک هر زمانی که من درخواست می‌کردم به دندهٔ پایین‌تر می‌رفت. در قسمت‌های چالش‌برانگیزتر پیست نیز کوروس 5 با تعلیق اسپرت، لاستیک‌های کمی تهاجمی و دینامیک کلی چابک، عملکرد خوبی از خود نشان داد. در طراحی داخلی اما به نظر من کوروس 5 شباهت انکارناپذیری با نسل جدید فولکس‌واگن تیگوآن دارد درحالی‌که در استایل بیرونی آن‌هم به نظر می‌رسد که قسمت عقبی با نگاهی جزئی به پورشه کاین طراحی شده و نمای جلویی از رنجروور اووک گرفته شده است؛ بنابراین کوروس 5 برای عرضه در ایالات‌متحده و اروپا به فیس‌لیفت و تمایز ظاهری بیشتری نیاز دارد.

مشخصات فنی

چانگان ایدو

این سدان کامپکت یکی از خودروهای موردعلاقهٔ ما در پیست پکن بود. این خودرو که یکی از تنها دو خودروی غیر کراس‌اووری محسوب می‌شد که ما آزمایش کردیم، در مقایسه با کراس‌اوورهای نرم، کاملاً اسپرت احساس می‌شد. من هرگز از رانندگی با نسل کنونی تویوتا کرولا در پیست لذت نبردم اما پس از چند دوری که با ایدو رانندگی کردم به این نتیجه رسیدم که این سدان چینی نزدیک‌ترین سواری به کرولا را ارائه می‌کند. تعلیق ایدو نرم است اما نه آن‌قدر که در آزمایش اسلالوم ناامیدکننده باشد. فرمان خودرو نیز بی‌احساس است اما به‌اندازهٔ کافی سریع هست که اجازهٔ کمی مانور دهی را بدهد. طراحی بیرونی ایدو مشابه سایر خودروهای چینی به نظر می‌رسد یعنی یک استایل کاملاً محافظه‌کارانه و مشتق‌شده از دیگر خودروها تا جایی که سخت است نگاهی به نمای جلویی آن داشته باشید و به یاد ساخته‌های لکسس نیفتید.

داخل خودرو را هم اگر صرفاً از روی تصاویر قضاوت کنید، مشابه خودروهای کامپکت فول آپشن ژاپنی یا کره‌ای به نظر می‌رسد چراکه در اینجا مانند خودروهای مدرن غربیلک فرمان D شکل، تریم کرومی و نمایشگر بزرگ سیستم اطلاعاتی-سرگرمی به چشم می‌خورد اما با بررسی دقیق‌تر متوجه می‌شویم که کیفیت متریال داخلی خصوصاً تریم طرح چوب کنسول مرکزی پایین‌تر از چیزی است که از خودروهای آمریکایی این کلاس انتظار می‌رود. چانگان ایدو درصورتی‌که در ایالات‌متحده عرضه گردد با ارزان‌ترین محصولات میتسوبیشی و نیسان رقابت خواهد کرد اما هنوز هم برای به دست آوردن سهم بازار باید با قیمت کمتری عرضه گردد. بااین‌حال می‌توان گفت که این سدان چینی در مسیر درستی قرار گرفته است.

مشخصات فنی

جیلی Boyue

به‌استثنای کوروس 5 که خودروی به‌مراتب گران‌تری است، این کراس‌اوور کامپکت بهترین سواری را در بین خودروهای مورد آزمایش ما داشت. البته جیلی این روزها با خرید شرکت‌های ولوو و لوتوس کاملاً لباسی بین‌المللی بر تن کرده است؛ بنابراین بدیهی است که Boyue از طبیعت جهانی جیلی بهره‌مند باشد. طراحی بیرونی این خودرو اساساً کپی به نظر نمی‌رسد بلکه با امضای جذاب جیلی یعنی جلوپنجره‌ای با بخش‌های شش‌ضلعی همراه شده است. همچنین بخش جانبی این کراس‌اوور چینی را به لطف خط شانهٔ عمیق و سقف شناور می‌توان با محصولات نیسان یا هیوندای قابل‌مقایسه دانست.

