کلاف سردرگم خودروسازی چین با فعالیت ۱۰۹ برند مختلف!
دنیای خودروسازی چین با انبوهی از برندهای جورواجور، همیشه برای تحلیل‌گران و حتی علاقه‌مندان حرفه‌ای خودرو، یک پازل پیچیده بوده است؛ اما حالا یک اینفوگرافیک دقیق، پرده از روابط درهم‌تنیدهٔ مالکیت در این بازار عظیم برداشته و نشان می‌دهد که چه کسی واقعاً نبض این صنعت را در دست دارد. خلاصهٔ داستان این است که چهار گروه بزرگ یعنی جیلی، بی‌وای‌دی، چری و چانگان به‌تنهایی بیش از نیمی از کل فروش خودرو در چین را به خود اختصاص داده‌اند. این نمودار به شکلی تصویری نشان می‌دهد که چگونه برندهای متعدد زیر چتر چند شرکت مادر قدرتمند فعالیت می‌کنند. نکتهٔ جالب‌توجه این است که دو شرکت از این چهار غول، یعنی چری و چانگان، مستقیماً تحت مالکیت دولت چین قرار دارند و از یارانه‌های دولتی بهره می‌برند.
برای درک بهتر مقیاس این گروه‌ها، کافی است نگاهی به سبد محصولاتشان بیندازیم. جیلی یک امپراتوری واقعی است که مالکیت کامل یا بخشی از برندهایی چون زیکر، پروتون، ولوو، لوتوس، لینک‌اند کو، پولستار، اسمارت و چندین نام دیگر را در اختیار دارد. در سوی دیگر، سبد چری شامل برندهایی مانند اومودا، جتور، اکسید، آی‌کار و جیکو می‌شود. چانگان نیز با برندهایی چون آواتر، دیپال و نوو در بازار حضور دارد. در این میان، بی‌وای‌دی با ساختاری ساده‌تر، در کنار برند اصلی خود، مالک برندهای دنزا، یانگ‌وانگ و فنگ‌چنگ بائو است. این چهار گروه روی‌هم‌رفته ۵۶ درصد از بازار خودروی چین را کنترل می‌کنند. البته بازیگران مهم دیگری نیز در این صحنه حضور دارند. شرکت‌هایی مانند سایک موتور که برند ام‌جی را در اختیار دارد، گروه بایک و دانگ‌فنگ نیز هرکدام مجموعه‌ای از برندها را مدیریت می‌کنند. در کنار این غول‌ها، استارتاپ‌های مستقلی مانند نیو، شیائومی، ژیپنگ و لی اتو نیز تلاش می‌کنند جایگاه خود را پیدا کنند اما فشار رقابت بر آن‌ها روزبه‌روز بیشتر می‌شود.
این تحلیل شامل نمودار دومی به شکل هرم نیز هست که ۱۰۹ برند چینی را بر اساس جایگاهشان در بازار دسته‌بندی می‌کند. در قلهٔ این هرم، نام‌های فوق لوکسی مانند هونگچی و یانگ‌وانگ قرار دارند. یک پله پایین‌تر، رقبای فناور و مدرنی چون شیائومی و نیو ایستاده‌اند اما پایهٔ هرم، مملو از برندهای اقتصادی و قدیمی‌تری است که بسیاری از آن‌ها حتی در خارج از چین شناخته‌شده نیستند. بااین‌حال، کارشناسان معتقدند که بسیاری از این برندها تا ده سال آینده دوام نخواهند آورد. همان‌طور که در غرب برندهایی مانند پونتیاک یا الدزمبیل از صحنه حذف شدند، به‌احتمال‌زیاد غول‌های چینی نیز برای افزایش بهره‌وری، برخی از زیرمجموعه‌های خود را ادغام کرده یا به‌طور کامل کنار خواهند گذاشت. آنچه مسلم است این است که خودروسازان چینی آمده‌اند که بمانند و نقش آن‌ها در صنعت جهانی خودرو روزبه‌روز پررنگ‌تر خواهد شد.