کرایسلر ایرفلو، اولین خودروی آیرودینامیک جهان که طراحی خودروها را متحول کرد

یکی از موضوعات بسیار مهم در طراحی خودرو، آیرودینامیک است و خودروسازان زمان و هزینهٔ زیادی برای بهبود آیرودینامیک خودروهای خود صرف می‌کنند. هرچند آیرودینامیک در خودرو در طول دهه‌ها تکامل پیدا کرده است ولی پیشینهٔ آن به زمانی بازمی‌گردد که هیچ‌کس به چنین موضوعی در طراحی خودرو اهمیت نمی‌داد. تکامل آیرودینامیک در خودروهای مدرن، تا حد زیادی مدیون یک خودرو از دههٔ 30 است. کرایسلر ایرفلو، خودرویی که جلوتر از زمان خود بود‌. این خودرو اصول ابتدایی آیرودینامیک را ارائه کرد که طراحان خودرو هنوز از آن‌ها استفاده می‌کنند. پس بیایید در ادامه نگاهی به تاریخچهٔ کرایسلر ایرفلو و میراثی که از خود بر جای گذاشت داشته باشیم.

هرچند ایرفلو اولین خودروی تولید انبوهی بود که با استفاده از تونل باد طراحی شد ولی اولین خودرویی نبود که با توجه به مفهوم آیرودینامیک ساخته شد زیرا این عنوان متعلق به خودرویی است که بیش از یک دهه قبل ساخته شد. این خودرو رومپلر تروپفن‌واگن (Rumpler Tropfenwagen) نام داشت که توسط یک مهندس اتریشی بنام «ادموند رومپلر» ساخته و در سال 1921 در نمایشگاه خودروی برلین رونمایی شد. وی که قبلاً به‌عنوان طراح هواپیما کار می‌کرد، در طراحی این خودرو از دانش هوانوردی خود و همین‌طور امکانات موسسه تحقیقات آیرودینامیک در گوتینگن استفاده کرد. درنتیجه، رومپلر موفق به ساخت خودرویی با ضریب درگ تنها 0.28 Cd شد که حتی هنوز هم رقم چشمگیری محسوب می‌شود. تروپفن‌واگن نقطهٔ مقابل خودروهای آن زمان بود که هیچ توجهی به آیرودینامیک نداشتند. بااین‌حال، این خودرو به تولید انبوه نرسید و تنها حدود 100 دستگاه از آن ساخته شد.

حدود 10 سال پس از معرفی تروپفن‌واگن، تیم مهندسی کرایسلر جلسات آزمایشی در تونل باد را برای ساخت خودرویی با طراحی آیرودینامیک آغاز کرد. برای این کار، مردان کرایسلر از کسی کمک گرفتند که دانش زیادی در مورد جریان هوا داشت. وی «اورویل رایت» بود یعنی کسی که حدود 30 سال قبل با برادرش اولین هواپیمای جهان را ساخت. نتیجهٔ این تلاش‌ها، خلق خودرویی کاملاً متفاوت از خودروهای آن سال‌ها بود. ایرفلو با فرم نرم و منحنی، عصر جدیدی را در طراحی خودرو پیش‌بینی کرد. این ماشین در ابتدای سال 1934 معرفی شد و چند ماه بعد به تولید رسید.

ایرفلو از زمان خود جلوتر بود و اصولی را پایه‌گذاری کرد که درنهایت به استانداردی در فرایند طراحی خودرو تبدیل شد. البته مثل بسیاری از نوآوری‌های صنعت خودرو، آیرودینامیک ابتدا در خودروهای کانسپت، لوکس و اسپرت موردتوجه قرار گرفت و بعداً به خودروهای ارزان‌تر و متداول‌تر راه یافت. مفهوم آیرودینامیک در طراحی خودرو از دههٔ 70 به بعد به‌طورجدی مطرح شد. ازآنجایی‌که بحران نفت در سال 1973 کاهش مصرف سوخت خودروها را به موضوعی ضروری تبدیل کرد، خودروسازان از طراحی آیرودینامیک به‌عنوان راهی برای کمتر کردن مصرف سوخت خودروهای خود بهره بردند. این موضوع تأثیر بزرگی بر کل بازار خودرو گذاشت زیرا زبان‌های طراحی تغییر کردند و ظاهر خودروها از فرم جعبه‌ای شکل به حالت تیزتر درآمد.

ازآنجایی‌که ایرفلو از زمان خود جلوتر بود و ظاهری غیرمعمول داشت، در دنیایی که اکثر خودروها هنوز فرمی مربعی و جعبه‌ای شکل داشتند، موردتوجه خریداران قرار نگرفت. کرایسلر نیز طی سال‌های بعد تغییراتی در طراحی ایرفلو ایجاد کرد تا جذاب‌تر به نظر برسد ولی این اقدامات تأثیری نداشت و ایرفلو فقط چهار سال تولید شد و کمتر از 30 هزار دستگاه فروخت. کرایسلر نسخه‌ای ارزان‌تر از این خودرو را هم از طریق برند دسوتو عرضه کرد که از همان بدنه روی فاصلهٔ محوری کوتاه‌تری استفاده می‌کرد ولی دسوتو ایرفلو حتی از همتای کرایسلر خود هم محبوبیت کمتری داشت و در سال 1936 کنار گذاشته شد. بااین‌حال، ایرفلو تأثیر بزرگی از خود به‌جای گذاشت. به‌عنوان‌مثال، در سال 1936 لینکلن زفیر با الهاماتی از طراحی ایرفلو معرفی شد، فردیناند پورشه یک دستگاه از این خودرو را به آلمان برد و در طراحی بیتل از آن الهام گرفت و تویوتا نیز اولین خودروی خود با نام AA را در سال 1935 با الهام از ایرفلو طراحی کرد.