داخل Boyue نیز از نظر طراحیِ منحصربه‌فرد، با بیرون آن برابری می‌کند. البته در کابین این خودرو به‌وفور پلاستیک طرح فلز و دکمه‌ها و کلیدهای مشکی‌رنگ به چشم می‌خورد اما بااین‌حال بازهم احساسی مانند یک میتسوبیشی ASX در ایالات‌متحده را دارد. در بخش قوای محرکه اما Boyue به یک پیشرانهٔ 1.8 لیتری توربو مجهز شده که نیروی تولیدی آن کافی به نظر می‌رسد. همچنین هرچند گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیک خودرو عجلهٔ چندانی برای معکوس کشیدن ندارد اما این تنبل‌ترین گیربکس اتوماتیک مورد آزمایش ما نبود. علاوه بر این، سیستم تعلیق قدرتمند خودرو نیز به واکنش‌های سریع و تهاجمی فرمان به‌سرعت پاسخ می‌دهد.

مشخصات فنی

وولینگ هونگ‌گانگ S3

این خودرو یک کراس‌اوور باریک و کم‌توان از شرکت وولینگ است که شاید در کشورهای دیگر خریداری نداشته باشد اما برای بازار داخلی چین مناسب است. این یک کراس‌اوور میان سایز سه ردیفهٔ 110 اسب بخاری ارزان‌قیمت با گیربکس دستی است که شاید خودروی عجیبی به نظر برسد اما در بازار چین سگمنت‌های کاملاً متفاوتی نسبت به ایالات‌متحده وجود دارد مثل همین کراس‌اوور سه ردیفهٔ کم‌توان که احتمالاً برای آمریکایی‌ها یک فاجعه محسوب می‌شود! بااین‌حال در چین خریداران زیادی وجود دارد که خواهان کراس‌اوور ارزان‌قیمتی با این اندازه هستند. در داخل هونگ‌گانگ S3 سه ردیف صندلی با صندلی‌های نازک و فضای سر زیاد دیده می‌شود اما از بیرون خودروی عجیبی به نظر می‌رسد چراکه طولی به‌اندازهٔ میتسوبیشی اوت‌لندر و ارتفاعی مشابه جیپ گرند چروکی دارد اما عرض آن تنها کمی بیشتر از یک هوندا فیت است.

وولینگ در چین به‌عنوان سازندهٔ ون و ام‌پی‌وی شناخته می‌شود که این ویژگی در کابین هونگ‌گانگ S3 هم به چشم می‌خورد. همچنین در کل کابین این خودرو بوی پلاستیک ارزان‌قیمت به مشام می‌رسد اما اگر بخواهیم صادق باشیم، باید گفت با این قیمت کیفیت قابل قبولی دارد. دینامیک رانندگی این خودرو نیز به‌اندازهٔ مشخصاتش عجیب است چراکه در پیست مسابقه و خصوصاً در آزمایش اسلالوم با وجود ارتفاع زیاد و عرض کم، تکان‌های شدیدی داشته و به‌آسانی از مسیر منحرف می‌شود. همچنین در اینجا از قدرت هم نمی‌توان حرفی زد زیرا پیشرانهٔ 1.4 لیتری تنفس طبیعی S3 فقط 110 اسب بخار قدرت دارد؛ بنابراین مطمئناً در کراس‌اووری با این اندازه و با وجود سه ردیف صندلی و هفت سرنشین، با تنها 110 اسب بخار قدرت باید از فکر شتاب گیری بیرون آمد.

مشخصات فنی

مکسوس D90

پس‌ازاینکه شرکت چینی سایک موتور شرکت بریتانیایی ورشکستهٔ LDV را خریداری نمود، تولید تنها محصول این شرکت که ونی بنام مکسوس بود را از سر گرفت. سپس چندی بعد سایک موتور، مکسوس را به‌عنوان یک برند مجزا تأسیس کرده و طراحی و توسعهٔ محصولات جدیدی را برای این برند جدید در دستور کار خود قرار داد. حال جدیدترین محصول مکسوس که D90 نام دارد، در پیست پکن برای آزمایش در اختیار ما قرار داده شد. مکسوس D90 بهترین خودروی مورد آزمایش ما در این تست گروهی بود. این بزرگ‌ترین، قدرتمندترین و گران‌ترین خودروی جمع بوده و تنها خودروی این آزمایش محسوب می‌شد که به سامانهٔ چهارچرخ محرک مجهز بود درحالی‌که در زیر کاپوت آن‌هم یک پیشرانهٔ 2 لیتری توربوشارژ مدرن قرار گرفته است. D90 مورد آزمایش ما همچنین بیش از 40 هزار دلار قیمت داشت.

در حقیقت مکسوس D90 بسیار شبیه به نسخه‌ای چینی از اس‌یووی‌های بزرگ لوکس احساس می‌شود زیرا داخل آن با چرم پوشیده شده و با دوخت برجسته و صندلی‌های راحت، مانند یک آئودی چینی به نظر می‌رسد. بااین‌حال D90 در بخش سواری و رانندگی چندان خوب عمل نمی‌کند. هرچند این کراس‌اوور فول سایز چینی به سیستم چهارچرخ محرک دائمی AWD مجهز است اما سواری آن بسیار به اس‌یووی‌های سنتی بدنه روی شاسی شباهت دارد درحالی‌که درواقع این‌گونه نبوده و D90 ساختاری یکپارچه و ترکیبی دیفرانسیل جلو دارد. همچنین با فشردن پدال گاز، بدنهٔ خودرو به سمت عقب متمایل شده و روی چرخ‌های عقب فشار وارد می‌شود درحالی‌که در هنگام توقف برعکس بوده و تعلیق نرم جلو موجب می‌شود که خودرو به سمت جلو خم شود. البته عملکرد D90 به‌اندازهٔ وولینگ S3 در پیچ‌ها وحشتناک نیست اما با یک کراس‌اوور سه ردیفهٔ جهانی فاصلهٔ زیادی دارد.

مشخصات فنی

جیلی X1

سرانجام به آخرین لحظات این آزمایش جالب رسیدیم. آخرین خودرویی که ما در پیست پکن با آن رانندگی کردیم، کراس‌اوور کوچکی بنام جیلی X1 بود. هرچند X1 خودروی فوق‌العاده ارزان‌قیمتی است (قیمت پایهٔ آن تنها 6 هزار دلار است) و قدرت بسیار کمی دارد (پیشرانهٔ 1.3 لیتری آن تنها 87 اسب بخار قدرت تولید می‌کند) اما خودروی سرگرم‌کننده‌ای به نظر می‌رسد. حتی با وجود یک گیربکس 4 سرعتهٔ اتوماتیک منسوخ‌شده، این ماشین در روی پیست چابک احساس می‌شد.

جیلی این خودرو را یک کراس‌اوور می‌داند که قطعاً این‌طور نیست زیرا X1 ارتفاع کمی داشته و روی رینگ و لاستیک‌های کوچکی قرار گرفته است و به همین دلیل با وجود پوشش‌های پلاستیکی اطراف گلگیرها و ریل‌های روی سقف، نمی‌تواند چیزی بیشتر از یک هاچ‌بک کوچک باشد. بااین‌حال جیلی X1 با کمک‌فنرهای نرم، فاصلهٔ محوری کوتاه و فرمان سریع، خودروی جالبی محسوب می‌شود.

مشخصات فنی

منبع: Motor1